เขาว่ากันว่า....สิ่งที่น่ากลัวที่สุด คือสิ่งที่เราจะผูกพันกับมันที่สุด....บางอย่างก็เปลี่ยนไป....แต่ข้ารู้ว่ายังไง....ใจข้ายังเหมือนเดิม....การที่เคยมีไม่รู้สึกเศร้ากว่าการที่ไม่เคยมี แต่ก่อนเขาเคยอยู่ตรงนี้.....แต่บัดนี้.....เขาหายไปแล้ว.......
ข้าชื่อ เพ็ญ ลูกสาวของเสือทิว พ่อข้าเป็นพรานล่าสัตว์ขายให้กับเหล่าสลัดอากาศ พวกเราอยู่กันเป็นทีม รวมข้าก็ประมาณ4คน วันนึงพ่อเจอตัวอะไรบางอย่าง ร่างของมันเป็นสีม่วง พ่อบอกว่าเจอมันนอนสลบอยู่ที่กลางป่า
ก็เลยเก็บมาด้วย ตั้งแต่วันนั้นเราก็มีกัน5 คน พ่อตั้งชื่อให้เขาว่า บาก ข้ากับบากสนิทกันมาก สนิทจนบางครั้งอาจเกินเลยคำว่า "เพื่อน" ไป แต่แล้ว.....เราุก็ต้องแยกจากกัน....โดยไม่รู้ว่า....จะได้เจอกันอีกเมื่อไหร่....
เพ็ญ
บาก (พรานทมิฬ)
"ปีศาจ....มันก็มีหัวใจเหมือนกับคนนั่นแหละ"
แถม
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น