“อย่าจากฉันไปเลยนะ! ให้ฉันไปอยู่กับนายด้วยเถอะนะ ได้โปรด!”
“นายก็รู้ว่าฉันไม่สามารถอยู่กับนายได้อีกต่อไปแล้ว…”
เตนล์
ทั้งยื้อ ทั้งขอร้อง.
เคยมั้ย..รักเขาแต่ไม่สามารถรั้งเขาไว้ได้
ทรมาน
แทยง
ทั้งอยากอยู่ต่อ ทั้งอยากขอโทษ.
เคยมั้ย..รักเขาแต่ไม่สามารถอยู่กับเขาได้
ทรมานมากกว่า
สวัสดีค่ะ นี่เป็นฟิคเรื่องแรกในชีวิตของเราเลยค่ะ ตื่นเต้นมากกกค่ะ ไม่รู้เลยว่าต้องลงในไหน555แต่ก็พยายามลงจนได้ แล้วก็ฟิคเรื่องนี้คือตั้งใจมากค่ะ แต่ถ้ามีเรื่องต่อไปก็จะยิ่งตั้งใจมากยิ่งขึ้นค่ะ ตอนแรกคือติดฟิคมากกก แต่บางทีก็ไม่มีตอนหรอแนวที่มันใช่เท่าไหร่ ก็เลยอยากลองแต่งดูสักครั้งค่ะ จะพยายามและน้อมรับทุกคำติชม เพราะนี่เป็นฟิคเรื้องแรกและไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่เลยเตรียมใจไว้นิดหน่อยแล้วค่ะ ผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยนะคะ อ้อ!ฟิคเรื่องนี้เป็นแนวแฟนตาซีนิดหน่อยค่ะ ไม่ดราม่าหนักเกินแต่ก็ไม่ได้ฮาจนกรามค้างขนาดนั้นค่ะ เป็นฟิคที่เป็นชีวิตประจำวันทั่วๆไปค่ะ แต่ยังไงก็สนุกน้าาาา555ยังไงก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ @g7justone นี่ทวิตเราค่ะ ไม่ต้องฟอลก็ได้ แปะไว้เผื่อมีฉากคัทเนอะ555 แล้วก็อย่าลืม #แทเตนล์กลับมา กันด้วยนะ
ขอบคุณค่ะ^^!
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น