จอมเทพ ราชันมาร

จอมเทพ ราชันมาร

ประพันธ์โดย…ทิตภากร:กันต์ระพี

เมื่อเทพตกสวรรค์หลงกลปีศาจ วางเดิมพันที่ต้องแลกด้วยชีวิต ภายใต้เงื่อนไขห้ามปลิดชีพสตรีลามก 

เขาจะทำให้นางมอบชีวิตให้เองได้เช่นไร!

*************************************

“หมั่นโถว! อย่าทำอย่างนี้สิ ไม่เห็นเหรอ เสี่ยวโต้วติง[1]ยังเล็กอยู่” ลู่จิวหลิงพูดไป ก็ใช้ชายแขนเสื้อเช็ดน้ำลายตามขนแมว 

หมิงเขอในร่างจำแลงมองตาปริบๆ หมั่นโถวมีสีขาว นางคงหมายถึงสุนัขขี้เล่นตัวนั้น ส่วนเสี่ยวโต้งติงที่ว่า...คือผู้ใด? สรรพนามที่มีความหมายน่ารักน่าเอ็นดูเช่นนั้น เหมาะสำหรับใช้เรียกสตรี คงมิใช่เขาหรอก

          ทว่า...

          “อี๋ น้ำลายหมั่นโถวเปรอะเสี่ยวโต้วติงเหม็นหมดแล้ว ไปอาบน้ำกันเถอะ จะได้ตัวหอมๆ” ลู่จิวหลิวใช้ปลายนิ้วแตะปลายจมูกแมวแล้วเดินยิ้มเริงร่าเข้าไปในตัวบ้าน

หมิงเขอกลอกตา ส่งเสียงเหมียวๆ ประท้วงตลอดทาง ไม่เข้าใจ สตรีแซ่ลู่เรียกเขาเช่นนี้ได้เช่นไร ทั้งที่ร่างจำแลงนี้เป็นแมวเพศผู้ กว่านางจะรู้เรื่องนี้ ก็จับเขาอาบน้ำแล้วคลำไปเจอ...

          “อ้าว เสี่ยวโต้วติงมีปิกาจูเหรอเนี่ย เป็นแมวตัวผู้อย่างนี้ ก็ต้องเรียกว่าเสี่ยวฉง[2]สินะ ชอบไหม ชื่อนี้เหมาะมากเลยนะ เจ้าหนอนน้อย” ลู่จิวหลิงมองอัณฑะแมวแล้วหัวเราะขบขัน

หมิงเขอในร่างจำแลงนั้นได้แต่กัดฟันกรอด ขำไม่ออก ทั้งโกรธ ทั้งอาย สตรีแซ่ลู่ผู้นี้กล้าล่วงเกินจอมมารผู้เป็นราชันปีศาจ ไม่ว่าจะเป็นการกระทำหรือถ้อยคำที่เรียกขานล้วนไม่ถูกจริต

‘หน็อย...เจ้ามนุษย์ไร้ยางอาย ข้าไม่เคยพบเห็นสตรีใดลามกเช่นเจ้า!’

---

[1]เสี่ยวโต้วติง แปลว่า น่ารัก น่าเอ็นดู

[2]เสี่ยวฉง แปลว่า หนอนน้อย