คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ฮอร์โมนของนายปาร์ค ระดับ1
Testosterone
"ปาร์านยอล นาย! นายปาร์านยอล!" เสียร้อะโนออมาาห้อนอน
".." ร่าสูไ้แ่้มหน้าเียบ ัเรียมใสุ่ที่ระัระาย
"นาย! นายะไปไหน โอ๊ย~" วามเ็บที่สุะทนไ้เินึ้นบ
".." ไม่มีเสียอบลับ ร่าสูเอาแ่ยืนโว์แผ่นหลัแล
"นายะไม่รับผิอบหน่อยหลอ!!" ร่าเล็นิ่เียบะที่ปล่อยให้น้ำาไหลอาบแ้มาวสีอมมพู
'รี๊ รี๊' เสียนาฬิาปลุัลั้นห้อนอน
"ฝันร้าย.." แบฮยอนไ้พูเบาับัวเอเป็นร
"แบฮยอนลูรั ลูื่นรึยั" เสียหม่อมแม่อแบฮยอนะโนา
"ื่นแล้วรับแม่" แบฮยอนหันหน้ามาะโนใส่ประูแ
"รีบๆื่นเลย วันนี้อย่าลืมหละว่ามีนัไว้อน
"แปโมยี่สิบ!!" รี๊ แบฮยอนนนี้ะทำยัไไหนะเลือ
อ๊ะ! อโทษทีลืมแนะนำัว ผม บยอนแบฮยอน ลูายนเี่ยวอ ร.บยอน และนัรั้นี้เป็นนัรั้ที่เ
"แบฮยอนลู!! สายแล้วอย่าลืมสิเรา้อไปถึ่
"แปปนะฮะ ผมออี5นาทีเี๋ยวะออไปให้เ
"แบฮยอน ลูบอ5 นาทีมา 3 รั้แล้วนะ" หม่อมแม่พิโรธหนัว่าเิม แบฮยอนะทำยัไี
"แม่ ือแบอเ็ผมอีแปปนึไ้ไหมอ่า" ผมเริ่มเ้าสู่โหมหมาน้อยอ้อนแ
"5 นาทีนี้รั้สุท้ายนะ" หม่อมแม่พูเสร็็ัารเินออ
ถ้าผมเอลูายอ ร.ปาร์ ผมะทำัวยัไให้เป็นธรรมาิที่สุ ับนที่ไม่เยรู้ั และไม่เยุยัน
รถันหรูอ ร.บยอน ับมุ่รไปยับริษัทู่นานหรือบริษัทปาร์ึ่เป็นบริษัทที่
"แบฮยอนลู... แบฮยอน!" ผมที่นั่นิ่เียบอยู่เบาะหลั
"ห๊ะๆ รับๆ มีอะไรรับ" ปิผมเป็นนร่าเริสสัย แม่แปลใที่ผมเียบละมั้
"เป็นอะไรรึป่าวลู?" แม่พูอย่าับว่าผมะไปรบ
"ผมโอเรับ" ผมอบลับไปแบบโห ใระไปโอเหละ ไปพบ ร.ปาร์ที่ทำานวิัยมามามาย ถ้าไปแสท่าทาแปลๆเี๋ยวเา
"อ้อ แล้วะไปพบเาเรียมัวรึยั เรียมัวแล้วละสิ เ้าห้อน้ำ แ่ัวะนานเียว" แม่ผมพูเอเออเออีแล้ว ที่เ้าห้อน้ำนาน็รู้อยู่ว่า้อเลือุ แ่หน้า เ็ผม เลือรอเท้า
"อ่า รับๆ" ผมอบไปอย่าเบื่อๆ ไม่อบารมาพบ หรือประุมอะไรที่มันเป็นทาาร
เวลาเินผ่านไปเรื่อยๆ ผมนึถึฝันเมื่อืนที่ผมเรียว่า 'ฝันร้าย' นที่อยู่ในฝันผมื่อ 'ปาร์านยอล' สมออผมไปเอาื่อนี้มาาไหน ผมอยู่ในภวัวามิไม่รู้ว่า
"แบฮยอน! นี่เราถึแล้วนะ รีบๆลารถเลย" แม่เริ่มพิโรธอีรั้ ผมไม่เ้าใริๆว่าแ่ผมลาร
"ร้าบ ร้าบ" ผมรีบอบและลารถวิ่ามแผ่นห
าระประมวลผลั้นสุยออสมอ
'Oh Baby not cry~ To night~' เสียโทรศัพท์เรื่อหรูอผมั
หน้าอโทรศัพท์แสื่อบุลที่
"ฮันโหลว ยอูันลืมบอนายว่าวันนี้ัน
"นายนี่นะ! ันเป็นห่วแทบแย่ แล้วนี่ธุระอะไร?"
"านวิัยหนะ แ่นี้่อนนะ้อประุมแล้ว บายแล้วเอัน พรุ่นี้นะยอู"
ผมัสายยอูหรือีโอไปอย่าื้อๆ เพราะอนนี้ผมวิ่ามพ่อมาหยุอ
"แบฮยอน ยื่นทำอะไรอยู่หน้าประู รีบๆเ้ามานั่เลย นั่รนั้นะไ้เห็นอแสผลแบ
"ร้าบ ร้าบ" ผมอบอย่าเหนือยล้า่อนะไปนั่
"อ้าวมาเร็วันะ บยอนบี" เสียอบุลที่สามเอ่ยทัพ่อผ
"ปาร์ นายมา้ามาว่านะ" พ่อผมูเรียมา เลยไม่่อยเล่นับ ร.ปาร์ เท่าไร
"บยอนบี นั่นลูนายใ่ไหม" ร.ปาร์ี้มาทาที่ผมนั่ ผมสะุ้เล็น้อย่อนะลุึ้นแ
"อื้มใ่" พ่อผมอบลับแบบไม่ใส่ใอะไรมา
"อ่าลู ไปนั่้าๆเพื่อนลูเร็ว แล้วทัทายัน้วยนะ" ร.ปาร์ เรียลูายเาให้มานั่้าผม สิ่แรที่ผมเห็นือ วามสูที่ำลัพอี สีผมน้ำาลประายทอ สีผิวาวอมมพูทั่วทั้ใบหน้าแล
ผมยับเ้าอี้ให้ระยะห่าระหว่า
"สวัสีรับ ผมบยอนแบฮยอน ลูายนเียวอ ร.บยอน เรียนอยู่ ม.6 โรเรียนายล้วนโลิี้รับ แล้วุื่ออะไรรับ?" ผมเอ่ยทัทายเาไป่อนเผื่อเา
"ยินีที่ไ้รู้ันะรับ ุแบฮยอนะ้อทำานับผมไป
'ปาร์านยอล' รับ"
*･ Talking with Author ･*
อบุที่อ่านมาถึนานี้นะะ อมเม้น้วยนร้าาาาา ะไม่ให้ทุนรอนาน อัพอน่อไปเร็วๆแน่่ะ ฝาเอาให้เพื่อนๆ พี่ๆ น้อๆ นรู้ั ลออ่าน้วยนะะ เรื่อนี้เป็นเรื่อแรที่แ
ความคิดเห็น