ฉันไม่ใช่แค่นักพัฒนาเทคโนโลยีในองค์กรลับเสียหน่อย

ลำดับตอนที่ #2 : องค์กรลับABTO และอุปกรณ์เคลื่อนย้ายมวลสาร

---

ตัวอย่าง

"……" พูดปกติ

'……' พูดในใจ

[……] คอมเม้น

*… เสียงฝูงชนและเสียงที่เกิดจากแหล่งกำเนิดเสียงต่างๆที่ไม่ใช่เสียงพูด

……ตัวอักษรเอียง บรรยายฉากในความทรงจำ

"……" พูดคุยในความทรงจำ

'……' พูดในใจในความทรงจำ

*… เสียงฝูงชนและเสียงที่เกิดจากแหล่งกำเนิดเสียงต่างๆที่ไม่ใช่เสียงพูดในความทรงจำ

---

ไม่นานภาพความทรงจำก็ได้ฉายขึ้นมาเผยให้เห็นคัทยูช่าที่สวมชุดกาวและกำลังสวมถุงมืออยู่พร้อมๆกับการฮัมเพลงในลำคออย่างสบายอารมณ์ โดนสภาพพื้นที่รอบๆนั้นเหมือนกับทางเข้าห้องแลปอะไรสักอย่างที่ดูไฮเทคมากๆจนเหมือนกับอยู่คนล่ะยุคเลยทีเดียว

ตปก.1"ในโรงเรียนเรามีห้องหน้าตาแบบนี้ด้วยหรอวะ?"

ตปก.2"ไม่อ่ะฉันก็ไม่เคยเห็นนะ"

[เชี่ย!! ดูแล้วแม่งโคตรล้ำอ่ะอย่างกะหนังไซไฟ!]

[ดูเหมือนจะเป็นทางห้องแลปอะไรสักอย่างเลยแฮะ]

คัทยูช่า"เอาล่ะ…เสร็จสักที"

พูดจบเธอก็เดินไปที่ประตูนั้นแล้วยืนอยู่เฉยๆก่อนที่เครื่องสแกนจะยิงแสงสีฟ้าออกมาตรวจสอบตัวของเธอประมาณ 5 วินาที ก่อนที่แสงพวกนั้นจะหายไปพร้อมๆกับเสียงของAIจะดังขึ้นมาพร้อมๆกับประตูนั้นได้หมุนทวนเข็มนาฬิกาหนึ่งรอบ แล้วใจกลางของมันก็ได้แยกออกจากกันและประตูก็ได้หมุนตัวตามเข็มพร้อมๆกับประตูที่เปิดออกมา

*ฝึบ ฝืดดด…

“ยินดีต้อนรับเจ้าหน้าที่A.B.T.P.ระดับ 1 โค้ตเนม:First Order”

หลังจากนั้นเธอก็ได้เดินเข้าไปในประตูนั้นแล้วประตูก็ปิดก่อนที่จะมีสารฆ่าเชื้อฉีดลงมาใส่แบบเป็นละออง ก่อนที่จะถูกทำให้แห้งด้วยการเป่าไอร้อนประมาณ 5 วินาที แล้วประตูข้างหน้าก็เปิดออกทำให้เธอได้ก้าวเดินเข้าไปแบบชิวๆ ซึ่งทันทีที่เธอเข้ามาก็มีนักวิทยาศาสตร์จำนวนนึงได้ตรงดิ่งเข้ามา 

นักวิทยาศาสตร์1"ท่านครับพวกเราต้องการ-"

คัทยูช่า"ไปที่ห้องหมายเลข 1137 ล็อกเกอร์หมายเลข 8"

นักวิทยาศาสตร์2"ขอผลอ้างอิง-"

คัทยูช่า"ไปที่ห้องหมายเลข 1356 ล็อกเกอร์หมายเลข 14"

หลังจากที่พวกเขาได้คำตอบแล้วพวกนั้นก็รีบตรงดิ่งออกไปในทันที ซึ่งด้านหลังเสื้อของพวกเขาก็มีตัวอักษณสลักเอาไว้ว่าA.B.T.O.เหมือนกับตอนที่AIได้พูดถึงโค้ตเนมของเธอ

คัทยูช่า"ทำไมไม่ไปถามบรรณารักษ์กันล่ะเนี่ย?"

ตปก.1"ดูๆไปแล้วหน้าตาของพวกนักวิทยาศาสตร์พวกนั้นหน้าตาคุ้นๆจังเลยแฮะ"

ตปก.2"นั่นใช่ ดร.X1X รึป่าวเนี่ย?"

ตปก.3"เขาเป็นใครหรอ?"

ตปก.2"ก็คนที่พึ่งจบจากมหาวิทยาลัยชั้นนำของโลกที่คนจบออกมานั้นมีโอกาศน้อยมาก แถมด้วยเกรดAตลอด 10 เทอมของเขาแล้วทำให้เป็นข่าวใหญ่เมื่อ 2 ปีก่อนนั่นไง!"

[แปปนะขอลองเทียบหน้าก่อน…!!? ใช่จริงๆด้วยเขาคนนั้นแหละคือดร.X1X]

[เดี๋ยวนะที่พวกเราไม่ได้ข่าวว่าเขาทำงานที่ไหนเลยนะ แถมข้อมูลล่าสุดก็เมื่อปีครึ่งก่อนเขายังไม่มีงานเลยนี่]

[ไม่ใช่แค่ดร.X1Xแค่นั่นนะ อีกคนก็ดร.X2Xใช่ไหมน่ะ!]

[เชี่ยจริงด้วย!! เขาเก็บตัวเงียบมาได้ 3 ปีแล้วนี่!]

[แล้วนี่บริษัทอะไรกันนะถึงรวมคนเก่งๆได้ถึงขนานนั้นถึง 2 คนเชียว]

[A.B.T.O.บริษัทอะไรกันเนี่ย? ไม่เห็นเคยได้ยินชื่อ]

[ไม่มีในเว็บที่ได้รวบรวมการจดสิทธิบัตรชื่อไว้ด้วย]

หลังจากนั้นคัทยูช่าก็เดินต่อไปยังห้องทำงานของเธอซึ่งระหว่างทางก็มีเจ้าหน้าที่ที่หน้าตาทั้งไม่คุ้นและคุ้นจำนวนมาก กำลังลากรถที่มีหลอดทดลองจำนวนมากบนรถพร้อมๆกับการทักทายไปมาระหว่างเจ้าหน้าที่กับเธออย่างสนิทสนมกัน ซึ่งเธอสามารถเรียกชื่อทุกๆคนได้แบบไม่มีติดขัดเลยแม้แต่น้อย

[หลอดทอลองเต็มไปหมดเลยแฮะ เป็นบริษัทประเภทบริษัทยารึไงเนี่ย?]

ตปก.1"ความจำดีฉะมัดเลยแฮะ ขนาดจำชื่อทุกๆคนในโรงเรียนได้แล้วยังมีพื้นที่ไปจำคนอื่นๆเพิ่มได้อีกเพียบเลย"

ตปก.2"จริงน่าอิจฉาจริงๆเลยแฮะ"

จนกระทั่งเธอได้เดินมาหยุดอยู่หน้าห้องห้องนึงที่เขียนกำกับว่า'Sample Storage Center'หรือ'ศูนย์จัดเก็บตัวอย่าง'แล้วเธอก็สแกนเข้าไปเหมือนตอนเข้ามายังที่แห่งนี้ และเมื่อประตูเปิดเธอก็ได้เดินเข้าไปในทันทีพร้อมๆกับเดินเข้าไปความมืดของห้องนั้น นั้นทำให้ภาพที่ฉายออกมามืดจนต้องเพิ่มแสงเป็น 3 เท่าเลยทีเดียว

คัทยูช่า"…ไอนี้ก็ไม่ใช่…ไอนี้ก็ไม่ใช่…ไอนี้ก็ไม่ใช่…โอ๊ะ เจอสักทีพร้อมใช้งานพอดีเลยแฮะ"

ภายใต้ความมืดมิดของห้องนั้นเธอได้อ่านป้ายกำกับเอาไว้อย่างสบายๆไม่ต้องเพล้งสายตาอะไรมาก แต่ด้วยความมืดระดับที่เร่งแสงก็แล้วแต่มันก็ยังเห็นเป็นภาพมัวๆนั้นทำให้คนข้างนอกถึงกับแปลกใจ

ตปก.1"สายตาดีโฮก!!!"

ตปก.2"มืดขนาดนั้นอ่านออกได้ยังไงว่ะนั้น ขนาดเพิ่มแสงแล้วยังอ่านไม่ออกเลย!"

[โหว มืดจัดๆเลยแต่เธออ่านมันออกได้ยังไงว่ะนั่นน่ะ]

หลังจากที่เธอได้ของที่ต้องการแล้วเธอก็เอาสิ่งที่อยู่ในนั้นออกมาใส่รถเข็นซึ่งมันน่าจะเป็นหลอดแก้วอะไรสักอย่าง ซึ่งดูได้จากเสียงแก้วกระทบกับเหล็กแบบเบาๆก่อนที่เธอจะเข่นมันออกมาจากห้องเก็บของศูนย์จัดเก็บตัวอย่าง ซึ่งมันก็ใช่มันคือหลอดทดลองที่มีน้ำสีแดงเลือดอยู่ภายใน แล้วเธอก็เดินต่อไปอีกประมาณ 200 เมตรเธอก็มาถึงห้องที่เขียนกำกับว่า'ห้องปฏิบัติการหมายเลขที่ 21'แล้วเธอก็ทำเหมือนกับสองประตูที่ผ่านมา

ทันทีที่เธอได้เดินเข้ามาก็พบกับอุปกรณ์ต่างๆที่โคตรทันสมัยเพราะทุกๆอย่างภายในห้องนั้นเป็นภาพโฮโลแกรมทั้งหมดกำลังแสดงผลค่าต่างๆที่เปลี่ยนไปในทุกๆครึ่งวินาทีอย่างต่อเนื่อง และเพื่อให้ได้ค่าที่ถูกต้องมาที่สุดมันจึงแสดงค่าทศนิยมกว่า 240 หลักออกมา แล้วเธอก็เอาหลอดทดลองพวกนั้นขึ้นไปวางบนโต๊ะตรงกลางก่อนที่เธอจะกดไปยังโฮโลแกรมนั้น และเพดานด้านบนก็ได้เปิดออกมาปรากฎเป็นแขนกลรูปแบบแมงมุมที่ได้เคลื่่อนที่ลงมาพร้อมกับกระจกหนา 5 เซนติเมตรจะเลื่อนลงมาปิดรอบๆ

แล้วเธอก็กดอะไรสักอย่างเพิ่มหนึ่งปุ่มทำให้ภาพโฮโลแกรมได้มาครอบมือของเธอเหมือนกับถุงมือและครอบหน้าเหมือนหน้ากากที่ปรากฎภาพที่ฉายมาจากข้างในนั้น และเธอก็ลองเช็คระบบโดยการขยับนิ้วทั้งมือซึ่งแขนกลรูปแบบแมงมุมนั้นก็เคลื่อนที่ได้ตามที่ปกตินั้นทำให้เธอเริ่มการทำงานในทันที

ตปก.1"เชี่ย!!! โฮโลแกรม!?!!"

ตปก.2"นั้นมันของจริงหรอ!?"

ตปก.3"แม่งโคตรเท่อ่ะ!!!"

[ข-ของจริงหรอ?! ยิ่งกว่าในหนังอีก!]

[ดูอุปกรณ์พวกนั้นสิดูๆแล้วโโคตรจะทันสมัยเลย!]

[แบบนี้รัฐบาลไม่อยู่เฉยๆแน่ๆ!]

[นั้นสิถ้ามันคือของจริงล่ะก็คงไม่ใช่รัฐบาลประเทศJPแล้วล่ะ…]

ตัดไปที่ทำเนียบรัฐบาล…นายกรัฐมลตรีกำลังนั่งดูวิดีโอการถ่ายทอดสดอยู่

นายกรัฐมลตรี"นั้นมัน…ของจริงใช่ไหม?"

ผู้ช่วยนายกรัฐมลตรี"แน่นอนค่ะ ดิฉันได้ไปตรวจสอบข้อมูลผลการทดลองของบริษัทแล้วค่ะ ไม่มีทางที่เครื่องนั้นจะฉายความทรงจำของปลอมออกมาอย่างแน่นอนค่ะ"

นายกรัฐมลตรี"ติดต่อหน่วยรบพิเศษทีมโอนิให้ที…อย่าให้ประเทศไหนได้ตัวเธอไปเด็ดขาด"

ผู้ช่วยนายกรัฐมลตรี"รับทราบค่ะ"

ภายในห้องนั้นผู้ช่วยนายกรัฐมลตรีกำลังนั่งตึงเครียดอยู่คนเดียว เพราะอีกไม่นานเหล่าสายลับของชาติมหาอำนาจจะต้องเคลื่อนไหวอย่างแน่นอน นั้นจะทำให้เขาปวดหัวอย่างหนักในการรับมือเรื่องนี้อย่างแน่นอน

ตัดกลับไปที่ความทรงจำ…ภายในวิดีโอที่กำลังฉายนั้นเธอได้หยดสารอะไรสักอย่างที่มีสีน้ำเงิน สีเขียว และสีแดงลงไปหลังจากที่เธอได้อ่านค่าอะไรสักอย่าง ซึ่งเธอก็ได้หยดลงไปเรื่อยๆจนกระทั่งตัวเลขมันน่าจะมาถึงจุดที่เธอต้องการแล้วเธอจึงหยุดการหยด ก่อนที่เธอจะนำสิ่งที่อยู่หลอดทดลองแล้วขนให้เข้ากันก่อนจะนำไปเทใส่ท่อที่รอรับอยู่ แล้วเธอก็ปลดอุปกรณ์ทิ้งลงไป

ก่อนจะกดปุ่นอะไรสักอย่างเพื่อเริ่มกระบวนการในระหว่างที่นั้นเธอก็มองเปอร์เซ็นท์ที่ขึ้นอนู่ที่โฮโลแกรมด้านและด้านหลังภาพนั้นก็เป็นรูปของเกลียวดีเอนเอกำลังหมุนๆอยู่ ในขณะเดียวกันเหล่านักวิทยาศาสตร์ข้างนอกก็พยายามดูว่ามันเป็นดีเอนเอของตัวอะไรกันแน่

*แก๊ก แก๊ก แก๊ก…วืดด ครืดดด…

เจ้าหน้าที่"กาแฟมาแล้วครับ"

คัทยูช่า"ว่างไว้บนโต๊ะหน้าสุดได้เลย"

เจ้าหน้าที่"รับทราบครับ"

หลังจากนั้นเจ้าหน้าที่คนนั้นก็วางแก้วเอาไว้แล้วกลับออกไปอย่างเงียบๆ

[DNA? ของตัวอะไรกันล่ะ?]

[ไม่รู้สิตอนนี้ฉันกำลังลองเทียบกับฐานข้อมูลอยู่นะ สักพักก็น่าจะได้คำตอบแล้วล่ะ]

หลังจากนั้นวิดีโอก็ได้เร่งเวลาเป็น x20 เพราะคัทยูช่าก็ทำแค่ดูข้อมูลสรุปแล้วกลับไปทำการหยดสารใหม่เรื่อยๆจนครบ 20 หลอดเป็นเวลากว่า 1 ชั่วโมงเต็มในนั้น แต่ผลการทดลองนั้นกลับแตกต่างกันทุกรอบเลยด้วยซ้ำ

[ไม่เจอว่ะพวกไม่มีข้อมูลดีเอนเอนั้นอยู่ในฐานข้อมูลเลย]

[หรือว่ามันจะเป็นสัตว์สายพันธุ์ใหม่รึป่าว?]

[ไม่รู้สิ แค่ใกล้เคียงยังไม่เจอเลย]

จนกระทั่งวิดีโอได้หยุดเร่งลงคัทยูช่าที่ทำหลอดสุดท้ายเสร็จนั้นเธอก็ได้สั่งให้ของเหลวพวกนั้นส่งไปยังห้องอัตโนมัติในทันที ก่อนที่หลังจากนั้นประมาณ 15 นาทีเสียงประกาศก็ได้ดังขึ้นมา

“ถึงเจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้องทุกๆคนในปฏิบัติการBGO-3bเดินทางมายังโนอาห์ในอีก 15 นาทีต่อจากนี้ด้วยค่ะ”

คัทยูช่า"โอ้ สงสัยจะเสร็จแล้วสินะเหลือแค่ลำเลียงไปส่งที่หมายสินะ…ตอนนี้ก็ทำไปได้แล้วประมาณ 21% แล้วสินะ อีกสักสิบกว่าปีก็คงจะเสร็จหมดแล้วล่ะมั้ง เอาเถอะตอนนี้ไปโนอาห์ก่อนก็แล้วกัน"

พูดจบเธอก็ถอดถึงมือออกแล้วเอาไปทิ้งเพื่อไปสวมถุงมือใหม่แทน ก่อนจะเดินออกมาจากห้องปฏิบัติการหมายเลขที่ 21 เพื่อไปยังโนอาห์ โดยระหว่างทางเธอก็แวะไปเอาของที่ถูกบรรจุอยู่ในกล่องขนาดใหญ่อย่างดีที่ห้องที่ถูกกำกับไว้ว่า'ห้องเก็บชีวิต'เมื่อเข้ามาแล้ว เธอก็ได้เดินเข้ามาเรื่อยๆสองฝั่งนั้นเต็มไปด้วยกล่องขนาด 1x1x1 เมตรจนมาถึงโซนที่ต้องการมันเขียนด้วยอักษรอะไรสักอย่างที่ไม่มีใครอ่านออก

ก่อนที่เธอจะหยิบของพวกนั้นขึ้นไปวางไว้บนรถเข็นด้วยตัวคนเดียวประมาณ 3 กล่องแล้วเธอก็ลากมันออกไปจากโซนนั้นเพื่อไปยังโนอาห์ต่อ ไม่นานเธอก็เดินมาถึงประตูขนาดใหญ่ที่มีชื่อเขียวว่า‘Noaa Gate’ที่ตอนนี้มันกำลังปิดอยู่ ซึ่งเมื่อเธอมาถึงเธอก็เห็นเจ้าหน้าที่ที่มาในครั้งนี้ด้วยประมาณ 5-6 วันคนยืนอยู่และมีคนนึงเหมือนจะเป็นเด็กใหม่เธอจึงเข้าไปทันที

คัทยูช่า"อ้าวไงเธอเด็กใหม่ของที่นี่หรอเนี่ย? หน้าตาไม่ค่อยคุ้นเท่าไหร่เลยแฮะ"

เด็กใหม่"อ-ครับผม เอ่อ-ผมเจ้าหน้าที่X3Xจากสาขาหน่วยฟิสิกส์ควอนตั้มครับ"

คัทยูช่า"โอ้ งั้นหรอเนี่ยฉันไม่ได้เห็นเด็กใหม่ในสาขานี้นานแล้วนะเนี่ย แต่ก็นะมันยากนี่เนอะซึ่งการที่เธอจบออกมาได้แล้ว ฝ่ายผู้บริหารเลือกเนี่ยถือว่าใช้ได้เลยนี่น่าพยายามต่อไปก็แล้วกันนะเจ้าหนู"

เด็กใหม่"เหะๆ งั้นหรอครับ"

หลังจากนั้นเธอก็เริ่มชวนอีกฝั่งคุยไปเรื่อยๆระหว่างรอเพราะอีกตั้ง 5 นาทีกว่าประตูจะเปิดออกมา

คัทยูช่า"จะว่าไปนายดูตื่นเต้นแปลกๆนะ นี่คือครั้งแรกของนายสินะ"

เด็กใหม่"ก็ประมาณนั้นครับ ผมพึ่งบรรจุมาใหม่ได้ไม่ถึง 3 เดือนเองผมก็เลยยังไม่มีโอกาศได้ใช้อุปกรณ์ระดับสูงๆน่ะครับ"

คัทยูช่า"งั้นก็แสดงฝีมือให้เยอะๆเข้าล่ะเดี๋ยวพวกเขาก็เห็นคุณค่าของนายเองแหละ"

[โนอาห์? อะไรคือโนอาห์ล่ะนั้นน่ะ]

[ไม่รู้สิมันคือห้องอะไรรึป่าวนะ]

[ยกอย่างกับมันเบาเลยแฮะ หรือว่ากล่องมันเบาแต่แค่กล่องมันใหญ่เพราะมีกล่องประเภทเดี๋ยวกันนะ?]

[เดี๋ยวน่ะนั้นดร.X3Xที่พึ่งจบมาได้ไม่นานมานี้นี่!]

[เอ่อ เขาเป็นใครหรอ?]

[ก็คนที่สามารถจบฟิสิกส์สาขาวิทยาการควอนตัมมาได้ด้วยเกรดAตลอด 12 เทอมนั้นไง ข่าวพึ่งออกมาเมื่อไม่กี่เดือนก่อนเองนี่! เขามาทำงานอยู่นี่เองหรอเนี่ย!?]

ตปก.1"บริษัทอะไรกันเนี่ยรวมตัวตึงไว้ขนาดนี้ได้เนี่ย"

ตปก.2"แต่ที่ฉันคิดว่าตึงกว่าคือพวกเขาให้ความเคารพคัทยูช่าเจ๊แกหมดเลยนี่"

ตปก.3"จริงด้วย!? เธอปิดบังอะไรพวกเราอยู่มากกว่านี้รึป่าวเนี่ย?"

[จริงด้วยเธอพูดกับพวกอัจฉริยะแบบสบายตัวเลยนี่ แถมพวกเขาก็ให้ความเคารพเธออีกต่างหาก]

[ช่างลึกลับหน้าคนหาจริงๆ!]

ตัดกลับไปที่ความทรงจำ

“อีก 30 วินาทีประตูจะเปิดโนอาห์ เกทจะเปิดแล้วค่ะ”

คัทยูช่า"โอ๊ะ ถึงเวลาแล้วหรอเนี่ย เอาเถอะช่วงจับไอนี้ไว้แปปนึงนะ"

เด็กใหม่"อ่ะได้ครับ…เอ่อ จะว่าไปโนอาห์นี่คืออะไรหรอครับ?"

คัทยูช่า"อุปกรณ์ที่เอาไว้เคลื่อนย้ายมวลสารน่ะ" 

เด็กใหม่"ค-เคลื่อนย้ายมวลสาร!?"

คัทยูช่า"ใช่แล้วล่ะและจุดหมายที่เราจะไปในครั้งนี้ก็คือดาวที่มีชื่อว่าTHE ARKSน่ะ จริงสิเธอรู้ไหมเนี่ยว่าโปรเจคตอนนี้ของพวกเราคืออะไร?"

เด็กใหม่"เอ่อ…ไม่รู้ครับ?"

คัทยูช่า"เจ้าพวกเบื้องบนไม่ได้บอกอะไรเธอตอนรับเข้ามาเลยรึไงเนี่ยให้ตายเถอะ…เอาเถอะโปรเจคตอนนี้ของพวกเราน่ะก็คือการส่งสิ่งมีชีวิตที่สูญพันธ์ทั้งหมดไปแล้วไปยังดาวดวงนั้นเพื่อให้พวกมันกลับมามีชีวิตอีกครั้ง โดยหน้าที่ของฉันก็คือฟื้นคืนชีพพวกมันมาอีกครั้งจากเลือดที่ฉันสะสมมันมาตั้งนานแล้ว"

พูดจบประตูโนอาห์ เกทก็ได้เปิดขึ้นมาพร้อมๆกับเผยให้เห็นอุปกรณ์ที่อยู่ภายใน

หน้าตาประมาณนี้แหละ

เจ้าหน้าที่1"เอาล่ะยินดีต้อนรับสู่ABTOอย่างเป็นทางการล่ะเจ้าหนู คนที่ได้เห็นมันแล้วเท่านั้นจะถูกนับว่าเข้ามาอย่างเป็นทางการ"

คัทยูช่า"ฝากพวกนายเอาพวกนี้เข้าไปหน่อยสิฉันจะเอาเซลล์พลังงานมาใส่ก่อนน่ะ"

เจ้าหน้าที่2"โอ้! ไว้ใจได้เลยครับ"

แล้วเธอก็เดินไปยังด้านหลังของเครื่องเพื่อไปเอาเซลล์พลังงาน หลังจากที่เดินเข้ามาก็พบกับโล่ทรงกลมที่สมบูรณ์แบบเป็นจำนวนมากเกลือนเต็มห้อง ทำให้เธอได้เดินเข้าไปหยิบมันขึ้นก่อนจะหมุนสองสามรอบแล้วเอานิ้วไปแตะนำลายแล้วเอามาวาดเป็นอักษรอะไรสักอย่างทำให้ทรงกลมพวกนั้นแตกออกมาในทันทีพร้อมๆกับเผยให้เห็นแผ่นอะไรบางอย่างที่อยู่ภายในมีรูปร่างหมือนมีแผ่นหกเหลี่ยมมาต่อกัน

เมื่อเอามาแล้วเธอก็เอามาใส่เข้าเครื่องเคลื่อนย้ายมวลสารในทันที ก่อนที่เครื่องจะเริ่มทำงานในตอนที่เธอได้เข้าไปยืนเรียบร้อยแล้ว ด้านบนที่มีแผ่นอะไรหลายๆอย่างเริ่มขยับเพื่อเปิดทางออกไปซ้ายขวาและเริ่มรวบรวมพลังงาน

คัทยูช่า"ไม่มีอะไรในจักรวาลที่เร็วกว่าแสงที่เคลื่อนที่ในสุญญากาศได้ แต่ในความเป็นจริงมันมีหลากหลายวิธีมากแค่มีระดับเทคโนโลยีที่มากพอแล้ว เธอรู้ไหมล่ะทำยังไงให้เคลื่อนที่เร็วกว่าแสงได้โดยที่ไม่ต้องพึ่งเทคโนโลยีขั้นสูงเหล่านั้น…คำตอบก็ง่ายๆแค่เปลี่ยนทุกๆอย่างให้เป็นข้อมูลก็เพียงพอแล้วยังไงล่ะไม่ว่าจะเป็นเซลล์สิ่งมีชีวิต สสารต่างๆ หรือแม้แต่พลังงาน! เพราะงั้นเครื่องยนต์ทั้งหลายไม่จำเป็นสำหรับวิธีนี้ที่ยากที่สุดสำหรับการทำและง่ายที่สุดสำหรับคนที่รู้วิธีอยู่แล้ว---"

*วูบบบบบบ!!!-----….

พูดจบทุกๆอย่างก็ขาวสว่างแบบสุดๆไม่กี่วินาทีพวกเขาก็มาถึงสถานที่อีกแห่งนึงเสียแล้ว

ตัด ตัด ตัด 

วันนี้พอแค่นี้ก่อน

[21.12] [16/1/2567]