อ้อมกอดแห่งขุนเขา (สายธาร&รัณณา)

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

อ้อมกอดแห่งขุนเขา เป็นนิยายเรื่องแรกในชีวิตของการเริ่มต้นเป็นนักเขียน ตอนนั้นใช้นามปากกาว่า สายธาร เพราะคนเขียนเรียนจบคณะวนศาสตร์ และทำงานด้านป่าไม้มาโดยตลอด การตั้งชื่อนามปากกาเลยตั้งให้เกี่ยวกับธรรมชาติ 

แรงบันดาลใจในการเขียนนิยายเรื่องนี้มาจากการที่เว็บไซต์เพื่อนักเขียนมีกิจกรรมเขียนนิยายให้จบภายในสามเดือน ด้วยความที่เป็นคนชอบอ่านนิยายและมีความฝันอยากเป็นนักเขียนนิยาย จึงสมัครเขียนโดยที่ไม่ได้มีความรู้หรือทักษะในการเขียนนิยายเลยแม้แต่น้อย 

จากกิจกรรมในครั้งนั้นทำให้มีเพื่อนซึ่งมีเป้าหมายเหมือนกันเกิดขึ้นหลายคน ทุกวันนี้ก็ยังพบปะกันเสมอในโลกออนไลน์ คนสำคัญที่ไม่เคยลืมคือพี่ฟีลิปดาเจ้าของเว็บไซต์ และเป็นผู้ริเริ่มกิจกรรมดีๆ ซึ่งมีส่วนทำให้ความฝันของนักอยากเขียนเป็นจริงขึ้นมา

อ้อมกอดแห่งขุนเขาเป็นนิยายรักโรแมนติกกุ๊กกิ๊กอ่านสบาย สอดแทรกอุดมการณ์อนุรักษ์ธรรมชาติไว้นิดหน่อย คนเขียนขอฝากนิยายเรื่อง อ้อมกอดแห่งขุนเขา ไว้ในอ้อมอกของนักอ่านด้วยนะคะ

สายธาร (รัณณา)

อ้อมกอดแห่งขุนเขา สายธาร www.mebmarket.com ?เคยมีคนพูดว่าขี้เหล้าทำกับข้าวเก่งไม่ใช่หรือคะ แล้วทำไมคุณทำไม่เป็นล่ะ??พูดอย่างนี้คุณจะหาว่าผมเป็นขี้เหล้าอย่างนั้นสิ??ก็จริงไหมล่ะ??ไม่จริงสักหน่อย นานๆ ทีจะกินกับเจ้าเชนทร์ และกินกับคนงานเป็นบางครั้งเท่านั้นเอง ไม่ถึงกับเป็นขี้เหล้า พูดซะเสียหมดเลย คุณทำน้ำจิ้มให้ผมหน่อยสิ? คนตัวโตบ่นและสั่งลูกมือทันที พร้อมกับค้นหาอะไรบางอย่างในตู้เย็น?หึ!? จารวีทำเสียงในลำคออย่างไม่เชื่อถือ หยิบพริกมาเด็ดขั้วใส่ครก พลางแอบเบ้ปากใส่คนที่กำลังหยิบหมูในตู้เย็นออกมาล้างเตรียมหั่นชิ้นบางๆ ?ขนาดว่าไม่ขี้เหล้า แล้วดูสิ กับข้าวทำหมูมะนาว กับแกล้มชั้นดีเลยละ??วันนี้ผมไม่ได้คิดจะดื่มหรอก? คนถูกมองว่าขี้เหล้าเอ่ยอย่างร้อนตัว?ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่คะ เรื่องของคุณ อยากดื่มก็ดื่มไป ชีวิตใครชีวิตมัน สุขภาพของตัวเองถ้าไม่รักใครก็ช่วยไม่ได้? ?คุณนี่...? ภูผาส่ายหน้าน้อยๆ อย่างยอมจำนนกับความคิดและคำพูดของผู้ช่วยสาวของสถานีวิจัยดงใหญ่ แต่เมื่อเห็นมือของอีกฝ่ายกำลังหยิบสากขึ้นมาจะตำน้ำพริก ชายหนุ่มก็ละมือจากหมู อาสาตำน้ำพริกให้ทันที?มา ผมตำให้ คุณไปหั่นหมูดีกว่า พริกนี่ทำไมไม่ปั่นเอานะ ง่ายจะตาย เร็วดีด้วย?จารวีปล่อยให้ชายหนุ่มจัดการตามที่อาสาโดยไม่เกี่ยงงอน?ถ้าปั่น น้ำพริกจะไม่หอม ไม่อร่อย รู้ไหมคะ แค่น้ำจิ้มนิดเดียวเอง ตำแป๊บเดียวก็เสร็จ??ครับ ครับ? รับคำอย่างให้รู้ว่าแกล้ง อึดใจต่อมาเสียงตำน้ำพริกก็ดังรัวเร็วไปทั่วห้องครัว และคงดังออกไปถึงข้างนอกด้วยจารวีปล่อยให้ภูผาตำพริก ส่วนเธอหยิบผักบุ้งขึ้นมาเด็ดเป็นท่อนๆ เตรียมไว้?โอ๊ะ! อ๊ะ! พริกเข้าตาผม?