เก้าอี้ไม้กับสวนลำดวน(รักนี้มีเพียงใจ)

  จากหัวใจสองดวงที่เส้นพรมหมลิขิตถูกขีดให้วกวนจนก่อกำเนิดเป็นความรู้สึกที่ดี  เหตุเกิดเพราะเช้าวันหนึ่งที่สวนลำดวน ไม้หวายหญิงสาวที่ผูกพันธ์กับการจัดดอกไม้ในชมรมของโรงเรียน  ความอ่อนหวานของเธอทำให้ชายหนุ่มที่มีแต่ความลับในใจตลอดเวลาอย่างภุมรินทร์หลงรัก เขาคิดว่าการตื่นเช้าก็ทำให้เขาได้รับความรู้สึกดี ๆอย่างนี้เอง  วันเวลาเดินทางไปอย่างช้า ๆ ความรู้สึกดี ๆ ของเขาและเธอเกิดขึ้นทีละน้อย สถานที่ ที่เขาและเธอบอกว่าคือที่ ๆ ดีของเรา กลายเป็นสิ่งที่ยึดเหนี่ยวหัวใจของคนทั้งสองไว้  แต่ทว่าคำว่ารัก ถูกซุกซ่อนอยู่ภายในหัวใจของคนทั้งสองคน  จนวันหนึ่งที่ทั้งสองต้องจากกันเพราะคำว่ารับผิดชอบ ด้วยวัยหนุ่มของภุมรินทร์ที่ทำให้ชีวิตของเขาเปลี่ยนไปและเพราะคำ ๆ เดียวหัวใจทั้งสองดวงจึงเปลี่ยนไป หัวใจของไม้หวายและภุมรินทร์บอบช้ำไม่ต่างกัน  ภุมรินทร์ตัดสินใจที่จะทิ้งชีวิตวัยรุ่นของเขาเพื่อผู้หญิงคนหนึ่งเพราะคำว่ารับผิดชอบแต่ไม่ใช่ความรัก ทำให้เขาไม่กล้ากลับมารักไม้หวายได้อีก ไม้หวายไม่เคยลืมภุมรินทร์ได้เลยในความรู้สึก แม้ว่าจะมีชายหนุ่มที่หน้าตาและท่าทางคล้ายกับภุมรินทร์มาให้ความรักและเอาใจใส่เธอ แต่ความรักไม่สามารถมีใครทดแทนตรงที่ว่างกลางใจของใครได้เลย เธอได้แต่เก็บหัวใจที่เปลี่ยวเหงาของเธอไว้ให้กับภุมรินทร์ แต่ต่อมากาลเวลาทำให้เขาและเธอกลับมาพบกันอีกครั้ง ความทรงจำที่แสนดีในวันเวลาเก่า ๆ จะยังอยู่ในหัวใจของเขาและเธออีกหรือไม่ ทั้งสองคนกำลังค้นหาเริ่มทบทวนคำตอบ เขาและเธอจะหวนมาสัมผัสกาลเวลาที่เลยผ่านไปได้ไหม เข็มนาฬิกาช่วยหมุนกลับทีเถอะ