อลวนรักพิลึกของ แฮรี่

เนื้อเรื่อง

ตุบ ! ตุบ ! เสียงวิ่งที่มีน้ำหนักแสดงถึงผู้ที่เป็นเจ้าของเสียงวิ่งว่ารีบร้อนเพียงใด ผู้ที่วิ่งมาเป็นเด็กหนุ่มที่มีหน้าตาดีแต่เขาสวมแว่นตา และมีรอยแผลเป็นใช่แล้วเขาคือ แฮรี่ พอตเตอร์ แล้วทำไมเขาถึงวิ่งมาอย่างนี้ล่ะ
---------------------- 1 ชั่วโมงก่อน-----------------------------------------------------------------

\" แฮรี่! หนีไปเร็วเราไม่อาจต้านทาน พวกมันได้แล้ว อ้าก! อ๊ออออากกกกกกกกกกกกกก \"  

แล้วนั้นเป็นเสียงสุดท้ายที่เขาได้ยิน เพราะตอนนี้ พวกผู้เสพความตายส่งคาถามาพิฆาต ทำให้เกิดแรงระเบิดส่งเขาไปไกลเกินพอ
แล้วเขาก็วิ่งต่อไปด้วยกำลังที่อ่อนล้า
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เขาเห็นบ้านหลังหนึ่ง ใช่แล้วบ้านหลังนั้น ตั้งอยู่มีเด็กหนุ่ม ที่คุ้นตานั่งอยู่ เขาวิ่งไปด้วยความเร็วมาก แต่ร่างกายที่มีบาดแผลก็ไม่อาจทนการวิ่งได้เขากำลังล้มลง แต่มีเด็กหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงนั้นวิ่งเข้ามา ช่วยยิ่งวิ่งเข้ามาใกล้ก็ยิ่งคุ้นตา แต่ตอนนี้แฮรี่ใกล้ถึงพื้นก็มีเด็กหนุ่มมารับแฮรี่ไว้ใช่แล้วเขาคือ มัลฟอย เด็กหนุ่มที่ทุกคนเคยคิดว่าเกลียดเขาแทบตาต แต่เด็กหนุ่มคนนี้วิ่งมาด้วยสีหน้าเป็นห่วงสุดชีวิต เขารับร่างแฮรี่ แฮรี่เห็นแต่ความมืด ........
            ตอนเช้าแสงแดดได้ทำให้เด็กหนุ่มคนหนึ่งตื่นขึ้น เขามีดวงตาสีเขียวเหมือนมรกต แฮรี่ตื่นมาพบตัวเองใสภาพมีผ้าพันแผล ปิดไว้ แล้วมี ร่างของคน คนหนึ่งที่จับมือเขาไว้ ใช่แล้ว! นั่นคือมัลฟอยนั่นเอง เด็กหนุ่มที่ชื่อมัลฟอย ตื่นขึ้นมาเห็นคนที่เขาช่วยชีวิตไว้ตื่นขึ้น เขาจึงถามว่า

\" แฮรี่ นายทำไมมีแผลเต็มตัวอย่างนี้ บอกฉันได้ไหม \" (อย่าแปลกใจเลยที่คุณไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ขอย้ำอ่านให้ดีเพราะมันไม่มีในหนังสือ )

\" มัลฟอย ฉันคิดว่าจะไม่ได้เจอนายอีกแล้ว \"

แล้วหนุ่มน้อยนามว่าแฮรี่ก็เข้าโผลกอด มัลฟอยที่ทุกคนภายนอกคิดว่าเป็นคู่อริ

\" แฮรี่นายเป็นอะไรเล่าให้ฉันฟัง เถอะ ฉันเห็นอย่างนี้ฉันยิ่งเป็นห่วง นายนะ โดยเฉพาะ จอมมารฟื้นมาแล้ว ทำไมนายไม่ส่งจดหมายมาล่ะ รู้ไหมตอนนี้คนที่ฉันรักที่สุดเหลือไม่กี่คนแล้ว ฉันยังไม่อย่างเสียคนที่ฉันรักอย่างนายไป \"

มัลฟอยกอดตอบแฮรี่ ด้วยยความรู้สึกที่มีอยู่

\" มัลฟอยฉันไม่รู้ว่าจะเริ่มอย่างไงดี แต่ที่พอเริ่มได้คือ ฉันกำลังไปที่ภาคีกับลูปิน แต่มีผู้เสพความตายมาขัดขวางการเดินทาง ทำให้เกิดการต่อสู้กัน ฉันหนีมาได้ด้วยเหตุบางเอิญ แล้วทำไมนายมาอยู่ที่นี่ได้ ? แล้วพวกเขาไม่ตามหาฉันบ้างหรือ มัลฟอย \"

\" ฉันก็ไม่รู้หรอกนะ ว่านายมาที่นี่ได้อย่างไง แต่ที่นี่เป็นดินแดนที่ไม่ให้ผู้ที่ไม่ได้รับอนุญาตเข้ามาได้ ที่นายเข้ามาได้อาจเราเพราะว่าฉันได้ให้สร้อยคอแห่งเลือดบริสุทธิ์ มันจะสามารถพานายเข้ามาดินแดนที่ตระกูล มัลฟอยตั้งขึ้น เลยไม่ต้องสงสัยหรอกนะว่าทำไมพวกเขาหานายไม่เจอ ดินแดนจะปิดกั้นผู้ไม่เกี่ยวข้อง และ พวกเลือดผสมหรือเลือดชั้นต่ำ จะไม่สามารถผ่านที่นี่ได้เลย \"

มัลฟอยมองผู้ที่ตัวเองคิดถึงอยู่ตลอดเวลา ถึงแม้เขาคนนั้นคือแฮรี่ พอตเตอร์ เด็กชายที่ทำให้ทุกคนรู้ว่าพ่อเขาเป็น ผู้เสพความตาย และต้องหนีไปหลบตัว
แฮรี่นึกได้ว่าตัวเองกอดมัลฟอยอยู่ จึงปล่อยมือออกทั้งยังหน้าแดงยิ่งกว่ามะเขือเทศสะอีก มัลฟอยมองหน้าแฮรี่คิดว่าหน้าแดงทำไม แต่ที่จริงแล้วเขิน จนน่ารักขนาดนี้ มันทำให้สัญชาตญาณการแกล้งของเขาลุกโชนแล้วสิ เขาจึงไปจับจมูกแฮรี่ ส่วนแฮรี่อึ้ง!!!!! จนทนความอายไม่ได้ ต้องเอามือปัดออกแล้วก่อนจะเอาผ้าห่มคลุมตัวก็พูดก่อนว่า

\" เจ้าบ้ามัลฟอยเล่นอะไรไม่รู้เรื่อง +-+ )\"

มัลฟอยหัวเราะชอบใจที่ตัวเองถูกด่า ( คนบ้าหรือไงถึงชอบโดนด่า อ่ะ!! หรือว่า มัลกี้เป็นมาโซคิก )



  แฮรี่ตื่นขึ้นมาด้วยความหิว แล้วเขาก็ได้กลิ่นหอมๆของข้าวเช้าที่อยู่ข้างล่าง เขาค่อยเดินลงมา พบเอลฟตัวหนึ่งกำลังทำอาหาร และมีผู้ที่นั่งทานอาหารกับคุยกันอย่างสนุกสนาน มี 3คน 3คนที่แฮรี่รู้จักดี มี มัลฟอย แครบ กอยส์ กำลังนั่งทานอาหารอย่างสบายใจ และ ดูเหมือนแครบเป็นคนเห็นแฮรี่เดินลงมาเขาจึงพูดว่า

“ เฮ้ แฮรี่มานั่งกินข้าวด้วยกันสิ “  

( ที่จริงแล้วคุณอาจไม่รู้ด้วยซ้ำว่าความจริง พวกแครบ และกอยล์ ต่างเก่งทางด้าน อักษรรูนโบราณ และพวกเขาแสดงเก่งมาก ที่สามารถทำให้คนอื่นเห็นว่า พวกเขาเป็นคนไม่ฉลาด ดีแต่ใช้กำลัง  หรือที่เรียกอีกแบบว่า ทาสนี่เอง แต่พวกเขาเป็นผู้ที่มีความรู้สูง แล้วค่อนข้างนิสัยดีเล็กน้อย แถมพวกเขาคอยดูต้นทางเวลาที่แฮรี่กับมัลฟอยแอบพบกัน +-+ …..)

“ ขอบใจแครบ มีอะไร กินบ้างล่ะ “ แฮรี่ถามไปที่เอลฟ ที่มีชื่อว่า ด็อบบี้  ( ที่จริงแล้ว ด็อบบี้ได้คำสั่งลับๆจากมัลฟอยเองว่าให้ไปเตือนแฮรี่หนังสือเล่มเล่ม 2 คงจำได้ )

“ เป็นว่ามีเยอะครับ งั้น เอาข้าวต้นก็แล้วกันนะ ครับ “ เจ้าเอลฟรีบเอาอาหารมาให้แฮรี่  

ระหว่างที่แฮรีกำลังรอ อยู่มัลฟอยก็ชวนแฮรี่คุย

“ แฮรี่ วันนี้นายว่างใช่ไหม จริงสิฉันจะพานาย ฝึกเวท “ เสียงที่คล้ายออกคำสั่งแกมข่มขู่

“ แต่ฉันอยากกลับไปที่ภาคีมาก กว่านะ “ ก่อนที่แฮรี่จะได้พูดอะไรออกมา มัลฟอยกับพูดก่อนว่า

“ ฉันบอกไว้ก่อนนะ ว่าวันที่ฉันจะปล่อยนายจากที่นี่ ก็คือวันที่ถึงเวลากลับ ฮอกวอตส์ แม้แต่พวกนกที่มาส่งจดหมายยัง ไม่สามารถเข้ามาได้ “

มัลฟอยบอกพร้อม ใช้สายตาที่ทำให้ แฮรี่ได้แต่พยักหน้า ( แฮรี่ที่น่าสงสารต้องไปตกอยู่ในน้ำมือมารอย่างมัลฟอย โถ เหมือนเห็นภาพของ สิงโตที่ตกอยู่ในวงล้อมของงูเลย %-% น่าฉงฉานจัง )

เมื่อแฮรี่ทานอาหารเสร็จ  แล้วพวก2 สหายพายเรือนั้น กลับไปทำหน้าที่ของตน

“ แฮรี่ เมื่อนายกินเสร็จแล้วมาฝึกซ้อมเวท สะ “

แฮรี่ได้แต่ทำตามที่มัลฟอยบอก แต่เขาก็ยังจำภาพเมื่อตอนเช้าได้ เลยพยายามไม่มองตา มัลฟอย

“ เฮ้ !!!  แฮรี่ฉันบอกนายแล้วไงว่าให้ สะบัดไม้ตามนี้ “ มัลฟอย บอกพร้อมเข้าจับมือแฮรี่ให้ฝึกตามนี้
แฮรี่  เริ่มทำมือตามที่มัลฟอยบอก
----------------- 5 นาทีต่อมา----------------------
แฮรี่คิดได้ว่ามัลฟอยจับมือตัวเองอยู่ ( โอ้ โห ทำไมความรู้สึก โ-ค-ร-ต-ช้าาาา……จังง่ะ )

“ มัลฟอย ฉันว่า ฉันทำเองได้ไม่เป็นไรแล้ว ล่ะ “

มัลฟอยจึงปล่อยมือออก แถมอย่างบ่นแบบหงุดหงิด ไม่ให้แฮรี่รู้ ( คงอยากรู้สินะ ว่ามัลฟอยบ่นอะไร  ย้อนเวลา ..ชิ ทำไมรู้ด้วยเร็วจังนะ >-< …น่าเสียดาย…. หยุดเวลา ย้อนกลับ …..สู่โลกปัจจุบัน )

แล้วแฮรี่ก็ทำสำเร็จ

“ แฮรี่ นายอยากไปใกล้ เขตไหม “ มัลฟอยถาม “ ไปสิ “

ทัง 2 เดินไปแล้วต้องสะดุดใจกับ ภาพที่เห็น เพราะที่เขา เห็นมัน..มัน…คือ….ด็อบบี้กับเอลฟสาว ที่ชื่อวิ้งกี้กำลังนั่งจีบกันแบบ ไม่อายฟ้าดิน โอ้ เจ้า จอร์จ!  ไม่นึกว่าจะกล้าอย่างนี้  
      เมื่อมัลฟอยเห็นว่า นี่ใกล้จะดึกแล้วจึงเรียกแฮรี่ให้กลับเข้าบ้าน

“ แฮรี่ วันนี้ นายนอนฉันนะ ก็ห้องที่นายนอนอยู่ตอนเช้าไง “ มัลฟอยพูดพร้อมมีตาเจ้าเล่ห์ แอบแฝงอยู่

“ ได้สิ “ แฮรี่ตอบ เพราะไม่คิดอะไรมาก แล้วไม่เห็นสายตาของมัลฟอย ( คนมองโลกในแง่ดี )

  พอถึงเวลานอน มัลฟอยก็นอนเตียงเดียวกันโดยอ้างว่า “ ก็นี้มันห้องฉัน บ้านฉัน ฉันอยากสั่งให้ใครทำอะไรก็ได้ แล้ววันนี้ฉันก็อยากนอนบนเตียงนี้กับนาย มีไร ป่ะ “

แฮรี่ทำสีหน้าเหนื่อยหน่ายกับท่าทีของมัลฟอย พอปิดไฟแล้วมัลฟอยก็ เข้ามานอนกอดแฮรี่อย่างน่าตาเฉย แฮรี่ก็..ก็ กำลังจะถีบมัลฟอยอยู่ดี แต่พอหันหน้ามาดูอีก ทีก็เห็นมัลฟอยนอนหลับสนิทเลย ต้องเลยตามเลย อยู่ๆก็มีความรู้สึกหนึ่งขึ้นมามันเป็นความรู้สึกที่แปลกประหลาด โอย..เขาคิดยังไงกับมัลฟอยกันแน่ โอยแม่เจ้าอยากตาย
………………………………………..จบดีกว่าขืนมากกว่านี้เดี๋ยวได้โดนคนอ่านซ้อมพอดี---------------------------
  ข้อควรจำในการอ่าน
1.อย่าคิดลึก
2.ควรตั้งสติก่อนอ่าน
3.ควรมองโลกในแง่ดี
4. อื่นๆ คือคุณคิดว่ามัลฟอยคิดยังไงกับแฮรี่ คนปกติ “ ก็ ออกแบบมิตรภาพความเป็นเพื่อน “
……. “ ก็ออกแนวรักหวานซึ้ง ระหว่าง แฮรี่กับมัลฟอย “ (คนเขียนไม่ขอออกแสดงความคิดเห็น =_= )