หนึ่งกระบี่เดียวดาย
ไร้คำอธิบาย พันวจีหมื่นวาจาก็ไม่อาจเปรียบความรู้สึกของคนได้
ผู้เข้าชมรวม
4,390
ผู้เข้าชมเดือนนี้
9
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
นับตั้งแต่ฝึกวิชาสำเร็จ เฮ้งป่อหู้เองก็มีความสำรวมมากขึ้น คงเพราะจิตใจได้รับการขัดเกลา จนเข้มแข็ง ปัญหาใหญ่ในตอนนี้ไม่ใช่พลังฝีมือของมัน กำลังภายในและกำลังภายนอกของมันล้วนเปี่ยมล้นสมบูรณ์
สิ่งที่มันขาดไปไม่เหมือนเช่นกาลก่อน คือ รอยยิ้ม รอยยิ้มที่แม้ไม่ได้หมดจรดงดงาม แต่ก็ทำให้บังเกิดซึ่งความสุข ยากนักที่ผู้คนจะรู้ถึงเรื่องนี้ คงมีเพียงอาจารย์ของมันเท่านั้นที่มองออก
อาจดูเป็นเรื่องเล็กน้อย แท้จริงแล้วรอยยิ้มนั้นมีคุณค่ายิ่ง บางคนไขว่คว้าร่ำเรียนสุดยอดวิชา ทุ่มเทแรงกายแรงใจ กลับลืมเลือนสิ่งเล็กน้อยเหล่านี้ หากวันหน้าประสบผลสำเร็จเป็นยอดคนเหนือยอดคน แต่ในใจกลับไร้ซึ่งความสุข แม้กระทั่งรอยยิ้มยังลืมเลือน เช่นนี้แล้วก็ไม่ต่างอะไรกับ ท่อนไม้ ที่แม้มีชีวิตแต่กลับอยู่โดดเดี่ยวเพียงลำพัง รอวันย่อยสลายตามกาลเวลา
แม้นว่าเรื่องนี้จะชื่อหนึ่งกระบี่เดียวดาย แต่แท้จริงแล้วกลับไม่เดียวดาย ความเดียวดายในที่นี้หมายถึงความอ้างว้างเพียงชั่วขณะ อาจหมายถึงการใฝ่สันโดด แต่ไม่ถึงกระทั่งบำเพ็ญเพียรภาวนาตัดขาดจากโลกภายนอก บรรลุถึงขั้นเซียนวิเศษ
" ป่อหู้ รู้ไหมสิ่งที่ผู้คนไขว่คว้าหามันคือสิ่งใด " เตียว่านหยงกล่าว
เด็กหนุ่ม ทำท่าครุ่นคิด มันเพียงตอบอย่างที่ปถุชนทั่วไปพึงตอบ " คงเป็น ลาภยศเงินทอง ชื่อเสียงสรรญเสริญกระมัง "
" ลาภยศเงินทองนั้นก็อาจใช่ แต่แท้จริงแล้วมนุษย์ใฝ่หาความสุข แล้วความสุขของเจ้าละ "
เด็กหนุ่มทำหน้าปั้นยาก มันสั่นศีรษะคราหนึ่ง " ไม่มีอันใด "
" เด็กเอย เจ้าจงค้นหามัน ความสุขของเจ้า แม้ต้องตามหาสุดขอบฟ้าก็จงหามันให้พบ เจ้าแม้นไม่รู้ซักวันคงตระหนักได้ ความสุขของผู้คนล้วนต่างกัน เราเชื่อว่าเจ้าหาได้ฝักใฝ่ในลาภยศเงินทอง การใช้ชีวิตไร้เรื่องราวไปวัน ๆโดยไร้จุดหมายก็ไม่ต่างอะไรกับคนหลักลอย "
คำพูดนี้ถึงกับเข้าไปทำลายความเศร้าในจิตใจมัน แม้ไม่ได้ลึกซึ้ง แต่ก็แฝงด้วยสิ่งเตือนใจ ' ความสุข ' สองคำนี้แหละที่มันต้องพึงตามหา
มันสัตย์สาบานกับตัวเองว่า " ต้องหาความสุขให้พบ " แม้พูดไปคล้ายเรื่องเหลวไหล แต่นี่สำหรับคนผู้หนึ่งกลับเป็นเรื่อที่ยิ่งใหญ่
หยาดน้ำตาหลั่งไหลรินอาบสองแก้ม
นางหนึ่งรักมั่นคะนึงหา นางหนึ่งทั้งรักทั้งแค้น
หัวใจไม่สามารถตัดสองนางออกจากห้วงคำนึง
เฝ้ารอวันพบหน้า ยามพรากเศร้ากำสรด
แม้นแบ่งภาคได้ คงล่องลอยติดตามไปทุกแห่งหน
*** ถ้ามีคำผิดไว้ค่อยแก้ทีหลัง ถ้าผิดแบบทุเรศจริงๆอาจจะแก้ให้ด่วน แบบว่ามันเยอะ ***
ผลงานอื่นๆ ของ รักฝังใจ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ รักฝังใจ
ความคิดเห็น