หนึ่งกระบี่เดียวดาย - นิยาย หนึ่งกระบี่เดียวดาย : Dek-D.com - Writer
×

    หนึ่งกระบี่เดียวดาย

    ไร้คำอธิบาย พันวจีหมื่นวาจาก็ไม่อาจเปรียบความรู้สึกของคนได้

    ผู้เข้าชมรวม

    4,390

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    9

    ผู้เข้าชมรวม


    4.38K

    ความคิดเห็น


    18

    คนติดตาม


    8
    จำนวนตอน :  6 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  12 ม.ค. 54 / 20:38 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

       

         
      
    นับตั้งแต่ฝึกวิชาสำเร็จ เฮ้งป่อหู้เองก็มีความสำรวมมากขึ้น คงเพราะจิตใจได้รับการขัดเกลา จนเข้มแข็ง  ปัญหาใหญ่ในตอนนี้ไม่ใช่พลังฝีมือของมัน   กำลังภายในและกำลังภายนอกของมันล้วนเปี่ยมล้นสมบูรณ์

        สิ่งที่มันขาดไปไม่เหมือนเช่นกาลก่อน คือ รอยยิ้ม   รอยยิ้มที่แม้ไม่ได้หมดจรดงดงาม แต่ก็ทำให้บังเกิดซึ่งความสุข   ยากนักที่ผู้คนจะรู้ถึงเรื่องนี้  คงมีเพียงอาจารย์ของมันเท่านั้นที่มองออก

       อาจดูเป็นเรื่องเล็กน้อย  แท้จริงแล้วรอยยิ้มนั้นมีคุณค่ายิ่ง   บางคนไขว่คว้าร่ำเรียนสุดยอดวิชา   ทุ่มเทแรงกายแรงใจ กลับลืมเลือนสิ่งเล็กน้อยเหล่านี้  หากวันหน้าประสบผลสำเร็จเป็นยอดคนเหนือยอดคน แต่ในใจกลับไร้ซึ่งความสุข  แม้กระทั่งรอยยิ้มยังลืมเลือน  เช่นนี้แล้วก็ไม่ต่างอะไรกับ ท่อนไม้ ที่แม้มีชีวิตแต่กลับอยู่โดดเดี่ยวเพียงลำพัง  รอวันย่อยสลายตามกาลเวลา

        แม้นว่าเรื่องนี้จะชื่อหนึ่งกระบี่เดียวดาย  แต่แท้จริงแล้วกลับไม่เดียวดาย  ความเดียวดายในที่นี้หมายถึงความอ้างว้างเพียงชั่วขณะ  อาจหมายถึงการใฝ่สันโดด  แต่ไม่ถึงกระทั่งบำเพ็ญเพียรภาวนาตัดขาดจากโลกภายนอก บรรลุถึงขั้นเซียนวิเศษ

        " ป่อหู้ รู้ไหมสิ่งที่ผู้คนไขว่คว้าหามันคือสิ่งใด  "  เตียว่านหยงกล่าว

    เด็กหนุ่ม ทำท่าครุ่นคิด มันเพียงตอบอย่างที่ปถุชนทั่วไปพึงตอบ " คงเป็น ลาภยศเงินทอง ชื่อเสียงสรรญเสริญกระมัง  "

    " ลาภยศเงินทองนั้นก็อาจใช่ แต่แท้จริงแล้วมนุษย์ใฝ่หาความสุข  แล้วความสุขของเจ้าละ  "

      เด็กหนุ่มทำหน้าปั้นยาก มันสั่นศีรษะคราหนึ่ง  " ไม่มีอันใด  "

    " เด็กเอย  เจ้าจงค้นหามัน  ความสุขของเจ้า   แม้ต้องตามหาสุดขอบฟ้าก็จงหามันให้พบ     เจ้าแม้นไม่รู้ซักวันคงตระหนักได้  ความสุขของผู้คนล้วนต่างกัน เราเชื่อว่าเจ้าหาได้ฝักใฝ่ในลาภยศเงินทอง  การใช้ชีวิตไร้เรื่องราวไปวัน ๆโดยไร้จุดหมายก็ไม่ต่างอะไรกับคนหลักลอย "

        คำพูดนี้ถึงกับเข้าไปทำลายความเศร้าในจิตใจมัน  แม้ไม่ได้ลึกซึ้ง แต่ก็แฝงด้วยสิ่งเตือนใจ   ' ความสุข '  สองคำนี้แหละที่มันต้องพึงตามหา

    มันสัตย์สาบานกับตัวเองว่า " ต้องหาความสุขให้พบ "  แม้พูดไปคล้ายเรื่องเหลวไหล แต่นี่สำหรับคนผู้หนึ่งกลับเป็นเรื่อที่ยิ่งใหญ่

      หยาดน้ำตาหลั่งไหลรินอาบสองแก้ม 
      นางหนึ่งรักมั่นคะนึงหา   นางหนึ่งทั้งรักทั้งแค้น
      หัวใจไม่สามารถตัดสองนางออกจากห้วงคำนึง
      เฝ้ารอวันพบหน้า  ยามพรากเศร้ากำสรด
      แม้นแบ่งภาคได้  คงล่องลอยติดตามไปทุกแห่งหน

      ***  ถ้ามีคำผิดไว้ค่อยแก้ทีหลัง  ถ้าผิดแบบทุเรศจริงๆอาจจะแก้ให้ด่วน แบบว่ามันเยอะ  ***

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น