ลำดับตอนที่ #23
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : บทที่ยี่สิบสาม
เย็นวันนี้ที่มหาวิทยาลัยมีงานราตรีเพื่อฉลองจัดงานประมูลเสื้อให้เด็กผู้ยากไร้โดยชาลิตากับอัศนัยกําลังเป็นกังวลเพราะเป็นห่วงกังสดาล เเต่จู่ๆอัศวินก็เลือกที่จะส่งกังสดาลโดยไม่เลือกที่จะร่วมงานเพราะรู้ว่ากังสดาลไม่อยากพบหน้าตนเเละเดินไปหาอัศนัยเพียงครู่เดียวเพื่อขอร้องให้อัศนัยไปส่งกังสดาลเหรอให้ใครก็ตามที่ไว้ใจได้ไปส่งกังสดาลท่ามกลางความตกใจของอัศนัย จากนั้นไม่นานเปรมสินีในชุดสวยก็เดินเข้ามาหาอัศนัย ชาลิตาเลยเลือกที่จะหลีกทางไป ก่อนที่รสรินจะเดินเข้ามาหากังสดาล
"เป็นยังไงบ้างจ๊ะ หวังฮุบสมบัติของพี่ชายฉันจนโดนพี่ชายของฉันสั่งเก็บพ่อของเธอ!" รสรินทักทายกังสดาลกับนํ้าเสียงที่เตรียมเข้ามาเยาะเย้ย
"กรุณาอย่ามายุ่งกับฉัน!" กังสดาลขึ้นเสียงก่อนจะเดินหนีขึ้นไปทางบันไดเเต่รสรินยังไม่ยอมหยุดวิ่งตามกังสดาลขึ้นไปบนบันได
"ยอมรับความจริงไม่ได้เหรอไงที่โลภมากจนพ่อของเธอตาย....ว้าย"
พูดไม่ทันจบกังสดาลที่เข็มเเข็งขึ้นก็สะบัดมือตบหน้าของรสรินจนรสรินพลัดท่าตบบันได้จากนั้นกังสดาลก็เดินตามรสรินลงมา
"ฉันบอกเเล้วไงว่าอย่ามายุ่งกับฉัน!" กังสดาลขึ้นเสียงใส่รสริน
"นี่เเกกล้าตบฉันเหรอนังเด็กชั้นตํ่า!"
รสรินลุกขึ้นมาเพื่อที่จะต่อสู้กับกังสดาลเเต่ก็สู้เเรงเเค้นของกังสดาลที่คอยหลบเเละตบรสรินเพื่อฝ่ายเดียวไม่ได้ท่ามกลางความตกใจของทุกคนโดยเฉพาะหน้าที่ผู้ดูเเลนักเรียนอย่างชาลิตาเเละลูกชายเจ้าของมหาวิทยาลัยอย่างอัศนัยไม่ได้ ทั้งสองกําลังจะวิ่งไปเเต่จู่ๆอัศวินกับลูกน้องก็วิ่งกลับมาก่อนเพราะอัศวินกําลังจะเอาหนังสือที่กังสดาลลืมไว้ในรถมาคืนให้พอดีเเต่ดันเห็นเธอเทาะเลาะวิวาทกับรสรินเสียก่อนจึงลากตัวของเธอให้ออกมาจากรสรินเเละให้ลูกน้องจับตัวของรสรินออกมาจากตัวของเธอ
"เป็นบ้าอะไรของเเก! รับไม่ได้เหรอไงที่พี่ชายของฉันต้องสั่งเก็บพ่อฉันตํ่าของเเกเพราะไม่อยากจะเจียดเศษเงินให้เเก......โอ้ย!"
คราวนี้ไม่ใช่กังสดาลเเต่เป็นอัศวินซึ่งเป็นฝ่ายตบหน้าของรสรินจนหันไปอย่างเเรงท่ามกลางความตกใจของทุกคนในมหาวิทยาลัย
"หุบปากไปเเละอย่ามาใส่ร้ายเมียของพี่ถ้าไม่รู้เรื่องอะไร.......สมหมายพาตัวรินออกไปได้เเล้วไป!" อัศวินสั่งลูกน้องให้รีบลากตัวรสรินออกไปข้างนอกงานด้วยความโมโหก่อนจะหันหน้ากลับไปมองกังสดาล
"ป่านเป็นยังไงบ้าง เจ็บตรงไหนเหรอเปล่า........โอ้ย"
มือที่จับหน้ากังสดาลอยู่ถึงกับตกลงไปเมื่อถูกหญิงสาวสะบัดตบหน้าของชายหนุ่มเพราะโกรธเมื่อได้ยินรสรินพูดถึงชายหนุ่มที่เข้าใจว่าเป็นบิดาของเธอที่เธอเข้าใจว่าอัศวินเป็นคนสั่งฆ่าให้ตายอย่างเลือดเย็น
"ป่านเกลียดคุณ ไม่ว่าคุณจะเเกล้งทําดียังไง ชีวิตพ่อของป่านก็ไม่มีทางฟื้นคืนชีพขึ้นมาหรอก! คุณมันก็ไม่ต่างอะไรจากฆาตกรรม วันนึงกรรมมันจะตามสนองคุณกับสิ่งที่คุณทําไว้กับป่านเเล้วก็พ่อของป่าน"
กังสดาลผลักอกของอัศวินเเล้ววิ่งหนีออกไปนอกงาน อัศวินจับหน้าของตัวเองโดยถูกมองทั้งงานก่อนจะรีบพาลูกน้องตามออกไป ชาลิตากับอัศนัยมองหน้ากันเจื่อนๆเพราะตกใจทําอะไรกันไม่ถูก เช่นเดียวกับทุกคนในงาน ชาลิตากับอัศนัยจึงต้องเเก้งานกันโดยขึ้นไปบนเวทีเเล้วบอกว่าจะเเจกของรางวัลร่วมเล่นเกมส์ซึ่งมันก็สามารถเรียกเเขกให้อยากกลับมาร่วมงานเหมือนเดิมอีกครั้งเเม้มันจะไม่เท่าเดิมก็ตาม
"เป็นยังไงบ้างจ๊ะ หวังฮุบสมบัติของพี่ชายฉันจนโดนพี่ชายของฉันสั่งเก็บพ่อของเธอ!" รสรินทักทายกังสดาลกับนํ้าเสียงที่เตรียมเข้ามาเยาะเย้ย
"กรุณาอย่ามายุ่งกับฉัน!" กังสดาลขึ้นเสียงก่อนจะเดินหนีขึ้นไปทางบันไดเเต่รสรินยังไม่ยอมหยุดวิ่งตามกังสดาลขึ้นไปบนบันได
"ยอมรับความจริงไม่ได้เหรอไงที่โลภมากจนพ่อของเธอตาย....ว้าย"
พูดไม่ทันจบกังสดาลที่เข็มเเข็งขึ้นก็สะบัดมือตบหน้าของรสรินจนรสรินพลัดท่าตบบันได้จากนั้นกังสดาลก็เดินตามรสรินลงมา
"ฉันบอกเเล้วไงว่าอย่ามายุ่งกับฉัน!" กังสดาลขึ้นเสียงใส่รสริน
"นี่เเกกล้าตบฉันเหรอนังเด็กชั้นตํ่า!"
รสรินลุกขึ้นมาเพื่อที่จะต่อสู้กับกังสดาลเเต่ก็สู้เเรงเเค้นของกังสดาลที่คอยหลบเเละตบรสรินเพื่อฝ่ายเดียวไม่ได้ท่ามกลางความตกใจของทุกคนโดยเฉพาะหน้าที่ผู้ดูเเลนักเรียนอย่างชาลิตาเเละลูกชายเจ้าของมหาวิทยาลัยอย่างอัศนัยไม่ได้ ทั้งสองกําลังจะวิ่งไปเเต่จู่ๆอัศวินกับลูกน้องก็วิ่งกลับมาก่อนเพราะอัศวินกําลังจะเอาหนังสือที่กังสดาลลืมไว้ในรถมาคืนให้พอดีเเต่ดันเห็นเธอเทาะเลาะวิวาทกับรสรินเสียก่อนจึงลากตัวของเธอให้ออกมาจากรสรินเเละให้ลูกน้องจับตัวของรสรินออกมาจากตัวของเธอ
"เป็นบ้าอะไรของเเก! รับไม่ได้เหรอไงที่พี่ชายของฉันต้องสั่งเก็บพ่อฉันตํ่าของเเกเพราะไม่อยากจะเจียดเศษเงินให้เเก......โอ้ย!"
คราวนี้ไม่ใช่กังสดาลเเต่เป็นอัศวินซึ่งเป็นฝ่ายตบหน้าของรสรินจนหันไปอย่างเเรงท่ามกลางความตกใจของทุกคนในมหาวิทยาลัย
"หุบปากไปเเละอย่ามาใส่ร้ายเมียของพี่ถ้าไม่รู้เรื่องอะไร.......สมหมายพาตัวรินออกไปได้เเล้วไป!" อัศวินสั่งลูกน้องให้รีบลากตัวรสรินออกไปข้างนอกงานด้วยความโมโหก่อนจะหันหน้ากลับไปมองกังสดาล
"ป่านเป็นยังไงบ้าง เจ็บตรงไหนเหรอเปล่า........โอ้ย"
มือที่จับหน้ากังสดาลอยู่ถึงกับตกลงไปเมื่อถูกหญิงสาวสะบัดตบหน้าของชายหนุ่มเพราะโกรธเมื่อได้ยินรสรินพูดถึงชายหนุ่มที่เข้าใจว่าเป็นบิดาของเธอที่เธอเข้าใจว่าอัศวินเป็นคนสั่งฆ่าให้ตายอย่างเลือดเย็น
"ป่านเกลียดคุณ ไม่ว่าคุณจะเเกล้งทําดียังไง ชีวิตพ่อของป่านก็ไม่มีทางฟื้นคืนชีพขึ้นมาหรอก! คุณมันก็ไม่ต่างอะไรจากฆาตกรรม วันนึงกรรมมันจะตามสนองคุณกับสิ่งที่คุณทําไว้กับป่านเเล้วก็พ่อของป่าน"
กังสดาลผลักอกของอัศวินเเล้ววิ่งหนีออกไปนอกงาน อัศวินจับหน้าของตัวเองโดยถูกมองทั้งงานก่อนจะรีบพาลูกน้องตามออกไป ชาลิตากับอัศนัยมองหน้ากันเจื่อนๆเพราะตกใจทําอะไรกันไม่ถูก เช่นเดียวกับทุกคนในงาน ชาลิตากับอัศนัยจึงต้องเเก้งานกันโดยขึ้นไปบนเวทีเเล้วบอกว่าจะเเจกของรางวัลร่วมเล่นเกมส์ซึ่งมันก็สามารถเรียกเเขกให้อยากกลับมาร่วมงานเหมือนเดิมอีกครั้งเเม้มันจะไม่เท่าเดิมก็ตาม
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น