Full Of Love Vampire

การเป็นแวมไพร์โดยที่ไม่ได้อยากจะเป็น แต่เกิดมาก็ต้องเป็นแล้ว มันเป็นเหตุผลที่เลี่ยงไม่ได้จริงๆ หนุ่มๆทั้ง 7 คนต้องทนกับการไม่ดื่มเลือดมนุษย์และยังอาศัยอยู่ในโรงเรียนที่มีมนุษย์พลุกพล่านเต็มไปหมด

 

เรย์=คุณ 

หญิงสาวผู้มีจิตใจอ่อนโยน หลังจากเธอไปพบพ่อของเธอ แล้วจู่ๆเธอก็สลบไประหว่างเดินเข้าไปพบพ่อ พอเธอรู้สึกตัวเธอก็มาอยู่ในบ้านและโรงเรียนเดียวกับหนุ่มทั้ง 7 คนแล้ว สิ่งที่เธอได้ติดตัวมาคือสร้อยที่แขวนคริสตัสสีฟ้า และจำเรื่องราวก่อนหน้าที่เจอกับหนุ่มแวมไพร์เหล่านี้ไม่ได้เลย

 

ณ โรงเรียนแถบชานเมือง

หญิงสาวที่ราวกับมีอีกคนอยู่ในร่าง ย่างก้าวเข้าไปในโรงเรียนอย่างสง่างาม เธอเดินผ่านจองกุก และวี เขาทั้งสองที่เดินหยอกล่อกันมาอย่างสนุกสนานก็ต้องหยุดและหันมองหญิงสาวเพราะรู้สึกได้ถึงอะไรบ้างอย่างแผ่ออกมา เมื่อเขามองหน้าของเธอ และเมื่อเธอหันมองพวกเขาทั้งสองแบบตรงๆ นัยต์ตาสีดำสนิทนั้นเปลี่ยนเป็นสีแดงวาบขึ้นมา จองกุกและวีรู้สึกถึงพลังนั้น เขาทั้งสองรู้สึกแน่นที่กลางอก แล้วหญิงสาวก็เดินจากไป เขาทั้งสองจึงหาย 

 

เธอเดินมาถึงตู้ล็อกเกอร์ที่เจโฮปกับชูก้ายืนอยู่ เมื่อเขาหันไปมองเธอและเธอมองกลับมา เขาทั้งสองเองก็รู้สึกเหมือนกับวีและจองกุก แน่นหน้าอกเหมือนกำลังจะตาย เมื่อหญิงสาวเดินผ่านพ้นไป เขาทั้งสองก็หายเป็นปกติ แล้ววีกับจองกุกก็วิ่งมาหาเจโฮปกับชูก้า พวกเขาพยักหน้าตอบอย่างรู้กัน 

 

หญิงสาวเดินผ่านจินที่กำลังฟังเพลง แล้วจู่ๆหูฟังของจินก็ดับวูบเงียบสนิท จินหันหลังไปมองหญิงสาวที่เดินผ่านเขาไปด้วยความสงสัย

 

หญิงสาวย่างก้าวเข้าในห้องเรียน แร็ปม่อนเตอร์ที่นั่งอยู่ก็ต้องเงยหน้าขึ้นมองเธอด้วยสัญชาตญาณบางอย่าง และชูก้าที่เพิ่งเดินเข้าห้องก็ต้องชะงักฝีเท้าและมองไปหญิงสาวคนนั้นอย่างเลี่ยงไม่ได้และตกใจ เหมือนกับว่ากำลังกลัวหญิงสาวคนนั้นมาก จีมินที่เดินตามหลังชูก้ามาก็ต้องมองไปที่เธอด้วยเช่นกัน หนุ่มทั้ง7ที่พบกับเธอคนนี้ก็เดินเข้าชั้นเรียน ซึ่งหนุ่มๆทั้งหมดเรียนห้องเดียวกัน ทุกคนพยายามทำตัวปกติไปตลอดวัน เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น...

 

หลังเลิกเรียนหญิงสาวได้เดินขึ้นไปบนดาดฟ้าโรงเรียน หนุ่มๆ ทั้ง7ก็เดินตามขึ้นไป หญิงสาวนั่งลงตรงขอบกำแพงซึ่งถ้าหล่นลงไปคือตายแน่ๆ และตอนนี้หนุ่มๆมาพร้อมหน้ากันหมดแล้ว

วี : เธอเป็นใคร! // วีใจร้อน จึงเปิดประเด็นถามทันที

คุณ : ใจเย็นสิหนุ่มน้อย // แสยะยิ้ม ด้วยใบหน้าที่เรียบนิ่ง

ชูก้า : ฉันเกลียดสีหน้าของเธอชะมัด

คุณ : ฉันจะถือว่าเป็นคำชมนะ พวกสวะทั้งหลาย หึ!

วี : หน๊อย!! // วีพุ่งเข้าใส่หญิงสาว แต่วีกระเด็นถอยไปราวกับไม่สามารถเข้าถึงตัวได้เลย

ฟึ่บ!!

คุณ : ไม่น่ารักเลยนะจองกุก ที่ปามีดใส่ฉันแบบนี้ // รับได้แล้วปากลับไปเกือบโดนหน้าของจองกุกห่างแค่เซนเดียว

แร็ปม่อนเตอร์ : พวกนายเลิกทำแบบนั้นเหอะ ที่เราเห็นตอนนี้คงไม่ใช่เจ้าของร่างนั้น

คุณ : บราโว่! นายเนี่ยเป็นสวะที่มีสัญชาตญาณดีนะ ^^

จิน : แล้วมีธุระอะไรกับพวกเรา

คุณ : โอเคๆ ฉันเข้าเรื่องละนะ อย่างที่พวกนายรู้ว่าร่างนี้ไม่ใช่ของฉัน และสิ่งที่ฉันต้องการให้พวกนายทำคือ ช่วยดูแลร่างนี้สักหน่อย เธอเป็นมนุษย์ที่น่ารักน่าชังมาก แถมเลือดเธอยังหอมมากด้วยนะ (กัดนิ้วจนเลือดซึม) ถึงพวกนายจะไม่ยอมดื่มเลือดมนุษย์แต่ก็ทนได้กลิ่นเลือดไม่นานหรอก จริงมั้ย^^ // หนุ่มๆทุกคนจดจ้องที่เลือด

แร็ปม่อนเตอร์ : เลิกเล่นสักที // มีสติมากกว่าคนอื่นๆ

คุณ : ขอโทษด้วยนะ ฉันรู้สึกสนุกมากไปหน่อย ฮ่าๆๆๆ 

จีมิน : แล้วถ้าพวกฉันไม่ทำตามละ

คุณ :  ฉันว่าพวกนายคงจะทิ้งผู้หญิงที่ไม่มีที่ไปได้ลงคอหรอกมั่ง // แสยะยิ้ม

วี : มั่นใจจังนะ! 

คุณ : ฉันหมดเวลาเล่นกับพวกนายแล้วละ ถ้าวันนั้นมาถึงเราคงได้เล่นสนุกกันแบบนี้อีกนะจ๊ะ อ่อ! แล้วก็ หลังจากฉันออกไป ผู้หญิงคนนี้จะจำอะไรไม่ได้เลยนะ ฝากถนอมๆเธอหน่อยนะ พยายามห้ามใจอย่ารีบดูดเลือดจนหมดตัวละ ฮ่าๆๆ

ฟึ่บ!

หญิงสาวหมดสติลง แร็ปม่อนเตอร์วิ่งเข้าไปประคองตัวเธอด้วยความรวดเร็วก่อนร่างของเธอจะตกลงด่านล่างตึก

วี : นี่พวกเราต้องทำตามยัยนั่นงั้นหรอ 

แร็ปม่อนเตอร์ : เราคงไม่มีทางเลือก เพราะผู้หญิงคนนี้ไม่รู้เรื่องอะไรเลย

จิน : นั้นสินะ... 

 

โปรดติดตามตอนต่อไป

นี่เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวเท่านั้น