ลำดับตอนที่ #28
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #28 : บทที่ยี่สิบเเปด
กมลภัทรพาโสภิตากลับกรุงเทพทันทีเเล้วก็พาเข้าอําเภอเพื่อไปจดทะเบียนสมรส กมลภัทรเซ็นอย่างไม่รอช้า เเต่พอถึงคิวโสภิตาเธอกลับยังไม่พร้อมที่จะเซ็น กมลภัทรเลยจับมือของเธอไว้ทันที
"เซ็นสินิ่ม.....คิดอะไรอยู่เหรอ หืม......." กมลภัทรถามโสภิตา
"คือนิ่ม........"
โสภิตากลัวที่จะต้องพบกับความเสียใจอีกจึงไม่กล้าที่จะลงมือเซ็นเเต่ถ้าเธอไม่เซ็นเธอก็กลัวว่าเขาจะทําอะไรบ้าๆขึ้นมาจริงๆเลยยอมหลับตาก่อนที่จะเซ็นเป็นภรรยาของเขาอย่างถูกต้องตามกฎหมาย
"เรียบร้อย ตอนนี้คุณทั้งสองก็เป็นสามีภรรยากันอย่างถูกต้องตามกฎหมายเเล้วน่ะครับ" พนักงานเอ่ยบอกกมลภัทรกับโสภิตา
"นิ่มไม่ต้องเป็นกังวลไปหรอกน่ะ พี่สัญญาว่าพี่จะไม่มีทางทําอะไรให้นิ่มเสียใจอีกเป็นอันขาด" กมลภัทรเอ่ยบอกโสภิตา
กมลภัทรพาโสภิตากลับบ้านโดยมีคนดีใจมากมายที่เห็นโสภิตาไม่ว่าจะเป็นบิดามารดาของกมลภัทรเหรอนวลเเจ่ม หลังจากนั้นกมลภัทรก็พาโสภิตาขึ้นห้องของเขาพร้อมกับกอดเเล้วหอมเเก้มของเธอเอาไว้
"ไหนลองบอกรักพี่ให้พี่ชื่นใจหน่อยสิจ๊ะ" กมลภัทรกระซิบที่ข้างหูของเธอ
โสภิตาเงียบไม่ตอบ กมลภัทรเลยเอนหน้าเข้าไปประชิดเเก้มของเธอ
"ถ้านิ่มไม่บอกรักพี่ พี่ก็จะไม่หยุดหอมเเก้มนิ่มน่ะครับ"
กมลภัทรหอมเเก้มโสภิตาซ้ายขวา โสภิตาพยายามเบี่ยงหน้าหลบหนีก่อนจะยืนหยุดนิ่มพร้อมนํ้าตาเพราะยังไม่พร้อมที่จะให้อภัยเขาจริงๆ
"นิ่ม......นี่นิ่มเป็นอะไรไปอ่ะจ๊ะ ร้องไห้ทําไม" กมลภัทรถามโสภิตา
"เปล่าค่ะ นิ่มไม่ได้เป็นอะไร" โสภิตาเเก้ตัวเพราะไม่อยากให้เขาเครียด
"ไม่ได้เป็นอะไรเเล้วร้องไห้ทําไม อย่าบอกพี่น่ะว่ายังโกรธพี่อยู่"
"นิ่มขอโทษค่ะเเต่นิ่มยังทําใจไม่ได้" โสภิตาตอบไปตามตรง
"ทําใจไม่ได้เรื่องอะไร เราจดทะเบียนสมรสกันเเล้วน่ะนิ่ม เราควรที่จะเริ่มต้นกันใหม่ได้เเล้ว ลืมอดีตทั้งหมด เเล้วนับหนึ่งกันใหม่ด้วยกันน่ะครับ"
"ขอเวลานิ่มหน่อยน่ะค่ะ นิ่มจะพยายาม" โสภิตาเอ่ยขึ้นมา
"ถึงกับต้องพยายามเลยเหรอ เเค่เริ่มต้นใหม่กับพี่นี่มันยากมากนักเหรอไงจ๊ะ หืม......คนดีของพี่" กมลภัทรเอ่ยถามโสภิตา
"นิ่มง่วงเเล้วขอตัวไปนอนก่อนน่ะค่ะ"
โสภิตาเดินขึ้นไปบนเตียงนอน กมลภัทรขึ้นตามโอบกอดเธอไว้ ถ้าเป็นเมื่อก่อนวันนี้คงเป็นวันที่เธอมีความสุขที่สุดเเต่เธอไม่เข้าใจว่าทําไมตอนนี้เธอถึงไม่คิดเบบนั้น เธออยากจะเริ่มต้นใหม่กับเขาเเต่ใจของเธอดันกลัว กลัวว่าเขาจะทําให้เธอเสียใจอีก
"เซ็นสินิ่ม.....คิดอะไรอยู่เหรอ หืม......." กมลภัทรถามโสภิตา
"คือนิ่ม........"
โสภิตากลัวที่จะต้องพบกับความเสียใจอีกจึงไม่กล้าที่จะลงมือเซ็นเเต่ถ้าเธอไม่เซ็นเธอก็กลัวว่าเขาจะทําอะไรบ้าๆขึ้นมาจริงๆเลยยอมหลับตาก่อนที่จะเซ็นเป็นภรรยาของเขาอย่างถูกต้องตามกฎหมาย
"เรียบร้อย ตอนนี้คุณทั้งสองก็เป็นสามีภรรยากันอย่างถูกต้องตามกฎหมายเเล้วน่ะครับ" พนักงานเอ่ยบอกกมลภัทรกับโสภิตา
"นิ่มไม่ต้องเป็นกังวลไปหรอกน่ะ พี่สัญญาว่าพี่จะไม่มีทางทําอะไรให้นิ่มเสียใจอีกเป็นอันขาด" กมลภัทรเอ่ยบอกโสภิตา
กมลภัทรพาโสภิตากลับบ้านโดยมีคนดีใจมากมายที่เห็นโสภิตาไม่ว่าจะเป็นบิดามารดาของกมลภัทรเหรอนวลเเจ่ม หลังจากนั้นกมลภัทรก็พาโสภิตาขึ้นห้องของเขาพร้อมกับกอดเเล้วหอมเเก้มของเธอเอาไว้
"ไหนลองบอกรักพี่ให้พี่ชื่นใจหน่อยสิจ๊ะ" กมลภัทรกระซิบที่ข้างหูของเธอ
โสภิตาเงียบไม่ตอบ กมลภัทรเลยเอนหน้าเข้าไปประชิดเเก้มของเธอ
"ถ้านิ่มไม่บอกรักพี่ พี่ก็จะไม่หยุดหอมเเก้มนิ่มน่ะครับ"
กมลภัทรหอมเเก้มโสภิตาซ้ายขวา โสภิตาพยายามเบี่ยงหน้าหลบหนีก่อนจะยืนหยุดนิ่มพร้อมนํ้าตาเพราะยังไม่พร้อมที่จะให้อภัยเขาจริงๆ
"นิ่ม......นี่นิ่มเป็นอะไรไปอ่ะจ๊ะ ร้องไห้ทําไม" กมลภัทรถามโสภิตา
"เปล่าค่ะ นิ่มไม่ได้เป็นอะไร" โสภิตาเเก้ตัวเพราะไม่อยากให้เขาเครียด
"ไม่ได้เป็นอะไรเเล้วร้องไห้ทําไม อย่าบอกพี่น่ะว่ายังโกรธพี่อยู่"
"นิ่มขอโทษค่ะเเต่นิ่มยังทําใจไม่ได้" โสภิตาตอบไปตามตรง
"ทําใจไม่ได้เรื่องอะไร เราจดทะเบียนสมรสกันเเล้วน่ะนิ่ม เราควรที่จะเริ่มต้นกันใหม่ได้เเล้ว ลืมอดีตทั้งหมด เเล้วนับหนึ่งกันใหม่ด้วยกันน่ะครับ"
"ขอเวลานิ่มหน่อยน่ะค่ะ นิ่มจะพยายาม" โสภิตาเอ่ยขึ้นมา
"ถึงกับต้องพยายามเลยเหรอ เเค่เริ่มต้นใหม่กับพี่นี่มันยากมากนักเหรอไงจ๊ะ หืม......คนดีของพี่" กมลภัทรเอ่ยถามโสภิตา
"นิ่มง่วงเเล้วขอตัวไปนอนก่อนน่ะค่ะ"
โสภิตาเดินขึ้นไปบนเตียงนอน กมลภัทรขึ้นตามโอบกอดเธอไว้ ถ้าเป็นเมื่อก่อนวันนี้คงเป็นวันที่เธอมีความสุขที่สุดเเต่เธอไม่เข้าใจว่าทําไมตอนนี้เธอถึงไม่คิดเบบนั้น เธออยากจะเริ่มต้นใหม่กับเขาเเต่ใจของเธอดันกลัว กลัวว่าเขาจะทําให้เธอเสียใจอีก
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น