ผมสาบานสั้นๆว่า 'ทั้งพล๊อตและตัวละครอาจจะทำให้ผู้อ่านรับไม่ได้' เพราะอะไรหน่ะหรอ? เพราะว่ามันแหวกแนวจนทะลุโลกหน่ะสิครับ นักเขียนของผมเล่า เรื่อง แนว และ พล๊อคคร่าวๆ ให้เพื่อนฟังสองคน แต่เชื่อไหมครับว่าทั้งสองคนนั้นตอบรับกลับมาเป็นเสียงเดียว ซึ่งคลื่นสมองของนักเขียนมันแปลว่าออกมาว่า 'เอ็งบ้าหรือ?' ทำเอาผมกลัวว่าชีวิตของผมในนิยายเรื่องนี้จะสั้นไม่เกินสามเดือนหน่ะสิครับ แต่ไม่เป็นไร... เพราะไอ่คนเขียนมันไม่ค่อยถืออยู่แล้วว่าจะคอมเม้นท์หรือเปล่า
มาพูดถึงเรื่องของผมดีกว่า เรื่องมันเริ่มขึ้นจากครอบครับอันอบอุ่นของผมถูกทำลายลงไปด้วยเหตุการณ์บางอย่างที่ผมไม่อยากจะเอ่ยถึงในตอนนี้เพราะมันจะสปอยล์เรื่อง แต่เพราะไอ้เหตุการณ์บัดซบๆนั่นทำให้ความทรงทำของคนทั้งบ้านผมซึ่งอยู่ทั้งหมดสี่ชีวิตรวมผมด้วย... มาเก็บกักอยู่ในร่างผมคนเดียวนานนับปี ซ้ำร้ายความทรงจำเหล่านั้นยังกลับตาลปัตรไปหมด... ทุกอย่างกลับกลายเป็นความทรงจำอันเลวร้าย ที่ทำให้ชีวิตของผมเหมือนกระจกที่แตกแล้วถูกต่อเข้าที่เดิมอย่างผิดที่ผิดทาง แต่ที่แย่ไปกว่านั้นคือความทรงจำใหม่ๆที่เพิ่มขึ้นในทุกวัน แม้จะว่าเป็นความรู้สึกที่ดีแค่ไหน สมองผมก็จะบรรทึกเป็นด้านลบไปปหมด ผมหมดปัญญาจะเดาว่าเกิดอะไรขึ้นกับผมจริงๆ...
จนกระทั่งวันหนึ่ง... จู่ๆก็มีชายในชุดสุทดูภูมิฐานมาเคาะประตูห้องเช่าโทรมของผม... อาสามอบความช่วยเหลือให้โดยที่ผมต้องเข้าไปทำงานเป็น 'ภารโรง' ที่สถานที่แห่งหนึ่งตามที่เขาบอก เพื่อเป็นการ 'แลกเปลี่ยน' ผมคิดช่างใจอยู่สองอาทิตย์ก่อนจะตัดสินใจยอมรับข้อตกลงไปอย่างง่ายดาย
.....และการยอมรับข้อตกลงครั้งก็ทำให้ชีวิตของผมไม่มีวันหันกลับกลับไปเดินบนทางของคนปกติได้อีกตลอดกาล.....
.
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น