ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : คุณย่ากับ.....ว่าที่หลานสะใภ้
รถเมอร์ซิเดนเบนส์สีดำสดตีวงเข้ามาในคฤหาสหลังใหญ่ของตระกูล พิทักษ์คงค์
ชายหนุ่มลงมาจากรถพร้อมกับสตรีสูงวัยซึ่งเป็นย่าของเขาเองแล้วพากันขึ้นไปในตัวบ้าน
ภูดิสพาคุณหญิงย่าของเขาเข้ามานั่งในห้องรับแขกพร้อมกับจะพูดอะไรสักอย่างแต่ก็ไม่พูด จนคนเป็นย่าอดมองไม่ไหวเลยเป็นคนเอ่ยถามขึ้นเอง
"พ่อภูมีอะไรจะพูดกับย่าก็พูดมาเถอะ"
"คุณย่ารู้"
คุณหญิงมณีรัตน์ยิ้มให้กับชายหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงหน้าอย่างอ่อนโยนทำไมหล่อนจะไม่รู้นิสัยของชายหนุ่มก็เพราะว่าหล่อนเลี้ยงหลานชายคนโปรดคนนี้กับมือ
"ทำไมย่าจะไม่รู้"
"คือ....เอ่อ" ชายหนุ่มท่าทางอึกอักไม่กล้าพูด
"เอา..ไม่พูดงั้นย่าขึ้นไปนอนแล้วนะ" หญิงสูงวัยแกล้งลุกขึ้นแต่ก็ถูกมือใหญ่คว้าเอาไว้
"เดี๋ยวสิครับคุณย่า..ก็ได้ครับ..ผมมีเรื่องอยากจะถามคุณย่า"
"ว่ามาสิ"
"คุณย่ารู้จักเธอคนนั้นเหรอครับ" และแล้วเขาก็พูดขึ้นมาจนได้
"พ่อภูหมายถึงใคร"
"ก็ผู้หญิงที่รำสวยๆ ไงครับ ผมเห็นคุยกันเสียนาน"
หญิงสูงวัยยิ้มออกมาเมื่อหลานชายหมายถึงใครแต่ก็อยากแกล้งต่อ
"คนไหนแหละมีตั้งหลายคน" หญิงสูงวัยยิ้มอีกครั้งเมื่อเห็นหลานชายถอนหายใจออกมา
"โธ่...คุณย่า"เสียงตัดพร่องดังออกมาจากปากของหลานชาย
"ก็ได้ ถ้าเป็นเธอคนนั้นที่ชื่อว่าธิดา"
"ครับธิดา เธอชื่อว่าธิดา คุณย่ารู้จักเธอเหรอครับ"
"จะว่ารู้จักก็รู้จัก...จะว่าไม่รู้จักก็ไม่รู้จัก" หญิงสูงวัยเล่นลิ้น
"ยังไงครับคุณย่า..ผมไม่เข้าใจ" ชายหนุ่มทำหน้างงมากขึ้น
"พ่อภูยังจำงานวันเกิดของคุณหญิงรัตนาเมื่อสามปีก่อนได้ไหม"
"อืม....ผม.." ชายหนุ่มทำท่านึกแต่ก็นึกไม่ออก
"คงจะนึกไม่ออกสินะ เพราะวันนั้นพ่อภูมาแค่แป๊บเดียวก็มีงานด่วนให้ต้องรีบกลับ..งั้นจำวันที่ย่าเข้าโรงพยาบาลเพราะหกล้มหัวฟาดพื้นได้ไหม"
"อ๋อ..ครับ..จำได้...แล้วมันเกี่ยวกับเธอตรงไหนครับ"
"ก็วันนั้นตอนที่ย่าจะออกจากงานพอดีนายนพทำกุญแจรถหายเลยต้องกลับเข้าไปหาในงาน..ย่าก็เลยต้องออกมารอข้างนอก"
ภูดิสตั้งใจฟังคุณหญิงมณีรัตน์พูด
"อยู่ดีๆ ย่าก็หน้ามืดหกล้มหัวกระแทกพื้น..ตอนนั้นแหละที่หนูธิดาผ่านเข้ามาเห็นย่าก็เลยช่วยเอาไว้..หนูธิดาก็ตะโกนให้คนช่วยแต่ช่วงนั้นไม่มีใครเดินผ่านมา..หนูธิดาก็เลยต้องแบกย่าขึ้นหลังแล้วโบกแท็กซี้พาย่าส่งโรงพยาบาล"
"โอโห...เธอแบกคุณย่าเลยเหรอครับ..แล้วทำไมตอนนั้นเธอไม่เรียกรถพยาบาลหละครับดูจะง่ายกว่า"
"หนูธิดาคงจะตกใจจนลืมไปนะ"
"แล้วยังไงต่อครับ"
"ตอนนั้นย่ายังไม่ได้สติ..ดีที่คุณหมอบอกว่าย่าไม่เป็นอะไรมาก..ย่าก็เลยถามหาคนที่ช่วยย่าเอาไว้หมอก็เลยบอกว่าเธอกลับไปแล้วก่อนที่พ่อภูจะมาพอดี"
"แล้วคุณย่ารู้ได้ไงครับว่าเป็นเธอ"
"ตอนนั้นย่าไม่รู้หรอกว่าเธอชื่ออะไรแต่พยาบาลเขาเล่าให้ฟังว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งแต่งชุดไทยแบกย่าเข้ามาในโรงพยาบาล..ทุกคนตกใจกันใหญ่นึกว่าผีสางนางไม้ที่ไหนที่ช่วยย่าแต่หนูธิดาก็อธิบายเสียยกใหญ่ว่าเธอเพิ่งจะไปรำงานวันเกิดคุณหญิงรัตนามายังไม่ได้เปลี่ยนชุดก็มาเจอย่าเข้า"
ชายหนุ่มนั่งฟังอย่างตั้งใจ ไม่นึกว่าผู้หญิงคนหนึ่งที่ดูท่าทางบอบบางจะแบกคุณย่าของเขาได้ ผู้หญิงคนนี้ควรเป็นแบบอย่างของสังคมไทยในปัจจบันนี้หล่อนไม่อายทั้งที่ตัวเองยังแต่งชุดแบบนั้นแถมยังแบกผู้ที่อาจจะตัวเท่ากันอย่างคุณย่า
"หลังจากย่าออกจากโรงพยาบาลย่าก็รีบไปถามหาหนูธิดาและเล่าเรื่องที่หนูธิดาช่วยย่าเอาไว้ให้กับคุณหญิงฟัง..คุณหญิงก็บอกแค่ว่าเธอเป็นหลานของคนรู้จักและก็ให้ชื่อที่อยู่แค่นั้น..ไม่กี่วันย่าก็ไปตามหาหนูธิดาที่คุณหญิงให้ไว้" คุณหญิงมณีรัตน์พูดค้างเอาไว้
"แล้วคุณย่าเจอเธอไหมครับ" ชายหนุ่มถามขึ้นเมื่อไม่เห็นคุณหญิงเล่าสักที
"ไม่..ไม่เจอ..ย่าไปถึงเธอก็ไม่อยู่เสียแล้ว..ย่าก็เลยไปสอบถามคนแถวนั้นเขาบอกว่า..หนูธิดาเขาเคยอยู่กับคุณยายสองคนแต่ไม่กี่วันมานี้คุณยายเธอก็เสียหลังจากงานศพพี่ชายเธอก็มารับไปอยู่ด้วยแต่ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน..จากนั้นย่าก็พยายามตามหาแต่ก็ไม่พบจนย่าท้อและนึกว่าแล้วแต่บุญวาสนาถ้าต้องได้เจอกันอีกครั้งย่าอยากจะขอบคุณเธอ"
"ทำไมตอนนั้นคุณย่าไม่บอกผมครับ..ผมจะได้ช่วยตามหาอีกแรง"
"ย่าเห็นว่าพ่อภูกำลังยุ่งอยู่..เพราะเห็นว่าเพิ่งจะเริ่มงานต่อจากคุณพ่อ ย่าก็เลยไม่ได้บอก..แต่ตอนนี้พ่อภูรู้เรื่องแล้ว"
"ครับ?"
"พ่อภูช่วยอะไรย่าสักเรื่องได้ไหม"
"อะไรครับคุณย่า"
"แต่ก่อนที่ย่าจะขอย่าอยากจะถามพ่อภูสักเรื่อง"
"ครับ?"
"พ่อภูคิดยังไงกับหนูธิดา..ตอบย่ามาตามตรงนะ"
"ก็......" ชายหนุ่มหน้าแดงนิดหนึ่งเมื่อเจอกับคำถามของคุณย่า
"ชอบหรือเปล่า"
"ก็นิดหนึ่งครับ"
"แล้วคิดว่าจะสามารถปกป้องดูแลหนูธิดาได้ไหม"
"คุณย่าหมายถึง....."
"ย่าอยากได้หนูธิดามาเป็นหลานสะใภ้..พ่อภูคิดว่าจะทำให้ย่าได้ไหม"
................................................................................................
จบอีกตอนแล้วค่ะ เย้เย้เย้...
ขอบคุณนะค่ะที่ติดตาม
และหวังว่าจะอ่านตอนต่อไปด้วยนะค่ะ
และขอสัญญาว่าจะรีบอัพให้ไวค่ะ
และช่วยคอมเม้นให้เยอะๆด้วยนะค่ะ
คอมเม้นเยอะมากเท่าไหร่อัพไวเท่านั้นค่ะ
ชายหนุ่มลงมาจากรถพร้อมกับสตรีสูงวัยซึ่งเป็นย่าของเขาเองแล้วพากันขึ้นไปในตัวบ้าน
ภูดิสพาคุณหญิงย่าของเขาเข้ามานั่งในห้องรับแขกพร้อมกับจะพูดอะไรสักอย่างแต่ก็ไม่พูด จนคนเป็นย่าอดมองไม่ไหวเลยเป็นคนเอ่ยถามขึ้นเอง
"พ่อภูมีอะไรจะพูดกับย่าก็พูดมาเถอะ"
"คุณย่ารู้"
คุณหญิงมณีรัตน์ยิ้มให้กับชายหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงหน้าอย่างอ่อนโยนทำไมหล่อนจะไม่รู้นิสัยของชายหนุ่มก็เพราะว่าหล่อนเลี้ยงหลานชายคนโปรดคนนี้กับมือ
"ทำไมย่าจะไม่รู้"
"คือ....เอ่อ" ชายหนุ่มท่าทางอึกอักไม่กล้าพูด
"เอา..ไม่พูดงั้นย่าขึ้นไปนอนแล้วนะ" หญิงสูงวัยแกล้งลุกขึ้นแต่ก็ถูกมือใหญ่คว้าเอาไว้
"เดี๋ยวสิครับคุณย่า..ก็ได้ครับ..ผมมีเรื่องอยากจะถามคุณย่า"
"ว่ามาสิ"
"คุณย่ารู้จักเธอคนนั้นเหรอครับ" และแล้วเขาก็พูดขึ้นมาจนได้
"พ่อภูหมายถึงใคร"
"ก็ผู้หญิงที่รำสวยๆ ไงครับ ผมเห็นคุยกันเสียนาน"
หญิงสูงวัยยิ้มออกมาเมื่อหลานชายหมายถึงใครแต่ก็อยากแกล้งต่อ
"คนไหนแหละมีตั้งหลายคน" หญิงสูงวัยยิ้มอีกครั้งเมื่อเห็นหลานชายถอนหายใจออกมา
"โธ่...คุณย่า"เสียงตัดพร่องดังออกมาจากปากของหลานชาย
"ก็ได้ ถ้าเป็นเธอคนนั้นที่ชื่อว่าธิดา"
"ครับธิดา เธอชื่อว่าธิดา คุณย่ารู้จักเธอเหรอครับ"
"จะว่ารู้จักก็รู้จัก...จะว่าไม่รู้จักก็ไม่รู้จัก" หญิงสูงวัยเล่นลิ้น
"ยังไงครับคุณย่า..ผมไม่เข้าใจ" ชายหนุ่มทำหน้างงมากขึ้น
"พ่อภูยังจำงานวันเกิดของคุณหญิงรัตนาเมื่อสามปีก่อนได้ไหม"
"อืม....ผม.." ชายหนุ่มทำท่านึกแต่ก็นึกไม่ออก
"คงจะนึกไม่ออกสินะ เพราะวันนั้นพ่อภูมาแค่แป๊บเดียวก็มีงานด่วนให้ต้องรีบกลับ..งั้นจำวันที่ย่าเข้าโรงพยาบาลเพราะหกล้มหัวฟาดพื้นได้ไหม"
"อ๋อ..ครับ..จำได้...แล้วมันเกี่ยวกับเธอตรงไหนครับ"
"ก็วันนั้นตอนที่ย่าจะออกจากงานพอดีนายนพทำกุญแจรถหายเลยต้องกลับเข้าไปหาในงาน..ย่าก็เลยต้องออกมารอข้างนอก"
ภูดิสตั้งใจฟังคุณหญิงมณีรัตน์พูด
"อยู่ดีๆ ย่าก็หน้ามืดหกล้มหัวกระแทกพื้น..ตอนนั้นแหละที่หนูธิดาผ่านเข้ามาเห็นย่าก็เลยช่วยเอาไว้..หนูธิดาก็ตะโกนให้คนช่วยแต่ช่วงนั้นไม่มีใครเดินผ่านมา..หนูธิดาก็เลยต้องแบกย่าขึ้นหลังแล้วโบกแท็กซี้พาย่าส่งโรงพยาบาล"
"โอโห...เธอแบกคุณย่าเลยเหรอครับ..แล้วทำไมตอนนั้นเธอไม่เรียกรถพยาบาลหละครับดูจะง่ายกว่า"
"หนูธิดาคงจะตกใจจนลืมไปนะ"
"แล้วยังไงต่อครับ"
"ตอนนั้นย่ายังไม่ได้สติ..ดีที่คุณหมอบอกว่าย่าไม่เป็นอะไรมาก..ย่าก็เลยถามหาคนที่ช่วยย่าเอาไว้หมอก็เลยบอกว่าเธอกลับไปแล้วก่อนที่พ่อภูจะมาพอดี"
"แล้วคุณย่ารู้ได้ไงครับว่าเป็นเธอ"
"ตอนนั้นย่าไม่รู้หรอกว่าเธอชื่ออะไรแต่พยาบาลเขาเล่าให้ฟังว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งแต่งชุดไทยแบกย่าเข้ามาในโรงพยาบาล..ทุกคนตกใจกันใหญ่นึกว่าผีสางนางไม้ที่ไหนที่ช่วยย่าแต่หนูธิดาก็อธิบายเสียยกใหญ่ว่าเธอเพิ่งจะไปรำงานวันเกิดคุณหญิงรัตนามายังไม่ได้เปลี่ยนชุดก็มาเจอย่าเข้า"
ชายหนุ่มนั่งฟังอย่างตั้งใจ ไม่นึกว่าผู้หญิงคนหนึ่งที่ดูท่าทางบอบบางจะแบกคุณย่าของเขาได้ ผู้หญิงคนนี้ควรเป็นแบบอย่างของสังคมไทยในปัจจบันนี้หล่อนไม่อายทั้งที่ตัวเองยังแต่งชุดแบบนั้นแถมยังแบกผู้ที่อาจจะตัวเท่ากันอย่างคุณย่า
"หลังจากย่าออกจากโรงพยาบาลย่าก็รีบไปถามหาหนูธิดาและเล่าเรื่องที่หนูธิดาช่วยย่าเอาไว้ให้กับคุณหญิงฟัง..คุณหญิงก็บอกแค่ว่าเธอเป็นหลานของคนรู้จักและก็ให้ชื่อที่อยู่แค่นั้น..ไม่กี่วันย่าก็ไปตามหาหนูธิดาที่คุณหญิงให้ไว้" คุณหญิงมณีรัตน์พูดค้างเอาไว้
"แล้วคุณย่าเจอเธอไหมครับ" ชายหนุ่มถามขึ้นเมื่อไม่เห็นคุณหญิงเล่าสักที
"ไม่..ไม่เจอ..ย่าไปถึงเธอก็ไม่อยู่เสียแล้ว..ย่าก็เลยไปสอบถามคนแถวนั้นเขาบอกว่า..หนูธิดาเขาเคยอยู่กับคุณยายสองคนแต่ไม่กี่วันมานี้คุณยายเธอก็เสียหลังจากงานศพพี่ชายเธอก็มารับไปอยู่ด้วยแต่ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน..จากนั้นย่าก็พยายามตามหาแต่ก็ไม่พบจนย่าท้อและนึกว่าแล้วแต่บุญวาสนาถ้าต้องได้เจอกันอีกครั้งย่าอยากจะขอบคุณเธอ"
"ทำไมตอนนั้นคุณย่าไม่บอกผมครับ..ผมจะได้ช่วยตามหาอีกแรง"
"ย่าเห็นว่าพ่อภูกำลังยุ่งอยู่..เพราะเห็นว่าเพิ่งจะเริ่มงานต่อจากคุณพ่อ ย่าก็เลยไม่ได้บอก..แต่ตอนนี้พ่อภูรู้เรื่องแล้ว"
"ครับ?"
"พ่อภูช่วยอะไรย่าสักเรื่องได้ไหม"
"อะไรครับคุณย่า"
"แต่ก่อนที่ย่าจะขอย่าอยากจะถามพ่อภูสักเรื่อง"
"ครับ?"
"พ่อภูคิดยังไงกับหนูธิดา..ตอบย่ามาตามตรงนะ"
"ก็......" ชายหนุ่มหน้าแดงนิดหนึ่งเมื่อเจอกับคำถามของคุณย่า
"ชอบหรือเปล่า"
"ก็นิดหนึ่งครับ"
"แล้วคิดว่าจะสามารถปกป้องดูแลหนูธิดาได้ไหม"
"คุณย่าหมายถึง....."
"ย่าอยากได้หนูธิดามาเป็นหลานสะใภ้..พ่อภูคิดว่าจะทำให้ย่าได้ไหม"
................................................................................................
จบอีกตอนแล้วค่ะ เย้เย้เย้...
ขอบคุณนะค่ะที่ติดตาม
และหวังว่าจะอ่านตอนต่อไปด้วยนะค่ะ
และขอสัญญาว่าจะรีบอัพให้ไวค่ะ
และช่วยคอมเม้นให้เยอะๆด้วยนะค่ะ
คอมเม้นเยอะมากเท่าไหร่อัพไวเท่านั้นค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น