ราคีร้ายคนเถื่อน (เปิดจองทำมือ)

เรียนนักอ่านที่น่ารักทุกท่าน ที่แจ้งมาว่าซื้อในอีบุ๊กไม่เป็น ตอนนี้ไรท์เปิดขายที่เด็กดีราคาประหยัดกว่ามากทีเดียว อย่าลืมอุดหนุนเค้าน่า 

ขอบคุณที่สอบถามกันเข้ามาค่ะ ทำให้ไรท์ตัดสินใจลงขายที่นี่

ด้วยความขอบคุณ

ลิขิตนางฟ้า

บอส มรุเดช เครือเดชะไพศาล
อายุ 31 ปี  นักเรียนนอกที่รักธรรมชาติ หล่อเหลา ยิ้มยาก แต่เมื่อยกยิ้มปากได้รุูป สายตาคุณจะเบิกกว้างด้วยความตะลึงและใจสั่น ชอบอยู่ในชุดเสื้อยืด เชิ้ต กางเกงยีนต์ ปกติเงียบขรึม ทว่าอยู่ในอารมณ์โกรธอารมณ์รุนแรง  ทายาทคนโตของพ่อเลี้ยงไพรัตน์ พ่อเลี้ยงเมืองเหนือ ดูแลกิจการไร่ชา  ฟาร์มโคนมของตระกูล รักแรกฝังใจ จนใครไม่สามารถมาเคาะประตูหัวใจเขาได้ เมื่อคนรักจากไปความเจ็บปวด ชิงชังเกาะกินใจ จนอยากทำลายคนที่พรากคนรักไปให้พบเจอแต่ความเจ็บปวด

มุก มุกตาภา สิงหา

อายุ 22 ปี  สวยเรียบ เป็นสายเลือดของตระกูลใหญ่ธนธรณ์ที่พ่อไม่ยอมรับ เธอโดนตัดรอนจากพ่อของลูกอย่างไม่ใยดี หญิงสาวทำทุกอย่างเพื่อให้ลูกมีชีวิตที่ดี อย่าเหมือนกับเธอที่ไม่มีใครใยดี ถูกบีบบังคับให้ออกไปจากครอบครัวพ่อของลูกต่างๆ นาๆ แต่เธอก็สู้อดทน เพื่อให้ได้อยู่กับลูก ราคีที่คนใจร้ายมอบให้เธอแอบร้องไห้เพียงลำพัง เพียงหวังการต่อสู้ครั้งนี้จะไม่พ่ายแพ้ปวดร้าวหัวใจเหมือนกับครั้งแรกที่ต่อสู้เพื่อตนเอง

เครดิตภาพ กลูเกิล




ฝากเรื่องใหม่ด้วยจ้า
ลิขิตนางฟ้า


เนื้อหาเล็กน้อย
 

“มาขอให้เขารับเป็นพ่อหน้าด้านจริงๆ นะ แกเหมือนแม่แกไม่มีผิด” ผริดาด่ามุกตาภาเมื่อนั่งในรถ

“มุกไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว มุกสับสน แต่รู้แล้วว่าไม่ควรมาที่นี่ปล่อยมุกไปเถอะคุณดาจะพามุกไปไหนคะ”

“แหมทำมาเป็นพูดดีนะแก ฉันไม่เชื่อ หน้าด้านมาถึงนี่ฉันไม่มีวันเชื่อหรอก คนอย่างแกและแม่ต้องโดนดีเสียบ้าง พวกเราปล่อยให้แกสบายมานานแล้ว”

ผริดายิ้มสะใจเมื่อคิดบางอย่างได้ เลี้ยวรถเข้าเส้นทางซึ่งเป็นไร่ชาของศัตรูคนรัก ที่นั่นรู้ข่าวมาว่าคนงานโหด จะไปทิ้งนังมุกตาภาให้โดนข่มขืนให้สาแก่ใจ

“จะไปไหนค่ะ” มุกตาภาไม่ไว้ใจ

“ก็หาพ่อเด็กให้แกไง ให้แกเลือกว่าจะเอาคนไหนไร่ชาแห่งนี้ได้ข่าวว่าหนุ่มๆ กลัดมันชอบข่มขืนเด็กสาวๆ

มุกตาภาตกใจมองสองข้างทางที่เริ่มมีป่าไม้หนาทึบสาวน้อยยกมืออ้อนวอน “อย่านะคะปล่อยมุกไปเถอะ มุกจะไปตามทางไม่มาที่ฟาร์ม ที่ไร่คุณมรุเดชอีก ไม่อยู่ที่ธนธรณ์อีกแล้ว”

“มันสายไปแล้ว ครั้งนี้ฉันไม่ขอทนแกและแม่อีก กำจัดแกแล้วจะไปบอกคุณพ่อให้เฉดหัวแม่และพี่สาวแกออกจากบ้านเสียที ครั้งนี้คุณพ่อไม่ค้านแน่”

รถวิ่งมาเกือบครึ่งทางเข้าไร่ศัตรูคนรัก ผริดาจอดรถ “ลงไป ลงไป!” ตะคอกให้มุกตาภาลง

“คุณดาอย่านะคะ มุกกลัว เราเป็นพี่น้องกันนะคะอย่าทำแบบนี้”

ผลั่ว! ผริดาตบหน้ามุกตาภาด้วยด้ามปืน “พี่น้องให้ฉันตายก็ไม่มีวันนับแกเป็นญาติหรอก…ต่ำ ลงไป”

“ฮือ…ฮือ…” มุกตาภามือสั่นเทาร้องไห้เดินลงจากรถหนาวเย็นเพราะอากาศค่ำคืนเริ่มคืบคลานเข้ามา เธอทรุดนั่งร้องไห้เมื่อรถผริดาเลี้ยวกลับทิ้งเธอไว้

พาลูกมาเพื่อจะได้มีชีวิตที่ดีแต่กลับกลายเป็นว่าพาลูกมา… พาเขามาเพื่อให้หายไปจากโลกที่โหดร้ายกันแน่นะ…สาวน้อยกุมหน้าท้องร้องไห้จนตัวโยน

ลูกจ๋าแม่ขอโทษ

แม่จ๋ามุกกลัว

พระเอกร้ายยยย นะเออ

ผู้ใดไม่ชอบกินมาม่า รสแซ่บ ผ่านไปเบยนะเคอะ...