วอนขอกับดวงดาว
กาพย์นี้ เดิมทีแต่งขึ้นเพื่อส่งอาจารย์ แต่รู้สึกว่ามันมีความ"น้ำเน่า" และใช้ความรู้สึกแต่งจริงๆ จากใจของคนๆ หนึ่ง ลองอ่านแล้วคอมเม้นท์ให้ด้วยนะจ๊ะ
ผู้เข้าชมรวม
305
ผู้เข้าชมเดือนนี้
0
ผู้เข้าชมรวม
เนื้อเรื่อง
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
วอนขอกับดวงดาว
ตัวข้าหวังเพียงดารา ใช่หวังจันทรา
ที่แสงสุกสกาวผ่องใส
ข้าหวังดาราแห่งใจ ผู้ที่อยู่ใน
ดวงใจของข้าตลอดกาล
ผู้สร้างความสุขเป็นทาน เมื่อได้พบพาน
รอยยิ้มแลความสดใส
ชื่นจิตเมื่อได้มองไป มืดหมอกในใจ
ลอยหายไปชื่นชีวัน
หาได้สุกสว่างดั่งจันทร์ หรือสุริยัน
แค่เพียงทอแสงพร่างพราว
ข้าวอนขอเพียงหมู่ดาว ผู้มีแสงวาว
หากติดตรึงใจไม่เลือน
ยามฟ้าไร้แสงแห่งเดือน ดาวอยู่เป็นเพื่อน
เคียงกายชวนให้หายเหงา
ยามฟ้ามีแสงจันทร์เจ้า ดาวอยู่คู่เรา
หากแสงไม่เด่นเช่นจันทร์
ไม่เด่นเกินสุริยัน หากชวนเหมือนฝัน
ยามฟ้าดาษดวงดารา
หากข้าขอเจ้าสักครา มากไปไหมถ้า
ข้าขอเคียงกันเป็นเรา
ตัวข้าเพียงคนเดินเท้า หาใช่ฟ้าเจ้า
ราชาแว่นแคว้นใดใด
หากรักมั่นคงจริงใจ ไม่หวังสิ่งใด
นอกจากใจเจ้าดารา
รักข้าอาจไม่เท่าฟ้า มั่นเท่าพสุธา
แต่ไม่มีวันสั่นคลอน
ตัวข้านั้นขออ้อนวอน ให้เจ้าโอนอ่อน
เชื่อมั่นรักจากหัวใจ
รักข้าไม่ขอให้ใคร หากให้เจ้าไว้
ในใจตราบนานเท่านาน.......
ผลงานอื่นๆ ของ silver rain ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ silver rain
ความคิดเห็น