[SF got7 drama] Time is up-markjack

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

 สวัสดีจ้าาารีดเดอร์ที่น่ารัก><คือเรื่องนี้มันมาแนวดราม่า....คือพึ่งคิดออกเมื่อคืนมันได้ฟิลพอดีเลยแต่งลง55555ก็เปลี่ยนแนวกันบ้างเน้อะ(คิดมุขไม่ออก=,...,=)เป็นยังไงบ้างอ่านเลยจ้าาาา

เนื้อเรื่อง

ถ้าพระเจ้าจะใจดีต่อเวลาให้ผมได้อยู่กับเค้าอีกสักนิด...ก็คงดี

"แค่ก แค่ก หวัง...พี่ขอน้ำหน่อย"น้ำเสียงที่อ่อนแรงของพี่มาร์คทำให้ผมรู้สึกเหมือนโลกของผมจะดับไปได้ในทุกๆวินาที

ทำไมทุกอย่างต้องเป็นแบบนี้ด้วย...

"อ้ะค่อยๆดื่มน้ะ"ผมประคองพี่มาร์คที่กำลังนอนอยู่บนเตียงคนไข้ให้ลุกขึ้นนั่ง แล้วค่อยๆป้อนน้ำให้พี่มาร์คดื่ม ริมฝีปากแห้งจิบน้ำไปเพียงนิดหน่อย ก็พยักหน้าให้ผมเบาๆเป็นสัญญาณบอกว่า เค้าพอแล้ว

ผมหันไปวางแก้วน้ำที่โต๊ะใกล้ๆก่อนจะประคองคนป่วยให้นอนลงที่เดิม

ใช่ครับ พี่มาร์คป่วยเป็นโรคมะเร็ง และผมเองก็รู้ดีว่าเค้าจะอยู่กับผมได้อีกไม่นาน

ทำไมเรื่องแบบนี้ต้องเกิดขึ้นกับเราสองคนด้วย

ทำไม...

"นี่อย่าทำหน้าเศร้าแบบนี้สิคนดี"พี่มาร์คยื่นมือมาลูบหัวผมเบาๆ

"ก็ผมรักพี่หนิ..."ผมกอดพี่มาร์คที่นอนอยู่ เมื่อไหร่ไอ้โรคเวรนี่จะหายสักที!ผมรู้สึกเจ็บทุกครั้งเมื่อเห็นพี่มาร์คทรมาน

"พี่ก็รักนายเหมือนกัน"พี่มาร์คกอดผมแน่น เนิ่นนานที่เรากอดกันอยู่แบบนี้ พี่มาร์คคลายอ้อมกอดไว้หลวมๆแล้วเชยคางผมขึ้นเพื่อมอบจูบที่แสนอบอุ่นอ่อนโยน

"พรุ่งนี้พี่จะออกจากโรงพยาบาลแล้วเราไปเที่ยวกันนะ"

"แต่พี่..อุ้บ!"พอผมจะพูดขัดพี่มาร์คปิดปากผมด้วยจูบอีกครั้งก่อนจะถอนจูบออก

"ทุกเวลาของพี่มีค่านี่หน่า แล้วอีกอย่าง มันใกล้วันครบรอบของเราแล้วด้วย"พี่มาร์คทำท่าทางออดอ้อนเจอแบบนี้เข้าใครจะทนไหว><

"งั้นไปสวนสนุกกันน้ะ"

@Got7world          

"พี่มาร์คเค้าอยากเล่นหมุนๆอ้ะ><"ผมชี้ไปที่ม้าหมุนอย่าว่าผมติ๊งต๊องเลยนะ ผมว่ามันน่ารักดี

"โอเคเลยป้ะๆ"พี่มาร์คมองหน้าผมอย่างเนือยๆแล้วก็จูงมือผมเข้าไปซื้อบัตรเล่น

"อ้ะ!พี่มาร์คมาขึ้นตัวเดียวกันทำไมเดี๋ยวก็พังหรอก"จู่ๆพี่มาร์คก็ขึ้นมาซ้อนข้างหลังผม

"ก็เค้าอยากขี่ตัวนี่"พี่มาร์คกอดผมไว้หลวมๆแล้วเอาคางเกยไหล่ผม

"-///-อะ..ไอบ้าทะลึ่ง"        

"อะไรเค้าหมายถึงม้า คิดไปโน่น-3-"

"คนมองหมดแล้วอายเค้าหน่อยสิ้>0<"

"ก็ให้มองไปคนมันรักหนิทำไงได้"

ฟอดด~ พี่มาร์คหอมแก้มผมทีนึงแล้วหยิบของในกระเป๋าเสื้อขึ้นมา....

"เค้ารักตัวน้ะรักมากด้วยรักแค่คนเดียว"พูดจบพี่มาร์คก็ใส่แหวนให้ผม

"นี่คือของขวัญวันครบรอบของเรา"

"ยังไม่ถึงซักหน่อย อีกตั้ง2วัน"

"พี่รอขนาดนั้นไม่ได้หรอก พี่ต้องรีบให้...ก่อนที่จะไม่มีโอกาส"

"พะ...พี่มาร์ค พี่พูดอย่างงี้หมายความว่ายังไง นี่อย่าบอกนะว่า.."

กึก

อยู่ๆพี่มาร์คก็ปล่อยมือผมลง

"....."

"พี่มาร์ค..."ผมเรียกพี่มาร์คเบาๆใจผมไม่ดีเลยไม่อยากให้เป็นแบบที่คิดเลย

"...."

"พี่มาร์ค"

"..."

"อย่าเล่นแบบนี้สิ้ ฮึก..."ผมค่อยๆจับมือพี่มาร์คขึ้นมา...สัมผัสเย็นเฉียบจนน่ากลัวทำให้ผมต้องหลั่งน้ำตาออกมา

"..."

"อย่าเงียบแบบนี้ได้มั้ยย...ฮือๆ"ผมบอกพร้อมหันไปพี่มาร์ค...

ศีรษะพี่มาร์คค่อยๆเอนตามแรงโน้มถ่วงลงมาทับบนตักผม

"ไม่นะไม่เอาแบบนี้ตื่นสิตื่นฮือๆ...ของขวัญเค้ายังไม่ให้ตัวเลยน้ะ!!!ฮึกๆฮือๆพี่มาร์คอย่าทิ้งเค้าไปแบบนี้สิ้!!"ผมตะโกนออกไปพร้อมกอดร่างพี่มาร์คไว้แน่น ผมรู้สึกเหมือนท้องฟ้าถล่ม

สิ้นหวัง...

ใจของผมแหลกสลายไม่มีชิ้นดี...

"แล้วเค้าจะอยู่ยังไง ฮือๆๆ...พี่มาร์ค"

'ของขวัญของพี่คือการได้มีนายอยู่ในโลกใบนี้...แจ็คสัน'หยดน้ำตาไหลออกจากดวงตาของมาร์คพร้อมกับลมหายใจที่ดับลงไป

ตลอดกาล..







END 





ลองแต่งมาม่าดูเป็นครั้งแรกเป็นยังไงกันบ้างซึ้งกันมั้ยเอ่ยย55555