เรื่องหมา หมา ภาคพิเศษ

เนื้อเรื่อง

เดือนธันวาคม.........เดือนที่ความหนาวเหน็บพัดมายังแหล่งที่ผมอยู่......ผม,หมาตัวน้อยผู้น่าสงสาร
นั่งห่อตัวอยู่ในมุมอับที่ไหนสักแห่งบนพื้นโลก เมืองไทย เพียงหวังพึ่งให้มีใครสักคนมารับผม...พาไปหาความอบอุ่น......ธันวาคมที่โดดเดี่ยว มันช่างหนาวเหลือเกิน
ผมยอมทุกอย่างเพื่อให้มีใครสักคนเข้ามา...พาผมออกไปจากความหนาวเหน็บอันโดดเดียวนี้ที....ยอมทุกอย่างขอแค่ที่พักพิงอันอบอุ่น
....ช่างหนาวเย็นเหลือเกิน......นี่คงเป็นเดือนธันวาคมของผม ตัวเดียว......\"แกรบๆ!\" มีคนกำลังมา...มากันหลายคนเลย...ผมจะทำยังไงดี
พวกเค้าคงมาไล่ตีผมอีกแน่...ไม่น่ะ..ผมหนาว สั่น กลัวทุกสิ่ง......ผมวิ่งหนีเหล่าเด็กที่กำไม้ไล่ตีผมอย่างสุดชีวิต โอ้!อนิจจาชีวิตช่างน่าหดหู่นัก ผมหนีหัวซุกหัวซุนเข้าไปหลบตัวอยู่ข้างที่ทิ้งขยะหน้าบ้านหลังหนึ่ง และแล้วที่นั่นเองที่ผมได้พบ....ชายรูปร่างสูง(นิดๆ)ยืนมองผมด้วยหน้าตางงๆ แล้วดูเหมือนกำลังคิดว่า\"ไอ้นี้มันตัวอะไร\" ในมือชายคนนั้นมีถุงอะไรสักอย่างสะกดด้วยตัวอักษรภาษาอังกฤษหลายตัว
\"7 e-l-e-v-e-n\" ถุงบวมๆใหญ่ๆ ชายคนนั้นโยนถุงลงไปยังถังที่อยู่ข้างหลังผม.....ผมตกใจมากและกำลังจะวิ่งหนี
  \"เฮ้ย!! ใจเย็น......ชั้นไม่ทำไรนายหรอก ไอ้หมาน้อย\" ชายคนนั้นพูดกับผม
   ผมมองไปยังตาของชายคนนั้น...มันช่าง.......ตี่เหลือเกิน.....ชายคนนั้น ทำหน้าตาสงสาร แล้วเค้าก็ยื่นมือมาที่ผม..ยื่นมา ยื่นมา ใกล้เข้ามาจะถึงผมแล้ว
   \"โอ๊ะ!!! โทดทีพวก ชั้นเกือบแตะแกแล้ว โทดที ไปล่ะ\" เค้าไม่ทำอะไรจริงๆด้วย ไปอย่างหน้าตาเฉย......เป็นเดือนที่รันทดเหลือเกิน
   อากาศที่หนาวเหน็บ เวลาที่ค่อยๆเลื่อนลอยไปอย่างช้าๆ เหล่าผู้คนที่มีความสนุกกับการไล่ตีผม......ผมพึ่งเจอชายที่ไม่ตีผมเป็นคนแรก.....พูดตรงๆน่ะ ว่าจะตามชายคนนั้นไปแล้วล่ะ....แต่อย่าดีกว่า เดี๋ยวเรื่องมันจะไม่เศร้าไป.....ผมเดินทางหาแหล่งพักพิงต่อไป  เดินด้วยเท้าเล็กๆที่อ่อนล้าทั้ง 4 ข้าง....โอ้ อนิจจา ชีวิตช่างเจ็บแค้น.....ผมเดินไปเจอชายคนนั้นอีกแล้ว!!!! เค้า....เค้า....โดนแม่เค้าด่าอยู่...อืมๆ ทำดีไม่ได้ดีจริงๆ.....คุณแม่ของเค้าเหลือบเห็นผมที่เดินวนเวียนอยู่หน้าบ้านมานานแล้ว แล้วแม่เค้าก็ทักผม \"ไง จะมาอยู่บ้านนี้มั้ยล่ะ ..หลงทางหรือไม่มีใครเอาล่ะเนี่ย\"....คุณนายอย่าพูดให้เจ็บแค้นสิครับ ไม่มีใครเอาก็ถูกน่ะฮับ แต่ไมถึงกับต้องมาพูดกันโต้งๆแบบนี่สิ........

                  และนี่แหละที่ทำให้ผมมาอยู่ที่นี่ บ้านอันอบอุ่น(มากไปในฤดูร้อนแบบนี้) กับเจ้านายทั้ง 3 ของผม
                  เรื่องพิเศษนี่อาจสั้นกว่าครั้งที่แล้วแต่ก็ทักทอด้วยใจดวงน้อยของผมน่ะฮับ แต่ที่สั้นก็เพราะ...อืม.....มันไม่เชิงจะเป็นเรื่องจริงซะทีเดียว ผมไม่ได้ลำบากยากแล้งขนาดนั้นหรอก ผมน่ะมันหมาคุณนายนะจะบอกให้ ฮ่าๆๆๆ


                                                                      ขอขอบคุณที่ได้ยอมสละเวลามาอ่านนิยายตอแหลของผมน่ะครับ
                                                                                                Fusian (ฝู่เสียน)