เเรงอาฆาต

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1

                                                        1

ภายในโรงแรมเจเนอร์เรชั่น กรงุลอนดอน ประเทศอังฤกษ ภายในโรงแรมถูกสร้างขึ้นจากหินและปูนชั้นดี โรงแรมนี้มีทั้งหมดสิบเก้าสาขา คือ ในประเทศจีน เกาหลี ญี่ปุ่น ไทย เวียดนาม กัมพูชา สิงค์โปร์ ตรุกี อเมริกา ฝรั่งเศส ลาว พม่า กรีซ  โปตุเกต อินเดีย นิวซีแลนด์ ออสเตเรีย  รัสเซียและเนเธอร์แลนด์ โดยมีโรงแรมในกรุงลอนดอน ประเทศอังฤกษ เป็นศูนย์กลาง อดีตผู้บริหารทอมัส แครี่ เสียชีวิตด้วยโรคไต เขาได้มอบตำแหน่งผู้บริหารให้กับ แพรวพรรณราย เลขาฯส่วนตัวของเขาอย่างไร้สาเหตุ แต่ทุกคนก็เข้าใจเพราะครั้งหนึ่งทอมัสได้รับเงินถึงสองแสนล้านดอลลาร์ของอังฤกษจากฝีมือของ แพรวพรรณราย เขาจึงมอบโรงแรมทั้งสิบเก้าสาขาให้กับเธอ  ภายในห้องผู้บริหาร

“พรุ่งนี้คุณแพรวได้คบกำหนดกลับประเทศไทยแล้วนะค่ะ” เปียดาวบอก

             เปียดาว เป็นเลขาฯของโรงแรมนี้และเป็นเลขาส่วนตัวของแพรวพรรณราย เจ้าของชื่อที่กำลังนั่งจดเอกสารก็ลูกขึ้น แววตาอันสวยงาม ใบหน้าขาวราวกับไข่มุกในท้องทะเล หันมาที่หน้าของเปียดาว

“ก่อนฉันจะไปไทย คุณดาวช่วยบริหารโรงแรมแทนฉันทีนะค่ะ ฉันเชื่อว่าการไปไทยครั้งนี้อาจจะมีเหตุที่ฉันต้องอยู่ไทยนาน แต่ไม่ต้องห่วงฉันจะต้องกลับมาที่นี้”แพรวพรรณรายบอก

“ค่ะ คุณแพรว”เปียดาวบอก

      หลังจากที่ แพรวพรรณราย และ แตรวรรณ เสียใจจากการถูกหักหลังทั้งสองสาวจึงตั้งใจไปเรียนต่อที่ลอนดอน ประเทศอังฤกษ เพียงแค่สองสาวเรียนอยู่ได้สัก 2 ปี ก็มีเจ้าของโรงแรมอย่างทอมัส และเจ้าของโรงพยาบาลใจดีมาขอตัวเธอไปฝึกงาน

“อะไรนะค่ะ นี่แตรไม่ได้ฟังผิดใช่ไหมค่ะครู”แตรวรรณถาม

“ใช่พวกเธอฟังฉันไม่ผิดหรอ คุณทอมัสกับท่านผู้อำนวยการโรงพยาบาลต้องการตัวเธอสองคนไปฝึกงาน”ครูใหญ่บอก

 นับว่าเป็นโชคดีของหญิงสาวสองคนเพียงแค่ช่วงฝึกงานไม่กี่วัน เธอก็ได้เลื่อนขั้นเป็นเลขาฯส่วนตัวของเจ้าของโรงพยาบาลและโรงแรม และไม่นานทั้งสองก็ได้เป็นผู้บริหารโรงแรมและผู้บริหารโรงพยาบาลที่มีชื่อเสียงเกริกก้องไปทั่วโลก

ภายในห้องตรวจของโรงพยาบาล แตรวรรณ ลงทุนสุดฝีมือในการปั้มชีวิตคนใกล้ตายจากเหตุจมน้ำจนรอดชีวิต

“เย้ หมอแตรเก่งที่สุดเลยค่ะ”พยาบาลบอก

  “ถ้าเรามีความพยายามนะ เราก็จะทำได้”แตรวรรณบอกพยาบาลสาว

    ทั้งสองมีการเงินมั่งคั่ง และมีการงานที่ดี ทั้งสองรู้สึกดีใจมากที่ได้มาถึงณจุดๆนี้  ทั้งสองสาวมีสิ่งที่ไม่มีใครรู้นั้นคือ นิสัยอันฉลาด จนใครๆก็คิดวาแตรวรรณกับแพรวพรรณรายเป็นอัจฉริยะเพราะทั้งสองเดาเหตุการณ์และเดาใจคนได้ อีกอย่างหนึ่งที่ไม่มีใครล่วงรู้ คือ หญิงสาวสองคนเกลียดการคบเพื่อนและการเพื่อนต่างเพศมากๆ

ภายในทางออกของโรงแรมเนเจอร์เรชั่น แพรวพรรณรายเดินออกมาพร้อมเลขาฯส่วนตัวของเธอพร้อมด้วยบอดี้การ์ดตามหลังอีกสองคน

“ขอบใจมากนะเมสที่ให้เงินพี่พี่สัญญาว่าพี่จะเอาเงินไปใช้หนี้ให้หมด”ชายคนหนึ่งบอกนักงานสาวฝ่ายบัญชีที่ยื่นเงินของตนมาให้

“เอาไปใช้หนี้ หรือเอาไปซื้อเหล้าแล้วกินกับสาวคนอื่นกันแน่”แพรวพรรณรายบอก

“ท่านประธาน”พนักงานฝ่ายบัญชีบอก

“เอาไปใช้อะไรรเรื่องของกู มึงไม่เกี่ยว”สามีของหญิงสาวบอก

“พี่ทำไมพี่พูดกับท่านประธานแบบนี้ล่ะ

”พนักงานฝ่ายบัญชีบอก

“คุณเปียดาว ช่วยลากผู้ชายคนนนี้ออกไปจากโรงแรมฉันเดี๋ยวนี้ก่อนที่ฉันจะแจ้งความโทษฐานหมิ่นประมาณและรุกรานในพื้นที่ส่วนบุคคล”แพรวพรรณรายบอก

“อย่าเลยนะค่ะท่านประธาน พี่รีบขอโทษท่านประธานเดี๋ยวนี้”พนักงานฝ่ายบัญชีบอก

ขณะนั้นก็แลเห็นหญิงสาวใส่ชุดเซ็กซี่เดินมากอดแขนสามีของพนักงานฝ่ายบัญชี

“ที่รักค่ะได้เงินจากอีแก่นี้แล้วก็รีบไปสิค่ะ”หญิงสาวบอก

“เห็นหรือยังค่ะคุณเมสในเมื่อเขาไม่รักเธอแล้วก็ปล่อยเขาไปที่ผ่านมาถือสะว่าปลิงมาเกาะสูบฉีกเลือด”เปียดาวบอกก่อนให้รปภจัดการกับหญิงสาวและชายไม่ดี

“ขอบใจท่านประธานมากเลยนะค่ะที่บอกให้เมสรู้ท่านประธานรู้ได้ไงหรอค่ะวาสามีขอเมสมีชู้ไม่ก็เอาเงินไปเลี้ยงผู้หญิง”พนักงานสาวถาม

“เธอไม่สงสัยบางหรอว่าตอนที่เธอมาสมัครงานที่นี้ทำไมฉันถึงถามว่าสามีของเธอเป็นคนอย่างไง”แพรวพรรณรายบอก

“หมายความว่าอย่างไงค่ะท่านประธาน”พนักงานสาวถาม

“ก็หมายว่า ท่านประธานของเรานะเป็นคนทายนิสัยคนเก่ง พอพูดปั๊ปท่านก็จะเข้าใจว่าใครนิสัยอย่างไง แย่มากแค่ไหน”แตรวรรณบอกพร้อมเดินก้าวเข้ามา

“อ้าวยัยแตร”แพรวพรรณรายบอก

“คุณแตร สวัสดีค่ะ”พนักงานสาวบอก

“นี่เมส เธอแต่งงานมาตั้งสามปีแล้วเนี่ย เธอไม่รู้จริงๆเลยหรอว่า ทำไมสามีเธอถึงขอเงินไปใช้หนี้ทุกเช้า ทุกเย็น กลับบ้านก็ดึก”แตรวรรณบอก

“เพราะอย่างนี้นี้เอง ขอบใจมากนะค่ะคุณแตรท่านประธาน วันหลังเมสจะจำคำของท่านประธานเอาไว้ ยังไวเมสขอตัวไปเคลียสกับสามีจอมเจ้าชู้ก่อนนะค่ะ”พนักงานสาวบอกก่อนออกไป

      “แพรวก็เก่งเนอะ แก้ได้ทั้งปัญหาเล็กและใหญ่ในโรงแรมนี้ นี่ถ้าเราไม่อาบน้ำร้อนมาก่อนเราคงโดนหลอกมากว่าเงินที่เมสให้สามีไปใช้หนี้”

แตรวรรณบอก หากไม่มีเหตุการณ์ในวันนั้นเกิดขึ้นกับเธอและพี่สาว เธอทั้งสองคบต้องโง่คบกับผู้ชายเลวหญิงชั่วอย่างมะนาวและศิลาต่อไป

 ภายในบ้านของแก้วเกล้า  เดี่ยว ลูกชายคนโตของบ้าน  นักกฎหมายในบริษัทชื่อดังได้พา มะนาว ซึ่งก็คือ มะนาวคนเดียวกับที่ทำลายแตรวรรณด้วยคำพูดและการกระทำ  ที่สมัครเป็นเลขาฯส่วนตัวของเดี่ยว มาหาครอบครัวในฐานะคนรักของเขา ส่วน เกด ดีไซเนอร์ในร้านตัดเสื้อผ้าได้พา รัส  ซึ่งก็คือศิลาที่หักหลังแพรวพรรณรายเปลี่ยนชื่อ  เขาอ้างว่าตนเองเก่งจนไม่มีใครรับทำงานเพราะกลัวเงินหมด แต่จริงๆเขาต้องการเกาะ เกด น้องสาวของแตรวรรณและแพรวพรรณรายกิน

“นี่ครับแม่คุณมะนาวที่ผมเล่าให้ฟัง ส่วนนี้ก็คุณรัส คนรักของยัยเกด”เดี่ยวเป็นตัวแทนในการแนะนำของหญิงสาวและชายหนุ่ม

   “ตามสบายเลยนะค่ะ เอ้อนั่นมันรถยัยแตรกับยัยแพรวนี่น่าทำไมกลับไทยเร็วจัง”แก้วเกล้าบอกก่อนออกไปดู

   พบว่า ลูกสาวของเธอทั้งสองคนกลับมาจากประเทศอังฤกษ ทั้งสองแต่งตัวเปรี้ยวจิ๊ดมากแต่งต่างจากที่ใส่ในลอนดอน ทั้งสองยังคงรักในการแต่งกายแบบนี้ถึงแม้ว่าสมัยนี้มองว่า พวกเต้นกินรำกินใส่กัน

“ตายแล้ว นี่ยัยแตร ยัยแพรวทำไมแต่งตัวไม่อายชาวบ้านชาวช่อง”แก้วเกล้าบอก

“โห แม่ แตรกับแพรวไม่ได้แต่งตัวไปเงิมผู้ชายล่ะกัน”แตรวรรณบอก

ภายในห้อ.รับแขก แตรวรรณและแพรวพรรณรายได้เดินเข้ามาในห้องรับแขก

“แล้วนี้แกสองคนเรียนจบหรือยัง”แก้วเกล้าบอก

    นับตั้งแต่ ทั้งสองสาวเรียนที่มหาวทิยาลับไม่ได้ทำการติดต่อมารดาอีกเลย ทำให้แก้วเกล้าไม่รู้เรื่องการเรียนและการงานของเธอ เธอเรียนจบตั้งแต่สองปีที่แล้ว

  “อย่าเพิ่งคุยเรื่องนี้ได้ไหมแม่ ”แตรวรรณบอก

“แล้วถ้าไม่คุยเรื่องนี้ จะให้ฉันคุยเรื่องไหน”แก้วเกล้าบอก

สักพักมะนาวและเดี่ยว รวมถึงเกดและรัส เดินมาพร้อมน้ำผลไม้ที่เตรียมไว้ให้มารดาดื่ม แตรวรรณและแพรวพรรณรายมองดูชายชั่วหญิงโฉดที่เคยทำลายตนเมื่อครั้งเป็นเด็ก

“จำไว้ด้วยนะว่าฉันเป็นครูคนแรกที่สอนให้แกมองโลกในแง่ร้ายนะ”

เสียงของมะนาวยังคงดังอยู่ในหัวสมองของแตรวรรณเสมอ สองสาวไม่เคยลืมอดดีตที่เลวร้ายของตนเลย

“อ้าว หนูนาว พ่อรัสมาพอดีเลย นี่ยัยแตร ยัยแพรว ลูกสาวคนที่สองและคนที่สามน้าเอง”แก้วเกล้าบอก

“สวัสดีค่ะคุณแตรคุณแพรว”มะนาวบอก

“คุณแตรกับคุณแพรวครับยินดีที่ได้รู้จัก ผมชื่อรัสครับ”รัสบอก

“ฉันนะเปลี่ยนได้นะแต่ไม่อาจเปลี่ยนความดีความเลวของคนได้”แพรวพรรณรายบอก

“อะไรกันยัยแพรวทำไมพูจาแบบนี้ล่ะ”เดี่ยวถาม

“ต่อหน้าทำอย่างลับหลังทำอย่างคนแบบนี้นะไม่ควรรู้จัก” แตรวรรณบอก

    ว่าแล้วแพรวพรรณรายก็เรียกทนายสมชาติ ทนายส่วนตัวของเธอที่จะพาเธอไปบริษัทเข้ามาข้างใน

“คุณแตรเรียกผมมามีเรื่องอะไรหรอครับ ”ทนายสมชาติ

“คือ คุณทนายช่วยพาฉันกับพี่แพรวไปที่โรงพยาบาลกับโรงแรมหน่อย ฉันไม่อยากอยู่เห็นตัวเสนียด”แตรวรรณบอก

“ได้ครับคุณแตร เชิญครับคุณแพรว คุณแตร”ทนายสมชาติบอก

    เมื่อสองสาวออกไปจากบ้านทิ้งให้แก้วเกล้า ผู้เป็นมารดาสงสัย

“เอ้อ แล้วยัยแตรกับยัยแพรวจะไปทำอะไรที่โรงแรมกับโรงพยาบาล”

แกล้วเกล้าสงสัยมาก เพราะว่าแตรวรรณกับแพรวพรรณราย ไม่มีที่พักในโรงแรมและที่สำคัญสองสาวไม่ได้เจ็บป่วยอะไรมากนัก

ภายในบ้านจันแสง ซึ่งมี หม่อมมุกดาว เป็นประธานครอบครัว หญิงสาววัยย่างเข้าห้าสิบปีต้องรับภาระเลี้ยงหลานชายสองคนต่างมารดา เพราะว่าบิดาและมารดาของทั้งสองตายด้วยอุบัติเหตุเรือล่ม ซึ่งตอนนี้ หม่อมราชวงศ์วัตถกานต์ หลานชายคนแรกของเธอได้เลื่อนยศเป็น นายแพทย์หม่อมราชวงศ์วัตถกานต์ จันแสน คุณหมอรักษาสัตว์ต่างๆในโรงพยาบาลรักษาสิรีเนตร โรงพยาบาลสัตว์และคน ซึ่งมีแตรวรรณบริหาร ส่วน หม่อมราชวงศ์ชลนที จันแสง หลานชายคนที่สองของเธอก็ได้เป็นรองประธานและหัวหน้าวิศวกรรมในบริษัทก่อสร้างในพัทยา ซึ่งถือว่าเป็นข่าวดีของหล่อน

“ชายใหญ่จะไปทำงานแล้วหรอลูก”หม่อมมุกดาวถาม

“ครับ หม่อมย่า ผมต้องรีบเข้าไปเคลียสเคสด่วนครับ”หม่อมราชวงศ์วัตกานต์บอก

“งั้นก็ขับรถดีๆนะชาย ย่าเหลือเรากับชายรองแค่สองคน”หม่อมมุกดาวบอก

“ครับ หม่อมย่า ”หม่อมราชวงศ์วัตกานต์บอก

 ก่อนออกขึ้นรถออกไปจากบ้านจันแสง จริงๆเขาทำงานเป็นหมอในโรงพยาบาลใกล้ๆบ้านก็ได้ไม้จำเป็นต้องทำงานไกลถึงพัทยา แต่เพราะสโลแกนของเขาที่ว่า “เขาจะไม่อยู่เพียงกะลาเหมือนกบในกะลา”

  ภายในโรงพยาบาลแตรวรรณและแพรวพรรณรายเข้ามาในโรงพยาบาลรักษาสิรีเนตร เพียงหญิงสาวเข้าไปทุกคนตึงทะลึ่ง เมื่อประธานโรงพยาบาลและรองประธานโรงพยาบาลมาถึง พวกเธอตกใจเพราะพบว่าตนที่บริหารโรงพยาบาลเป็นหญิงสาวเปรี้ยว ทุกคนต่างจับกลุ่มกันซุบซิบนินทากันอย่างไม่สนใจแตรวรรณที่ได้ยิน

“นี่แกดูผู้บริหารกับรองผู้บริหารสิแต่งตัวเปรี้ยวอย่างกับพวกหากินเลย”พยาบาลสาวคุยกัน

สักพักหัวหน้าหมอฝ่ายรักษาในแผนกคนและสัตว์ก็มาต้อนรับคุณแตรวรรณ

“สวัสดีค่ะ คุณแตรวรรณ คุณแพรวพรรณราย”หัวหน้าฝ่ายรักษาในแผนกคนและสัตว์บอก

“สวัสดีค่ะ คุณเพลินจิต คุณนรี ”แตรวรรณบอก

เพลินจิต เป็นแพทย์ที่จบจากคณะแพทย์ศาสตร์โดยตรง ส่วน นรี เอง ก็เป็นแพทย์ที่จบจากคณะสัตว์แพทย์โดยตรงเช่นกัน เธอทั้งสองได้รับหน้าที่นี้เพราะแตรวรรณเป็นผู้มอบตำแหน่งให้

“ยินดีต้อนรับนะค่ะ เชิญคุณแตรวรรณ และคุณแพรวพรรณรายที่ห้องก่อนนะค่ะ”นรีบอก

  แล้วนรีและเพลินจิต ก็พาแตรวรรณและแพรวพรรณรายไปที่ห้องทำงานของแตรวรรณ แตรวรรณสำรวจของในห้องอย่างเข้มนวด ภายในห้องทำงานมีเอกสารจำนวนมากมายวางอยู่ที่ชั้นและยังมีป้ายชื่อของสาวเจ้าวางไว้อย่างดี

“ขอบคุณมากนะค่ะที่คุณสองคนมาส่งที่นี้”แตรวรรณบอก

“ค่ะ งั้นเราสองคนขอตัวกลับมาทำงานก่อนนะค่ะ”ทั้งสองคนบอก

“เชิญค่ะ”แตรวรรณบอก

 แล้วทั้งสอก็กลับไปทำงานในแผนกของตนเอง แพรวพรรณรายที่ยืนนิ่งอยู่นานเดินมานั่งที่ที่นั่งตรงแขกของประธาน

“แตร ฉันว่าเราควรเรียกหัวหน้าฝ่ายดูแลพยาบาลมานะ ”แพรวพรรณรายบอก

“ใช่ ฉันจะไม่ยอมให้ใครในโรงพยาบาลนี้มาทำให้เจ้าของโรงพยาบาลอย่างฉันเสียหายหรอ”แตรวรรณบอก

   เธอจะไม่ยอมให้เรื่องราวมันซ้ำสอง เธอจะต้องทำความเข้าใจกับผู้ดูแลพยาบาลทุกคน เพราะหากเรื่องราวที่เธอแต่งมาเป็นเรื่องเล่าของทุกคน เธอและโรงพยาบาลจะเสียหาย

  ภายในห้องทำงานของนายแพทย์หม่อมราชวงศ์วัตถกานต์ จันแสง เขากำลังนั่งทำงานอยู่ แต่จู่ๆเขาก็ได้ยินเสียงอะไรบางอย่างในห้องเอกสารในห้องของเขา

“นี่แก แกว่าท่านประธานโรงพยาบาลนะแกเป็นผู้หญิงหากินไหม”พยาบาลสาวถาม

“ดีกรีระดับท่านประธานไม่น่าเป็นนะแก”พยาบาลสาวบอก

  เขาไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมเขาต้องทนฟังคำนินทาของพยาบาลที่ชอบนินทาเรื่องชาวบ้าน

ภายในห้องประธานในโรงพยาบาลแพรวพรรณรายกลับไปโรงแรมของตนเรียบร้อยแล้ว เธอนึกถึงเรื่องที่ครอบครัวและแผนการร้ายในการหลอกเอาเงินของมะนาว เพื่อนจอมทรยศ และ ศิลา ที่เปลี่ยนชื่อเป็น รัส  ผู้ชายเลว

“ฉันจะไม่ยอมให้แกมาทำหลอกพี่ชายฉันหรอนะ”แตรวรรณบอกแล้วโทรหาแพรวพรรณรายที่กำลังประชุมเรื่องการดูแลโรงแรมต่างๆ

“ในฐานะที่ฉันเป็นประธานโรงแรม  ทุกโรงแรมย่อมมีกฏและฉันก็มีกฏอยู่สามข้อให้ทุกคนทำ คือ

1 ห้ามให้คนนอกหรือสมาชิก คนใกล้ตัว เพื่อน เข้ามาในโรงแรมใยเวลาทำงาน

2 หากไม่มีเหตุการณ์สำคัญห้ามพนักงานออกจากโรงแรม

3 กฎข้อนี้สำคัญมาก ถ้าใครยอมทำตามฉันจะดีใจมาก ห้ามสามีและภรรยาทำงานในแผนกเดียวกันหรือทำงานในตำแหน่งเดียวกันหรือว่าง่ายๆให้ใครสักคนทำงานที่นี้แค่คนเดียว”แพรวพรรณรายบอก

     สามข้อนี้แพรวพรรณรายเคร่งครัดมาก เพราะในสมัยก่อนเคยมีคดีคู่รักที่เป็นพนักงานแอบมาหากันบ่อยๆและโกงเงินบริษัทในแผนกตัวเอง ตอนนั้นเธอเพิ่งเป็นแค่เลขาฯส่วนตัวของทอมัส ประธานของโรงแรมแห่งนี้ นี่เป็นสาเหตุที่แพรวพรรณรายต้องตั้งกฏสามข้อในการปฎิบัติงาน  หลังจากหญิงสาวประชุมเสร็จเธอก็มารับโทรศัพท์

“ฮัลโหล แตรหรอมีอะไรรึเปล่าถึงโทรหาเรา”แพรวพรรณรายถาม

“แกจำเมื่อเช้าได้ไหมเรื่อยัยมะนาวกับไอ้ศิลานะ”แตรวรรณบอก

“โอเค แกไปหาฉันที่ร้านกาแฟของพี่เกาลักนะ”แพรวพรรณรายบอก

  เวลาสองสาวทำงานเสร็จหรือมีอะไรมาปรึกษา เธอทำเหมือนตอนเด็กๆที่เวลมีปัญหาหรือเวลาเลิกเรียนมาที่ร้านกาแฟของเกาลักเสมอ กินรีและเกาลักเป็นผู้เดียวที่สองสาวจะไว้ใจ

                ภายในร้านกาแฟของเกาลัก ชายหนุ่มโตขึ้นเป็นกองจากที่เคยอายุ 17 เป็นอายุ 27 ตอนนี้เขาทำงานดีขึ้นและมีเงินเข้าบ้านมากขึ้น เพราะว่ากินรี น้องสาวของเขาได้เป็นมือกล้องของสำนักพิมพ์ชื่อดัง หญิงสาวโตขึ้น เธอมีผมสีน้ำตาล  เกาลักมองว่ากินรีน้องสาวของเขาเป็นผผู้หญิงที่แกร่งและเพียบพร้อม หลายครั้งชายหนุ่มเห็นน้องสาวเหนื่อยจึงชวนมาทำงานเป็นคนขายกาแฟ เพาะเรื่องเงินไม่ใช่ปัญหาของเขาและน้องอีกต่อไป เพราะสิ้นเดือนนี้เขาก็จะได้เงินจำนวน 200000 บาทจากการนำกาแฟของเขาไปส่งในโรงพยาบาลรักษาสิรีเนตรและโรงแรมเนเจอร์เลชั่น ต้องขอบคุณแตรวรรณและแพรวพรรณรายเป็นอย่างมากที่อุดหนุนและช่วยเหลือครอบครัวเขามาตลอดเวลา

“อ้าว น้องหนูแตร น้องหนูแพรว นี่กลับมาจากลอนดอนตั้งแต่เมื่อไรจ๊ะ”เกาลักถาม

“เมื่อวานนี้ค่ะเกาลัก กินรีโนวาของเราอยู่ไหมค่ะ”แพรวพรรณรายถาม

“อยู่จ๊ะ เดียวพี่ไปตามให้”เกาลักบอก

“ไม่เป็นไรค่ะ วันนี้เราสองคนแค่มาหาพี่เกาลัก เพราะคิดถึงฝีมือนมสดปั่นของพี่เกาลัก”แพรวพรรณรายบอก

“จ๊ะ เดี๋ยวพี่ทำให้ แล้วน้องหนูแตรล่ะจ๊ะจะให้พี่ทำอะไร”เกาลักถาม

 แตรวรรณนั่งหน้านิ่งเพราะกำลังแคลียสเรื่องครอบครัวของเธออยู่

“น้องหนูแตรค่ะ เป็นอะไรรึเปล่า”เกาลักถาม

 สักพักแตรวรรณก็ได้สติ เธอตื่นมาจากภวังค์ของเธอ

“คือ เมื่อกี้พี่เกาลักถามว่าอะไรนะค่ะ”แตรวรรณถาม

“คือเมื่อกี้พี่จะถามน้องหนูแตรว่าจะรับอะไรไหมค่ะ”เกาลักถาม

“เอา  น้ำส้มค่ะขอสามแก้วค่ะ”แตรวรรณบอก

  เกาลักเริ่มรู้จริงๆแล้วว่าแตรวรรรกำลังเคลียดเพราะถ้าหญิงสาวสั่งว่า น้ำส้มสามแก้ว หมายถึงเธอเคลียด เพราะว่าถ้าหญิงสาวปกติจะสั่งคาบูชิโน่ของโปรดทุกครั้งและเธอเองก็หน้าง้อจนเกาลักรู้สึกว่าใบหน้านี้เขาเคยเห็นครั้งล่าสุดตอนที่แตรวรรณถูกมะนาวหักหลัง

“แพรว เราจะทำไงดี  ทำไมสองคนนั้นกลับมาเพื่ออะไร”แตรวรรณถาม

“ฉันว่า พวกมันต้องอับจน และกลับมาหลอกเอาเงินจากพี่เดี่ยวกับยัยเกด”แพรวพรรณรายบอก

“เราจะเอาไงดี”แตรวรรณถาม

“ฉันว่าเราต้องขัดขวางนะแตร ฉันไม่รู้จริงๆเพราะว่าครั้งนี้มันเอาจริง ”แพรวพรรณรายบอก

“แต่ฉันไม่อยากทำบาปนะแก เขาว่าไว้ถ้าพรากคนรักกันมันบาป”แตรวรรณบอก

“คนอย่างมันสองคนเคยรักใครจริงบางล่ะ นอกจากตัวเองบางล่ะ ฉันต้องทำให้ยัยเกด กับพี่เดี่ยวตาสว่างและหาคนดีๆมาแทนที่มันให้ได้ ”แพรวพรรณรายบอก

“มันจะดีหรอ”แตรวรรณบอก

 “หรือว่าแกอยาเห็นน้องสาวและก็พี่ชายถูกหลอกกเอาเงิน แล้วถูกทิ้งไปเหมือเราสองคน”แพรวพรรณรายบอก

“อืม งั้นฉันทำด้วย แต่ที่สำคัญที่แกบอกว่า เราจะหาคนดีๆให้น้องนะคนไหน”แตรวรรณบอก

   ภายในบ้านแก้วเกล้า แตรวรรณและแพรวพรรณรายเดินเข้ามาในบ้าน เธอเห็นมารดากำลังนั่งคุยกับพี่ชายและน้องสาวอยู่

“นี่ยัยเกด ช่วงนี้นี้ปากหวานขึ้นเยอะนะ นี่คุณรัสเขาทำให้แกหลงจนเดี๋ยวปากหวานหรอ”แก้วเกล้าถามลูกสาว

“จะว่าน้องคนเดียวไม่ได้นะครับ คนกำลังมีความสุขต้องปากหวานเป็นธรรมดา”เดี่ยวบอก

“จ๊ะ พ่อคนมีความรัก”แก้วเกล้าบอก

“ความรักแบบจอมปลอมที่หวังเงินหวังทอง มันไม่เรียกว่าความรักหรอจ๊ะแม่ เรียกว่า เห็นแก่ตัว”แตรวรรณเดินมาพร้อมด้วยแพรวพรรณราย

“เอา นี่แกเป็นอะไรของแกอีกเนี่ยยัยแตร พี่น้องกำลีงมีความสุข ทำให้เขาแตกแยกกันอยู่ได้ แลว้นี้ไปไหนมากลับมาซะสี่โมงเลย”แก้วเกล้าบอก

 “แตรกับแพรวไปทำงานมาค่ะ”แตรวรรณบอก

“อย่างแกเนี่ยนะไปทำงาน ไปเงิ่มผู้ชายมาหรือไง”แก้วเกล้าบอก

สักพักทนายสม ที่เป็นทนายส่วนตัวของโรงพยาบาลของแตรวรรณเข้ามาเอาเอกสารให้แตรวรรณและนำจดหมายที่บวิตี้ส่งมาให้แพรวพรรณราย

“ขอโทษนะนะครับ ท่านประธานครับผมเอาแฟ้มที่ท่านประธานสั่งมาให้ คุณแพรวครับคุณบิวตี้เขาส่งจดหมายมาหาว่าไม่ต้องเป็นห่วงโรงแรมที่ลอนดอนและอีกสิบแปดสาขานะครับ เธอจัดการเรียบร้อยแล้ว”ทนายสมบอก

“นี่มันอะไรกัน  เมื่อเช้าคุณมารับยัยแตรกับยัยแพรวไปโรงพยาบาลกับโรงแรม พอตกเย็นก็มาบอกว่า ท่านประธง ท่านประธานอะไรกัน”แก้วเกล้าบอก

“คุณได้ยินไม่ผิดหรอครับ คุณแตรวรรณ แกเป็นประธานและเจ้าของโรงพยาบาลรักษาสิรีเนตรทั้งหมด ในประเทศไทยและประเทศอังกฤษ ส่วนคุณแพรวพรรณรายเป็นเจ้าของและประธานโรงแรมเนเจอร์เลชั่นทั้งหมดสิบเก้าสาขาครับ และตัวผมทนายสมเป็นทนายส่วนตัวของคุณแตรวรรณและของโรงพยาบาล”ทนายสมบอก

“ห่ะ เจ้าของโรงแรม เจ้าของโรงพยาบาล”แก้วเกล้าบอก

พอทนายสมกลับ แก้วเกล้าก็ถามลูกสาวทั้งสองคนอย่างละเอียด ด้วยความสงสัย

“แตร แพรว แกบอกฉันมาที่สิว่าทำไมแกเป็นถึงเจ้าของโรงแรมและเจ้าของโรงพยาบาล”แก้วเกล้าถาม

“แม่อยากรู้ไปทำไหม ในเมื่อหน้าแตรกัหน้าแพรวแม่ยังไม่อยากจะมองเลย”แตรวรรณบอก

“ฉันก็แค่อยากรู้ว่าแกเอาเงินจากไหนไปสร้างโรงแรมและสร้างโรงพยาบาลตั้งหลายสาขา”แก้วเกล้าบอก

“ก็ได้ หลังจากที่เราสองคนไปเรียนที่นั้นนเราก็มุ่งมันเรียนจนถึงปีสอง”แพรวพรรณรายเล่า

ย้อนกลับหลายปีก่อน หญิงสาวสองคนเลิกเรียนและแยกกันไปซื้อของใช้ส่วนตัว บังเอิญว่าแพรวพรรณรายกำลังเดินเข้าไปในร้านอาหารของโรงแรมเนเจอร์เลชั่นที่เธอสั่งอาหารเอาไว้

“thank you ”แพรวพรรณรายบอกพนักงานสาว

“ Tomos please I don’t have money please I borrow your money 800000000 doira ”หญิงสาวฝรั่งคนหนึ่งบอก

   แพรวพรรณรายแปลออก ชายคนนั้นเขามาขอเงินผู้ชายวัยสามสิบคนหนึ่ง แต่เธอว่าเธอไม่ค่อยมั่นใจชายหนุ่มที่มาขอยืมเพราะว่า มีชายฝรั่งคนหนึ่งกำลังเดินซุ่มดูอยู่นอกโรงแรม เธอจึงอัดคลิปเอาไว้

“yes here you go and you promiss  when three month later you give money back to me ok”ชายคนหนึ่งบอก

“Ok I promiss”หญิงสาวบอก

   เอรับเงินก่อนไป แพรวพรรณรายเดินเข้ามาหาชายคนที่เสียเงินให้กับผู้หญิง เธอเดินมาพร้อมคลิป

“What do you doing why you give money to her”แพรวพรรณรายถาม

“I don’t know I love she when she has prebelom I liked to held her”ทอมสันบอก

“wathing their”แพรวพรรณรายบอกแล้วยืนคลิปให้ชายหนุ่มดู มันเป็นคลิปที่เขาให้เงินหญิงสาวไป ขณะที่ให้มีชายคนหนึ่งซุ่มอยู่ที่เสา หลังจากที่ได้เงิน ทั้งสองก็ออกจากโรงแรมไปพร้อมกัน

“Oh, my goss what did I doing”ทอมัสบอกแล้วร้องไห้

“Don’t worry I can help you ”แพรวพรรณรายบอก

ภายในโรงพัก แพรวพรรณรายพาชายหนุ่มไปที่โรงพักเพื่อบอกข้อมูลกับตำรวจ เพื่อตรวจสอบว่า หญิงสาวและชายหนุ่มคนนี้เป็นนักตั้มตุ่นหรือเปล่า

“ when did you take a video”ตำรวจถาม

“one hour ago”หญิงสาวบอก

“M. Tomos don’t worry I can help you”ตำรวจบอก

พอออกจากโรงพัก ชายหนุ่มฝรั่งนามว่า ทอมสัขอบคุณหญิงสาวเป็นอย่างมาก

“thank you for your help”ทอมัสบอก

 “you welcome”แพรวพรรณรายบอก

   ภายในริมแม่น้ำ แตรวรรณ ซึ่งกำลังกินเนื้อย่างเจ้าโปรดจำนวน 4 ชิ้นอยู่ เนื้อย่างนี้มีขนาดใหญ่ บังเอิญเธอไปพบหญิงคนหนึ่งกำลังว่ายน้ำหนีจระเข้

“ช่วยด้วย ช่วยฉันด้วย”หญิงสาวร้อง

แตรวรรณรีบวิ่งมาดูเห็นจระเข้วิ่งตาม ด้วยกาที่เธอเรียนสัตว์แพทย์ศาสตร์ เธอจึงรู้ว่าจระเข้คงหิวจึงได้อาละวาดวิ่งไล่กัดคนอื่นไปทั่ว ว่าแล้วเธอก็โยนเนื้อย่างไปให้จระเข้กิน พอมันเห็นก็รีบว่ายมากิน จากนั้นแตรวรรณก็ช่วยให้หญิงสาวขึ้นมาจากน้ำ เธอพาหญิงสาวมาส่งที่โรงพยาบาลraksasirinarm รักษาสิรีเนตร ซึ่งเป็นโรงพยาบาลของสามีของหญิงสาวคนนั้น

“mari  what the happen ”สามีของหล่อนถาม

“Don’t worry I can help her”หมอบอก

“think you”ชายหนุ่มบอกก่อนออกจากห้อง

      ชายคนนี้เป็นชาวอังฤกษ เขาออกจากห้องตรวจเรียบร้อบแล้ว พยาบาลสาวเล่าเรื่องให้โรเบริต์ฟัง

“wait miss robbort you can say think you for her she help your wife ”โรเบริ์ตบอก

“yes,I know”โรเบริ์ตบอก

“think you from you help little girl”โรเบริต์บอก

“Don’worry I can’see people die from animal ”แตรวรรณบอก

   หลังจากช่วยหญิงสาวเสร็จแล้ว แตรวรรณก็กลับไปที่คอนโดมิเนียมของเธอ พวกเธอร่วมกันเล่าเรื่องราวต่างๆให้ฟัง วันหนึ่งทอมัสและโรเบริต์ มาหาทั้งสองสาวที่มหาวทิยาลัย เพราะเขาทั้งสองให้คนไปสืบ

“อะไรนะค่ะครูใหญ่จะให้แตรกับแพรวไปทำงาน แต่แตรแค่ปี 2 เองนะค่ะ”แพรวพรรณรายบอก

“ใช่ แต่ไม่ต้องworry I ในฐานะครูใหญ่ I คิดแล้วว่าจะให้ you สองคนจบในปีสอง เพราะคะแนนของพวกเธอ very good ”ครูใหญ่บอก

“หมายความว่าที่พี่สองคนได้เป็นประธานเพราะว่า พี่สองคนำปช่วยประธานโรงแรมกับประธานโรงพยาบาลหรอค่ะ”เกดถาม

“ไม่ใช่แค่นั้นหรอ เกด แต่เป็นเพราะว่า….”แพรวพรรณรายบอก

      เป็นเพราะหญิงสาวสองคนตั้งใจทำงาน เธอทำงานด้วยใจ เธอเริ่มทำงานตั้งแต่ต่ำสุดคือ เช็ดขัดห้องน้ำ  จนถึงตำแหน่งเลขาฯส่วนตัวของทอมัส

“what นี่มันอะไรกันทำไมถึงเกิดเรือ่งนี้ขึ้นมาได้”ทอมัสบอก

นับตั้งแต่ทอมัส ได้หญิงสาวทำงานเข้าพยายามเรียนภาษาไทยจากหญิงสาวอย่างสุดความสามารถ

“นี่พวก you ทำงานกันอย่างไง นี่ I ต้องไปก่อนใช่ไหมพวกyou ถึงจะทำงานตามที่  I สั่ง ”ทอมัสบอก

“มีอะไรรึเปล่าค่ะคุณลุง”บิวตี้ถาม

 บิวตี้เป็นหลานสาวและญาติคนเดียวที่ทอมัสมีอยู่ เธอเป็นลูกครึ่งไทยอังกฤษ พ่อและแม่ของหญิงสาวตายจากอุบัติเหตุเรือล่ม

“ไม่มีอะไรหรอหลานlove ลุงแค่angryพวก lazy นิดหน่อยนะหลาน บอกว่าให้made the pool ต้อนรับท่านประธานาธิบดีอังฤกษไม่ยอมทำ เห็นที่ลุงต้องไปที่สาขา New York ใน America หน่อยสะแล้ว”ทอมัสบอก

“ขออนุญาตค่ะท่านประธาน เอกสารสระว่ายน้ำได้แล้วค่ะ”แพรวพรรณรายบอก

“think you คุณแพรวครับ I อยากให้คุณแพรวกับบิวตี้ตามผมไปAmericaไปศึกษาดูงานที่นั่นหน่อยได้ไหม”ทอมัสถาม

“ได้ค่ะ”สองสาวตอบ

  ทอมัสให้คนพาขึ้นเฮลิคอปเตอร์ที่จะบินไปโรงแรมเนเจอร์เลชั่นสาขา America ในกรุง New York

“สายรายงานท่านประธานกำลังลงไปที่โรงแรม”คนขับเฮลิคอปเตอร์รายงาน

   ทั้งสองคนหลานลุงนั่งมองดูวิว ส่วนทางด้านแพรวพรรณราย เธอรู้ว่ามีอะไรผิดสังเกตจึงหยิบเอาชุดชูชิพบนเครื่องบินมาสามตัว เพื่อป้องกันอันตรายแล้วหยิบปืนที่ซ่อนอยู่ในตัวบอดี้การ์ด

“บิวตี้ ท่านประธานใส่ไว้”แพรวพรรณรายบอก

“โอเค”ทั้งสองคนบอก

แล้วแพรวพรรณรายก็ใส่ตาม จากนั้นเครื่องก็หยุดสามคนตกใจแพรวพรรณรายตื่นว่าให้ทุกคนมีสติ จากนั้นเธอก้หยิบปืนขึ้นมา บอดี้การ์ดเดินมาเธอจึงใช้ปืนยิงบอดี้การ์ดจนเจ็บเข่า เพราะเธอรู้ว่ากำลังเกิดการลอบสังหารท่านประธาน

“ท่านประธานโดดเร็ว บิวตี้เธอด้วย”แพรวพรรณรายบอก

แล้วทั้งสามก็โดดลงจากเฮลิคอปเตอร์โดยไม่สนใจว่าข้างล่างจะเป็นอะไร จากนั้นไม่กี่วินาทีเครื่องที่พวกเธอนั่งมาก็ระเบิดลง

“อ้อ ที่แท้แกก็ช่วยชีวิตท่านประธานและก็คุณบิวตี้ แต่น่าแปลกทำไมเขาถึงไม่ให้ตำแหน่งประธานกับคุณบิวตี้”แก้วเกล้าบอก

“เพราะว่า แกกลัวว่า คุณบิวตี้จะโดนแบบแกไงค่ะ แม่และอีกอย่างแกก็เห็นว่าหนูนะเอาตัวรอดเป็นและเป็นคนคิดให้ตั้งสาขาlondon ใน อังฤกษเป็นศูนย์กลาง”แพรวพรรณรายบอก

      หากสองสาวไม่มีความรักและซื่อสัตย์ต่อเจ้านายของเธอและงานที่เธอทำ ทั้งสองก็คงไม่มีอนาคตที่ดีได้ขนาดนี้หรอ