บ่วงปรารถนามาเฟีย รีไรท์ (สนพ.อินเลิฟ)

พรพรหมมองคนที่กำลังเทเส้นสปาเก็ตตี้ ลงในน้ำเดือด  แล้วก้มลงมองมือตัวเองที่หั่นมะเขือเทศอยู่บนโต๊ะไม้ในบริเวณที่แยกเป็นครัวของบ้าน หลังจากกลับจากการซื้อของ โดยที่ได้ของสดมาและเสื้อผ้าราคาย่อมเยาของเขา มื้อเย็นวันนี้ ชายหนุ่มที่ชี้นิ้วสั่งให้เธอซื้อเส้นสปาเก็ตตี้มา ก็เดินมาที่ครัวแล้วลงมือทำอาหาร หญิงสาวนึกอยากมีโทรศัพท์ทันสมัยสักเครื่อง คิดเล่นๆว่าถ้าถ่ายรูปเขาตอนนี้ แล้วเอาไปอวดใครต่อใครในโลกโซเชี่ยล คงจะโก้หร่านไม่หยอก หนุ่มหล่อลากดินมาทำครัวให้

                “เร็วหน่อยสิ มือหรือเท้า ทำงานช้า”

                อ้อ... แถมเขี้ยวในปากยังลากพื้นด้วย

                “จ๊ะ”

                ใจบ่น แต่ปากรับคำ แล้วก็หั่นมะเขือเทศตามที่เขาสั่งเร็วๆ พรพรหมเหลือบตามองมิ่งสมรแมวของเธอที่นอนเลียขนตัวเองอยู่แทบเท้าของอเล็กซ์ มันได้กินทูน่ากระป๋องที่เธอซื้อมาฝาก แต่กลับไปพะเน้าพะนอชายหนุ่ม นังแมวแรด

จอมนั้น กำลังนอนกระดิกหางอยู่บนพื้น รายนั้นก็อิ่มอาหารสุนัขอย่างดีที่เธอซื้อมาฝากเช่นกัน

                “โอ๊ย!” คงเพราะเหลือบตามองหมามองแมวแล้วค่อนแคะอิจฉา ที่พวกมันไม่สนใจจะมาคลอเคลียเธอแต่หนีไปประจบประแจงผู้ชายร่างสูงหน้าเตา เลยทำให้คมมีดบาดเข้าปลายนิ้วเธอจนได้

                “เป็นอะไร”

                เสียงถามของคนตัวใหญ่ที่เข้ามาถึงตัวเธออย่างรวดเร็วผิดกับรูปร่างสูงใหญ่ของเขา มือหนาจับมือเธอไปดูก่อนจะบีบปลายนิ้วพรพรหมไว้แน่น

                “โอ๊ยยย เจ็บค่ะ เจ็บ”

                อเล็กซ์มองรอยแผลที่ไม่ลึกมากแต่ก็ได้เลือดออกมาไม่น้อยของผู้หญิงจอมซุ่มซ่าม ก่อนจะลากเอามือเธอไปล้างน้ำสะอาดที่ก๊อก ท่ามกลางเสียงโอดโอยของเจ้าหล่อน เลือดไม่หยุดไหล

                “ฮือ... เจ็บ”

                คนใจน้อยร้องคราง ก่อนจะเงียบเสียงทันที แล้วเบิกตากว้างเมื่อชายหนุ่มก้มลงใช้ปากดูดเลือดเธอ ปากร้อนๆครอบบนปลายนิ้วเธอ!

            “อเล็กซ์!”

 พรพรหมอุทานจะดึงนิ้วหนี

                “...”         

อีกฝ่ายเหลือบตาสีฟ้าใสแจ๋วมองเธอ ปากยังดูดปลายนิ้วเล็กอย่างไม่ยอมหยุด ความร้อนวูบวาบแล่นจากปลายนิ้วในโพรงปากเขาสู่หัวใจหญิงสาวอย่างรวดเร็ว พรพรหมหน้าแดง และเริ่มรู้สึกพิกลๆ แม้จะตกใจและขวยเขิน หากร่างกายเธอกลับเหมือนคุ้นกับสัมผัสแบบนี้นะ สัมผัสของปากและลิ้นเขา ว้าย... นี่เธอเป็นอะไรไป