ปราบพยศคุณชายสกุลอู๋

“อึก...พอ...พอแล้ว...ข้าไม่ไหวแล้ว...”

“อืมม..ซวนซวน ข้าก็ไม่ไหวแล้วเช่นกัน เช่นนั้นเจ้าก็หาที่ยึดเหนี่ยวไว้ให้มั่นเล่า”

ปึก!! ปัก!!ปึก!! ปัก!!

“อ๊าา....เจ้าบ้า เจ้าคนชั่วเย่าหยาง ข้าขอสาปแช่งเจ้า...”

“สาปแช่งให้ข้ารักเพียงแต่เจ้าเท่านั้นก็พอ”

*** นิยายไม่อ้างอิงประวัติศาสตร์ใดๆทั้งสิ้น ความสมเหตุสมผลไม่มี เนื้อหาเพื่อความบันเทิง หากอ่านแล้วไม่บันเทิงกดผ่านไปเบาๆนะฮะ ***