[FIC]The Circle Of Love วงกลมของความรัก# FANY.SICA.SEO #SNSD

- I N T R O-

ถ้าเกิดว่าความรักมันเกิดขึ้นพร้อมๆกันทั้งสามคน

ถ้าเกิดว่าความรักมันเกิดขึ้นกับคนเลวๆสามคน

ถ้าเกิดว่าความรักมันคือทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้เรื่องนี้ดำเนินไป

แล้วอะไร? อะไร? ที่จะหยุดความรักครั้งนี้ให้จบเสียที



ฉันมีทางเลือกอยู่สองทาง...คือหยุดหายใจหรือทำลายชีวิตตัวเอง

 

TIFFANY

เสียงคลุกคลักกับฝ่ามือของใครสักคนหนึ่งกำลังง่วนอยู่กับการตั้งกล้องให้อยู่ในองศาที่เหมาะสม

กล้องวิดีโอจับภาพไปที่โซฟาสีเขียวที่ดูน่านอนและสบายตา

ทิฟฟานี่ทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาด้วยเสื้อผ้าสบายๆ และรอยยิ้มนิดๆตรงมุมปาก

กล้องวิดีโอโฟกัสไปที่หน้าเธอ เธอจ้องตากับกล้องเนิ่นนาน ก่อนที่เสียงแหบแห้งจะถูกเปล่งออกมา

“คุณต้องการอะไรจากเรื่องนี้?”

เธอจ้องตากับกล้อง นิ่ง

“ความรักของฉันไม่ได้โรแมนติกคอมเมดี้หรอกน่ะ ถ้าคุณอยากจะได้ยินอะไรใสๆล่ะก็คุณต้องผิดหวังแล้วล่ะ”เธอถอนหายใจ ดวงตาเปล่งประกายเศร้าๆ

“แต่ความรักของฉันก็ไม่ได้เลวร้าย...อะไรมากมายนักหรอก...........

“มันก็แค่...ความรักน่ะ..............”

“เวลาคุณอยู่ในวงกลมของความรัก คุณไม่รู้หรอกว่า คุณกำลังเดินเรื่องมาถึงตอนไหน ถ้าคุณนั่งอยู่หน้าจอทีวี คุณกำลังดูละครดราม่าเรียกน้ำตา คุณอาจจะรู้ว่าใครเป็นพระเอก ใครเป็นนางเอก และคุณก็อาจจะเดาเรื่องคร่าวๆของละครเรื่องนั้นได้หมด

แต่กับชีวิตจริงมันไม่ได้ง่ายขนาดนั้น คุณไม่มีทางรู้ว่าคุณเป็นนางเอกหรือเปล่า คุณไม่มีทางรู้ว่าตอนจบของเรื่องมันจะมาถึงเมื่อไร คุณไม่มีทางรู้ว่าสุดท้ายแล้วคุณจะเหลือใครมั้ย คุณจะมีแต่คำว่าไม่รู้ ไม่รู้ และไม่รู้

สิ่งที่ทำให้เรื่องมันดำเนินไปมีแค่สัญชาตญาณดิบของคุณกับตรรกะของที่โลกสร้างขึ้นและหัวใจที่มีแต่ความรัก

คุณจะไม่รู้ตัวหรอกว่าคุณกำลังเลวอยู่ คุณจะไม่รู้ตัวว่าบางทีคุณอาจจะกลายเป็นนางร้ายไปแล้ว แต่คุณก็จะทำ หรือต่อให้คุณรู้คุณก็ยังจะทำ....

เพราะในเรื่องของความรัก สิ่งที่ทำให้ทุกอย่างขับเคลื่อนไปได้ไม่ใช่ลูกศรจากพวกกามเทพน่ารักๆพวกนั้น แต่สิ่งที่ทำให้ทุกอย่างมันดำเนินไปมีแต่สัญชาตญาณดิบล้วนๆที่อยู่ในตัวคนเรา

สัญชาตญาณที่อาจจะแฝงความเห็นแก่ตัว แฝงเรื่องผิดศีลธรรม และบางทีคุณก็รู้ว่าสิ่งที่คุณทำมันไม่ถูก

แต่คุณก็ถูกสัญาชาตญาณมนุษย์ครอบงำไปแล้ว”

“และทั้งหมดนี้คือพาร์ทของฉันค่ะ สวัสดีค่ะ ฉันทิฟฟานี่ ฮวัง ยินดีตอนรับสู่วงกลมน่าเกลียดๆของเราสามคน” 



ซึ่งที่ผิดที่สุดก็คือ...การปล่อยให้ฉันมีความรัก


JESSICA 


หญิงสาวตายิ้มเมื่อสักครู่เดินลุกออกจากกล้องไป

เสียงคลุกคลักดังขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับเสียงประตูเปิดและปิด

ใช้เวลาอยู่สักพักก็มีผู้หญิงอีกคนเดินเข้ามาแทนที่ เธอนั่งในจุดจุดเดิมที่ทิฟฟานี่เคยนั่ง จ้องตากับกล้องเหมือนที่ทิฟฟานี่เคยทำ ดวงตาของเธอไม่ได้เป็นประกายแข็งกร้าวแต่กลับเรียบเฉย เธอค่อยๆพิงหลังกับพนักโซฟาราวกับคนเหนื่อยอ่อนก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ

“วงกลมเหรอ?......”เธอทำท่านึก

“ก็อาจจะถูกอย่างที่พี่ทิฟฟานี่ว่านั้นแหละ...”เธอก้มหน้าลงมองพื้นเหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง

“คุณคิดว่าคนเราจะเป็นคนดีได้ซักแค่ไหนกันเหรอ?.....

“ในความรักน่ะ คนเราไม่เคยเป็นคนดีหรอกน่ะ ยิ่งความรักที่เป็นรูปวงกลมแบบของพวกเราด้วยแล้ว...คุณคิดว่าจะหาสิ่งดีๆได้จากตรงไหนของมันกันล่ะ?”

“มนุษย์คือสิ่งมีชีวิตที่ดำรงชีวิตตัวเองไปตามความเห็นแก่ตัวและความสุขส่วนตน มนุษย์ไม่เคยรักใครมากกว่ารักตัวเอง มนุษย์ไม่เคยทำเพื่อใครมากกว่าทำเพื่อตัวเอง จริงๆแล้วมนุษย์เองก็ไม่ได้แตกต่างจากสิ่งมีชีวิตจำพวกอื่นๆหรอก พวกเรามันก็แค่...มนุษย์ เป็นมนุษย์ที่ขับเคลื่อนชีวิตไปตามความปรารถนา เสพสุขกับสิ่งที่สนองความต้องการ และคิดว่าสิ่งที่ตัวเองทำคือสิ่งดีๆที่มนุษย์พึงกระทำกัน....

“เวลามีความรัก มนุษย์ก็ยังเห็นความสุขส่วนตัวมากกว่าความสุขส่วนรวมอยู่ดี........

“ฉันไม่รู้ว่าเรื่องนี้ พระเจ้าให้ฉันรับบทเป็นใครในเรื่อง ฉันเพียงแต่คิดว่าฉันเป็นนางเอกที่เพิ่งจะพลิกบทบาทเป็นนางร้าย และฉันคิดว่าฉันชอบบทนี้มากกว่าบทเดิมที่ฉันได้รับ

“ฉันไม่ปฎิเสธหรอกน่ะ ว่าฉันก็เป็นมนุษย์คนหนึ่ง....

“ฉันรู้ว่าฉันเห็นแก่ตัว ฉันรู้ว่าฉันเลวที่สุดในสามคน ฉันรู้...ฉันรู้ว่าสิ่งที่ฉันทำมันคือสิ่งที่ผิด....

“แต่ฉันจะไม่หยุดหรอก จะไม่มีวันหยุด ตราบใดที่ฉันยังหายใจและยังอยู่ในร่างกายของมนุษย์ ฉันจะให้กิเลสตัณหาขับเคลื่อนฉันไปเรื่อยๆ ให้มันกัดกินกัดกร่อนความรักให้มอดไหม้.....

“สวัสดีค่ะ นี้คือพาร์ทของฉันค่ะ ฉันไม่มีอะไรจะพูดมากไปกว่านี้แล้วล่ะ คุณคงรู้ใช่มั้ย ไม่มีใครชอบแฉเรื่องเลวๆของตัวเองให้คนอื่นรู้นักหรอก....

“แต่ก็ยินดีที่ได้รู้จักน่ะค่ะ ฉัน เจสสิก้า จอง ยินดีต้อนรับสู่โลกของฉันค่ะ....”


she is belong to me..ฉันไม่สามารถยกเธอให้ใครได้โดยไม่ทำร้ายหัวใจตัวเอง

SEOHYUN

เจสสิก้าลุกขึ้นจากโซฟาด้วยแผ่นหลังที่เหยียดตรงและหน้าเชิ่ด เธอค่อยๆย่างกรายออกไปจากกล้องช้าๆ เสียงประตูเปิดและปิดก็ดังขึ้นเหมือนเมื่อครั้งที่ทิฟฟานี่เดินออกไป

เสียงคลุกคลักดังขึ้นเป็นหนที่สาม และคุณๆก็คงรู้ว่า ตัวละครตัวใหม่กำลังจะเดินเข้ามาแนะนำตัวเองกับกล้องบ้างแล้ว หญิงสาวที่สวมเสื้อยืดสบายๆกับกางเกงขาสั้น นั่งลงยังตำแหน่งเดิมที่สองคนก่อนหน้าเคยนั่ง 

ซอฮยอนก้มลงเช็กเสื้อผ้าหน้าผมของตัวเองให้ดูเรียบร้อย ก่อนที่จะส่งยิ้มบางๆมาให้กล้องและเริ่มเปิดปากเล่าเรื่องความรักของเธอ

“ฉันไม่เข้าใจว่าทั้งสองคนกำลังพูดเรื่องอะไรกันอยู่...”เธอก้มหน้าลงเหมือนต้องการจะซ่อนสีหน้า

“มันก็แค่ความรักน่ะค่ะ...เราจะไปบังคับอะไรได้....”

“ใช่ค่ะ ถ้าคุณกำลังนั่งอยู่หน้าจอทีวี ดูละครดราม่าเรียกน้ำตาซักเรื่อง คุณคงรู้ว่าใครเป็นนางเอกและใครเป็นพระเอก และบางทีคุณก็จะเดาเรื่องคร่าวๆได้ทั้งหมด

แต่ในชีวิตจริงมันแตกต่างกันค่ะ....

“ฉันไม่ได้จะพูดซ้ำกับพี่ทิฟฟานี่หรอกน่ะค่ะ เพราะความรักของฉันมันคนละประเด็นกับของพี่ทิฟฟานี่เลยล่ะ...

“คุณเคยดูหนังซักเรื่องและมีความรู้สึกที่อยากให้พระเอกได้กับนางรอง หรือนางเอกได้กับเพื่อนพระเอกบ้างมั้ยล่ะ นั้นล่ะค่ะ...คือสิ่งแตกต่างระหว่างละครกับชีวิตจริง.....

“เพราะถ้าเกิดว่าเป็นละคร คุณจะรู้แน่ๆว่ายังไงซะพระเอกกับนางเอกก็จะต้องรักกัน และพวกนางรองพระรองทั้งหลายก็แค่ตัวประกอบฉากที่เข้ามาคั่นเวลาเฉยๆ แต่สำหรับชีวิตจริง ถ้าเมื่อไรที่คุณได้รับบทบาทเป็นนางรองหรือพระรองล่ะก็ คุณก็มีสิทธิที่จะพลิกบทบาทมาเป็นพระเอกหรือนางเอกได้เช่นเดียวกัน....

“เหมือนกับเจสสิก้าไงค่ะ รายนั้นยังกลายมาเป็นนางร้ายได้เลย แล้ว...ถ้าฉันจะกลายไปเป็นนางเอกบ้าง ทำไมจะไม่ได้ล่ะค่ะ....

“ความรักของเราสามคนเป็นรูปวงกลมค่ะ แต่ว่าคุณรู้ไหม ว่าถึงมันจะหมุนมายังที่เดิม หมุนมาจุดๆเดิม แต่ทุกๆครั้งมันไม่เหมือนเดิมหรอกน่ะค่ะ....

“ขนาดเข็มนาฬิกาที่เดินมาเจอตัวเลขเดิมๆทุกวัน มันก็ยังเกิดเหตุการณ์ไม่ซ้ำกันเลยซักวัน....

“ไม่มีอะไรที่เหมือนเดิมตลอดไปหรอกค่ะ และก็.....ไม่มีใครที่จะหนักแน่นได้ทุกวันด้วย....”

“สวัสดีค่ะ ฉัน ซอ จูฮยอน และนี้คือพาร์ททั้งหมดของฉันค่ะ คงไม่ต้องพูดต้อนรงต้องรับอะไรกันแล้วหรอกใช่มั้ยค่ะ เพราะถ้าคุณอ่านมาถึงตอนนี้ คุณก็เดินเข้ามาในเรื่องราวของพวกเราสามคนมามากพอแล้วล่ะค่ะ

“และประตูทางออกสำหรับคุณก็ปิดลงแล้วด้วย เพราะฉะนั้น.........


“ขอให้เดินทางต่อโดยสวัสดีภาพน่ะค่ะ.....”


และก็กลับมาแต่งเจทิอีกครั้ง
นับอายุสิ ห่างไปกี่ปี
โห้! แก่แล้วอ้ะ
ฟิคนี้กะมาขอแก้ตัวใหม่ เพราะครั้งที่แล้วเค้าพลาดมา งืออออ T^T
เค้าจะไม่ทำแบบบนั้นอีกสัญญา จุ้บๆ

แล้วเรื่องนี้ก็แต่งไปเยอะแล้วด้วย คราวนี้ ไม่หาย โอ้เย

และก็ขอขอบคุณอีกครั้งที่เข้ามาน่ะค่ะ ขอบคุณที่ได้รู้จักกัน
และขอบคุณที่ได้เจอค่ะ...

ไม่ดองแล้ว เย้!
** ไปลงไว้ในบอร์ดโซชิด้วย ฮึ้ย เพิ่งเคยเล่นบอร์ดครั้งแรกเลยน่ะนั้น ถ้าเราเจอกันที่นั้นก็อย่าลืมทักเค้าน่ะ โอเย้
และก็มีเอ็มวี?...เค้าเรียกว่าไรว้าาา โอพีวี? ดีวีดี?
อ้อๆ ทีเซอร์!
อ้ะ ให้