คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : เฟรดเดอริค และ เอลีนา
“เลว็่าแม่ อแ่ไ้ทำแบบนี้!”
เสียำรามหยาบายาลำอหนาอผู้ายที่ำลัระแทส่วนหนึ่ในร่าายเาเ้ามาในัวเธอนหมสิ้นในราวเียว พร้อมับเสียหวีร้ออเอลีนาอย่าเ็บปว
เฟรเอริอ้าปา้า ่อนะัรามแน่นนปวหนึบ เมื่อเ้าไปอยู่ใน่อทาที่ร้อนัและโอบรันเาแทบหัรึ่! ให้าย นร ระยำ สารพัำสบถที่หลุออาปา วาสีน้ำาลมอใบหน้าเหยเอหิสาวที่นอนบนเียเพียรึ่ัวอย่าุน เหมือนมี้อนปอน์ทุบหัว เารู้ีว่าเมื่อี้ เพิ่ทะลวเยื่อพรหมรรย์อหิสาวาระุย บ้าเอ๊ย! ใระิวะ สาวสัมในินแนแสรีทาเพศอย่าเอลีนาะยัเวอร์ิ้น ไม่นับที่หล่อนเป็นนาบำเรอลับๆ
อเพื่อนเาอี ไอ้อเล็์! เฟรเอริมอใบหน้าสวยอเอลีนาที่น้ำาไหลพรา้วยวามรู้สึสับสน ่อนวามอบอุ่นะแล่นพล่านเ้าสู่หัวใผู้ายระ้า ที่มับวามรัแท้อเาเมื่อหลายปี่อน หลายปี่อนเาพบสาวน้อย
แสนสวยนนี้าารแนะนำอเพื่อนสนิท อเล็์ แอนเอร์สัน เาหลุมรัแม่สาวสวยผมสีทอสว่านนั้นนหมใ และยอมทุ่มเททุอย่าเพื่อหล่อน แม้ะไม่ไ้มาไปว่าูบ็ยินี แ่วันหนึ่ เาเห็นหล่อนในอ้อมอออเล็์
ร้อไห้ให้ไอ้เวรนั่นับน้ำา วันที่เาเรียมแหวนและะไปุเ่าอเธอแ่านที่อนโเธอ ภาพที่เห็นอนออาลิฟท์ ืออเล็์ยืนอยู่หน้าห้ออีฝ่าย พอเอลีนาเปิประู หล่อน็โผอเาแล้วร้อไห้ นไอ้เพื่อนสารเลว้ออ แล้วพาหายไปในห้อ ที่ริ เฟรเอริอยาเ้าไปพัประู ระาทัู้่มาถามเอาวามริ แ่เารับไม่ไ้ที่ะเห็นเอลีนาอยู่บนเียับเพื่อนสนิท ึามา แล้วเมาหัวราน้ำอยู่สอวัน เรียู่ามานอน้วย ประทุอย่า แล้วแม่สาวน้อยอมหลอลว็เ้ามาในห้อพร้อมวแมเป เอลีนารีร้อ ร่ำรวอาละวานู่าเาหนีไป และเฟรเอริ็เลยใ้ำลัับเธอ และยัยัวแสบ็เอาเศษวรีหน้าเา
่อนะหนีไป เฟรเอริไม่ไปหาหมอ ไม่เย็บแผล ั้ใะให้มันลายเป็นพยานวามเ็บปวอารถูเอลีนาทรยศไปลอีวิ เ้ารุ่ึ้นไอ้เพื่อนทรยศมาและะลุมบอนับเา
‘แไมู่่วรับเอลีน’
‘แน่นอน เพราะันไม่ใ้นาบำเรอร่วมับเพื่อนหรอว่ะ’
แ่สอประโยแรที่เอัน ่อนะระโเ้าห้ำหั่นันแทบาย และเฟรเอริ ็ออมาาอเมริา และไม่ิะหวนลับไปเอสอหิายสารเลวนี่อี ระทั่วันนี้ เอลีนาล้าโทรมาหาเา ในเบอร์ที่เามีไว้เพื่อเธอ วามริที่เฟรเอริพมือถือเรื่อนี้ลอเวลา เพราะลึๆายหนุ่มรู้ีว่าเาไม่เยลืมเธอเลย ที่ริเาั้ใะนอนับเอลีนาแล้วไล่ลับ เพื่อแ้แ้นหล่อน แ่พอวินาทีนี้... เมื่อรู้ว่านเอเป็นนแรที่ไ้รอบรอเอลีนา เฟรเอริ็ุน และมึนไปหม
“ออไปาัวัน”
เสียราเรี้ยวอนที่นอนอยู่เบื้อล่า ใ้มือิแนเาที่รึาอ่อนเธอไว้ระนาบับเียัึ้น ทำให้เฟรเอริื่นาอี เามอใบหน้าอเอลีนา้วยสายาที่อ่อนแสล โทสะหายไปหม
“ะไม่ไ้ เอลีน ทำไมเธอไม่บอันว่ายัไม่เย”
“สารเลว! ถอยไป”
“ไม่ล่ะ”
...........................................................................................................
(โมไฟ...นร้อ...ฝน...บร้อ)
“พอใหรือยั”
น้ำเสียานที่ทีแรรีร้อเรียื่อเาถามอย่าเย็นา
“ยั... ่อให้อีร้อยรั้พันรั้็ไม่พอ เรามีอะไร้อุยันยาวเลยเอลีน ทำไมเมื่อหลายปี่อนเธอถึไม่บอันว่าอเล็์เป็นพี่ายเธอ”
เฟรเอริถามพลาูบบ่าเปลือยที่มีแ่เหื่อและรอยูบอนเอ เอลีนาทำเสียเฮอะออมา
“ุมันโ่นูไม่ออหรือไ ันเป็นลูออาเา พ่อแม่เราายพร้อมัน อเล็์ึอยูแลันมาลอ”
“วันนั้นันเห็นเธออเาร้อไห้แล้วเ้าไปในห้อ้วยัน”
เสียพูานที่ยัไม่ยอมลุาัวเธอัึ้น ีอีโอสาวอแอนเอร์สันโลิสิมวิ้ว
“วันไหน”
“วันที่...”
เอลีนาหัวเราะเสียเยาะหยัน “วันรบรอบวันายอพ่อแม่เรา!”
ให้าย... ทำไมเาถึไม่เินเ้าไปในห้อเธอวันนั้นนะ เรื่อมันไม่ลเอยที่้อทรมานัวเอมาหลายปี
“เอลีน”
เฟรเอริเรียเสียอ่อนล “ันเ้าใเธอผิมาลอที่รั”
เอลีนาเม้มปา บทรัที่เร่าร้อนและทำให้เธอแทบะหมแรผ่านไปแล้ว หิสาวื่นาอารม์เบื้อ่ำที่เาหลอล่อ วามเ็บและารฝัใว่าถูเาทรยศหัหลัมาลอหลายปีทำให้เธอพยายามพลิัวให้นที่นอนร่อม้านหลัลุไป แ่ร่าแร่็ไม่ยอมยับ
“หนีนะ ันะลับแล้ว ุะไปหรือไม่ไปัน็ไม่สนใแล้ว”
“เอลีน... อย่าเพิ่ิ้นสิ”
เสียพร่าริมใบหู พร้อมบาอย่าที่เริ่มยายอยู่ในัวเธอ เพราะเาไม่ไ้ถอนายาารประสานทำให้หิสาวราฮือ
“ที่รั... เราเสียเวลามาหลายปี ถือเสียว่าเพื่อเยเวลาที่ผ่านมานะ”
“ไม่ เฟรเอริ พอแล้ว”
หิสาวพูเสียสั่น ่อนะลายเป็นเสียราเมื่อเายับายอีรอบ
ความคิดเห็น