ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เผลอใจรัก....(ซาตาน)

    ลำดับตอนที่ #5 : แผนร้าย....ของซาตาน 2

    • อัปเดตล่าสุด 12 มิ.ย. 60


        นภาเดินเข้ามาในห้องน้ำก็เห็นเพื่อนสาวของหล่อนกำลังถูริมฝีปากตัวเองจนแดงไปทั้งปาก
         มันน่าสงสัย นภาคิดในใจ แล้วตัดสินใจถามเพื่อนสาวขึ้นมา
         "ปากเป็นอะไรธิดาทำไมถึงต้องถูมันจนแดงขนานนั้น"
         ณัฐธิดาตกใจเมื่อได้ยินเสียงเพื่อนเข้ามายืนอยู่ข้างๆ
         "เปล่า..ไม่ได้เป็นอะไร..แค่รู้สึกว่ามันคันน่ะสงสัยมดคงจะกัด"
         เมื่อมองว่าเพื่อนคงไม่เชื่อก็เลยโกหกมันเสียเลยเพื่อจะได้ไม่ตอบคำถามที่จะตามมาอีกมากมาย
         "งั้นก็แล้วไปฉันนึกว่าเป็นอะไร..จริงสิคืนนี้ว่างป่ะจะชวนไปคาราโอเกะสักหน่อยไม่ได้ไปนานแล้ว"
         "เอาสิเราไม่ได้ไปมานานแล้วเหมือนกัน" หญิงสาวถอนหายใจออกมาเมื่อเห็นว่านภาไม่สงสัยอะไรในตัวหล่อน


    .................................................................................................


         ก่อนที่ทุกคนจะกลับบ้านกัน พรพรรณผู้จัดการของแผนกการตลาดก็พูดขึ้น
         "ทุกคนจ๊ะพี่มีเรื่องด่วนจะแจ้งให้ทุกคนทราบ"
         ทุกคนทั้งแผนกต่างก็จ้องมองมาที่พรพรรณแล้วหยุดทุกการกระทำ
         "อีกสองวันจะมีงานใหญ่เข้ามาเตรียมตัวกันให้พร้อมนะทุกคนเดี๋ยวพี่จะดูอีกทีว่าใครได้รับผิดชอบอะไรกันบ้างแต่ทุกคนจะต้องเครียร์งานให้เสร็จภายในอาทิตย์นี้กันนะ จบข่าวจ๊ะกลับบ้านกันได้"
         ทุกคนต่างร้องกันระงมเพราะเหนื่อยกับงานที่ทำแต่ทุกคนก็เอาจริงเอาจังกับงานที่ได้รับมอบหมายและให้สมกับเงินเดือนที่ได้รับ
         "อีกแล้วเหรอเจ๊" มลบ่นเป็นคนแรก
         "จะเสร็จทันไหมนี่งานของช้านนน" ก้อยบ่นเป็นคนต่อมา
         "อย่างนี้ต้องขึ้นเงินเดือน" หนิงบ่นขึ้นมาบ้าง
         "ใช่/ใช่/ใช่/" สามสาวต่างตอบพร้อมกันทำให้นภากับณัฐธิดาได้แค่มองแล้วยิ้มตาม
         "อย่ามาบ่นหน่อยเลยบริษัทเพิ่งขึ้นให้ได้ไม่กี่เดือนนี้เอง" พรพรรณพูดขัดขึ้นทำให้ทั้งสามสาวบ่นพึมพำขึ้นมาอีก
         "คืนนี้ใครจะไปคาราโอเกะกันบ้าง" อยู่ๆ นภาก็พูดขึ้นเพื่อให้เพื่อนๆ หันไปสนใจเรื่องอื่นแทนแล้วก็ทำให้ทุกคนหันมามอง
         "ไปไป"
         "ไป..ไปด้วย"
         "ไปด้วยคนจ๊ะ"
         "เจ๊ล่ะค่ะไปด้วยป่าว"
         "ก็เอาสิไม่ได้ร้องเพลงมานานแล้วถือว่าคลายเครียด"
         "เย้........" ทุกคนดีใจแล้วพากันไปเก็บของของตนเตรียมพร้อมที่จะไปคลายเครียดกัน

         ทั้งหมดต่างพากันเข้ามาในร้านคาราโอเกะแห่งหนึ่งซึ่งพรพรรณเป็นคนพาทุกคนมาเพราะอยู่ใกล้กับที่ทำงาน ร้านนี้เพิ่งจะเปิดใหม่วันนี้เป็นวันสุดสัปดาห์ดูผู้คนจะมาใช้บริการกันอย่างหนาแน่นมากแต่ก็ถือว่าเป็นโชคเพราะมีห้องว่างอยู่พอดี
         "โอ้โหเจ๊..พามาร้านหรูอย่างนี้ฉันจะมีเงินเหลือถึงสิ้นเดือนไหมนี่" นภาพูดขึ้น
         "ไม่แพงหรอกน่า" พรพรรณตอบ
         "รู้ได้ไงอ่ะ" นภาพูดต่อ
         "ฉันมีบัตรส่วนลดอยู่ย่ะ อ่ะอ่ะอย่าถามแล้วก็อย่าพูดมากถ้าไม่อยากจะจ่ายเอง"
         "ปิดสนิทเลยจ๊ะ" ทุกคนต่างยิ้มในความทะเล้นของนภา
         แล้วสายตาของหญิงสาวก็ไปปะทะเข้ากับร่างสูงที่ดูจะคุ้นตาเข้าอย่างจังได้แต่มองไม่ได้พูดอะไรขึ้นมาแต่ก็มีคนเห็นจนได้
         "อ่ะอ่ะอ่ะนั่นบอสใหญ่ใช่ไหมนั่นน่ะ" มลพูดขึ้น
         ทุกคนก็เลยหันไปมองตาม
         "ว้าวๆ มากับสาวสวยหมวยอึ๋มเสียด้วย" มลพูดต่อ
         "สงสัยแฟนแหงๆ" หนิงพูดบ้าง
         "ใช่เหรอกิ๊กอ่ะป่ะ" ก้อยพูด
         "นั่นคุณฟีฟี่เพื่อนของคุณภูเขา..ไม่รู้ก็อย่ามาพูดดีกว่า" พรพรรณตอบข้อสงสัยของทุกคน
         "ใช่เพื่อนแน่หรือเจ๊รู้สึกว่าจะกอดแล้วก็ว้าย.....หอมแก้วด้วยอ่ะ" 
         "เขาแค่ทักทายกันแบบต่างชาติ..อีกอย่างพวกเขาก็เป็นเพื่อนกันทำอะไรก็คงไม่ดูน่าเกียจ"
         "เจ๊นี้ยังไงนะชอบปกป้องคุณภูตลอดเลย แอบชอบเขาอ่ะป่ะเจ๊"
         "ฉันมีแฟนแล้วนะย่ะถึงจะไม่หล่อเท่าคุณภูก็เถอะแต่เขาหล่อสำหรับฉันก็พอ"
         "ฮิ้วววววววว" ทุกคนประสานเสียงแซวพรพรรณกันยกใหญ่จนคนหันมามองกันนั่นก็หมายถึงเขาด้วย 
         ชายหนุ่มทำหน้าแปลกใจแต่ก็กลับไปเป็นหน้าปกติหันไปคุยอะไรก็ไม่รู้กับผู้หญิงคนนั้นแล้วก็เดินตรงมาหาพวกเราทันที
         "ธิดาว่าเราเข้าห้องกันเลยดีไหมค่ะ..ธิดาไม่อยากกลับดึก" หญิงสาวเมื่อเห็นว่าเขาเหมือนจะเดินมาทางนี้หล่อนจึงหันความสนใจทุกคนเพื่อจะได้เข้าไปให้ห้องและเขาจะได้ไม่ต้องมายุ่งกับพวกหล่อนแต่ไม่เป็นอย่างที่คิดเมื่อ
         "ไม่เป็นไรธิดาเดี๋ยวพวกฉันไปส่งเองจ๊ะ"
         ".........." เหมือนมีใครเดินมาหยุดอยู่ข้างหลังหล่อนพอดีและหล่อนไม่กล้าหันไปมองเพราะเหมือนหล่อนจะรู้ว่าเป็นใครเพราะหล่อนจำกลิ่นน้ำหอมจากตัวเขาได้อย่างแม่นยำ
         "มาเที่ยวกันเหรอครับทุกคน" หล่อนคิดในใจว่า ไม่ทันแล้วหล่อนคิดว่าจะหลบเขาโดยการรีบเข้าไปในห้องคาราโอเกะแต่เขาดันมาเห็นเสียก่อน ทำไมนะกับผู้ชายคนนี้ยิ่งวิ่งหนีหล่อนยิ่งเจอและเริ่มจะเจอบ่อยมากด้วย
         "ว้ายคุณภู......" เสียงของสามสาวมลก้อยหนิงดังขึ้น
         "ใช่ค่ะคุณภูพวกเรามาเที่ยวกันแล้วคุณภูล่ะค่ะมาเที่ยวเหมือนกันใช่ไหมเอ่ยแอบเห็นพาใครบางคนมาด้วย" พรพรรณพูดแซวขึ้น เพื่อเป็นการให้แน่ใจว่าที่หล่อนพูดไปเมื่อกี้ไม่ได้โกหก
         "เพื่อนนะครับคุณพรเธอเพิ่งกลับมาจากไปทัวยุโรปกับครอบครัวมาเลยนัดกันสังสรรค์กันเสียหน่อยแต่มากันหลายคนครับไม่ได้มาแค่เธอคนเดียว"
         "เหรอค้า....." พรพรรณหันไปมองหน้ายัยสามพยัคว่าที่หล่อนพูดมันเป็นเรื่องจริง
         "ครับงั้นผมไม่รบกวนพวกคุณแล้วเชิญตามสบายนะครับขอให้ร้องเพลงอย่างสนุก"
         "แล้วคุณภูจะไม่มาร่วมวงกับเราเหรอค่ะ" นภาพูดขึ้นโดยไม่ถามความคิดเห็นของใครเลย
         "ได้เหรอครับ"
         "นภาก็..คุณภูเขาคงจะรีบไปคุยกับเพื่อนเสียมากกว่าเขาไม่มาร่วมวงกับพวกเราหรอก" ธิดาพูดเพื่อจะไล่เขาทางอ้อมแต่เขาก็ตอบกับมาแบบตรงกันข้ามกับใจหล่อนทันที
         "งั้นเดี๋ยวผมมาขอร่วมวงด้วยคนนะครับ" ชายหนุ่มตอบแล้วแจกยิ้มให้กับทุกคน
         "ค่ะ/ค่ะ/ค่ะ/ค่ะ"
         "จะดีเหรอค่ะคุณภูในเมื่อคุณภูมากับเพื่อน"
         ใช่เจ๊พรพูดไปเลยว่าเขาไม่ควรมาร่วมวงกับพวกเราให้เขาไปไกลๆเลยยิ่งดีหญิงสาวยิ้มอย่างผู้มีชัย
         "ไม่เป็นไรครับคุณพรอีกเดี๋ยวพวกเพื่อนๆผมเขาก็ต้องรีบกลับแล้วก็คงเหลือแต่ผมที่ยังไม่รู้ว่าจะไปที่ไหนดี"
         "งั้นคุณภูก็ไม่ต้องไปไหนนะค่ะเชิญมาร่วมวงกับพวกเราได้เลยค่ะ" พรพรรณพูดขึ้นเมื่อตัดปัญหาเรื่องเพื่อนของชายหนุ่ม
         "ครับงั้นเดี๋ยวเจอกัน..อ้อวันนี้ไม่อั้นนะครับตามสบายผมเลี้ยงเอง" แล้วรอยยิ้มของหญิงสาวก็หายไปพร้อมกับคำตอบของชายหนุ่ม
         
    .................................................................................................


    จบไปอีกตอนแย้วนะค่ะ
    ขอบคุณที่ติดตามอ่านกันค่ะ
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×