คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : OS : Open house
Title : Open house
Pairing : Jaebum x Youngjae (2jae)
Author : Francez
“ถาปัตย์ครับผมมม เชิญเข้ามาทางนี้ได้นะครับบบ”
“น้องคนไหนสนใจเรียนวิศวะเข้ามาถามได้นะคะ ผู้หญิงเรียนได้ ผู้ชายเรียนดีค่ะ”
“ใครสนใจด้านภาษามาทางนี้เลยน้า”
“อยากได้ข้อมูลอะไร เอาไลน์พี่แอดมาถามก็ได้นะครับน้องๆ J”
เสียงของนิสิตนักศึกษาชื่อดังแห่งหนึ่งดังเซ็งแซ่แข่งกันไปมา ตามทางเดินมีซุ้มของแต่ละคณะตั้งโปรโมทสาขาที่ตัวเองเรียนกัน ให้น้องๆมอปลายที่สนใจจะเรียนต่อเข้าไปถาม หรือพูดคุยเกี่ยวกับการสอบเข้าหรือถามคำถามอื่นๆ
ชเวยองแจยิ้มแหยๆให้กับรุ่นพี่ผู้ชายคนหนึ่งที่ส่งโบว์ชัวร์ให้เขาด้วยสายตากรุ้มกริ่ม คนตัวเล็กเอื้อมมือไปรับมาก่อนจะก้มหัวให้น้อยๆ พลางหันไปสะกิดเพื่อนที่มาด้วยกันอย่างแบมแบมที่กำลังถามข้อมูลเรื่องสอบเข้ากับพี่สาวคนสวยบูธข้างๆอย่างออกรส
“แปบนึงน่ายองแจ”
แบมแบมหันมาเอ็ดเขาไปที นั่นเลยทำให้ยองแจต้องยู่ปากออกมาน้อยๆ หันไปมองข้างๆที่มีรุ่นพี่สายตาน่ากลัวที่ส่งยิ้มให้เขาไม่หยุดจนยองแจต้องเดินเลี่ยงออกมาอีกทาง
น่ากลัว…มองขนาดนี้ถ้าพี่เขาฉุดยองแจได้คงทำไปแล้ว
“นี่เงินทอนจ้ะ”
ป้าร้านขายน้ำพูดกับเขาก่อนจะยื่นเงินทอนมาให้ ยองแจเอื้อมมือไปรับ ก่อนจะกวาดสายตาหาที่นั่ง สองเท้าเดินตรงไปด้านหน้าไม่กี่ก้าวแล้วทรุดตัวลงบนม้านั่ง จัดการเปิดฝาขวดน้ำที่เพิ่งซื้อไปเมื่อครู่แล้วยกกรอกปากเพื่อดับกระหาย
มือข้างที่ว่างเอื้อมหยิบโทรศัพท์คู่ใจที่อยู่ในกระเป๋าขึ้นมากดสไลด์หน้าจอ เข้าแอพยอดฮิตสีเขียวก่อนจะไล่หาชื่อของเพื่อนสนิท
CYJ : รออยู่ข้างนอกนะ
พิมพ์บอกไปเท่านั้น ก็วางสมาร์ทโฟนไว้ข้างตัว ยกน้ำขึ้นดื่มเป็นพักๆพร้อมกับหันซ้ายขวาสำรวจบริเวณไปด้วย
แชะ
เสียงชัตเตอร์ที่ดังใกล้ๆทำให้เขาต้องกวาดมองหาต้นตอของเสียง ก่อนสายตาจะไปหยุดอยู่ที่พี่ผู้ชายคนหนึ่งที่ถือกล้องหันมาทางเขาพอดี
ยองแจขมวดคิ้วสงสัย พอดีกับที่เสียงชัตเตอร์ดังขึ้นอีกระลอก
แชะ
พี่เขาถ่ายรูปยองแจทำไมกัน…
ร่างสูงตรงหน้าก้มมองรูปที่ตัวเองถ่ายก่อนจะอมยิ้มน้อยๆ ตาคมหันมาทางนายแบบจำเป็นอย่างยองแจก่อนจะส่งยิ้มกว้างมาให้
ไม่ทันได้สงสัยอะไรต่อ พี่ผู้ชายคนนั้นก็ได้เข้ามาใกล้ๆเขาแล้วเอ่ยเรียก “น้อง”
คนตัวเล็กเงยหน้าขึ้นมอง ยกนิ้วขึ้นชี้หน้าตัวเอง พลางเอียงคอน้อยๆถามอย่างสงสัย
“ครับ น้องนั่นแหละ”
“อ่ะ เอ่อ พี่มีอะไรกับผมรึเปล่าครับ”
“ว่างรึเปล่า” พี่ชายตรงหน้าเกาท้ายทอยตัวเองเบาๆ ก่อนจะก้มหน้าพูดอ้อมแอ้มเสียจนยองแจต้องเงี่ยหูฟังดีๆ “เป็นแบบถ่ายรูปให้หน่อยดิ”
“ผมหรอ?” ชี้นิ้วเข้าหาตัวเองอีกครั้งอย่างงงๆ คนตรงหน้าพยักหน้ารับหงึกหงัก “คือว่า…”
“ถ้าไม่สะดวกไม่เป็นไรครับน้อง”
“อ่า งั้นถ่ายแปบนึงก็ได้ครับพี่ พอดีผมรอเพื่อนอยู่”
ยองแจตอบรับคำของพี่ตรงหน้า เห็นท่าทางดูผิดหวังหน่อยๆของพี่เขามันเลยทำให้ยองแจปฏิเสธอีกคนไม่ลงสักเท่าไหร่นัก
เอาน่า ถือว่าฆ่าเวลารอแบมแบมแล้วกัน
คนตัวสูงยิ้มกว้างส่งมาให้เขาทันทีหลังจากจบคำนั้น เขาบอกให้ยองแจนั่งเฉยๆบนม้านั่งที่เดิม หรือจะทำอะไรก็ได้ และแต่ที่ยองแจจะสะดวก เพราะเดี๋ยวพี่เขาจะเป็นคนกดชัตเตอร์เวลายองแจอยู่ในอิริยาบถต่างๆเอง ซึ่งนายแบบจำเป็นอย่างเขาก็ได้พยักหน้าเข้าใจ
คนตัวเล็กลอบถอนหายใจออกมาเบาๆ ส่วนมือข้างขวาก็เอื้อมไปหยิบน้ำเปล่าข้างกายขึ้นดื่ม
แชะ
พอไม่รู้จะทำอะไรต่อ เลยหันไปขมวดคิ้วใส่พี่เขา แล้วพี่เขาก็…
แชะ
โอเค ไม่ต้องดูรูปให้เสียเวลายองแจก็รู้แน่ๆว่าที่เพิ่งถ่ายไปเมื่อครู่หน้าเขาต้องตลกมากแน่ๆ
ตื่อดึ้ง
BamBam : โอเค เสร็จแล้ว เดี๋ยวออกไป
ยองแจยกโทรศัพท์ขึ้้นมาดู เห็นแบมแบมตอบมาแบบนั้นเขาเลยส่งสติ๊กเกอร์ตอบกลับไปว่าโอเค
แชะ
นายแบบจำเป็นยกมือเกาหัวตัวเองแก้เก้อ อยู่ดีๆก็รู้สึกเขินๆเวลามีคนเอากล้องมาถ่ายตัวเองรัวขนาดนี้ ไหนจะสายตาและรอยยิ้มบางๆที่มุมปากของพี่เขาเวลามองที่รูปเขาอีก
พี่เขาโคตรรดูดีเวลาจับกล้องเลย ให้ตายเถอะ!
“พี่ขอยิ้มให้กล้องสักรูปด้วยได้มั้ย” พี่เขาเงยหน้ามาถามหลังจากก้มดูรูปถ่ายอยู่นาน
ยองแจพยักหน้ารับ ก่อนจะส่งยิ้มหวานตามแบบฉบับที่แบมแบมเคยบอกเขาว่าเป็นรอยยิ้มที่น่ารักที่สุดของยองแจ
อย่าว่าแต่แบมแบมเลย ร้อยทั้งร้อยบอกว่ารอยยิ้มของยองแจน่ะ น่ารักที่สุด!
“หนึ่ง สอง”
แชะ
พี่ชายตรงหน้าก้มไปดูรูปที่ถ่ายเมื่อครู่แล้วอมยิ้มน้อยๆ “ขออีกรูปนะครับ”
จบคำของพี่ตัวสูง ยองแจก็ฉีกยิ้มกว้าง ยกมือข้างขวาชูสองนิ้วให้คนหลังกล้องทันที
คนตรงหน้าเดินเข้ามาใกล้ๆ ก่อนจะก้มหัวให้เขาน้อยๆ “ขอบคุณที่เป็นแบบให้นะ”
“ไม่เป็นไรครับ”
ยองแจส่ายหน้าเบาๆ พลางเงยหน้ามองพี่ด้านหน้าที่ทำท่าทางอึกอักจนเขาอดสงสัยไม่ได้
“เอ้อ น้อง”
“ครับ?”
“ขอไลน์หน่อยดิ เดี๋ยวส่งรูปให้”
คนตรงหน้าหยิบสมาร์ทโฟนออกมาก่อนจะส่งตรงหน้าเพิ่มเพื่อนมาให้ ยองแจนิ่งไปสักพักก่อนจะรับมาถือไว้แล้วพิมพ์ไอดีของตนลงในช่องค้นหานั้น
“เดี๋ยวพี่ส่งรูปให้นะ”
“อ่า ได้ครับ” คนตัวเล็กพยักหน้ารับ หางตาเหลือบเห็นว่าแบมแบมเดินออกมาจากส่วนของบูธแล้ว เลยหันไปบอกลาพี่ช่างกล้องตรงหน้าแล้วเดินเลี่ยงออกมาหาเพื่อน ไม่วายได้ยินคำถามจากพี่ตัวสูงอีกระลอก
“น้องชื่ออะไรอ่ะ”
คนตัวเล็กหันไปตอบ “ยองแจครับ ชเวยองแจ”
คนเป็นพี่หยักหน้ารับ
“พี่ชื่ออิมแจบอมนะ…”
ก่อนจะส่งยิ้มบางๆที่มุมปากให้เขา
“ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ น้องยองแจ J”
“ไง แผนจีบเด็กรุ่งหรือร่วง”
เสียงทักของเพื่อนสนิทดังขึ้นเมื่อแจบอมเดินเข้าไปทิ้งตัวลงบนม้านั่ง
คนโดนถามส่งยิ้มหวานให้เพื่อน “ระดับนี้ไม่มีร่วงครับ”
ยักคิ้วให้เพื่อนทิ้งท้ายก่อนจะหยิบโน้ตบุ๊คขึ้นมาไว้บนโต๊ะ จัดการส่งรูปในกล้องลงคอมพ์แล้วเปิดไลน์ทันที
แจบอมกดเข้าแชทของเพื่อนคนใหม่…
You sent a photo
ไม่นานคนตัวเล็กที่เขาหมายตาตั้งแต่แรกเห็นก็ตอบกลับ เจ้าของกล้องอมยิ้มบางๆที่มุมปากพลางเลื่อนสายตาดูข้อความที่น้องส่งมา
CYJ : โห ทำไมพี่ถ่ายรูปสวยจังอ่ะ
JB : ก็ไม่ได้สวยขนาดนั้นนะ
แจบอมอมยิ้ม พลางพิมพ์แป้นบนโทรศัพท์แล้วกดส่งให้น้องไปอีกข้อความ
JB : อยากถ่ายเก่งป้ะล่ะ เดี๋ยวพี่สอนให้
CYJ : หูยย ได้หรอครับ
คนตัวเล็กตอบกลับมาทันที ประโยคสั้นๆที่เหมือนถามให้แน่ใจของอีกคน ทำให้แจบยอมต้องเผยยิ้มกว้างออกมาให้กับสมาร์ทโฟน พร้อมๆกับฝ่ามือของเพื่อนสนิทฟาดมาเบาๆที่หัวไหล่อย่างหมั่นไส้ แจบอมหันไปมองคาดโทษ ส่วนเพื่อนตัวดีก็แค่ยักไหล่ไม่สนใจ คนตัวสูงร้องเหอะออกมาเบาๆก่อนจะก้มหน้าไปมองที่หน้าจอ
JB : ได้สิครับ :)
อิมแจบอมขอบอกเลย เขาไม่ยอมจบแค่ส่งรูปให้น้องยองแจแน่ๆ
==FIN==
คิดถึงฉันไหมเวลาที่เธอ ไม่เจอะเจอกันกับฉัน~
เพราะคิดถึงทุกคนเลยไปขุดในคอมพ์มาค่ะ ฮือออ รักนะคะ ชเวยองแจ คิดถึงหนูจริงๆ ฮาา
เจอกันเรื่องหน้าค่ะ หัวจัยส์
#ดอทจ
ความคิดเห็น