Fan Fic B.A.P Cat's Slave Story

ลำดับตอนที่ #9 : Cat's Slave Story 8

Cat's Slave Story

8

 

          ยงกุกแวะเวียนมาที่บ้านของยองแจหลายครั้ง แรก ๆ ก็เพียงแวะมาทักทายตอนพาจุนฮงไปเดินเล่น แต่พักหลังเมื่อเริ่มรู้จักกันมากขึ้น ชายหนุ่มผู้มาใหม่ก็มักจะหิ้วขนมที่ยองแจ(และเจ้าเหมียวแด)ชอบ ติดไม้ติดมือมาฝากเป็นประจำ ตอนแรกยองแจก็บอกปัดว่าเกรงใจ แต่เมื่อยงกุกบอกว่าเขาอยากให้ ยองแจจึงไม่กล้าเกรงใจอีก ชวนให้ยงกุกเข้ามากินด้วยกันและชงกาแฟให้เป็นการตอบแทน ส่วนเจ้าแดนั้น ใครให้ขนมมัน มันก็พอใจ ยอมให้เขาเกาคางลูบพุงได้ ไม่คิดข่วนกัดแต่อย่างใด ทำให้ยองแจอดสงสัยไม่ได้ว่า ที่แดมาอยู่บ้านเขา เป็นเพราะเขาสัญญาว่าจะให้กินเค้กทุกวันหรือเปล่า

 

          อันที่จริง เหตุผลที่ยงกุกมาเยือนบ้านของทั้งสองบ่อย ๆ เป็นเพราะเขาชอบแมวมาก แต่เพราะมีจุนฮงอยู่ จึงไม่อาจเลี้ยงแมวได้ แม้จุนฮงจะไม่ใช่สุนัขดุร้าย ไม่เคยกัดใคร แต่สุนัขถึงอย่างไรก็ยังเป็นสุนัข และเป็นธรรมดาของสุนัขที่จะไม่ชอบแมว ยกเว้นแต่จะถูกเลี้ยงดูมาด้วยกันตั้งแต่เล็ก

 

          ยงกุกไม่เคยรู้เลยว่า สุนัขของเขาเป็นกรณียกเว้นเช่นกัน

 

          แม่ของจุนฮงสุขภาพไม่แข็งแรง เมื่อคลอดจุนฮงกับพี่ ๆ อีกสองตัวออกมาแล้วก็หมดแรงนอนแน่นิ่ง เจ้านายของแม่จุนฮงต้องคอยป้อนนมทั้งสามตัวแทน แต่เจ้านายมีงานยุ่ง มีช่วงเวลาที่ต้องออกจากบ้านไปทำงานวันละหลายชั่วโมง ช่วงนั้นเองที่จุนฮงพบ 'ชิโระ'

 

          ชิโระเป็นแมวสีขาวปลอดตลอดตัว ขนเรียบเป็นมัน ดวงตาสองสี ข้างหนึ่งสีฟ้าจางอย่างฟ้ายามเช้า อีกข้างสีเหลืองอมส้มอย่างดอกจำปา ชิโระแอบเข้ามาในบ้านของจุนฮงตอนกลางวัน มันกำลังตามหาลูก เจ้าของมันเอาลูกมันแจกให้คนอื่นไปหมดตอนมันเผลอ มันร้องหาลูก แต่เจ้าของแกล้งทำเป็นไม่สนใจ มันไม่รู้จะทำอย่างไร ได้แต่ออกจากบ้านมาเดินตามหาลูกด้วยตัวเอง ในใจทั้งโกรธทั้งเสียใจ เดินเข้าบ้านนู้นออกบ้านนี้มาเรื่อย ๆ จนกระทั่งเจอจุนฮงกับพี่ ๆ นอนกองกันอยู่ในกล่องลังปูผ้านุ่ม

 

          ตอนนั้นพวกมันยังอายุเพียงสองสัปดาห์ ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร แถมยังไม่มีแม่คอยคุ้มครอง แม่แมวที่กำลังโกรธและเศร้าเพราะลูกตัวเองหายไป คิดจะระบายอารมณ์ลงกับลูกหมาทั้งสาม มันยกขาหน้าขึ้น เตรียมกางกรงเล็บ 

 

          ทันใดนั้น จุนฮงก็ลืมตาขึ้น

 

          เจ้าหมาน้อยยกจมูกขึ้น จมูกส่งเสียงฟุดฟิดขณะสูดกลิ่นที่ไม่คุ้นเคยเข้าไป ดวงตาสีดำขลับกลมโตจ้องสิ่งมีชีวิตที่มันไม่เคยเห็นมาก่อนตาแป๋ว เจ้าแมวที่ชะงักกรงเล็บไว้ วางเท้าของตนลงกับพื้นอย่างเชื่องช้า มองเจ้าลูกหมาตรงหน้าที่จ้องมันอยู่ ดวงตาของเจ้าหมาน้อยไม่มีแววหวาดกลัว มีเพียงความสนใจใคร่รู้อย่างเด็ก ๆ จ้องไปจ้องมา เจ้าลูกหมาก็ลุกขึ้น เดินมาใกล้ ยกขาหน้าเกยขอบกล่องไว้ ยื่นจมูกเข้าใกล้พร้อมสูดฟุดฟิด เจ้าแมวขาวถอยออกมาก้าวหนึ่ง เห็นว่าเจ้าหมาน้อยยื่นจมูกมาไม่ถึงจึงไม่ได้ถอยหนีอีก มันมองลูกหมาที่เริ่มกระดิกหางด้วยความรู้สึกสมเพช

 

          เมื่อครู่จะถูกมันทำร้ายแท้ ๆ แต่กลับยังกระดิกหางไม่รู้เรื่อง ไม่รู้ว่าใครเป็นมิตรหรือศัตรู แถมป้องกันตัวเองไม่ได้ แม้โดนพรากจากครอบครัวไปก็คงไม่รู้เรื่อง

 

          เหมือนลูกของมัน

 

          แม่แมวจ้องลูกหมาอยู่นานหลายนาที จะว่าไป เจ้าตัวนี้ก็คล้ายลูกของมันมาก สีขาวเหมือนกัน หูก็เป็นทรงสามเหลี่ยมตั้งขึ้นคล้าย ๆ กัน ผิดเพียงดวงตา ลูกของมันตาสีฟ้า แต่เจ้าหมานี่ตาสีดำ กระนั้นก็มีแววใสกระจ่างเหมือนกัน

 

          เจ้าแมวไม่ได้พูดอะไรกับหมาน้อย มันรู้ว่าลูกหมาอายุเพียงเท่านี้ยังสื่อสารไม่ได้ มันเพียงยืนให้ลูกหมามอง ส่วนมันก็มองลูกหมาตอบ มองกันอยู่นานจนเจ้าแมวเริ่มเบื่อเสียเอง จึงจากไป กลับไปบ้าน มันยังไม่ลืมว่าลูกของมันถูกพรากไป ยังโกรธและยังเสียใจ แต่ก็น้อยลงกว่าเมื่อเริ่มมาก

 

          จากนั้นเจ้าแมวก็แอบเข้าไปที่บ้านหลังนั้นทุกวันทุกวัน จนกลายเป็นสนิทกับลูกหมาทั้งสาม เจ้าสามตัวเรียกน้าชิโระ ๆ มาเล่นกัน ชิโระก็ว่าเจ้าพวกนี้น่ารำคาญจริง แต่ก็ยอมเล่นวิ่งไล่จับด้วย

 

          เมื่อผ่านไปเดือนกว่า หลังจากเจ้าสามตัวเริ่มวิ่งได้ไม่นานนัก ก็มีคนมาขอพี่คนโตไป เจ้านายของจุนฮงก็ต้องให้ไป ไม่ใช่ไม่รัก แต่เพราะตัวเองเป็นผู้หญิงตัวคนเดียว ไม่อาจดูแลหมาถึงสามตัวได้ดี จึงต้องยกให้คนอื่นช่วยดูแล

 

          เดือนต่อมา รุ่นน้องของเพื่อนเจ้านายก็มาขอจุนฮงไป เจ้านายก็ยกให้ จุนฮงยังไม่ทันได้บอกลาน้าชิโระ ก็ถูกอุ้มไป

 

          ตอนนั้นจุนฮงเศร้า หงอยไปหลายวัน แต่เจ้านายคนใหม่ใจดี ถึงจะชอบแกล้งแหย่มันเล่นบ้าง แต่ก็ใจดี ยงกุกดีกับมันมาก อะไรที่เขากินแล้วมันยากกินด้วย เขาก็จะให้กิน จุนฮงจึงหายเศร้า แต่มันยังคงไม่ลืมน้าชิโระ จนตอนนี้ มันอายุเกือบสามปีแล้ว เป็นหมาวัยรุ่นกำลังคะนอง แต่มันก็ยังคิดถึงน้าชิโระทุกครั้งที่เห็นแมว

 

          จุนฮงชอบแมวมาก ๆ เพราะน้าชิโระก็เป็นแมว มันจึงชอบแมว แต่เพราะมันชอบมาก เวลาเห็นแมวจึงกระโจนเข้าใส่อย่างกระตือรือร้น ยงกุกไม่เข้าใจ คิดว่ามันจะทำร้ายแมว จึงดุมันเสมอ บอกว่าห้ามกัดแมวนะ มันรู้ว่ายงกุกชอบแมว มันเองก็ชอบ จึงอดใจไม่กระโจนใส่ไม่ได้สักที มันบอกยงกุกไม่ได้ว่ามันชอบแมวมากจึงกระโจนใส่ ยงกุกไม่เข้าใจภาษามัน มันจึงได้แต่ปล่อยให้ยงกุกเข้าใจผิดต่อไป

 

          ยงกุกไม่ยอมให้มันเข้าบ้านของยองแจ ในบ้านมีแมวอยู่ มันได้กลิ่น ถึงแมวตัวนั้นจะมีกลิ่นแปลก แตกต่างจากตัวอื่น ๆ อยู่บ้างก็ตาม ยงกุกคงกลัวว่ามันจะทำร้ายแมวตัวนั้น จึงผูกมันไว้หน้าประตูรั้วตลอด มันไม่ได้คิดจะทำร้ายเลย แค่อยากเล่นด้วยเท่านั้น แต่ไม่รู้จะทำอย่างไรให้ยงกุกเข้าใจ จึงได้แต่นอนอยู่ริมรั้ว คอยทักทายแมวตัวอื่นที่บังเอิญเดินผ่านมา ช่วงแรกแมวเหล่านั้นก็พองขนใส่ แต่เมื่อได้คุยกัน นานวันเข้าก็กลับกลายเป็นคุ้นเคย แมวทุกตัวในละแวกนี้จึงรู้จักจุนฮง จุนฮงก็รู้จักแมวเหล่านั้น จำกลิ่นของทุกตัวได้ขึ้นจมูก

 

          แต่แล้วคืนหนึ่งมันก็ได้กลิ่นที่ทำให้ต้องสูดจมูกฟุดฟิดหลายครั้ง

 

          กลิ่นแมวแปลกหน้า

 

[ Cat's Slave Story ]

 

ขออภัยที่สั้น คนเขียนกลั่นออกมาได้เท่านี้ T T

ขอบคุณ คุณkeeeeed คุณAoAir 'KeKe คุณWaritsara Thongmai คุณBB/B2 คุณEiine และคุณ+++Pimper+++ สำหรับกำลังใจนะคะ

ขอบคุณผู้อ่านทุกท่านด้วยค่ะ