You and I ท้าหัวใจยัยตัวร้าย

เปิดเรียนวันแรกของการเป็นเฟสชี่ เด็กชั้นปีหนึ่งทุกคนต่างตื่นเต้นกับการรับน้องสุดโหด และพบปะกับพี่รหัส ซึ้งมันเป็นธรรมเนียมที่สืบทอดต่อกันมา.เอ่อ.อันนี้ก็ไม่ทราบว่ามันนานเท่าไหรนะ รู้แต่เพียงว่า เนิ่นนาน .

ส่วนฉันนั่งรอพี่รหัส ตัวเองมาค่อนวันละ - - ถ้าคิดในแง่บวกในฐานะที่ฉันเป็นผู้หญิง พี่เขาคงกำลังหาซื้อของมารับขวัญน้องรหัส เลือกไม่ถูก จนเลยเวลานัดมา เอิ่ม.ปาเข้าไปครึ่งค่อนวัน แต่ช่วงนี้อารมณ์นี้ ณ ขณะนี้ ฉันคิดบวกไปขึ้นอะ คิดได้แต่ว่า ถ้าพี่รหัสฉันเป็นหญิงนะแม่จะเชิดใส่เลย รึถ้าเป็นชายจะตัดปิ๊กก้าจูออกสะให้เข็ด แต่ถ้าเป็นเพศที่สามแล้วละก็.ไม่ทำไร สู้ไม่ได้ แหะๆ U_U อากาศก็ร้อน อารมณ์ฉันก็เดือดปุดๆ อุณหภูมิจะหลอมเหล็กกล้าได้ละเนี่ย

ฉันเดินไปซื้อไอศกรีมกินแก้เซง แถว ๆหน้าตึกขณะวิศวกรรม ขณะนี้มีแต่ผู้ชายแหะ ช่างเป็นอันดีที่ฉันจะหมั่นมาเดินหาอาหารตารับประทาน โอ๊ะนั้น!! O..O เดือนมหาลัยปีที่แล้วนี้ แม่เจ้า! ช่างเจิดจรัสมาแต่ไกล ไม่แปลกเลยแหะที่พี่เขาได้เป็นเดือนของมหาลัย ดูพี่แกสิ สูงโปร่ง หน้าตาไม่ต้องบอก เป๊ะอะ!! ฉันเชื่อว่าทุกคนเห็นพี่เขาแล้วต้องตั้งคำถามตรงกันได้เลยว่า พี่เขามีแฟนรึยัง? แล้วถ้ามีก็จะตั้งต่อไปอีกว่า ใคร? ฉันคิดว่าพี่เขามีแฟนแล้วแน่นอน ส่วนแฟนหน้าตาอาจจะไม่สวยเว่อร์อะ เพราะคนน่าตาดีส่วนมากจะได้แฟนน่าตาไม่ไม่ค่อยดีนัก  

โอ๊ะ!!!
                อยู่ ๆ ไอศกรีมที่ฉันถืออยู่มันก็หกมาใส่เสื้อฉันทั้งก้อนเลย O..O เสื้อช้านนนนน !!!

เฮ้ย!

เสียงทุ่มอุทานก่อนที่มีถือราคาห้าหลักจะร่วงหล่นลงบนพื้น ฉันแอบเห็นรูปในมือถือด้วยแหละ -v- สวยใช้ย่อยแหะ =..=

เสื้อฉัน(. .)

ให้ตายสิดีนะไม่พัง

หมอนั้นก้มเก็บมือถือแล้วบ่นอุบอิบ ส่วนฉันก็ได้แต่ก้มมองผลงานศิลปะเย็น อันเหนียวและแชะ พอหมอนั้นเหงยหน้าขึ้นมาสบตาฉันเท่านั้นแหละ ให้ตายสิ.หมอนี้มันปีศาจชัดๆ คนบ้าอะไร น่าใสขนาดนี้ แถมยังจมูกโด่ง บวกกับปากสีชมพูบ้านั้นอีก แม่เจ้าหัวใจฉันหยุดเต้นแล้วมั้งเนี่ย *-*

ทีหน้าทีหลัง หัดเดินมองทางบ้างสิ ดีนะที่ชนฉัน ไม่ใช่รถสิบล้อ

อะ อ่าว - - ไหงมาเทศฉันได้ละเนี่ย

ฉันก็เดินของฉันตรงๆ ไม่เชื่อดูสิ คุณเดินชนกันกับตรงทางเดินพอดี - -

พอหมอนั้นหันมองตามปลายนิ้วที่ฉันชี้ไป ก็หันมามองหน้าฉันเซงๆ

- - << หมอนั้น

- -; << ฉัน

เห็นนมละ - -

 o.O!!

ฉันรีบก้มมองมายังรอยเปื้อนไอศกรีม มันละลายแนบติดกับหน้าอกฉัน จนเห็นบลาเลย

ไอ่บ้า บลายะไม่ใช่นม > <

 - -

.

จะอะไรก็ช่างเหอะฉันรีบ หลีก - -

หมอนั้นไม่พูดเปล่า ผลักฉันเซไปข้างทาง แล้วรีบเดินตรงดิ่งไปทางยังอาคารเก็บรถด้วย นะ หน่อย อย่าให้แม่เจอรอบสองนะ แม่จะหั่นแยกส่วนสะเลย

ข้าว !!!

นั้นมัน เต้าหู้ นี่วิ่งน่าตาตื่นมาเชียว

อะไรของเธอ หอบมาเชียว

คะ คือ ว่า เธอไม่ต้องรอพี่รหัสเธอแล้วแหละ

ทำไมอะ นี่ฉันอุตสานั่งรอมาครึ่งวันนะ ไม่ยอมะต้องเจอให้ได้วันนี้อะ

คือว่าพี่เขามาไม่ได้หรอก.พี่เขาอาหารเป็นพิษ เพิ่งเข้าโรงพยาบาลไปเมื่อเช้านี้

หะ หา ว่าไงนะ!

แม่เจ้า!!! ที่ฉันนั่งรอให้ไอ่บ้านั่นเดินมาชนตั้งครึ้งค่อนวันรึนี่
 - -