Je t'aime
รอคอย...
เด็กหนุ่มผู้แสนธรรมดามีชีวิตเรียบง่ายและสงบ มีครอบครัวที่รักใคร่และอบอุ่น จนกระทั่ง... ผมมีอายุได้ ๑๔ ปี บุพพารีของผมตัดสินใจแยกทางเมื่อรักไม่อาจยั่งยืนต่อไปได้... โดยไม่สนใจว่ามีพยานรักออกมาถึงสิบสี่ปีแล้วด้วยกัน
ทั้งคู่ตัดสินใจโยนความรับผิดชอบทั้งหมดให้กับลุงของผม ซึ่งลุงและภรรยาของท่านออกจะรังเกียจตัวอัปรีย์ไม่มีพ่อแม่อย่างผม แต่ท่านมีเงินมากมายมหาศาลและเห็นแก่น้องชายจึงรับผมไว้เลี้ยง ข้อดีอย่างเดียวของผมในสายตาพวกท่านคือเป็นที่ระบายอารมณ์ให้กับลูกชายของลุงซึ่งเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนของผม แต่บางครั้ง... น้อยครั้งมากๆ พี่ชายผมก็พูดปลอบใจผมอยู่เหมือนกัน
ทั้งผมยังเป็นคนที่เข้ากับคนอื่นได้ยาก ทำให้วางตัวและพูดจากับคนอื่นไม่ค่อยดีเท่าไหร่ จะว่าไป... ผมคงเหมือนคนเริ่มต้นบทสทนาแบบมนุษย์ไม่เป็นกระทัง ทำให้ผมไม่ค่อยมีเพื่อน แต่ผมมีคนหมันไส้ในท่าทางหยิ่งไม่รู้ตัวของผมมากมาย
ผมเคยมีความหวัง... หวังเหลือเกินว่าจะมีเพื่อน มีคนเข้าใจผม มีครอบครัวอบอุ่นอีกครั้ง แต่มันคือฝันที่ไม่มีวันเป็นจริงนั่นเอง และแม้จะพยายามเพียงใดก็ไม่มีวันไขว่คว้ามันมาครอบครองได้
...ดังนั้นผมจึงหันหลังให้โลกทั้งใบ...
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น