คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : First Love ครึ่งจบ
านยอลสัาับเบฮยอนว่าะส่หมายมาหา
“อรุสวัสิ์รับ” เบฮยอนล่าวทัทายนส่หมาย้วยรอยยิ้ม หมายที่รอมาเป็นเือนะมาถึรึยันะ
นส่หมายยิ้มเศร้าๆมาให้เบฮยอน “อโทษนะเบฮยอน วันนี้ไม่มี”
เบฮยอนยยิ้มึ้น เาพูับัวเอเบาๆ “ไม่แน่อาะเป็นพรุ่นี้”
ไม่มีหมายถึเบฮยอน
ไม่มีเลย ไม่มีหมายาปาร์านยอล
เบฮยอนไม่เยิะออาเาหลี
“ันะไม่ไปไหน เี๋ยวานยอล็ะลับมาหาัน”
เบฮยอนไปไหนไม่ไ้ เาไ้แ่อยบอัวเอทุๆวัน้วยประโยเิมๆ
2ปีผ่านไป เบฮยอน็ยัรอานยอลอยู่ ยัรอหมายที่านยอลสัาว่าะส่มาให้ แ่็ยัไม่มีหมายสับับถูส่มา
และอี3ปี็ผ่านไป เบฮยอนยัรอ
ไม่มีานยอล ไม่มีหมาย ไม่มีเลยสัอย่า...
“ไปับันเหอะเบ” ลูฮานเสนอ “นี่เป็นโอาสที่พวเรารออยมาลอนะ นายเ้าับานนี้มาๆ ันส่ประวัินายไปแล้ว และพวเา็อบนาย นายะเป็นีไน์เนอร์ที่เ๋มาๆแน่ เบยอนอ่า”
เบฮยอนยิ้ม “อบุนะลูฮาน แ่ันทำไม่ไ้”
วามพยายามอลูฮานสูเปล่า เาพยายามอย่าที่สุที่ะโน้มนาวเบฮยอนแ่ำพูและำลัใที่เาให้เบฮยอนมันไม่ไ้มีประโยน์อะไรเลย
“านยอลบอให้ันรอ ันะรอ”
“นี่มันผ่านมา 5ปีแล้วนะเบ”
“แ่5ปีเอ มันไม่ไ้นานนานั้นสัหน่อย”
“เบฮยอน” ทั้หมหวั ทั้เศร้า ทั้อ้าว้า
“ันะรอลูฮาน”
“ันะรอานยอล”
“วามรัมันไม่ไ้เ็บปวหรอ แ่วามเป็นริอะใ่” เบฮยอนัเพ้อ หลัาารรออยที่ผ่านไปอี2ปี เบฮยอนเริ่มเหนื่อย
“เบ พอไ้แล้ว นายเมาแล้วเนี่ย”
“่วมอ้น ่วมอปลาย นมหาลัย ทุรั้ที่ันมอไปที่เา ม-มันโระเ็บเลย” เบฮยอนไม่เยร้อไห้เลย ั้แ่เาสารภาพับานยอลว่าเาอบผู้าย เาไม่ไ้ร้อให้เลยอนนั้นอนที่เาโนพ่ออเาทำร้าย เบฮยอนไม่ไ้ร้อเลยอนที่เาโนทั้รอบรัวปิเสธ เบฮยอนไม่ไ้ร้อเลยอนานยอลทิ้เาไป เบฮยอนไม่ไ้ร้อเลยอนเห็นานยอลูบับนอื่น เบฮยอนไม่เยร้อเลย
แ่วันนี้ เบฮยอนำลัร้อไห้
“น-นายไม่รู้หรอว่ามันเ็บปวแ่ไหน เวลาเรารัใรสันที่ไม่มีวันเป็นอเรา” เบฮยอนร้อไห้ออมา
“7ปีแล้วที่เาทิ้ันไปลูฮาน แ่ันยัรัเา แ่เาไม่เยเลย ไม่เยรััน ฮ-ฮึ แม่ไม่เยเลย”
“เบฮยอน...”
“ันอโทษนะ นายเพิ่ไ้ลับมาเาหลี แ่ันลับเป็นแบบนี้ พูบ้าอะไรไม่รู้ใส่นาย”
“เบฮยอน”
“แ่นายรู้ไหมอะไรที่เ็บปวที่สุ” เบฮยอนยเหล้าึ้นื่ม “ันยัรัเา ันยัรั ทั้ๆที่รู้ว่าไม่มีหวัอะไรเลย ถึเาะไม่ไ้รัันริ ถึเาะทิ้ันไป ัน็ยัรั ยัรัเา ลูฮาน ันยัรัานยอล”
“ถึเาะไม่เยรัันเลย”
หลัาเวลาผ่านไปอีปี เบฮยอนัสินใะไปาที่นี่
“นายแน่ในะเบ” ลูฮานถามอย่าลัเล
“อืม” เบฮยอนอบ ลูฮานไ้ยินเบฮยอนเอ่ยออมาอย่ายาลำบาาปลายสาย
“เอันพรุ่นี้แล้วันนะ เี๋ยวันไปรับ”
“โอเ”
เบฮยอนหันไปมอบ้านอเาเป็นรั้สุท้าย เารวระเป๋าอีรั้เพื่อวามแน่ใว่าไม่ไ้ลืมอะไรไว้ เาหันหลัและเินไปยัรถอเา นที่เาุ้นเยอยู่ีๆ็มายืนอยู่รหน้าเา วามรู้สึทุๆอย่ามันีลับมาทั้หม
“านยอล”
“อโทษ”
หนึ่ำ สอพยา์ มันสาสมารถทำให้โลอเบฮยอนลับมามีีวิอีรั้
“ปะป๊า”
เ็ผู้ายัวเล็นนึเินามานยอลมา
มันือวามริสินะ...
านยอลแ่านแล้ว เบฮยอนแน่ใ ที่ผ่านมาานยอลไม่เยรัเาเลย เบฮยอนพยายามลั้นน้ำาเอาไว้แ่มันลับไหลออมา เบฮยอนไม่แน่ใว่าน้ำามันไหลออมาเพราะเาีใที่ไ้เอานยอลหรือเสียใเพราะหัวใอเาโระเ็บปว หรือเาไ้รู้วามริที่แสนเศร้าว่าที่ผ่านมาเาิถู านยอลไม่เยรัเาเลย
“ว่าไ” เบฮยอนปาน้ำาออและย่อลในระับเียวับเ็น้อยรหน้า เาไ้ิ้วับาอานยอลมาสินะ
“ีรับ” เ็น้อยอบลับมา เายิ้มโว์ฟันสวยอเา “พี่เ็บหรือเปล่ารับ” เ็น้อยถาม
“ป่าวนี่รับ” เบฮยอนอบ
“แม่ผมบอว่านนนึร้อไห้เพราะพวเารู้สึเ็บปว พี่็้อเ็บสิรับเพราะพี่ร้อไห้นี่หน่า”
“บาที นนนั้นเาอาะร้อไห้เพราะเาีใ็ไ้นะ” เบฮยอนอบ พยายามวบุมัวเอไม่ให้สะอื้นออไป
“พี่ำลัีใเหรอรับ” เ็น้อยถาม เบฮยอนไม่ไ้อบอะไรลับไป
“ถ้าุแม่อยู่ที่นี่ ุแม่ะเ็น้ำาให้พี่แบบทีุ่แม่เยทำให้ปะป๊า เวลาปะป๊าร้อไห้อนลาืนเพ้อถึสวรร์อปะป๊า”
“สวรร์?”
“รับ ุแม่็อยู่ที่นั่น แ่ปะป๊าบอว่าุแม่อยู่อีสวรร์นึ” เ็น้อยเล่า “สวรร์อุแม่อยู่ไลมาเลย”
เบฮยอนเบิา้า้วยวามใ และเป็นรั้แรที่เบฮยอนสบาับานยอล านยอลทำไ้แ่ยิ้มเศร้าๆลับมาให้
“ใ่แล้ว สวรร์อยู่ไลมาๆ นายไม่อยาไปที่นั่นหรอใ่ไหม” เบฮยอนปาน้ำาออไป
“ผมไม่เ้าใอะรับ” เ็น้อยอบลับมาอย่าๆ แ่เบฮยอนนี่แหละที่ไม่เ้าใยิ่ว่า
“ทำไมละ?”
“ปะป๊าบอว่าุแม่ไปอยู่สวรร์ที่ไลแสนไล แ่เมื่อวานปะป๊าบอผมว่าวันนี้พวเราำลัะไปที่สวรร์อปะป๊า”
เบฮยอนอบไม่ถู
“สวรร์ที่แสนไล” ือประโยเียวที่เบฮยอนเอ่ยออมา
“ปะป๊าบอว่าปะป๊าทิ้สวรร์อปะป๊าไว้ ปะป๊าะไปเอาืน สวรร์นี่ือสถานที่เหรอฮะ หรือว่าเป็นสิ่อ?”
“น-นายน่ารัมาเลยนะ” เบฮยอนพยายามเปลี่ยนเรื่อุย
“พี่ลัฮะ” เ็น้อยหัวเราะ เบฮยอนิว่ารอยยิ้มอเ้าัวเล็สใสยิ่ว่าานยอละอี ถึทั้รอยยิ้มทั้ฟันะไ้มาเ็มๆ็เหอะ
“เป็นเพื่อนับผมนะรับ” เ็น้อยพู
“ไ้เลย นายื่ออะไรละัวเล็”
“ื่ออผมเป็นื่อพิเศษนะ ปะป๊าบอว่า ื่ออผมมาารัแรอปะป๊า และ็ือสวรร์อปะป๊า ผมมีื่อเียวับสวรร์อปะป๊าเลยนะ” เ็น้อยยิ้มว้าและมอมายัเบฮยอน
“ผมื่อเบฮยอนรับ”
-------
บแล้วน้อออออออออ ภาษา่าวยเสียเหลือเินเ้อ 55555555
อโทษอีทีนะะ เราอบพิมพ์ื่อเบฮยอนแบบเนี้ยอะ มันไม่ินเนอะ
เราพยามะเปลี่ยน แ่มันะมั่วละทีนี้ เพราะทันะปนันหมเลย 555555
บสัทีเนอะ แปลรั้แร าแท้ 555555555
อบุที่เ้ามาอ่านนะะ
ความคิดเห็น