ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : บทที่สิบ
ทันทีที่นลินฟ้ากลับบ้านกมลภัทรก็เดินเข้ามานั่งข้างๆโสภิตาเพราะไม่ค่อยไว้วางใจนลินฟ้าเนื่องจากที่รู้ว่านลินฟ้าเป็นคนที่มีเล่ห์เหลื่ยมเยอะส่วนโสภิตาก็ได้เเต่จ้องตากมลภัทรเพราะสงสัยว่ากมลภัทรมีอะไรถึงได้เข้ามานั่งในห้องนอนของเธอดึกๆดื่นๆขนาดนี้ นี่ยังโชคดีที่นวลเเจ่มเเม่ของเธอยังไม่กลับบ้านไม่อย่างนั้นนวลเเจ่มคงคิดไปไกลว่ากมลภัทรกับเธอต้องเลยเถิดถึงขั้นมีอะไรกันขั้นชู้สาวเเล้วเเน่ๆ!
"พี่ภัทรมีอะไรเหรอเปล่าค่ะ" โสภิตาถามกมลภัทร
"พี่ไม่ค่อยไว้ใจเเองจี้ นิ่มอย่าไปยุ่งกับเขามากเลยน่ะจ๊ะ"
"ทําไมล่ะค่ะ นิ่มว่าเขาก็ดูน่ารักดีออก" คนมองคนในเเง่ดียิ้มให้กมลภัทร
"คนเราต้องมองคนให้ลึก พี่อยู่ในวงการมายา พี่มองคนเก่ง นิ่มต้องเชื่อพี่ ถ้านิ่มรักพี่ เข้าใจไหมจ๊ะคนดี" กมลภัทรหยิกจมูกของโสภิตา
"ก็ได้ค่ะพี่ภัทร นิ่มรักพี่ภัทรน่ะค่ะ" โสภิตายิ้มให้กมลภัทร
"เช่นกันจ๊ะ พี่เองก็รักนิ่มเหมือนกัน" กมลภัทรยิ้มให้โสภิตา
"ฝันดีน่ะค่ะ" โสภิตายิ้มโบกมือลากมลภัทรที่ยังไม่ยอมไปไหน
"ฝันดีอะไรกัน เเม่นวลยังไม่กลับมาเลย ไว้รอเเม่นวลกลับมาก่อนเเล้วพี่จะไป เป็นผู้หญิงอยู่ดึกๆคนเดียวมันอันตราย ยิ่งสวยๆอยู่ด้วย พี่หวง รู้ไหม"
กมลภัทรทําโสภิตาเขินชาไปทั้งตัว ทั้งสองรอนวลเเจ่มกลับมาก่อนที่กมลภัทรจะกลับไปที่ห้องพักของตน นวลเเจ่มไม่อยากให้โสภิตารักกันกับกมลภัทรเพราะกลัวโสภิตาจะเสียใจเพราะไม่คิดว่ากมลภัทรจะรักลูกสาวของตนจริงเนื่องจากที่เห็นกมลภัทรมีข่าวกับสาวๆบ่อย เเถมฐานะทางตระกูลก็เเตกต่างกันเหลือเกิน โสภิตาก็เชื่ออย่างนั้นเเต่เธอรักเขา เธอเลยเลือกที่จะยอมเชื่อว่ากมลภัทรรักเธอจริงๆไม่ได้หลอกเหมือนที่คนอื่นเขาว่ากัน
บ่ายวันใหม่นลินฟ้าเข้าคิวถ่ายละครกับกมลภัทรโดยที่กมลภัทรเอาเเต่นั่งรอนลินฟ้าเพราะนลินฟ้าเเต่งหน้าเเต่งตาไม่เสร็จสักที กมลภัทรเล่นโทรศัพย์มือถือ พิมพ์ข้อความคุยกับเพื่อน อ่านหนังสือนิตยสาร ร่วมชั่วโมง จนตอนนี้เวลาได้ผ่านไปเเล้วสองชั่วโมงกว่า นลินฟ้าก็เพิ่งสวมบทบาทเป็นนารินได้เสร็จ กมลภัทรกลั้นหายใจจนทนไม่ไหวขว้างนิตยสารทิ้งต่อหน้าอารต์เเล้วนลินฟ้าด้วยความอดทนที่มันหมดลงไปทันที!
"คุณคิดว่าผมมีเวลาว่างรอคุณนักเหรอ!" กมลภัทรตะคอกเสียงใส่นลินฟ้า
"เอ่อ.....คือเเองจี้ขอโทษค่ะ เเองจี้........"
ไม่ทันพูดอะไรขึ้นมาเเก้วนํ้าก็เเตกเพราะถูกกมลภัทรขว้างลงพื้นท่ามกลางความตกใจของทีมงานทั้งกองโดยเฉพาะผู้กํากับอย่างอารต์
"คุณหุบปากไปเลยคุณเเองจี้ ถ้าคุณอยากถ่ายละครนักคุณก็ถ่ายไปคนเดียวเพราะผมไม่ถ่ายเเล้ว" กมลภัทรเอ่ยขึ้นมาเสียงเข้ม
"มึงจะทําเบบนี้ไม่ได้น่ะไอ้ภัทร" อารต์คว้าเเขนกมลภัทรเอาไว้
"พี่หุบปากไปเลยน่ะพี่อารต์ พี่คุมคนของพี่ยังไงให้เเต่งหน้าเเต่งตัวเป็นเวลาสองชั่วโมง ผมมีเวลาจํากัดน่ะ พี่ไปสั่งสอนคนของพี่เลยน่ะให้จัดการตัวเองซะใหม่ ถ้าเกิดเเม่งทําไม่ได้ผมจะถอนตัว เเล้ววันนี้ผมไม่มีอารมณ์เล่นเเล้ว เหรอพี่อยากจะมีปัญหากับผม"
เววตาของกมลภัทรทําให้อารต์ถอนมืออกจากเเขนใหญ่ของกมลภัทรเเถมยังยอมเสียศักษ์ศรีพนมมือไหว้เพื่อเป็นการขอโทษกมลภัทรอีกต่างหาก
"กูโทษขอโทษครับไอ้ภัทร เชิญมึงกลับบ้านได้เลยครับ วันนี้กูยอมมึง ส่วนเเองจี้ไปพบพี่ที่ห้องเดี๋ยวนี้ นี่มันไม่ใช่ครั้งน่ะเเองจี้ พี่บอกไว้เลยน่ะว่าถึงเรื่องนี้จะดังเเต่เรื่องที่สองพี่ไม่เอาเธอมาเป็นนางเอกของพี่เเน่!"
อารต์ขึ้นเสียงใส่นลินฟ้าก่อนจะเดินไปที่ห้องผู้คุมของกองละคร
"พี่อารต์ค่ะ......ไม่น่ะค่ะ.......พี่อารต์........"
นลินฟ้าวิ่งตามอารต์เข้าห้องเเต่ก็รู้ว่าช้าไปเสียเเล้วเนื่องจากที่เธอสายทุกครั้งจนทีมงานเดือดร้อนไม่รู้ตั้งกี่ทีเเม้กระทั่งกมลภัทรที่ตั้งใจทํางานยังทนไม่ไหวฟิวขาดขอไม่ร่วมงานด้วยหนึ่งวัน นลินฟ้าหน้าเสียไม่รู้จะทําอย่างไร เพราะอารต์คือผู้กํากับมือทองของประเทศไทยถ้าหากคราวหน้าเธอไม่ได้เล่นกับอารต์เธอก็จะไม่มีทางเกิดเท่าคราวนี้เเน่เธอจึงจะต้องหาเเผนการมาง้ออารต์ให้สําเร็จให้ได้!
"พี่ภัทรมีอะไรเหรอเปล่าค่ะ" โสภิตาถามกมลภัทร
"พี่ไม่ค่อยไว้ใจเเองจี้ นิ่มอย่าไปยุ่งกับเขามากเลยน่ะจ๊ะ"
"ทําไมล่ะค่ะ นิ่มว่าเขาก็ดูน่ารักดีออก" คนมองคนในเเง่ดียิ้มให้กมลภัทร
"คนเราต้องมองคนให้ลึก พี่อยู่ในวงการมายา พี่มองคนเก่ง นิ่มต้องเชื่อพี่ ถ้านิ่มรักพี่ เข้าใจไหมจ๊ะคนดี" กมลภัทรหยิกจมูกของโสภิตา
"ก็ได้ค่ะพี่ภัทร นิ่มรักพี่ภัทรน่ะค่ะ" โสภิตายิ้มให้กมลภัทร
"เช่นกันจ๊ะ พี่เองก็รักนิ่มเหมือนกัน" กมลภัทรยิ้มให้โสภิตา
"ฝันดีน่ะค่ะ" โสภิตายิ้มโบกมือลากมลภัทรที่ยังไม่ยอมไปไหน
"ฝันดีอะไรกัน เเม่นวลยังไม่กลับมาเลย ไว้รอเเม่นวลกลับมาก่อนเเล้วพี่จะไป เป็นผู้หญิงอยู่ดึกๆคนเดียวมันอันตราย ยิ่งสวยๆอยู่ด้วย พี่หวง รู้ไหม"
กมลภัทรทําโสภิตาเขินชาไปทั้งตัว ทั้งสองรอนวลเเจ่มกลับมาก่อนที่กมลภัทรจะกลับไปที่ห้องพักของตน นวลเเจ่มไม่อยากให้โสภิตารักกันกับกมลภัทรเพราะกลัวโสภิตาจะเสียใจเพราะไม่คิดว่ากมลภัทรจะรักลูกสาวของตนจริงเนื่องจากที่เห็นกมลภัทรมีข่าวกับสาวๆบ่อย เเถมฐานะทางตระกูลก็เเตกต่างกันเหลือเกิน โสภิตาก็เชื่ออย่างนั้นเเต่เธอรักเขา เธอเลยเลือกที่จะยอมเชื่อว่ากมลภัทรรักเธอจริงๆไม่ได้หลอกเหมือนที่คนอื่นเขาว่ากัน
บ่ายวันใหม่นลินฟ้าเข้าคิวถ่ายละครกับกมลภัทรโดยที่กมลภัทรเอาเเต่นั่งรอนลินฟ้าเพราะนลินฟ้าเเต่งหน้าเเต่งตาไม่เสร็จสักที กมลภัทรเล่นโทรศัพย์มือถือ พิมพ์ข้อความคุยกับเพื่อน อ่านหนังสือนิตยสาร ร่วมชั่วโมง จนตอนนี้เวลาได้ผ่านไปเเล้วสองชั่วโมงกว่า นลินฟ้าก็เพิ่งสวมบทบาทเป็นนารินได้เสร็จ กมลภัทรกลั้นหายใจจนทนไม่ไหวขว้างนิตยสารทิ้งต่อหน้าอารต์เเล้วนลินฟ้าด้วยความอดทนที่มันหมดลงไปทันที!
"คุณคิดว่าผมมีเวลาว่างรอคุณนักเหรอ!" กมลภัทรตะคอกเสียงใส่นลินฟ้า
"เอ่อ.....คือเเองจี้ขอโทษค่ะ เเองจี้........"
ไม่ทันพูดอะไรขึ้นมาเเก้วนํ้าก็เเตกเพราะถูกกมลภัทรขว้างลงพื้นท่ามกลางความตกใจของทีมงานทั้งกองโดยเฉพาะผู้กํากับอย่างอารต์
"คุณหุบปากไปเลยคุณเเองจี้ ถ้าคุณอยากถ่ายละครนักคุณก็ถ่ายไปคนเดียวเพราะผมไม่ถ่ายเเล้ว" กมลภัทรเอ่ยขึ้นมาเสียงเข้ม
"มึงจะทําเบบนี้ไม่ได้น่ะไอ้ภัทร" อารต์คว้าเเขนกมลภัทรเอาไว้
"พี่หุบปากไปเลยน่ะพี่อารต์ พี่คุมคนของพี่ยังไงให้เเต่งหน้าเเต่งตัวเป็นเวลาสองชั่วโมง ผมมีเวลาจํากัดน่ะ พี่ไปสั่งสอนคนของพี่เลยน่ะให้จัดการตัวเองซะใหม่ ถ้าเกิดเเม่งทําไม่ได้ผมจะถอนตัว เเล้ววันนี้ผมไม่มีอารมณ์เล่นเเล้ว เหรอพี่อยากจะมีปัญหากับผม"
เววตาของกมลภัทรทําให้อารต์ถอนมืออกจากเเขนใหญ่ของกมลภัทรเเถมยังยอมเสียศักษ์ศรีพนมมือไหว้เพื่อเป็นการขอโทษกมลภัทรอีกต่างหาก
"กูโทษขอโทษครับไอ้ภัทร เชิญมึงกลับบ้านได้เลยครับ วันนี้กูยอมมึง ส่วนเเองจี้ไปพบพี่ที่ห้องเดี๋ยวนี้ นี่มันไม่ใช่ครั้งน่ะเเองจี้ พี่บอกไว้เลยน่ะว่าถึงเรื่องนี้จะดังเเต่เรื่องที่สองพี่ไม่เอาเธอมาเป็นนางเอกของพี่เเน่!"
อารต์ขึ้นเสียงใส่นลินฟ้าก่อนจะเดินไปที่ห้องผู้คุมของกองละคร
"พี่อารต์ค่ะ......ไม่น่ะค่ะ.......พี่อารต์........"
นลินฟ้าวิ่งตามอารต์เข้าห้องเเต่ก็รู้ว่าช้าไปเสียเเล้วเนื่องจากที่เธอสายทุกครั้งจนทีมงานเดือดร้อนไม่รู้ตั้งกี่ทีเเม้กระทั่งกมลภัทรที่ตั้งใจทํางานยังทนไม่ไหวฟิวขาดขอไม่ร่วมงานด้วยหนึ่งวัน นลินฟ้าหน้าเสียไม่รู้จะทําอย่างไร เพราะอารต์คือผู้กํากับมือทองของประเทศไทยถ้าหากคราวหน้าเธอไม่ได้เล่นกับอารต์เธอก็จะไม่มีทางเกิดเท่าคราวนี้เเน่เธอจึงจะต้องหาเเผนการมาง้ออารต์ให้สําเร็จให้ได้!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น