Fan Fic B.A.P - Tweets

ข้อมูลเบื้องต้น

Fan Fiction B.A.P

 Tweets

แต่งขึ้นด้วยอารมณ์ชั่ววูบ
ถ้าอ่านแล้วงง ก็ขออภัยด้วยนะคะ

เนื้อเรื่อง

 Tweets

จอง แดฮยอน @babbit_daehyun                                                                                     12h
พรุ่งนี้เรามีนัดกันนะครับ CAREROT ทั้งหลาย แล้วเจอกัน ทำไมตื่นเต้นแบบนี้นะ

มุน จงออบ @moonup                                                                                                    12h

@babbit_daehyun ผมก็ตื่นเต้นเหมือนกัน พรุ่งนี้จะได้เจอกันแล้วนะ เซ็นให้ผมสวย ๆ ด้วยนะ แดฮยอน       

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด”

ผมเงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์มือถือในมือเมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องด้วยความตื่นเต้นของเหล่าแฟนคลับรอบข้าง ผมยืนเขย่งปลายเท้าและยืดคอให้มากที่สุดเพื่อจะได้เห็นหน้าแดฮยอนของผม ด้วยความสูงร้อยเจ็ดสิบกว่าทำให้ผมมองเห็นหน้าแดฮยอนได้ถนัด แม้จะมีป้ายเชียร์ ผ้าเชียร์ และกล้องถ่ายรูปทั้งหลายเบียดบังทัศนียภาพไปบ้าง

วันนี้เป็นวันแจกลายเซ็นครั้งแรกของวงดูโอ้วงใหม่ ‘แบ็บบิท’ มีหรือที่ ‘แคร์รอท’ หรือแฟนคลับของวงแบ็บบิทอย่างผม มุน จงออบ จะพลาดงานนี้ได้ ถึงผมจะไม่ได้พกป้ายเชียร์ ผ้าเชียร์ หรือแม้แต่กล้องมาเลยก็ตาม แต่อย่างน้อยผมก็อุดหนุนซีดีตั้งสามแผ่น ทำไมต้องซื้อถึงสามแผ่นน่ะหรือครับ แผ่นหนึ่งผมเก็บไว้ฟัง อีกสองแผ่นผมจะขอลายเซ็นแดฮยอนและฮิมชานคนละแผ่นเก็บไว้เป็นที่ระลึกว่าผมได้มางานแจกลายเซ็นครั้งแรกของแบ็บบิท

หลังจากแบ็ทบิททักทายแฟน ๆ แล้ว งานแจกลายเซ็นก็เริ่มขึ้น แฟน ๆ เข้าแถวเรียงหนึ่งเพื่อไปยังโต๊ะแจลายเซ็น ด้วยความที่แฟนคลับมากันเยอะมาก มาแจกลายเซ็นก็เริ่มขึ้นหลายบดบัง                                     now แถวจึงขดไปมาราวงูเลื้อย เท่าที่ดูผมอยู่ขดกลาง ๆ คงอีกสักชั่วโมงสองชั่วโมงกว่าจะถึงคิวผม

เมื่อไม่มีอะไรจะทำ ผมจึงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเข้าทวิตเตอร์ ส่งข้อความหาแดฮยอน

มุน จงออบ @moonup                                                                                                    now

@babbit_daehyun  เริ่มแล้ว ๆ ผมตื่นเต้นจัง~                                                                                                       

ไม่ใช่แค่ผมหรอกที่ส่งข้อความหาแดฮยอน ยังมีแฟน ๆ อีกหลายคนที่ส่งข้อความหาเขา เป็นเรื่องธรรมดาของแฟนคลับที่จะส่งข้อความหาศิลปินที่ชอบทางทวิตเตอร์ เพราะเป็นทางที่ทำให้รู้สึกใกล้ชิดกับเขามากที่สุด

เมื่อผมส่งข้อความเสร็จก็กลับมามองแบ็บบิทแจกลายเซ็นต่อ พวกเขายิ้มให้แฟน ๆ มือเซ็นชื่อ ส่วนปากก็พูดคุยกับแฟน ๆ ที่โต๊ะ มีแฟนคนหนึ่งให้ที่คาดผมหูกระต่ายสีดำกับทั้งคู่ด้วย ฮิมชานรับมาคาดโชว์ทันที แดฮยอนทำท่าเขิน ๆ แต่เพราะแฟน ๆ ขอร้อง เขาจึงหยิบขึ้นมาคาดผม แล้วสามวินาทีต่อมาก็รีบถอดออกทันที เรียกเสียงหัวเราะอย่างมีความสุขจากแฟนคลับได้เป็นอย่างดี

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป ใกล้ถึงคิวผมแล้ว เหลือคนที่ต่อแถวอยู่ข้างหน้าผมสองคน และคนที่อยู่ที่โต๊ะแจกลายเซ็นอีกสองคน

ใจผมเจ้นแรงด้วยความตื่นเต้น

ผ่านไปห้านาที ผมเป็นคนแรกของแถวแล้ว

เมื่อเด็กผู้หญิงที่อยู่หน้าโต๊ะฮิมชานเคลื่อนตัวไปหาแดฮยอน เจ้าหน้าที่ที่คุมแถวก็โบกมือให้ผมเดินไปที่โต๊ะ ผมรีบเดินไปอยู่ตรงหน้าฮิมชาน เขามองหน้าผมและส่งรอยยิ้มสดใสให้ เมื่อมาอยู่ใกล้ขนาดนี้ ผมก็พูดอะไรไม่ออก ได้แต่ยิ้มและส่งแผ่นซีดีให้เขาเซ็นให้

“ชื่ออะไรครับ” ฮิมชานถามชื่อผม ผมอึ้งไปนิดหนึ่งแล้วบอกชื่อตัวเองออกไป

“มะ มุน จงออบครับ”

“จงออบนะครับ” เขาเซ็นชื่อตัวเองเสร็จก็เขียนลงไปว่า ‘ขอบคุณที่มานะครับจงออบ : )’

เมื่อเขียนเสร็จเขาก็ส่งยิ้มสดใสให้ผม ผมยิ้มตาหยีแล้วบอกขอบคุณ ก่อนจะเดินไปหาแดฮยอน เด็กหญิงยังคงคุยกับแดฮยอนอยู่ เมื่อเห็นว่าผมเริ่มเดินเข้ามา เธอก็ขอจับมือแดฮยอนแล้วเดินออกจากโต๊ะไปอย่างอาลัยอาวรณ์ เธอคงเป็นแฟนคลับแดฮยอนเหมือนกับผม

แดฮยอนมองผมที่เดินเข้ามาหาแล้วส่งยิ้มบาง ๆ ให้ ผมแทบจะละลายอยู่ตรงนั้น ผมรักรอยยิ้มแบบนี้ของเขาเป็นที่สอง รองจากเสียงยามร้องเพลงของเขา

“ผมมุน จงออบครับ” ผมพูดพร้อมยื่นแผ่นซีดีให้

แดฮยอนเซ็นให้โดยไม่ได้พูดอะไร ตามประสาคนพูดน้อย เมื่อเขียนเสร็จเขาก็ส่งแผ่นซีดีคืนให้ผม ผมรับแผ่นซีดีคืนมา แล้วส่งยิ้มพร้อมขอบคุณเขา เขาก็ยิ้มตอบให้ผม ผมไม่อยากไปจากตรงนี้เลย แต่ต้องไปเพราะผู้หญิงที่รอต่อผมอยู่คุยกับฮิมชานเสร็จแล้ว

งานแจกลายเซ็นยังดำเนินต่อไปจนกระทั่งเย็น แฟน ๆ ที่ได้ลายเซ็นแล้วรวมทั้งผมด้วยก็ยังอยู่ที่งานไม่กลับไปไหน รอจนแบ็บบิทกล่าวลาและขึ้นรถไปแล้วนั่นแหละถึงทยอยกลับ แต่ผมยังคงยืนซึมซับบรรยากาศอยู่แถวนั้น ที่จัดงานเป็นลานกว้างใจกลางเมืองล้อมรอบด้วยตึกสูง ผมเงยหน้ามองฟ้า แม้ไม่เห็นดาวสักดวง ดวงจันทร์ก็ถูกอาคารสูงบดบัง แต่ผมคิดว่าท้องฟ้าที่ไม่มีอะไรประดับก็สวยงามในตัวเองอยู่แล้ว

ผมยกมือถือขึ้นถ่ายรูปท้องฟ้าอันว่างเปล่า ก่อนจะอัพรูปขึ้นเป็นรูปแทนตัวในทวิตเตอร์ หลังจากเปลี่ยนรูปแทนตัวแล้ว ผมก็เห็นข้อความหนึ่งของแดฮยอน

จอง แดฮยอน @babbit_daehyun                                                                                     2m
ผมดีใจมากที่ได้เจอทุกคนครับ ขอบคุณจริง ๆ ที่มา วันนี้มีความสุขมากเลย

ผมยิ้ม ก่อนจะพิมพ์ตอบไปว่า

มุน จงออบ @moonup                                                                                                    now

@babbit_daehyun ผมก็ดีใจที่ได้เจอแดฮยอน มีความสุขที่สุด ถึงพรุ่งนี้จะไม่ได้เจอกันก็ไม่เป็นไร ^^            

จอง แดฮยอน @babbit_daehyun                                                                                    now
พรุ่งนี้จะบินไปญี่ปุ่นแล้ว อวยพรให้ด้วยนะ

จอง แดฮยอน @babbit_daehyun                                                                                    now
แม้พรุ่งนี้จะไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่ก็อยากให้มีความสุขนะ คิดถึงบ่อย ๆ ด้วย จะคิดถึงบ่อย ๆ เหมือนกัน

ข้อความของแดฮยอนทำให้ผมยิ้ม ผมเก็บมือถือลงกระเป๋า ก่อนจะหยิบแผ่นซีดีแผ่นหนึ่งออกมา อ่านข้อความที่เขาเขียนให้ผม

จงออบ

สุขสันต์วันเกิดล่วงหน้า

แล้วจะซื้อของจากญี่ปุ่นมาฝาก

คิดถึงนะ

จอง แดฮยอน

END

เรื่องนี้ได้แรงบันดาลใจมาจากเพลง Secret Love ของ B.A.P ค่ะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ ^ ^