รูปถ่าย...มรณะ

บทนำ
    พัสดุขนาดไม่ใหญ่มากนักถูกส่งมาที่บ้านของผม ตอนแรกผมสงสัยว่ามันถูกส่งมาจากที่ไหน ส่งผิดบ้านหรือเปล่า และที่สำคัญ มีอะไรอยู่ในกล่องพัศดุนั้น แต่ความสงสัยก็ถูกสลัดทิ้งไปเมื่อเห็นลายมือที่จ่าบนหน้าพัศดุ
    "จากเพื่อนเก่าของนาย" ผมจำหน้าตาผู้เป็นเจ้าของลายมือนั้นได้ดีใบหน้าของเขายังคงติดตรึงอยู่ในโสตประสาทของผม
     พัสดุปริศนาถูกเคลื่อนย้ายเข้ามาในบ้านอย่างไม่เต็มใจนักพอๆกับที่ผมไม่เต็มใจ
อยากจะคิดถึงเจ้าของพัสดุชิ้นนี้ กรรไกรปลายแหลมทิ่มแทงทะลุลงไปกลางกล่องใบนั้น ผมฉีกกระดาษที่ปกคลุมมันอย่างรำคาญ
    "มันจะส่งอะไรมานักหนาว๊ะ" ผมสบถกับตัวเอง
    ไม่รู้เหตุใดเมื่อพัศดุชิ้นนี้เข้ามาอยู่ในบ้าน ผมต้องรู้สึกหงุดหงิดรำคาญใจอย่างบอกไม่ถูก หรือเพราะมัน ไอ้คนที่ส่งพัสดุนี้มา
    "แกะออกซะที" ผมสบถออกมาอย่างรำคาญใจ
    ภายในกล่องใบนั้น ถูกบรรจุด้วยอัลบั้มรูปเก่าๆ ที่เก่าจนถ้าคนทั่วไปมาเห็น
อาจจะคิดว่าอัลบั้มรูปสมัยพระเจ้าเหาก็เป็นได้ ที่สำคัญฝุ่นที่เกาะอยู่บนปกอัลบั้ม แสดงให้เห็นว่า คนส่งตั้งใจที่จะหยิบมันใส่กล่องโดยไม่ได้ทำความสะอาดก่อนที่จะ
บรรจุลงในกล่องพัสดุ ผมหยิบอัลบั้มรูปออกมาอย่างเบามือที่สุด เพื่อมิให้เศษฝุ่นอัน
โสโครกปลิวว่อนไปทั่วบริเวณบ้านของผม และจัดการทำความสะอาดอัลบั้มนั้นอย่าง
รำคาญใจ (อีกนั่นแหละ)
    ผมเปิดมันออกมาอย่างเบามือ ตอนนี้ในใจผมเต้นไม่เป็นส่ำ ความคิดหงุดหงิด
รำคาญใจผ่อนลงไป เหลือแต่เพียงความอยากรู้อยากเห็นในอัลบั้มรูปเล่มนั้น
    "มึงเห็นแล้วสินะ" สิ้นเสียงอันชวนขนลุกนั้น ภาพเบื้องหน้าถูกปกคลุมไปด้วยสีดำ

ผมอยู่ไหน ใครก็ได้ช่วยผมที