หมดเวลารอรักลวง

สวัสดีค่ะ สามปีที่ผ่านมามีแต่เรื่องสั้นมาเสิร์ฟ อย่างไรเสียอย่าเพิ่งทิ้งกันไปไหนนะคะ วงการเรื่องสั้นเข้าแล้วออกยาก ถ้าอย่างไร จะพยายามเขียนยาวๆ นะคะ ชอบแบบไหนนำเสนอได้นะคะ ….
เรื่องที่สองของเดือนกรกฎาคม ฝากอีกเรื่องนะคะ ขอบคุณค่ะ
----------------------
รักที่เคยแสดงออกกลายเป็นความเย็นชา เพราะเกิดความคลางแคลงใจเมื่อผู้หญิงคนใหม่ของบิดาที่ได้ข่าวว่าบิดาหลงหัวปักหัวปำคือป้าของคนที่คิดจะแต่งงานด้วย
ให้เชื่อว่าหมู่ดาวไม่รู้เรื่องบิดาเขา นั่นมันยากยิ่งนัก ความใยดี รักที่คิดว่าไม่เคยมีให้ใครจึงต้องจบลง เขาไม่อาจคบกับผู้หญิงที่มีป้าเป็นผู้หญิงอย่างว่า ให้ใครๆ หัวเราะเยาะ
หมู่ดาวนั้นดีใจ แปลกใจที่เจอคนรักที่บ้านสามีป้า แต่เขากลับทำเหมือนไม่เคยรู้จักเธอ ซ้ำทิ้งเธอไว้กับคำสัญญาในอดีตเพื่อไปเมืองนอกโดยไม่มีแม้คำร่ำลา…
รักเขาหมดหัวใจ รอเขากลับมา เขาก็ยังไม่ใยดี คงเพราะเธอไม่คู่ควร ถ้าอย่างนั้นจากกันก็ได้ แม้ต้องปวดร้าวหัวใจเพียงใด


โปรยๆๆ
“ไปไหนล่ะ ผัวอยู่นี่ ทำเป็นหลบหน้า ไม่คิดถึงกันบ้างเหรอ”
“ใครผัวใครคะ ฉันยังไม่แต่งงานค่ะ แต่เล็งๆ ไว้แล้วล่ะ ตอนนี้ถอนหมั้นแล้ว จะหาว่าที่ผัวคนใหม่ค่ะ”
ไม่คิดว่าจะโดนสวนกลับแบบนี้ มีคุณบีบมือเล็ก
“ปากดีนักขอจูบปากดีนี้หน่อยเถอะ”
เพียะ!
ไม่ทันได้จูบฝ่ามือเล็กฟาดที่แก้มมีคุณเป็นรอยนิ้ว ก่อนที่ร่างบางจะวิ่งหนีไป มีคุณหน้าบึ้งรีบสาวเท้าไล่ตามแต่มีสุนัขตัวจิ๋วมากัดที่กางเกง สกัดเขาไว้
การกระทำนั้นทำให้แม่ตัวดีได้กลับมาหาเขาเอง ดังนั้นครู่ต่อมาสุนัขตัวน้อยก็ได้จับแยกกับหมู่ดาว หญิงสาวร้องให้เขาปล่อย เธอจะไปหาสุนัขตัวนั้น แต่มีหรือเขาจะปล่อยเธอไป
กล้าตบเขาเดี๋ยวเธอจะได้รู้ว่าจะโดนอะไร!


ติดตามอ่านฉบับเต็มค่ะ
ด้วยความขอบคุณ
ทรายสีรุ้ง