[Blood Series] Gentle Blood I (CLOSED)

GENTLE  

BLOOD

THE STORY OF –KHAI-

Waiting for the sunset. Waiting for the night.
Waiting for the darkness. Waiting for life.
So long to wait. So much to wait for.
Finally the day ends. The world’s mine.
Nothing can stop me.
I’M THE NIGHT.

(Credit@ ms_vampire1)

 

‘ONE’ need her blood …

… But her heart is important for ‘ONE’
 

 

“หยุดนะ!”

            ฉันรีบเดินไปกั้นทางเขาไว้ที่หน้าประตูห้องทันที ก่อนจะทำหน้าจริงจังที่สุดเท่าที่เคยคิดจะทำใส่เขา

            “หลีกไป”

            “ไม่! จนกว่านายจะยอมคุยกับฉันให้เข้าใจ”

            “แล้วมีอะไรที่เธอยังไม่เข้าใจ”

            “เรื่องแรก… เรื่องของพวกนาย ตกลงแล้วพวกนายเป็นอะไรกันแน่”

            “แล้วฉันดูแตกต่างจากเธอหรอ”

            “…!! อย่ากวนประสาทได้ม้ย!”

            ฉันทุบหน้าท้องเขาอย่างหงุดหงิดแต่สุดท้ายก็ต้องเป็นฉันเองที่เจ็บมือ…

            “แล้วแต่เธอจะคิด”

            “หมายความว่าไง!! พวกนายกิน เอ่อ เลือดเป็นอาหาร… ฉันเข้าใจถูกใช่มั้ย”

            ฉันถามออกไปก็กลัวเอง อีตาบาสเตียนก็เอาแต่ยืนยิ้มมุมปาก แถมยังแกล้งส่งสายตาน่ากลัวๆ มาให้ฉันอีก ส่วนทีเจตอนนี้หมอนั่นหลับปุ๋ยไปแล้ว เหอะๆ

            “เคย”

            “เคย งั้นหรอ?! แล้วตอนนี้ละ นายเอ่อ ไม่อยากกินแล้วหรอ”

            “แล้วถ้าอยากละ เธอจะว่ายังไง”

            “…!!”

            ฉันสะดุ้งเมื่อเขาก้มหน้าลงมาถามด้วยแววตาเรียบ นิ่ง นั่นทำให้ฉันถอยหลังไปจนติดชิดกับประตูห้อง

            “เอาเป็นว่าพวกฉันไม่ใช่แวมไพร์อย่างที่เธอเข้าใจ… หมดคำถามแล้วใช่มั้ย”

            เขายืดตัวขึ้นอีกครั้งก่อนจะถามขึ้น ลมหายใจอุ่นๆ ของเขาทำให้สติฉันกลับมาอีกครั้งหลังจากที่เมื่อกี้ฉันเผลอหยุดหายใจไป

            “เอ่อ… แล้วพรุ่งนี้ฉันขอไปที่แมนชั่นกับนายด้วยได้มั้ย ฉันแค่อยากจะ”

            “ไม่ได้”

            “แต่ฉัน” !!

            “เธอต้องไปกับไอ้บาสเตียน ถ้าอยากได้อะไรที่แมนชั่นฉันจะเอามาให้เอง”

            “ไคท์!! แต่ฉันมีงานต้องทำ มีเพื่อนที่ต้องติดต่อนะ”

            ฉันเริ่มเพิ่มน้ำเสียงของตัวเองดังขึ้น จนทีเจงัวเงียขึ้นมาแต่ก็ทำได้แค่ขยี้ตาตัวเองและพลิกหลับต่อ

            “ฉันจะจัดการเรื่องงานของเธอเอง ส่วนเพื่อนเธอ… ฉันจะเชคให้ ว่ายังมีชีวิตอยู่รึเปล่า”

            น้ำเสียงเขาอ่อนลงทันทีเมื่อกำลังพูดถึงดอนน่าเพื่อนสนิทคนเดียวของฉัน อาการเงียบไปของไคท์ทำให้ฉันขวัญเสีย หมายความว่าไง…. เชคให้งั้นหรอ เชคอะไร มีอะไรที่ต้องเชค ดอนน่า ได้โปรด

            “ฉันรู้ว่าเธอสนิทกับเพื่อนมาก ถ้าไม่อยากให้เขาต้องเป็นอะไร ช่วงนี้เธออย่าเพิ่งติดต่อหรือไปหาจะดีกว่า”

            “ดอนน่าจะไม่เป็นอะไรใช่มั้ย”

            “ฉันคิดว่า”

            เขาพูดและพยักหน้าให้ฉันแทนคำตอบ ก่อนจะยื่นมือมาดันให้ฉันหลบพ้นประตู

            “เธอไปพักผ่อนเถอะ พรุ่งนี้ไอ้บาสเตียนจะคอยช่วยดูแลเธอเอง”

            “จริงสิ… ทำไม พวกนายต้องทำแบบนี้ ต้องคอยช่วยดูแลฉัน”

            “…”

            ไคท์หันไปมองบาสเตียนกับพีทที่ยืนฟังอยู่ ก่อนจะหันกลับมามองหน้าฉันและยื่นมือมาเคาะเบาเบาบริเวณหน้าอกของฉัน

            “นี่ต่างหาก… หัวใจของเธอเป็นสิ่งที่พวกเราต้องช่วยกันดูแล”

            หัวใจของฉัน…? หัวใจนี้นะหรอ
 

continue read ... on this september , 2012

ONLY ONE …