เเรงอาฆาต

บทนำ

ภายในโรงเรียนมัธยมต้นในจังหวัดกรุงเทพมหานคร ซึ่ง แตรวรรณ และ แพรวพรรณราย เรียน อยู่ทั้งสองต่างมีความรักให้เพื่อนและแฟน โดยแตรวรรณคบกับมะนาว ลูกสาวเจ้าของห้างสรรพสินค้าชื่อดัง ส่วนแพรวพรรณรายกำลังปลุกต้นรักกับศิลา ลูกชายของเจ้าของร้านบะหมี่เจ้าโปรดของครอบครัวเธอ

“นี่ แตรวันนี้เธอมีตังค์สัก ห้าสิบไหม”มะนาวถาม

“ทำไมหรอ”แตรวรรณถาม

“คือ ฉันติดเงินไอ้แดงอยู่นะ ขอยืมไปคืนมันก่อนได้มั้ย”มะนาวบอก

“ได้สิ”แตรวรรณบอก

    แตรวรรณไม่เคยรู้เรื่องของมะนาวมากนัก เธอรู้แค่ว่ามะนาวเป็นลูกสาวคนเดียวของเจ้าของห้างสรรพสินค้าชื่อดังเท่านั้น

“แม่เรามารับแล้วขอตัวก่อนนะ”มะนาวบอกแล้ววิ่งออกไปทางประตู

        ขณะเดียวกันศิลากำลังนั่งกินขนมอยู่กับแพรวพรรณรายอยู่ เขามองเห็นมะนาววิ่งมาจากโรงเรียนมานอกโรงเรียน

“ศิลา เป็นไรหรือเปล่า”แพรวพรรณรายถาม

“เปล่าจ๊ะ คือ แพรวคือ บ้านเรานะกำลังมีปัญหาราขอยืยเงินแพรวสักร้อยหนึ่งได้ไหม”ศิลาบอก

“ได้สิ”แพรวพรรณรายบอกก่อนจะหยิบเงินแบงค์ร้อยให้กับศิลาอย่างไม่สงสัย เมื่อศิลาได้เงินเขาจึงแกล้งบอกแฟนสาวว่า

“คือ ฉันเพิ่งจำได้ว่าแม่ของฉันนะนัดจ่ายภาษีกับดอกเบี้ยวันนี้ฉันกับก่อนนะ”ศิลาบอกก่อนเดินออกไปตามมะนาว โดยที่แพรวพรรณรายไม่ได้เอ่อใจอะไรมาก เธอนั่งกินขนมต่อ สักพักแตรวรรณก็ออกมาหาพี่สาวของตนพร้อมด้วย กินรี เพื่อนสนิทของสองสาว

“อ้าว แตร กินรีมาพอดีเลย”แพรวพรรณรายบอกก่อนยืนขนมให้สองสาวกิน

  สักพักรถยุโรปคันใหญ่ก็มาจอดตรงที่สามสาวนั่ง มันเป็นรถของ แก้วเกล้า มารดาของแตรวรรณและแพรวพรรณราย ซึ่งวันนี้ยอด คนขับรถประจำบ้านเป็นคนขับรถ สามสาวจึงขึ้นรถอย่างรวดเร็ว

“สวัสดีค่ะ น้ายอด”สามสาวบอก

“สวัสดีครับ วันนี้คุณหนูแพรวจะให้ผมไปส่งที่ไหนครับ”ยอดถาม

“ไป ไปบ้านกินรีค่ะ”แตรวรรณบอก

     หลังจากเลิกเรียนแตรวรรณและแพรวพรรณราย จะไปส่งกินรีที่บ้าน เพราะช่วงนี้ที่ร้านกาแฟของเกาลัก พี่ชายของกินรี เจ้าของร้านกาแฟชื่อดัง กำลังขาดคนงาน ทำให้เขาต้องทำงานคนเดียว  เกาลักเป็นชายประเภทสอง แต่ห้ามใครว่าพี่เกาลักว่าเป็นกระเทย เพราะตัวของเกาลักนั้นมีใจเป็นหญิง แต่ส่วนลึกยังคงเป็นพี่ชายที่แสนดีของน้องสาวและเพื่อนสาว

   ภายในร้านกาแฟของเกาลัก เกาลักกำลังล้างแก้วหลายใบอยู่ เขาเห็นน้องสาวและเพื่อนสาวอีกสองคนเข้ามา เกาลักก็พูดดขึ้นว่า

“กลับมาแล้วหรอกินรี อ้าวน้องหนูแตร น้องหนูแพรว”เกาลักบอก

   ต่อหน้าที่อยู่กับน้องสาวเขาต้องพี่ชายที่ดีกับกินรี เพื่อให้เธอมั่นใจว่า พี่ชายของเธอสามารถเป็นผู้นำที่ดีได้ เพราะในครอบครัวเธอเหลือเพียงเธอและพี่ชาย  แต่พอพูดกับเพื่อนของกินรี มักมีคำขึ้นต้นว่า “น้องหนู”

“ค่ะ พี่เกาลัก”สามสาวบอก

 ก่อนนั่งไปที่โต๊ะกาแฟข้างในสุดของร้าน  แพรวพรรณรายเบื่อจึงเดินออกสำรวจร้านของเกาลัก เธอชอบการจัดร้านของเกาลัก  เธอเดินไปบังเอิญเห็นโทรศัพท์ใครบางคนวางไว้จึงหยิบมาดูพบว่าเป็นโทรศัพท์ของศิลา ขณะที่เธอกำลังเปิดมือของใครบางคนมาจับเธอไว้ มันเป็นมือของมะนาว เพื่อนสาวของแตรวรรณ

“ขอโทรศัพท์ของแฟนฉันคืนด้วยค่ะ”มะนาวบอก

“อ้าว มะนาว เธอคงเข้าใจผิดแล้ว นี่มันโทรศัพท์ของศิลา แฟนพี่ไง”แพรวพรรณรายบอก

“มะนาว แค่หยิบโทรศัพท์ ทำไมถึงช้าจัง”ศิลาบอกแล้วเดินเข้ามาในร้านเห็นมะนาวอยู่กับแพรวพรรณราย ศิลาตกใจมาก เขาไม่คิดว่าจะเจอแพรวพรรณรายที่นี้

“ศิลา”แพรวพรรณรายบอก

 “บอกเขาไปสิค่ะศิลาว่าเราเป็นอะไรกัน”มะนาวบอก

ภายในร้านกาแฟซึ่งกลายเป็นสงครามเย็นระหว่างศิลา มะนาว และแพรวพรรณราย ทั้งสามคนยืนอยู่ในทางออก แตรวรรณเดินออกมา

“แพรว ฉันจะบอกว่ากาแฟได้แล้วนะ”แตรวรรณบอก

สักพักเธอก็เห็นพี่สาวของเธอ อยู่กับเพื่อน และผู้ชายอีกคนหนึ่งซึ่งเป็นแฟนของพี่สาวของเธอ

“คือ ผมกับมะนาวเราเป็นแฟนฉัน”ศิลาบอก

เมื่อแพรวพรรณรายก็ร้องไห้และทรุดลงกับพื้น เขาพูดได้ไงว่า เขาเป็นแฟนของมะนาว เขากำลังคบกับเธอยู่นะ แตรวรรณได้ยินก็โกรธจัด เดินเข้ามากระชากคอของศิลา

“แกทำอย่างนี้กันได้ไง แกเป็นแฟนของพี่ฉันนะไอ้ศิลา ส่วนแก แกเป็นเพื่อนฉันนะนาว แกทำแบบนี้กับฉันเพื่อนที่แกรักแล้วก็พี่สาวที่ฉันรักอย่างนี้หรอ”แตรวรรณบอก

   เกาลัก ซึ่งกำลังล้างแก้วต่อกับกินรีได้ยินเสียงดังจากทางเข้าร้านจึงเดินไปดู พบเห็นการทะเลาะกันจึงได้แต่ฟังต่อไปอย่างเป็นห่วงแตรวรรณและแพรวพรรณราย

“ใช่ ฉันทำอย่างนี้กับแกกับคนที่แกรัก ฉันอิจฉาแก แกได้ทุกอย่างที่แกอยากได้ ในขณะที่ฉันไม่เคยได้ไงล่ะ แตรวรรณที่นี้แกเข้าใจแล้วนะ แล้วจำไว้ด้วยว่า ฉันเป็นครูคนแรกที่สอนแกเรื่องโลกไม่ได้สวยอย่างที่แกคิด”มะนาวบอกก่อนพูดกับศิลาว่า

“กลับกันเถอะค่ะ ที่รัก”มะนาวบอกก่อนจูงมือศิลาออกจากร้านพร้อมโทรศัพท์ที่เขาลืมไว้ แตรวรรณนั่งร้องไห้เหมือนกับแพรวพรรณราย

      ทั้งสองคนพูดทำแบบนี้กับคนรักกับเพื่อนได้ไง เท่าที่จำได้ วันที่มะนาวคบกับแตรวรรณคบกันเป็นวันที่แพรวพรรณรายคบกับศิลา ซึ่งมันก็คบกันได้ สี่ ปีแล้ว

  ภายในร้านกาแฟของเกาลัก หลังจากที่จบสงครามเย็น แตรวรรณและแพรวพรรณรายได้ขอกลับบ้านก่อน  เกาลักนั่งถามน้องสาวของเขาเพราะสงสัยและเป็นห่วงแตรวรรณและแพรวพรรณราย 

 “นี่ น้องหนูนาวกับศิลาเข้าทำอย่างนี้กับน้องหนูแตรกับน้องหนูแพรวได้ไงล่ะค่ะ”เกาลักบอก

“ก็เพราะเงินและความอิจฉาไงค่ะพี่เกาลัก”กินรีบอก

“เงินอะไรกันค่ะคุณน้องภพี่ไม่เข้าใจ”เกาลักบอก

“ลองคิดดูสิค่ะบ้านยัยแตรกับยัยแพรวนะรวยล้นฟ้า พ่อเป็นถึงหมอ แม่เป็นถึงเจ้าของเครื่องสำอางชื่อดังในประเทศไทย ส่วนยัยนาวนะบ้านมันจน พ่อตาย แม่ไปมีผัวใหม่ มันอิจฉาที่ยัยแตรมีพร้อมทุกอย่าง มันเลยร่วมมือกับศิลาทำลายทุกอย่างของที่แตรและแพรวรัก”กินรีบอก

“สังคมนี้น่ากลัวจังเลยนะ ไม่น่าเชื่อว่าเพื่อนและแฟนที่คบกันมานานถึง4 ปีจะหักหลังกันอย่างโหดร้านขนาดนี้”เกาลักบอก

“ไม่ว่าจะคบกันนานหรือไม่นานมันไม่สำคัญหรอค่ะพี่เกาลัก มันขึ้นอยู่กับว่าคนที่เราคบนะเป็นคนดีกับคนเลว”กินรีบอก

“งั้นต่อไปนี้พี่จะไม่เรียกน้องหนูนาวแล้ว พี่จะเรียกมันว่า นังมะนาว”เกาลักบอก

      ภายในบ้านหลังใหญ่ของ วรเทพ บิดาของแตรวรรณและแพรวพรรณราย ในบ้านดูมีปัญหาเพราะแตรวรรณและแพรวพรรณรายเก็บตัวเหงียบในห้อง  เดี่ยวและ เกด พี่ชายและน้องสาวของแตรวรรณและแพรวพรรณรายมาเฝ้าหน้าห้องนอนของสองสาว โดยเดี่ยวเฝ้าแตรวรรณ ส่วน เกด เฝ้าหน้าห้องของแพรวพรรณราย 

     “ถึงบ้านสักที”แก้วเกล้าบอกพร้อมวางของมาด้วยความเหนื่อยล้า

สักพัก อิน คนรับใช้ประจำบ้านก็มาพูดเรื่องแตรวรรณกับแพรวพรรณรายให้แก้วเกล้า

“คุณหญิงค่ะเกิดเรืองใหญ่แล้วค่ะ”อินบอก

“เรื่องอะไร”แก้วเกล้าถาม

“คือ ว่าวันนี้นะค่ะจู่ๆคุณแตรกับคุณแพรวก็วิ่งเข้ามาในบ้านค่ะ แกร้องไห้แล้วก็เก็บตัวเหงียบเลยค่ะ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น”อินถาม

“อิน แกไปบอกให้เดี่ยวกับเกดไปทำหน้าที่ของตัวเอง ฉันรู้ดีว่าเวลายัยแตรกับยัยแพรวจะยอมออกมาจากห้อง ต่อเมื่อมันคิดว่ามันสบายใจแล้ว ไปเลยรีบไป”แก้วเกล้าสั่งก่อนนั่งพักด้วยความเหนื่อย

            สองสาวถูกเก็บตัวเหงียบโดยที่ไม่มีใครรู้ว่าการเก็บตัวนี้ได้เปลี่ยนชีวิตของสองสาวไปตลอดกาล