กรงรักอัศวิน (จบบริบูรณ์)

ลำดับตอนที่ #3 : บทที่สาม

กังสดาลมาเรียนที่มหาวิทยาลัยตามปกติซึ่งพอทักเที่ยงเธอก็เตรียมที่จะเดินไปหาเพื่อนของเธอเเต่รสรินที่เพิ่งเรียนเสร็จเช่นกันเดินเข้ามาตัดหน้าเธอเสียก่อนพร้อมกับจ้องมองหน้าเธอด้วยความไม่พอใจจนกังสดาลได้เเต่นิ่งเกรงกลัวไม่รู้จะทําอย่างไรต่อไปดี 

"เอ่อ.....คุณรินมีอะไรกับดิฉันเหรอค่ะ" 

"เธอต้องการอะไรถึงได้กล้าขนข้าวของย้ายเข้ามาอยู่กับพี่ชายของฉัน"

"ดิฉันจําเป็นน่ะค่ะ" กังสดาลตอบรสรินเสียงสั่นคลอ

"จําเป็นเหรอว่าหวังที่จะมาฮุบสมบัติของพี่ชายฉันกันเเน่!"

"คุณรินกําลังเข้าใจดิฉันผิดอยู่น่ะค่ะ" กังสดาลเเก้ตัว

"ฉันดูคนไม่เคยผิดหรอก เธอน่ะมันเเสเเสร้ง สร้างภาพ" 

รสรินเริ่มออกเเรงผลักกังสดาลจนพลาดท่าล้มลงไปกับพื้น อัศนัยที่เป็นลูกชายของทางเจ้าของมหาวิทยาลัยเห็นจึงวิ่งเข้าไปหากังสดาลเพื่อยื่นมือให้ความช่วยเหลือ เช่นเดียวกับชาลิตาสาวสวยที่เป็นนักเรียนดีเด่นผู้มีหน้าที่มาช่วยเหลือนักเรียนที่กําลังเดือดร้อนในมหาวิทยลัยเเห่งนี้ 

"นี่มันเรื่องอะไรกันน่ะ!" อัศนัยเอ่ยขึ้นเสียงเข้ม 

"พี่ป่านไหวไหมค่ะ" ชาลิตาก้มลงพยูงตัวกังสดาลขึ้นมา 

"สักวันนึงฉันจะฉีกหน้ากากของเธอออกมาให้ได้ กังสดาล" 

รสรินเอ่ยขึ้นเเล้วเดินหนีไป ปล่อยให้กังสดาลยืนมองหน้าอัศนัยกับชาลิตาอยู่คนเดียวก่อนที่เธอจะยิ้มไหว้ขอบคุณเเล้วเดินจากไปปล่อยให้ชาลิตากับอัศนัยอยู่กันตามลําพัง 

ชาลิตากําลังจะเดินกลับโต๊ะเเต่อัศนัยดันจับเเขนของเธอเอาไว้ก่อนซึ่งชาลิตาก็รีบสะบัดมือของอัศนัยออกพร้อมกับจ้องมองหน้าของอัศนัยเอาไว้เหมือนกับกําลังไม่พอใจอะไรเขาสักอย่างทั้งๆที่ในใจของเธอนั้นเเอบชอบอัศนัยมาโดยตลอดเช่นเดียวกับอัศนัยที่เเอบชอบเธอเช่นกันเเต่ยังไม่รู้ตัว

"นายมีธุระอะไร" ชาลิตาขึ้นเสียงใส่อัศนัย 

"ฉันก็เเค่จะมาถามเธอว่าวิชาของอาจารย์เอกมีการบ้านเหรอเปล่า บังเอิญว่าเมื่อวานฉันดันขาดเรียนไปเลยไม่รู้" 

"ทําไมนายไม่ลองไปถามน้องเเป้งของนายดูล่ะ" 

ลึกเข้าไปชาลิตานั้นเเอบหึงหวงอัศนัยกับเปรมสินีมาโดยตลอดจึงเผลอตัวพูดจาประชดประชันออกมาโดยไม่รู้ตัวส่วนอัศนัยก็กําลังปั้นหน้าบึงตึงใส่เพราะไม่ค่อยพอใจที่เธอพูดจาประชดประชันเบบนี้ออกมา 

"นี่ฉันอุตส่าห์ถามเธอดีๆน่ะ"

"ฉันก็ไม่ได้ด่าไปตอบไปนิ​" ชาลิตาเเกล้งขยักคิ้วใส่อัศนัย

"เอ่อ.....เดี๋ยวฉันไปถามคนอื่นก็ได้" 

"ตามสบายค่ะ" 

ชาลิตายิ้มเเล้วโบกมือลาอัศนัยซึ่งกําลังส่ายหัวอยู่ด้วยความไม่พอใจเพราะลึกเข้าไปในความขี่เก๊ก เข้มครึมของเขามันกําลังเต็มไปด้วยไฟรักที่เเอบชอบชาลิตามานานโดยไม่รู้ตัวเนื่องจากที่ทั้งคู่เทาะเลาะกันมาโดยตลอดจึงมองข้ามความรู้สึกดีๆที่มีให้กันไป 

ทันทีที่เลิกเรียนกังสดาลก็เตรียมตัวจะหารถกลับไปที่คฤหาสท์ของอัศวินเเต่บังเอิญว่าอัศวินดันขับรถมารับเธอเสียก่อนโดยนํารถหรูเริ่ดของเขาตัดคิวของนักเรียนคนอื่นเพื่อนํารถมาจอดอยู่ตรงหน้ากังสดาลที่กําลังมองไปรอบๆโรงเรียนด้วยความอับอายในการกระทําของชายหนุ่มในครั้งนี้ 

"ขึ้นรถสิป่าน....." อัศวินส่งรอยยิ้มให้กังสดาล

กังสดาลก้มหน้าก้มตาขึ้นรถอัศวินที่กําลังขับรถออกไปท่ามกลางความไม่พอใจของผู้คนเป็นจํานวนมากเนื่องจากที่เขานั้นไม่รอคิว รัดคิวมากระทําเช่นนี้เพราะนึกว่าตัวเองใหญ่โต คิดอยากจะทําอะไรก็ได้โดยไม่สนใจคนอื่น อัศนัยที่มองดูอยู่จากทางด่านบนก็เเอบส่ายหัวเพราะไม่ชอบในการกระทําของอัศวินเเต่ก็ไม่อยากไปยุ่งอะไรด้วยมากเพราะอัศนัยเองก็เคยได้ยินข่าวคราวความน่ากลัวของทางบ้านอัศวิน