สวาทรัก วิวาห์กำมะลอ (ผ่านการพิจารณาจากสำนักพิมพ์แล้วจ้าาา)
ฉัน...ฉันชอบนอนคนเดียวมากกว่า แต่คืนนี้หนาวมากนะ ผมจะเป็นผ้าห่มให้คุณเอง ท้ายๆประโยคแฝงรอยขัน ขณะที่แวววิวาห์หน้าแดงก่ำ นอนหลับตาปี๋ ซุกอกเขานิ่งอย่างอายระคนขัดเขิน
ผู้เข้าชมรวม
1,055
ผู้เข้าชมเดือนนี้
23
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ใครจะชนะ และใครจะพ่าย ในเมื่อหล่อนก็แรง ส่วนเขาก็หื่น หรืองานวิวาห์ครั้งนี้จะเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้หล่อนและเขาได้เรียนรู้ที่จะสรรค์สร้างคำนิยามของความรักไปด้วยกัน
************************
“คุณเป็นเหมือนผมหรือเปล่าแวววี่”
“เป็นอะไร” ถามเสียงห้วนทั้งๆที่หัวใจกำลังสั่นไหวอย่างแรง
“ผมต้องการคุณ แล้วคุณล่ะ ต้องการผมบ้างหรือเปล่า”
คำถามของเขาทำให้แก้มซีดๆเปลี่ยนเป็นแดงก่ำ โชคดีที่ในห้องไม่ได้เปิดไฟ ไม่งั้นเขาคงรู้แน่ว่าหล่อนกำลังเขิน
“ใครจะไปต้องการคุณ พูดออกมาได้ไง ทุเรศที่สุด”
“จริงเหรอ...ผมรู้สึกไปแค่คนเดียวยังงั้นหรือ” น้ำเสียงชายหนุ่มฉายแววผิดหวังอย่างเห็นได้ชัด เขาคลายอ้อมกอดลงนิดหนึ่ง ทำให้หล่อนมีโอกาสสะบัดตัวจนหลุดจากพันธนาการที่แสนอบอุ่นนั่น ก่อนจะหมุนกายมาประจันหน้ากับเขาแล้วออกปากไล่อีกครั้ง
“กลับไปได้แล้วค่ะ เลิกคิดฟุ้งซ่านด้วย”
“ผมไม่ได้ฟุ้งซ่าน ผมแค่คิดถึงคุณ...”
ผลงานอื่นๆ ของ อังกฤษ - อักษรสีทอง ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ อังกฤษ - อักษรสีทอง
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น