ขอรักอย่าร้าย

เมื่อความในใจไม่อาจเก็บไว้อีกต่อไป
จากพี่ เพื่อน กลายเป็นคนรักในชั่วคืน
และลืมเลือนกันในชั่วพริบตาเช่นกัน
จะทำอย่างไร
พรากจากกันเพราะเหตุสุดวิสัย
จะยอมทนเจ็บแต่จะไม่ลืมคุณ

------
“คราวหลังไม่ต้องดื่ม เอ่อ ถ้าดื่มก็กับฉัน”
“ทำหวงเหมือนเป็นแฟนเลยนะ”
“พูดมาก ไปรีบเดิน”
เธอรีบเดินตามคำสั่ง เขาหันมองใบหน้าแดงก่ำ
ถ้าไม่คิดจะให้เกียรติ เขาไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆ หรอก ยายเตี้ย ไม่รู้อะไรเสียเลย
กับคนที่รัก เขาไม่อยากร้ายให้เธอเสียใจ
โว๊ะ เป็นประโยคที่ดีจริงๆ
ระหว่างยิ้มคนเดียว คนข้างๆ ก็โวยวาย
“เสื้อธิล่ะ ลืมอ่ะ”
เขาหันมอง
“ฉันไม่ใส่หรอกน่า เก็บไว้จะให้เด็กซักให้”
เธอเข้าไปใกล้ต้นแขนแกร่ง “ใจดีจริงๆ น่ารักด้วย ใครว่าเฮียหื่นธิไม่เชื่อเลย ไม่เห็นชีกอกับธิสักนิด”
“เธอ เธอมีอะไรให้มองล่ะ”
อนุธิดาก้มมองตนเอง เผลอจับสองเต้าต่อหน้าคนข้างๆ
“มันก็ไม่เล็กขนาดนั้นนะเฮีย เฮียไม่มองแล้วคนอื่นจะมองไหมเนี้ย ธิจะขายออกหรือเปล่า”
ยายเตี้ยคนนี้ กวนประสาท ทำอะไรก็ไม่รู้ เดี๋ยวก็เปลี่ยนใจลากขึ้นห้องซะหรอก
“ว่าไง”
“หยุดพูด ไม่อย่างนั้นเฮียให้เดินกลับและ และเอามือออกจากตรงนั้นด้วย”
เธอทำตาม ขึ้นรถปุ๊บก็หลับทันที ทำเอาคนขับโล่งใจ แต่สองมือยังเอาเสื้อคลุมให้เธอเพราะกลัวจะหนาว