Wild Horror ป่าสยองขวัญ

ลำดับตอนที่ #5 : ::Part 3 :: Imprisoned เด็กสาวผู้ถูกขัง

พุยพุย :)  Shalunla

        “แม่ค่ะ หนูอยากจะย้ายโรงเรียน” คิสตะโกนบอกกับผู้เป็นแม่หลังจากที่กลับถึงบ้าน ก่อนที่เธอจะเดินเข้าไปในครัว เอ๊ะไม่อยู่หรอ? เธอพยามเดินหาแม่ของเธอทั่วบ้านแต่ก็ไม่พบจนไปสดุดตาเข้ากับกระดาษแผ่นเล็กๆ

‘แม่ไปบ้านคุณยายสองวันกลับนะจ๊ะ ทิ้งเงินไว้ให้แล้ว’ เธอคิ้วขมวดทันทีที่อ่านข้อความในกระดาษให้ตายสิเป็นแบบนี้ทุกทีเธอคิดว่าชินแล้วแหละแต่ทำไมต้องเป็นวันนี้ตอนนี้ด้วยหละ คิสรีบกดโทรศัพท์เพื่อโทรหาแม่ของเธอ

“แม่อยู่ไหนค่ะ” คีสพูดทันทีที่แม่ของเธอรับสาย

“บ้านคุณยายจ้ะ แม่ว่าเขียนโน๊ตบอกไปแล้วนี่หน่า” ปลายสายเอ่ย

“ใช่ค่ะ ทำไมต้องเป็นวันนี้ หนูอยากจะย้ายโรงเรียน” คีสรีบเปิดประเด็นทันที

“ทำไมละ ลูกไม่ชอบโรงเรียนนี้หรอจ๊ะ ?” ปลายสายถามอย่างสงสัย

“แม่รู้ไหมค่ะว่าจูโน่ตายแล้ว หนูไม่อยากจะอยู่โรงเรียนบ้าๆนี่อีกแล้ว” คีสเอ่ยบอกพร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม

“เอ๋ !!จริงหรอจ๊ะ งั้นถ้าแม่กลับไปเมื่อไหร่เราจะย้ายออกทันทีเลยนะ” ปลายสายเอ่ยอย่างตกใจ

“ก็ได้ค่ะ แค่นี้นะค่ะ” คิสเอ่ยก่อนตัดสาย

“ฉันจะอยู่ถึงวันที่แม่กลับมารึเปล่านะ”

        “กรี๊ดดดดดดด   ดูสิเธอฉันได้หนังสือใหม่ด้วย” เสียงเด็กสาวในห้องเรียนของคิสดังขึ้น

“ดีใจอะไรหนักหนาแค่ได้หนังสือ” คิสสบถเบาๆอย่างรำคาญ

“ชั่งมันเหอะน่า แล้วเรื่องลาออกเป็นยังไงกันบ้าง” โนเบลเปลี่ยนเรื่องคุยก่อนที่เพื่อนของเธอจะโมโหไปมากกว่านี้

“ของฉันต้องรออีกสามวัน” คิสเอ่ย

“ของฉันลาออกพรุ้งนี้” ลีนพูดต่อ

“เอ๊ะ งั้นเธอก็ต้องอยู่คนเดียวสิ”โนเบลเอ่ยถามอย่างเป็นกังวล

“อืม ก็คงงั้น” คิสเอ่ยอย่างหมดอาลัยตายอยาก

“ทำไง....” ยังไม่ทันที่โนเบลจะพูดจบก็มีเสียงหนึ่งเรียกขึ้นมาก่อน

“โนเบล ลีน ช่วยตามครูมาหน่อยจ้ะ” ครูห้องกิจการเอ่ยเรียก เด็กสาวทั้งสองหันมามองหน้าคิสพร้อมกันคิสพยังหน้าเป็นเชิงว่าไม่เป็นไรก่อนที่ทั้งสองจะตามครูไป

“อ่าวคิสยังไม่กลับบ้านหรอจ๊ะ” ครูประจำชั้นที่กำลังเดินผ่านห้องเรียนของคิสหยุดเดินก่อนที่จะหันมาเห็นเธอที่นั่งอยู่ในห้องเรียนคนเดียว

“รอเพื่อนอยู่ค่ะ” คิสเอ่ยยิ้มกับครูประจำชั้นของเธอ

“อย่ากลับมืดละ” ครูประจำชั้นยิ้มตอบก่อนจะเดินจากไป

            ฮือ ฮือ เสียงปริศนาดังขึ้นในห้องเรียนที่คิสนั่งอยู่ เธอหันไปมองรอบๆแต่กลับไม่พบใครเลย

“ฮือ ฮือ”

“คะ ใครนะ”คิสตะโกนถามเสียงปริศนาที่เธอได้ยิน

“ฮือ ฮือ.............หึ หึ หึ ” จู่ๆเสียงร้องโหยหวนกลับกลายเป็นเสียงหัวเราะน่าขนลุกคิสรีบลุกขึ้นจากที่นั่งวิ่งไปที่ประตู ตุบ แต่ยังไม่ทันที่เธอจะไปถึงจุดหมายเธอกลับสดุดบางอย่างล้มลงกับพื่น  เธอค่อยๆยันตัวเองขึ้นก่อนที่สายตาจะเหลือบไปเห็นเด็กสาวผมยามที่หน้าตาคุ้นเคยนอนนิ่งอยู่ที่ปลายเท้าเธอ เธอรีบถอยห่างออกจากเด็กสาวแต่ทว่าพระเจ้ากลับไม่เข้าข้างเธอเลยเมื่อจู่ๆร่างที่ควรนอนแน่นิ่งกลับเอื้อมมือเย็นๆมาจับที่ข้อเท้าเธอ เธอพยามสบัดออกแต่แรงบีบยิ่งเพิ่มขึ้น

“กรี๊ดดดดดดดด” คิสส่งเสียงหวีดร้องก่อนที่ตนเองจะตื่นขึ้น

“คิสเธอเป็นอะไรรึเปล่า” โนเบลกับลีนที่พึ่งเดินกลับมาเห็นเพื่อนของตนเองกรีดร้องจึงรีบวิ่งมาดู

“ปะ เปล่าฉันแค่ฝันร้ายนะ” คิสส่งยิ้มแห้งให้กับเพื่อนของเธอ เธอไม่อยากให้เพื่อนๆของเธอไม่สบายใจเลย

“อย่าบอกนะว่าเรื่อง....” โนเบลและลีนถามพร้อมกัน

“มะ ไม่ใช่หรอก” คิสบอกปฏิเสษเพื่อนทั้งสองไป

“เฮ้อนึกว่าใช่ซะอีก กลับบ้านกันเถอะ”ลีนเอ่ยอย่างเบาใจ

“อื้ม” คิสยิ้มตอบก่อนที่จะลุกเดินตามเพื่อนทั้งสองไป แต่เธอต้องหยุดชงักเพราะจู่ๆเธอรู้สึกเจ็บที่ข้อเท้าเธอจึงก้มลงมอง

“ไม่จริง” คิสอุทานออกมาเบาๆอย่างใจเสียทันทีที่เธอเห็นรอยแดงที่ข้อเท้าเธอ มันไม่ใช่ความฝัน!

      “เฮ้อ ต้องอยู่คนเยวอีกแล้วสินะ” คิสเอ่ยอย่างปลงๆก่อนที่จะสาวเท้าไปยังห้องนอน เธออยู่แบบนี้จนชินแล้วสิแม่ของเธอชอบหนีไปเที่ยวแล้วเขียนข้อความไว้ในกระดาษทุกครั้งจนทำให้เธอต้องอยู่คนเดียวมาตลอด

    ติ๊ด คิสลมลงที่เตียงนอนก่อนจะหยิบรีโมทขึ้นมาเปิดทีวี

“วันนี้มีแต่รายการหน้าเบื่อ” คิสพูดก่อนที่จะกดเปลี่ยนช่องอย่างรัวๆ ติ๊ด ติ๊ด อยู่ๆรีโมทก็พังไปซะดื้อๆช่องที่เธอเปิดไปเจอเป็นรายการข่าวน่าเบื่อ  เธอจึงตัดสินใจลุกขึ้นเพื่อปิดทีวี แต่ดูเหมือนว่าเธอจะลุกผิดท่าทำให้เธอล้มลง  เธอเงยหน้าขึ้นมองทีวีกับพบว่าช่องข่าวนั้นได้เปลี่ยนเป็นจอมืดสีดำก่อนที่จะมีภาพบางอย่างค่อยๆชัดขึ้น เธอเพ่งมองในจอเห็นเด็กสาวผมยาวกำลังยืนอยู่ตรงหน้าเพื่อนของเธอที่เสียชิวิตไป

“จูโน่” คิสอุทานออกมา ก่อนที่จะเห็นภาพเพื่อนของเธอถูกมีดของอีกฝ่ายฟันเข้าที่ท้อง เธอกรีดร้องก่อนที่จะวิ่งไปที่ทีวีเปิดกดปิด

“มะ เมื่อกี้นี่มันอะไรกัน” เธอพูดกับตัวเองเบาๆก่อนจะมีเสียงหนึ่งดังขึ้นทำลายความสงสัยของเธอ

“หึหึ มันคือสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับเธอต่อจากนี้ไปไงละ” เสียงดังขึ้นมาจากข้างหลังทำให้คิสหันไปมอง ภาพที่เห็นนั้นทำให้เธอถึงกับแข้งขาออนทรุดลงกับพื้นทันที

“อลิช ! เธอคงจะไม่ทำร้ายเพื่อนใช่ไหม” คิสเอ่ยออกมาพร้อมกับจ้องมองคนตรงหน้าอย่างหวาดกลัว

“เพื่อนหรอ เธอพูดว่าเพื่อนหรอ!!” อลิชตะคอกออกมาจนทำให้ คิสสดุ้งด้วยความตกใจ อลิชค่อยๆฉีกยิ้มกว้างออกอย่างน่าสยดสยอง กว้าง กว้างเกินไปจนทำให้ใบหน้านั้นดูน่ากลัวเธอฉีกยิ้มจนเกือบถึงใบหู ก่อนที่ใบหน้านั้นจะเปลี่ยนกลับมาเป็นเหมือนเดิม อลิชค่อยๆคลานเข้าหาตัวคิสอย่างช้าๆ

“อะ ออกไปนะ ฉันกลัวแล้วฉันขอโทษ” เธอกลัวมากจนน้ำตาของเธฮไหลออกมา  แต่ดูเหมือนว่าอลิชจะไม่สนคำอ้อนวอนจอมโกหกนั้นเธอคลานมาจนถึงตัวคิส ใบหน้าเธอค่อยๆฉีกยิ้มอีกครั้ง คิสหลับตาปี๋หนีภาพตรงหน้า

“มองฉันสิ มองฉัน!! ” คิสหลับตาแน่นยิ่งกว่าเดิมเธอกลัวกว่าถ้าเธอลืมตาเธออาจจะเห็นภาพที่หน้ากลัวกว่านี้ก็ได้

“งั้นเหรอ......เธอคงไม่อยากมองสินะ ” อลิชแสยะยิ้มน่าขนลุกก่อนที่มือของเธอจะค่อยๆเอื่อมไปจับเปลือกตาของคิส คิสพยามดันมือของอลิชอกแต่ไม่เป็นผล อลิชค่อยๆดึงเปลือกตาของคิสออกก่อนที่จะ ฉับ  กรรไกรปลายแหลมคมกริมได้ตัดลงบนเปลือกตาของคิส

“กรี๊ดดดดดดด” คิสกรีดร้องลั่น เลือดของเธอไหลปะปนไปกับน้ำตา เธอเห็นหน้าตาหน้ากลัวของอลิชที่กำลังแสยะยิ้มให้เธออยู่

“เอ๋ เธอยังมองเห็นฉันอยู่นี่หน่า” อลิชเอ่ยเสียงเรียบราวกับว่าเป็นเรื่องปกติก่อนที่เธอจะเอามีดปลายแหลมที่เต็มไปด้วยเลือดของคิสง้างขึ้น ฉึก

“กรี๊ดดดดดด” คิสกรีดร้องอีกครั้งเมื่อมีดของอลิชแทงลงมาบนดวงตาของเธอทั้งสองข้าง

“หึหึหึ เท่านี้เธอก็ไม่ต้องมองแล้ว” อลิชฉีกยิ้มให้กับภาพตรงหน้าราวกับว่ามันเป็นศิลปะชิ้นเอกที่เธอทำขึ้น

“ฉันยังไม่ให้เธอตายง่ายๆหรอก” อลิชพูดต่อ

“ฉันว่าเธอพูดมากเกินไปนะ ให้ฉันช่วยมั้ย” อลิชเอ่ยถามคิสก่อนที่จะหยิบกรรไกรด้ามเดินขึ้นมาที่ตอนนี้กลายเป็นสีแดงเพราะเลือดของคิส  ฉับ ฉับ  อลิชค่อยๆกรีดกรรไกรลงบนปากของคิสก่อนที่จะลากเป็นทางยาวไปจนถึงหูทั้งสองข้าง คิสได้แต่ส่งเสียงอื้ออึงในลำคอเพราะตอนนี้ ปากของเธอได้แยกออกจากกันแล้ว

“เท่านี่เธอก็พูดไม่ได้แล้วสินะ ฮ่าๆๆๆๆ” อลิชระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างกับว่ามันเป็นเรื่องตลก คิสหายใจเริ่มติดขัดและหมดลมหายใจไปในที่สุด

“รายต่อไป เธอสินะ หึหึ”