คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : why marry ? { Chapter 1 }
“จุนโฮเสร็จรึยังลูก” เสียงเคาะประตูจากอีกด้านของประตูทำให้คนตัวเล็กที่กำลังคุยโทรศัพท์กับเพื่อนรักถึงกับสะดุ้ง
“อูยอง แค่นี้ก่อนนะคุณแม่มาตามแล้ว” กรอกเสียงใส่โทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงร้อนรน
[สู้ๆนะจุนโฮ เค้าจะรอดูจุนโฮใส่ชุดเจ้าสาว คิคิคิ]
“ไอ้บ้า!” ตะโกนใส่ปลายสายก่อนจะตัดสายทิ้งอย่างอารมณ์เสีย เพื่อนเดือดร้อนยังจะมีอารมณ์มาหัวเราะ น่าสนุกตรงไหนแต่งงาน ไอ้บ้า จาง อูยอง
Junho
“ทำไมทำหน้างอแบบนั้นละลูกไม่น่ารักเลยนะ” ทันทีที่ผมก้าวเท้าออกจากห้องคุณแม่ที่ยืนดักรออยู่หน้าประตูก็ดุทันที
“ถ้าคุณตาให้คุณแม่ไปแต่งงานกับผู้หญิงคุณแม่จะว่ายังไงล่ะครับ!” ผมตอบด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจโคตรๆ ใครจะพอใจว่ะให้ไปแต่งงานกับผู้ชาย
“แต่คนนี้เขาดีจริงๆนะน้องโฮ” คุณแม่เริ่มพูดจาแบบปกติที่พูดกับผมเมื่อไม่มีคนใช้อยู่
“แต่น้องโฮเป็นผู้ชายนะฮะคุณแม่”
“ก็ไม่เห็นเป็นไรนี่จ๊ะลูก เดี๋ยวนี้ก็เยอะแยะไป น้องโฮชอบผู้ชายไม่ใช่หรอ?” อ้าวคุณแม่ - - ทำไมพูดแบบนี้กับจุนโฮสุดหล่อสุดแมนได้ยังไงครับ
“แม่ฮะ น้องโฮไม่ได้ชอบผู้ชาย”
“อ้าวแม่ก็นึกว่าชอบ แม่เห็นน้องโฮชอบช็อปปิ้ง ชอบไปเที่ยว อีกอย่างน้องโฮไม่เล่นกีฬา ไม่ออกกำลังกาย น้องโฮรู้ไหมตอนนี้รูปร่างน้องโฮบางกว่าผู้หญิงบางคนอีก” เอ้าคุณแม่ = = น้องโฮไม่ชอบทำอะไรที่ต้องเหนื่อยนี่ผิดหรอ ? ห๊ะ! ผิดหรา
“ก็มันเหนื่อยนี่ฮะน้องโฮไม่ชอบ”
“งั้นแม่จะถามว่าทางนั้นมีผู้หญิงรึเปล่าจะได้ให้น้องโฮของแม่เป็นเจ้าบ่าว”
“แม่ฮะ ถึงมีผู้หญิงน้องโฮก็ไม่แต่งหรอกฮะ น้องโฮไม่ชอบผู้หญิง น้องโฮไม่ชอบผู้ชาย น้องโฮไม่อยากแต่งงาน”
“แม่ก็ล้อเล่นจ๊ะ” แม่ฉีกยิ้มกว้าง ที่ว่าล้อเล่นนี่คือน้องโฮไม่ต้องแต่งงานแล้วสินะ เย้!!
“ล้อเล่นเรื่องที่จะเปลี่ยนเป็นแต่งงานกับผู้หญิงได้อ่ะจ๊ะ”
“แม่ฮะ!!! TTOTT”
“ไปกันเถอะน้องโฮ ^[+++++++++]^”
วังหลวง
“วันนี้องค์ชายจะได้เจอเจ้าสาวแล้วนะ” หญิงสาวหน้าตาสวยอายุใกล้เคียงกับชายร่างสูงที่นั่งอยู่ใกล้ๆกันเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
“ไม่เห็นน่าตื่นเต้นเลยพี่เจีย” ร่างสูงตอบเสียงเรียบๆ
“ชานซองนายนี่น้า....” คนเป็นพี่ส่ายหน้ากับความนิ่งเฉยของน้องตัวเอง
“ทำไมหรอครับ” ยังคงนิ่งเป็นพระพุทธรูปพูดได้แบบเดิม
“พี่ละสงสารเจ้าสาวของนายจริงๆ” คนเป็นพี่ส่ายหน้าอีกครั้ง
“เหอะๆ นั่นสินะ”
“องค์ชาย ได้เวลาเตรียมตัวแล้ว” ราชเลขาเดินเข้ามาขัดจังหวะการคุยของพี่น้อง
“ครับพี่คุณ”
“อ่ะ สวัสดีครับพี่เจีย” ราชเลขาตัวเล็กก้มหัวให้คนเป็นพี่ขององค์ชายและพี่ของตนเองด้วย
“คุณณ พี่คิดถึงจังเลย” หญิงสาวร่างผอมบางแต่สูงวิ่งมากอดราชเลขาตัวเล็ก
“คุณก็คิดถึงพี่เจียเหมือนกัน พี่เจียจะกลับมาอยู่ยาวเลยรึเปล่าครับ” ราชเลาขาตัวเล็กเงยหน้ามาถามพร้อมยิ้มหวานให้
“ยาวเลยล่ะ นี่คุณไปอยู่ไหนมาถึงไม่รู้ว่าพี่กลับมาแล้ว ฮ่าๆ” เจีย ถามด้วยความเอ็นดู
“พอดีฝ่าบาทให้คุณไปช่วยงานท่านองคมนตรีที่เจจูตั้ง6เดือนแน่ะคุณก็เพิ่งกลับมาเมื่อเช้าเอง แล้วก็ประชุมเรื่องที่องค์ชายจะแต่งงานแล้วก็มาตามองค์ชายคุณงงไปหมดแล้วเนี่ย” ราชเลขาตัวเล็กตอบยืดยาว
“พี่ก็งง ฮ่าๆ อ้าวชานซองหายไปไหนแล้ว” เจียตอบขำๆ และก็งงอีกครั้งเพราะหันมาก็ไม่เจอร่างสูงของชานซองแล้ว
“คงไปเตรียมตัวแล้วมั้งครับ เป็นแบบนี้ตลอด”
“นั่นสินะ...” ส่ายหน้ารอบที่ร้อยกว่าๆให้น้องชายแท้ๆของตัวเอง
“นี่ถ้าพี่คุณกับพี่เจียมาบอกด้วยนะว่าไม่ต้องตามเข้ามา เดี๋ยวฉันตามออกไปเอง” ทันทีที่มาถึงหน้าห้องของตัวเองก็สั่งทหารที่ยืนอารักขาอยู่ด้านหน้าทันที
ที่สามารถเรียกราชเลขาตัวเล็กคนนั้นได้เต็มปากว่าพี่คุณก็เพราะว่าราชเลขาคุณก็คือพี่ชายของเขาแต่เป็นพี่ชายคนละแม่ราชเลขาคุณเกิดจากองค์กษัตริย์พ่อของชานซองกับสนมชาวไทยแต่ทั้งชานซอง และเจียก็ไม่ได้รังเกียจอะไรราชเลขาคุณแต่น่าแปลกที่พี่น้องทั้งสามคนรักกันดีและยังสนิทสนมกันที่สุด
“พ่อฮะ นี่เราจะไปไหนกันฮะ” จุนโฮที่นั่งหน้าคว่ำเพราะโดนขัดใจถามคนเป็นพ่อที่นั่งอยู่เบาะหน้าของตัวเองข้างๆแม่ของเขา
“ไปวังหลวงไง นี่คุณไม่ได้บอกลูกหรอ”
“ห๊ะ! วังหลวงเราจะไปทำอะไรกันในที่ต้องห้ามฮะพ่อ!” จุนโฮแหกปากลั่นตาโตที่สุดเท่าที่จะโตได้
“ก็เจ้าบ่าวของน้องโฮเป็นองค์ชายไงครับลูก” คนเป็นพ่อตอบแล้วยิ้มอย่างภูมิใจที่ลูกชายของตัวเองจะได้ไปเป็นเจ้าสาวขององค์ชายรัชทายาท
“........” ไร้เสียงโวยวายใดๆจากจุนโฮเพราะกำลังงุนงงสับสนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวเองอยู่
“เฮ้ย ตัวแสบทำไมนั่งหน้าบานงี้ล่ะ ไหนคุณแม่บอกห้าบูดหน้าบึ้ง” เสียงทักของชายร่างสูงที่มาใหม่ดังขึ้นทำให้จุนโฮตื่นจากภวังค์
“น้องคงดีใจที่จะได้แต่งงานกับองค์ชายรัชทายาทมั้งลูก ฮ่าๆ” คนเป็นแม่ตอบแทนขำๆ
“ฮ่าๆ ผมบอกแล้วว่าน้องชอบผู้ชาย” ร่างสูงเอ่ยติดตลกก่อนจะเปิดประตูรถเข้ามานั่งลงข้างๆจุนโฮ
“อะไรพี่แทค เป็นใครใครก็ดีใจทั้งนั้นแหละที่จะได้อยู่ในวัง น้องโฮต้องดังสุดๆไปเลยล่ะ นักข่าว นิตรยาสารก็จะมาถ่ายมาสัมภาษณ์น้องโฮแบบที่ทำกับคนในวังเวลาเราดูข่าวแน่ๆ ใช่ไหมฮะคุณพ่อ” จากที่จะเป็นจะตายในตอนแรกจุนโฮในตอนนี้กลับร่าเริงมีความสุขแบบสุดๆ
“ใช่แล้วครับลูก”
“เฮ้ออ น้องโฮจะทำหน้ายังไงเวลานักข่าวมาถ่ายดีอ่ะพี่แทค คิคิคิ แล้วพี่แทคจะตอบคำถามเพื่อนๆที่มหาลัยยังไง ที่จู่ๆน้องชายแสนน่ารักของตัวเองก็ได้มาเป็นองค์หญิง(?)รัชทายาท “ จุนโฮพูดไปยิ้มไปอย่างภูมิใจแบบสุดพลัง
“เพื่อนพี่ไม่ได้ปัญญาอ่อนแบบแกหรอก พวกพี่เรียนหมอปีสุดท้ายแล้วนะไม่ใช่เด็ก ม.6 ขี้เพ้อแบบพวกแก” คนเป็นพี่ส่ายหน้าระอา
เฮ้อออ มีน้องแบบนี้ต้องทนนะพี่แทคเอ้ย
“แล้วพระมเหสีมีความเห็นยังไงบ้างเพคะ ที่ตระกูลอีของเราที่เป็นคนนอกราชวงศ์มาดองกับราชวงศ์” เมื่อเข้ามาในวังหลวงเรียบร้อยแล้วตระกูลอีก็ถูกเชิญมานั่งอยู่ที่ห้องรับรองแขกในวังหลวงที่กว้างใหญ่และหรูหรา พระมเหสีและคุณนายอีก็เริ่มคุยกันอย่างถูกคอ
“ไม่หรอกคุณนายอี ครอบครัวของเราไม่แบ่งชนชั้นกันหรอก” พระมเหสีตอบด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“แต่ลูกของหม่อมฉันเป็นผู้ชายนะเพคะ” คุณนายอีกล่าวแล้วมองไปทางลูกชายคนเล็กที่นั่งยิ้มแย้มแจ่มใสมีความสุขดีกับบรรยากาศในวัง
“สมัยนี้สังคมเปิดกว้างทางเราไม่มีปัญหาอะไรกับเรื่องนี้ ถ้าทางตระกูลอีไม่ขัดข้อง”
“พวกเราไม่มีปัญหาหรอกพะยะค่ะ พระมหเสี” คุณอีที่นั่งฟังอยู่นานตอบ
“ใช่เพคะ ทางตระกูลเรายินดีเป็นอย่างยิ่งที่ได้รับเกียรตินี้” คุณนายอีกล่าวยิ้มแย้ม
“เจีย นิชคุณ องค์ชายล่ะ” พระมเหสีถามสองคนที่เดินเข้ามาในห้องโถงก่อนโดยที่ไม่มีวี่แววขององค์ชายที่จะต้องเป็นลูกเขยของตระกูลอี
“องค์ชายกำลังตามมาเพคะ หม่อมฉันกับราชเลขาคุณเลยมาที่นี่ก่อน” เจียตอบแล้วหันไปก้มหัวเคารพให้คุณอีและคุณนายอี
“นี่องค์หญิงเจียกับท่านราชเลขาคุณค่ะ” พระมเหสีแนะนำคนมาใหม่
“อ๋อ ท่านราชเลขาคุณกระหม่อมเคยเห็นบ่อยๆในทีวี ส่วนองค์หญิงเจียที่ไปเรียนที่อินเดีย ใช่ไหมพะย่ะค่ะ” คุณอีถามนิชคุณและเจียที่ยืนอยู่
“ใช่ครับคุณอี ผมนิชคุณนะครับ” ราชเลขาคุณยิ้มหวานแล้วก้มหัวทำความเคารพคุณอีและคุณนายอี
“นี่แทคยอนลูกชายคนโตของเรา แล้วก็ จุนโฮ ลูกชายคนเล็กของเรานะคะ” คุณนายอีแนะนำลูกๆให้ผู้มาใหม่ทั้งสอง
“สวัสดีครับ” แทคยอนกล่าวทักทายเจียและนิชคุณที่ก้มหัวให้เขาและดูว่าทั้งสองคนน่าจะเด็กกว่าเขา
“สวัสดีฮะ” เป็นจุนโฮที่ลุกขึ้นก้มหัวเคารพเจียและนิชคุณ
“นี่หรอน้องสะใภ้(?)พวกเราอ่ะคุณ ว้าวน่ารักจังเลยจ้าจุนโฮ” เจียหันไปพูดกับนิชคุณแล้วยิ้มหวานให้จุนโฮ
“ใช่ครับพี่เจีย น่ารักจริงๆด้วย ฮ่าๆ” นิชคุณตอบแล้วส่งยิ้มหวานให้จุนโฮเช่นกัน
“เดี๋ยวเจ้าบ่าวของเราก็จะมาแล้วนะ รอแปปเดียว” เจียเดินเข้ามาคุยด้วยแล้วนั่งลงข้างๆจุนโฮ ส่วนนิชคุณก็เดินไปนั่งลงระหว่างจุนโฮและแทคยอน เพื่อไปทักทายว่าที่น้องสะใภ้(?) ของพวกเขา
พระมเหสียิ้มให้กับความน่ารักน่าเอ็นดูที่เข้ากับคนง่ายของนิชคุณและเจีย ถึงแม้นิชคุณจะเป็นลูกที่เกิดกับสนมแต่พระมเหสีก็รักและเอ็นดูนิชคุณเหมือนลูกแท้ๆของตัวเอง
แทคยอนงงกับความสนิทสนมของเจียและนิชคุณทั้งๆที่นิชคุณเป็นราชเลขากับผู้ช่วยขององค์ชายแต่ไม่น่าสนิทกับเจียที่เป็นพี่สาวขององค์ชายรัชทายาทได้ขนาดนี้
ส่วนคุณอีและคุณนายอีก็ไม่ได้แปลกใจอะไรเพราะถ้าคนที่มีอายุมากหน่อยก็จะรู้เรื่องลูกที่เกิดจากกษัตริย์ของเกาหลีและสนมชาวไทยของพระองค์ที่ได้รับการยอมรับจากประชาชนทุกคนเพราะพระสนมทำงานหนักพอๆกับพระมเหสี แต่น่าเสียดายที่พระสนมประชวรและเสียชีวิตลงไปตั้งแต่นิชคุณยังเด็ก
“เดี๋ยวพอจุนโฮเข้ามาในวังนะพี่จะพาจุนโฮไปทัวร์รอบๆเอง”
“ใช่ๆพี่ก็ด้วย พี่รู้เรื่องในวังมากกว่าพี่เจียอีก จุนโฮต้องไปกับพี่นะนะ”
“โอเคฮะ งั้นน้องโฮจะไปกับพี่เจียวันคู่ พี่คุณวันคี่ โอเคไหมฮะ?” หลังจากที่คุยกันมาได้สักพัก นิชคุณ เจีย และจุนโฮ ก็ถูกคอและสนิทกันมากขึ้น ส่วนคุณอีและคุณนายอีก็คุยกับพระมเหสี มีเพียงแทคยอนที่ทำแค่นั่งมองคนอื่นคุยกัน
“คุณทำไมชานซองมาช้าจัง” เจียเริ่มบ่น
“นั่นสิ องค์หญิงลองไปดูองค์ชายหน่อย เผื่อขาดเหลืออะไร” พระมเหสีหันไปบอกเจีย
“นั่นไงครับ องค์ชายมาแล้ว” นิชคุณชี้ไปทางประตูห้องรับรองที่มีร่างสูงกำลังเดินเข้ามา
ทำให้จุนโฮรีบหันไปมองอย่างไว
Junho
“นั่นไงครับ องค์ชายมาแล้ว” พี่คุณชี้ไปที่ประตูทำให้ผมรีบหันไปมองด้วยความเร็งสูง ก็ผมอยากรู้นี่ว่าเจ้าบ่าวตัวเองหน้าตาจะเป็นยังไง
โอ้โห้!! คนอะไรไม่รู้ดูดีเป็นบ้าเลย สูง สูงมาก ขาว ขาวมาก จมูกโด่งเป็นสัน ตาโตกลม ทรงผมตามแฟชั่นที่คนในโรงเรียนน้องโฮทำกันเป๊ะ แต่น่าแปลกที่คนคนนี้ทำออกมาแล้วดูดีมาก ดูดีขนาดที่ว่าเอาคนในโรงเรียนมาปั่นรวมกันยังสู้ไม่ได้เลย....
“มาแล้วหรอองค์ชาย มานั่งนี่สิข้างๆว่าที่เจ้าสาว คิคิคิ” พี่เจียลุกขึ้นแล้วไปลากแขน องค์ชายชานซอง ว่าที่เจ้าบ่าวของผม มานั่งข้างๆน้องโฮ ><
“สวัสดีฮะ จุนโฮฮะ” น้องโฮรีบลุกขึ้นก้มโค้งเคารพทันที เพราะแค่ดูก็รู้ว่าเขาโตกว่าน้องโฮแน่ๆเลยอ่า คิคิ
“ชานซอง” องค์ชายสุดหล่อสุดเท่ว่าที่เจ้าบ่าวน้องโฮแนะนำตัวอย่างเป็นมิตร (?)
“นี่น้องจุนโฮ ว่าที่เจ้าสาวขององค์ชายไง” พี่คุณยิ้มกว้างบอกองค์ชาย
“ครับ” องค์ชายตอบสั้นๆ คงตะลึงในความน่ารักของน้องโฮอยู่ไง อืมๆ น้องโฮเข้าใจน่าองค์ชาย ♥3♥
“องค์ชาย ทำความรู้จักกับน้องเขานะอาทิตย์หน้าก็จะอภิเษกแล้ว” เสด็จแม่สามี(?) หันมาบอกว่าที่สามีน้องโฮ
“พะยะค่ะ เสด็จแม่ สวัสดีนะ” องค์ชายหันไปตอบเสด็จแม่สามีแล้วหันมาทักทายน้องโฮด้วยความเป็นมิตรแบบสุดๆเลยอ่า >< ถูกใจน้องโฮฟุดๆ
“อ่ะ... ฮะ” ผมแกล้งเรียบร้อยแบบสุดพลังแรงเกิดที่มีอยู่ ถ้าไม่ใช่เพราะอยากดังนะน้องโฮไม่ต้องมาทนแกล้งเรียบร้อยขนาดนี้หรอกนะ ใครๆก็อยากเป็นองค์หญิงรัชทายาททั้งนั้นแหละ แต่พอดีจุนโฮสุดน่ารักคนนี้ได้มาง่ายๆไง คิคิ
“น้องโฮน่ารักไหม องค์ชาย” เป็นพี่คุณที่ทำลายความเงียบ
“งั้นๆ” เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย! พูดจางี้ได้ไงว่ะ ไอ้องค์ชายลัทธิพยาธิ จะตอบน้องโฮสั้นๆ แบบที่ผ่านมาน้องโฮไม่ว่า จะด่าน้องโฮตาตี่ น้องโฮไม่ว่า แต่มาว่าหน้าตาน้องโฮงั้นๆ ?? !! ว๊อททท!! คนทั้งโซลเขาก็ว่าน้องโฮน่ารักทั้งนั้นแหละ คนตามจีบเพียบ! แต่แกมาบอกว่าน้องโฮหน้าตางั้นๆหรอ ? ไอ้เวรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร
“ขอบคุณฮะ” น้องโฮเลยต้องฝืนฉีกยิ้มตอแหลให้ดูจริงใจมากที่สุด น้องโฮต้องนิสัยดีฮะ ต่อหน้าองครักษ์ ต่อหน้าพี่เจีย พี่คุณ และพระมเหสีผมต้องน่ารักฮะ
“น้องโฮก็หน้าตาแบบองค์ชายนั้นแหละฮะ” บอกพร้อมฉีกยิ้มพร้อมเอ่ยคำชมแบบเดียวกับที่ว่าที่เจ้าบ่าวชมน้องโฮ ทำเอาทั้งมันและคนอื่นๆในห้องรับรองเงียบกันเป็นแถบ
หึหึหึ เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับน้องโฮ เป็นไงช็อค ช็อค กรั๊กกๆๆๆๆๆ
“ขอบใจนะ” เกร๊สสสสสสสสส มันตอบกลับมาหน้านิ่งทำไมมันไม่โวยวายอ่ะ ฮืออ ขัดใจน้องโฮแบบสุดๆๆๆ T^T
gaincool ; มาลงตอนแรกแล้ววว ลงอินโ?ไปไม่ค่อยมีใครอ่านใครสนใจเท่าไหร่เลยไม่ค่อยกล้าลงต่อ กลัวมันแป้กอ่ะ 55555
ยังไงก็ขอคอมเม้นให้กำลังใจหน่อยนะนะ ♥
ความคิดเห็น