ภารกิจ(รัก)ลับ สืบหัวใจ นายซาตาน

 ภารกิจ(รัก)ลับ สืบหัวใจ นายซาตาน

บทนำ

เสียงเรียกร้องจากหัวใจ...ของผู้ชายโง่ๆอย่างผม

ไม่สมควรไปหลงใหลในมนต์สะกดของ เธอ คนนั้นเลย

     ดวงตากลมโตสีน้ำตาลเข้ม กับ แพขนตายาวงอนดูสวยงามและมีแรงดึงดูดผู้ชายมากหน้าหลายตา

ยอมก้มหัวบูชาเธอ นอกจากใบหน้าหวานซ่อนเปรี้ยวแล้ว เธอยังมีนิสัยที่อ่อนโยนและเป็นที่รักของเพื่อน

ผลการเรียนในระดับดีมากเวอร์ ทำให้เธอเป็นที่ยอมรับของอาจาร์ภายในมหาวิยาลัย

    ในขนาดที่เธอกำลังใช้คอมฯในห้องสมุด สายตาของเธอก็ไปสะดุดกับป้ายโฆษณาเล็กๆ ที่ระบุไว้ว่า ‘รับสมัคปาปารัสซี่ ชองวงการบันเทิง’

    เธอจืงไม่ลังเลที่จะเข้าไปดูข้อมูล และ กลอกใบสมัครเพื่อที่จะได้หาประสบการณ์ในชีวิต

ไม่นานก็มีE-mail ตอบกลับมา

    ‘น้องคะ...น้องแน่ใจไหมว่าทำได้’

    ‘แน่นอนค่ะ...’

    ‘งั้น Ok ค่ะ..’

    และหน้าที่ของเธอก็เริ่มต้นขื้นที่ตรงนั้น...

  บทที่ 1 ภารกิจแสนโหด

    “แชะ..แชะ”

    ฉันกดชัตเตอร์รัวหลายๆครั้ง เพื่อที่จะเก็บภาพของมือกีรตาร์วง ‘ชินอาร์’ วงดนตรีชื่อดังของค่าย  W club an Badboyค่ายเพลงที่มีแต่นักร้องชายสุดเท่ เพลย์บอยอยู่คับคั่งและเพลงแต่ละเพลงก็มีชื่อว่าครองสถิติของประเทศไทยมากที่สุดแห่งปี

    แต่หน้าที่ของฉันคือเอาเรื่องแย่ๆของเขามาแฉต่อประชาชน รอน มือกีรตาร์ชื่อดังซื่งมีอิทธิพลในวงการมาเฟีย เดินควงนางแบบสาวสุดสวย เคียวโกะ ที่กลางห้างสรรพสินค้าชื่อดัง ภ้าได้เป็นข่าวฉันคงได้ค่าแรงมากแน่เลย งานนี้ถ้าพลาดคงอดได้โบนัดแน่ๆ

    “ติ๊ดๆ...ติ๊ดๆ”

    ฉันก้มหน้าดูโทรศัพย์มือถืเครื่องสีชมพูแสนน่ารักขื้นมารับสายเรียกเขา

    “ฮัลโหล...พี่แน็ตตี้เหลอคะ เอมกำลังเก็บภาพของ...”

    [พี่มีภาริจพิชิตเงินแสนมาให้น้องเอมิกาโดยเฉพาะเลยค่ะ!!! งานนี้คุณน้องพลาดไม่ได้แล้วนะคะ]

    “งานอะไรคะพี่...ถ้ามันไม่ปลอดภัยเอมขอบายไปกินข้าวก่อนนะคะ”   

    [งานนี้เนี่ย...ง่ายกว่าปลอกกล้วยเข้าปากอีกค่ะคุณน้อง แค่ให้น้องเอมิกาเนี่ยปลอมตัวเข้าไปเป็นผู้จัดการส่วนตัวของนักร้องหนุ่มชื่อดังแห่งค่ายเพลงW club an Badboy ชื่อดังเองค่ะ...แล้วจากนั้นก็ดูพฤติกรรมของหนุ่มๆในวง ชินอาร์ เท่านั้นเอง...แล้วก็รีดข้อมูลมาให้พี่หน่อย งานนี้พี่จ่าย 7 หลักเลยก็ได้นะ... ]

     “หา!วง ชินอาร์ เหรอคะ...แล้วจะให้ไปเป็นผู้จักการของใครเหลอคะ”

    [ออ พี่จะให้หนูไปเป็นผู้จัดการของ เนส เนรวิน พันธมนต์ตราค่ะ]

    “ผู้ช่ายคนที่สูงๆผมสีดำน้ำเงินๆตาดุๆเหรอคะ”

    [ใช่!แล้วจะ น้องเอมิกาว่าไงคะ ถ้าตกลงพี่จะได้ส่งใบสมัครไปให้ทางE-mailค่ะ...]

    “...ตกลงค่ะ แต่แค่ชั่วคราวนะ”

    [งั้นเดี๊ยวพี่ส่งไปเดี๊ยวนี้แหละ]

    งานเข้าแล้วไงฉันแงๆ....

ทันทีที่พี่แน็ตตี้ส่งใบสมัครมาให้ ฉันจึงเริ่มกรอกประวัติส่วนตัวลงไปจนถืงข้อมูลของนายเนสนักร้องนำของวงชินอาร์

    เนสชอบกินอะไรเป็นอาหารว่างระหว่างกาแฟ กับ ส้มตำ

แงข้อแรกก็มืนตืบแล้วหละ

    ตอบ ส้มตำTot

    เวลาอยู่ที่ห้องเนสจะใส้เสื่ออะไรระหว่างเสื้อกล้าม กับ เสื้อยืดสีขาวบางๆ

ยากอีกแล้วงะ...

    ตอบ เสื้อยืดสีขาวบางๆ

แง!ฉันไม่รู้เลยซักกะอย่าง ตอบมั่วๆไปละกันนะ

20.30 น.

เฮ้อทามมายมานเยอะจางอะ แงๆพูดไม่เป็นภาษาคนแล้วอะ นั่งกรอกมาตั้งแต่ 6 โมงแล้วนะ มาเสร็จเอา3ทุ่มอะ...นอนละนอนตรงนี้เลยที่หน้าจอคอมฯเลย

    ฉันเอื้อมมือไปกดปิดคอมฯด้วยอาการปวดเมื่อยสุดๆ ไปนอนที่เตียงสบายๆดีกว่าทนอีกนิดนะเอมิกา

อีกเดี๊ยวเธอก็จะได้นอนแล้ว...

    ตุ้บ...

เฮ้อ...สบายตัวจังเลย

ทันทีที่ถืงเตียงฉันก็ล้มตัวลงนอนด้วยความเหนื่อยล้า ด้วยอาการเพียร์จากการกรอกแบบสอบภามจนเพียร ฉันก็เริ่มเข้าสู่ความมืดและก็ไม่รู้สืกตัวและรับรู้อะไรอีกต่อไป.....

    ( บัญทึกพิเศษ /เนส )

    ผมนั่งไขว่ข้างไปมาอย่างเซ็งๆ คุณนาริตต้า ประกาศหาผู้จัดการส่วนตัวให้ผม ซื่งแน่นอนว่าผมไม่เคยต้องการ! ผมอยากมีชีวิตอิสละ ไม่มีใครมานั่งควบคุมเวลาผมทำอะไรผิด...

    “ไหนหละครับ ผู้หญิง ที่คุณนาริตต้าเป็นคนบอกว่าจะมาคอยช่วยผมในทุกๆเรื่อง”

    “นายประชดได้ไม่นานหลอกเนส นายหนะชอบมีข่าวเสียๆหายๆกับผู้หญิงจนเป็นข่าวใหญ่ข่าวโตจนทำให้ผู้จัดการวงของพวกนายปวดหัวเกือบทุกวัน!”

    “อะไรกันคุณนาริตต้า ผมยังไม่ได้มีข่าวกับใครเลยนะครับ ทำไมต้องหาให้ผมด้วยหละ”

    ไอเบวซื่งมีพฤติกรรมดีมาตลอดอย่างมันยังโดนจับหาผู้จัดการส่วนตัวเลย แล้วประสาอะไรกับไอริวกิ ที่ทั้งเพลย์บอย และ ยังมีข่าวกับสาวในสต็อกของมันแทบทุกวัน ไหนจะหัวหน้าวงที่ดันชิ่งมีแฟนก่อนใครเพื่อนอย่างไอรอนดิ เลยถือโอกาศเอาแฟนสาวมาเป็นผู้จักการตัวเองซะเลย...ผมหละหมั่นไส้มันมากเลย-  -

    “มาแล้วค่ะ!”

    ร่างเล็กในชุดกระโปรงสีชมพูบางๆกับกางเกงขาสั้นตัวสีขาว ผมสีน้ำตาลตัดกับใบหน้าเรียวเล็กและแพขนตางอนยาวกับดวงตาสีน้ำตาลอ่อน ดูหน้ารักและร้อนแรงไปในตัว

    ในมือของเธอถือเอกสารมากมายเป็นปึกๆวิ่งหอบตรงมาทางนี้

    “มาไม่สายใช่ไหมคะ...”

    คุณนาริตต้ายกนาฬิกาข้อมือขื้นมาดู...แล้วพยักหน้าหนึ่งครั้งก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

    “เกือบแล้วแหละ...อีกเพียงแค่ 5 นาที”

    “แหะๆก็มันลืมนี่คะ ตั้งตัวไม่ทันหนะค่ะ”

    “เธอรู้ไหม...ในแบบสอบถามข้อมูลของเนสหนะ เธอทำได้กี่คะแนน”

    “มะ...ไม่รู้สิคะ”

    “มี 80 ข้อ เธอได้ 0 หนะสิ...”

    “หะ...หา แล้วทำไมฉันได้เป็นผู้จัดการส่วนตัวของคุณเนสหละคะ”

    “ก็ถ้าตอบได้มากกว่า 15 ข้อฉันถือว่าเป็นแฟรคลับของเนสแฝงตัวเข้ามาสิ ถ้าเป็นอย่างนั้นก็คงจะวุ่วายมากแน่ๆ”

    “อะ...ออ”

    เธอพยักหน้าหงึกๆดูแล้ว...ก็น่ารักไปอีกแบบ เฮ้ย!แต่ว่าผมไม่อยากอยู่กับยัยนี่นะ ขืนอยู่ด้วยกันมีหวังผมคงต้องจัดการขั้นเด็ดขาดกับยัยนี่ซะแล้วหละ...ผมจะทำทุกวิถีทางให้ยัยนี่ไปจากชีวิตของผมคอยดูสิ!

(จบบันทืกพิเศษ/เนส)

    “สวัสดีค่ะ...ทุกคน”

    ฉันเริ่มแนะนำตัวกับสมาชิกภายในวงชินอาร์ทุกคน

    “ฉันชื่อเอมนะคะ เอมิกา พาณิตยาค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักทุกคน ฉันจะเป็นผู้จัดการส่วนตัวของคุณเนสตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปนะคะ...”

    “ผลีก!!!”

    ทันทีที่แนะนำตัวเสร็จเนสก็วางแก้วกาแฟแรงๆแสดงความไม่พอใจอย่างชัดเจน...ฉันทำอะไรผิดหรือป่าวอะ-  -

    “ขอโทษนะคะ...ฉันทำอะไรผิดหรือป่าวคะ”

    ฉันออกคำถามกับเนส หมอนั่นดูไม่พอใจตั้งแต่เห็นฉันแล้วอะ

    “เธอผิดตั้งแต่กรอกใบสมัครแล้วหละ...”

    “ไม่เอาหน่าไอเนส แกอย่าใส่ไฟตอนนี้ได้ป่าววะ ฉันยังไม่รู้เลยเนี่ยว่าจะได้ผู้จัดการแบบไหน จะโชคดีแบบแกหรือป่าวก็ไม่รู้”

    เบวบอกกับเนสซื่งมีท่าทียัวะฉันให่เย็นลง เท่าที่ดูแล้วในบรรดาวงชินอาร์เบวน่าจะเป็นคนที่นิสัยและประวัติดีที่สุดแล้วหละ ฉันเคยตามหาข่าวเค้าทั้งวันทั้งคืนไม่มีอะไรที่เสียหายเลยซักอย่าง

    “นั่นสิแกจะอะไรมากมาย”

    รอนเสริมต่อตอนนี้ดูเหมือนฉันจะมีพวกเพิ่มอีกหนึ่งคนแล้วหละ ^v^

    “งั้นมาเริ่มงานกันเดี๊ยวนี้เลยละกันนะ...”

    เนสเดินเข้ามากระชากข้อมือฉันให้เดินตามร่างสูงของเขาออกไปจากห้องของวงชินอาร์ แง้ๆบอกให้เขาเดินช้าๆได้ป่าวหละ ฉันเดินตามไม่ทันอะToT

    “เดี๊ยวค่ะ...เนสคะ หยุ...หยุดก่อนค่ะ!”

    ฉันสลัดมืเค้าออกทำเอาคนตัวสูงหันมาอย่างรวดเร็ว และทำสีหน้าไม่พอใจสุดๆ

    “คุณจะพาฉันไปไหนคะ...”

    “เก็บของของเธอยังไงหละ...บนใบกรอกข้อมูลการสมัครก็บอกแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าถ้าจะมาเป็นผู้จัดการส่วนตัวของฉันก็ต้องย้ายมาที่คอนโดฯของฉันด้วย”

    หงะ!ลืมไปเลยอะ แงจะให้ฉันไปนอนค้างกับผู้ชายที่อันตรายต่อหัวใจและผู้หญิงเนี่ยนะ

    “เอ่อ...คือว่า เราไม่ต้องไปนอนที่คอนโดของคุณก็ได้นี่คะ”

    “ไม่ได้! สัญญาต้องเป็นสัญญา ไม่งั้นก็ลาออกไปซะสิ”

    “เอ่อ...ก็ได้ค่ะ”

    ฉันตอบเสียงอ่อยๆแงแล้วฉันจะเจออะไรบ้างเนี่ย อยู่ใกล้นายนี่ไม่ต่างอะไรกับการถวายตัวให้เสือกินเลยอะ แต่ยังไงซะเพื่อเงิน!ช้านจะทำ

    “งั้นเดินตามมาดีๆ”

    เนสออกแรงกระชากข้อมือฉันให้เดินตามเขาไปยังลานจอดรถ เนสใช้กุญแจรถไขเปิดประตูรถเฟอร์เรอรี่สีดำสนิท จากนั้นก็เหวี่ยงฉันเข้าไปในรถอย่างไม่ยัยดี โดยไม่สนฉันเลยว่าจะไปกะแทกกับอะไรบ้าง

    “นี่! คุณคะ ฉันไปเก็บของที่หอพักเองได้ค่ะ...”

    “ไม่ได้!มันช้าเกินไปฉันใจร้อน”

    เผด็จการสุดๆเลยไอผู้ชายใจร้ายToT ฉันไม่มีทางเลือกเลยอะ...

    ที่หอพักสตรี นวลนภา

    “พอเลยนะ! วางมันลงเลยนะ-///-“

    “อะไรกันเล่า! ฉันอุตสาห์มานั่งช่วยเธอเก็บเสื้อผ้า แล้วจะมาวีนอะไรกับฉันอีก-  -“

    ฉันจะไม่ว่าอะไรเลยนะ ถ้าเค้าจะมาช่วยฉันเก็บของใช้ส่วนตัวหนะ แถมยังดีเสียด้วยซ้ำที่จได้ไม่ต้องมานั่งเก็บเองให้เสียเวลา แต่โปรดรู้ไว้ว่า...ไอเสื้อชั้นในที่เค้าถืออยู่อะมันไม่สมควรเลยนะที่เค้าจะถือคามือเอาไว้อะTot(ลายลูกไม่สีชมพูตัวโปรดชั้นด้วยอะ...)

    “พอเลย! นายไปรอที่รถก่อนเลยไปชิ่วๆ...”

    ฉันปัดมือไปมาเพื่อไล่เนสให้ไปให้พ้นจากอณาเขตของห้อง เพื่อที่จะได้ทำอะไรได้สะดวกขึ้น

เนสขมวดคิ้วเล็กน้อย...ก่อนที่จะหยิบของในมือชูขื้นแล้วพิจารณา

    “หน้าอกเธอนี่...เล็กกว่าแม่ฉันอีกอะ- -”

    “...”

    “-  -“

    “นาย!ตายแน่ ย้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”

    “โอ๊ย!อย่าๆ”

    ฉันวิ่งเข้าไปประทุษร้ายเขาทันที เนสพยายามรวบมือเล็กทั้งสองข้างของฉันไว้ด้วยมือเดียว แต่ฉันไม่สนใจแล้วว่าเค้าจะเจ็บหรือป่าว ฉันยังคงทุ้บหมัดเล็กๆลงไปที่แผ่นอกแข็งแรงของเนสไม่ยั้งแรง เค้าดูถูกขนาดของหน้าอกฉันได้ยังไงอะ ผู้ชายใจร้าย!

    “นี่! เอมิกา...ฉันไม่ไหวแล้วนะ”

    ในที่สุดเนสก็รวบมือทั้งสองข้างของฉันได้สำเร็จ และ รวบมันขื้นเหนือหัวฉัน ลมหายใจร้อนๆพ้นลงบนใบหน้าของฉันแสดงถืงอาการเหนื่อยอย่างชัดเจน ตาคมๆประดุจเหยี่ยวร้ายจ้องมองกระต่ายน้อยที่อยู่ในกำมือ และ พร้อมจะบดขยี้ฉีกเป็นชิ้น

    นัยต์ตาสีฟ้าน้ำทะเลสำรวจไปทั่วใบหน้าของฉัน และ หยุดลงที่ริมฝีปากสีชมพูของฉัน ก่อนที่จะค่อยๆโน้มใบหน้าลงมาจนสัมผัสได้ถืงลมหายใจร้อนของเค้า ปลายจมูกของเราชนกันริมฝีปากของเราค่อยๆเลื่อนเข้าหากัน

    “ปล่อยนะ!”

    เมื่อฉันตั้งสติได้ก็โพล่งออกไป เนสผละออกไปเล็กน้อยฉันจืงพยุงร่างของตัวเองให้ลุกขื้นได้...เขาเป็นผู้ชายที่น่ากลัวที่สุดเท่าที่เคยผ่านเข้ามาในชีวิตฉันเลย ฉันจะไม่มีวันให้ผู้ชายที่อันตรายต่อหัวใจผู้หญิงหลายๆคนมีผลต่อหัวใจฉันไม่ได้เด็ดขาด อย่าให้ฉันรู้นะว่านายมีอะไรที่เสียๆหายๆที่ฉันไม่รู้อย่าให้รู้เชียวฉันจะเล่นข่าวนายหนักแน่...คอยดู