ชเลมหารณพ

เธอไม่ชอบพระอภัยมณี และคิดเสมอว่าเมีียที่น่าสงสารที่สุดคือนางผีเสื้อสมุทร ที่ต้องตายใต้น้ำมือผัวตัวเอง

ดังนั้นเมื่อโชคชะตาทำให้เธอหลุดเข้ามาในวรรณกรรมเรื่องนี้อย่างมหัศจรรย์

แล้วได้เห็นผู้ชายนั่งเป่าปี่บนขอบหิน เป่าไปก็ขยับเอวโยกอ่อยไป สิ่งแรกที่ทำคือเงื้อตีนขึ้นสูงๆ แล้วถีบมันถลาหน้าคว่ำลงทะเล 

เสียดายอย่างเดียว เธอหนีไม่ทัน ผีเสื้อสมุทรตนนั้นมาตามเสียงปี่แล้ว

เดี๋ยว… ผีเสื้อสมุทรทำไมนมไม่ยาน แถมมีกล้ามเนื้อหน้าท้องอีก 

"เป่าปี่เรียกหากู 

หวังเคียงคู่ชู้เป็นผัว

เหตุใดตอแหลกลัว 

มาหาผัวในบัดดล!"

ฉิบหายแล้ว…. คราวนี้ฉิบหายจริงๆ เธอไม่ได้ลงมาในวรรณกรรมต้นฉบับ แต่กลับเป็นแฟนฟิค วาย!