ละอองทราย

“ปกป้องพ่อกับแม่ของเรา ด้วยชีวิตของเจ้า”เจ้าชายตะโกนสั่ง คลาสโค้งคำนับก่อนจะทำตามคำบัญชาของเจ้าชายที่เขาจงรักภักดีด้วยชีวิตเช่นกัน

         “แหม ๆ ๆ”เสียงหนึ่งดังขึ้นก่อนที่กองกำลังกบฏทั้งหมดจะเข้ามาล้อมคนขององค์ราชาเอาไว้ “กล้าหาญเสียจริงนะเจ้าชายอาเธอร์”

         “กริตเตอร์นี่เจ้า”องค์ราชาเอ่ยชื่อคนด้านบนอย่างแค้นใจ

         “ท่านอา ยังจำ...หลานคนนี้ได้หรอ น่าดีใจเสียจริง ข้าคิดว่าท่านจะลืมกันไปซะแล้ว วังนี้ใหญ่กว่าวังต้องห้ามของหม่อมฉันตั้ง....ห้าหรือสิบเท่ากันนะ อืม....สิบเท่าเห็นจะได้”เจ้าชายกริตเตอร์เอ่ยพร้อมกับมองไปรอบๆวัง

         “เจ้าทำแบบนี้ทำไม”

         “ก็ท่านอาสั่งห้ามไม่ให้หม่อมฉันเข้ามาที่นี่ แต่หม่อมฉันคิดถึงมากก็เลยมาเยี่ยมหา กะว่าจะมาช่วยบริหารบ้านเมืองให้หายนะสักปีสองปีก่อนจะ บู้ม”เจ้าชายกริตเตอร์เอ่ยด้วยแววตาราวกับคนเสียสติ

         “เจ้าทำบ้าอะไรลงไปรู้ตัวหรือไม่”เจ้าชายอาเธอร์เอ่ยด้วยอารมณ์โทสะ

         “จุ๊ๆๆๆ เจ้าเป็นองค์รัชทายาทลำดับที่สองก็จริง แต่ข้าโตกว่าเจ้านะ ไม่คิดจะ เคารพกันหน่อยหรือไง”เจ้าชายกริตเตอร์เอ่ยพร้อมกับรอยยิ้ม ร่างสูงเดินไปลากเก้าอี้มานั่ง เขามองภาพองค์ราชาที่จับมือองค์ราชินีและลูกชาย ก่อนจะเอากล้องที่คล้องคออยู่มีถ่ายเก็บเอาไว้ เจ้าชายอาเธอร์มองคนด้านบนอย่างไม่เข้าใจ คิดจะก่อกบฏไม่ใช่หรือไง ทำไมถึงได้พกของแบบนั้นมาแทนที่จะเป็นอาวุธ