น้องสดใสพี่มืดมน - นิยาย น้องสดใสพี่มืดมน : Dek-D.com - Writer
×

    น้องสดใสพี่มืดมน

    “ไอ้สดใสนี่มันดูมืดมนจังว่ะ” “ไอ้มืดนี่มันสดใสจังวะ”

    ผู้เข้าชมรวม

    240

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    0

    ผู้เข้าชมรวม


    240

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    4
    หมวด :  ซึ้งกินใจ
    จำนวนตอน :  4 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  29 เม.ย. 63 / 20:00 น.

    อีบุ๊กจากนิยาย ดูรายการอีบุ๊กทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    #น้องสดใสพี่มืดมน



    สองพี่น้องที่ต่างกันสุดขั้วแม้กระทั่งชื่อยังตรงกันข้ามกับบุคลิก เป็นแฝดชายหญิงที่หน้าตาไม่ได้เหมือนกันเท่าไหร่(?) 

    แฝดพี่ชื่อไบร์ทแฝดน้องชื่อมืด(ซะเมื่อไหร่)

     ปล. รูปที่ใช่เพียงเป็นการเปรียบเทียบคาร์แรคเตอร์เท่านั้น บุคคลในภาพไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ เหตุผลที่ใช้รูปนี้เพราะเป็นรูปแฝดที่เรานึกออก^^;;

    และเรื่องนี้ แฝดหญิงเป็นพี่นะคะ แฝดชายเป็นน้อง



    บทนำ

                              “แก๊ นั่นๆๆๆๆ นั่นพี่ดาร์กนี่!” เสียงนิสิตหญิงคนหนึ่งที่เหลือบสายตาไปพบกับเดือนนิติศาสตร์ของปีการศึกษาที่แล้วเข้าเรียกให้เพื่อนที่อยู่ด้วยกันหันไปมองชายหนุ่มที่เดินยิ้มสดใสไปทางกลุ่มเพื่อนที่นั่งอยู่ก่อนแล้วที่โต๊ะไม้หินอ่อนใต้ตึกเรียน

                   “ฮือออ คนอะไรยิ้มสดใสโคตร หล่อน่ารักเฟรนลี่ที่สุด”

                   “จริงแก คนอะไรตอนยิ้มทีโลกสดใส พอไม่ยิ้มก็หล่อกระชากมดลูก” ว่าพลางทำหน้าเคลิ้มขณะที่มองไปที่รุ่นพี่เดือนนิติศาสตร์

                   “เออว่าแต่เมื่อกี้แกเห็นปะ ผู้หญิงที่เดินมากับพี่ดาร์กก่อนจะแยกกันอะ”

                   “เออ ฉันว่าฉันเห็นอยู่นะแต่ไม่ทันได้มองว่าเป็นใครหน้าตายังไงเพราะฉันมัวแต่สนใจพี่ดาร์กสุดหล่อของฉัน”

                   “อี๋ แกนี่ขี้มโนไปมะ พี่ดาร์กของฉันต่างหากล่ะยะ!

                   “ของฉัน!

                   “ของฉันต่างหาก!

                   “ของฉัน!

                   “ของฉัน!

                   และนิสิตหญิงก็ต่อล้อต่อเถียงกันเรื่องพี่ดาร์กเป็นของใคร หากแต่คนที่เดินผ่านไปผ่านมาต่างก็คิดในใจว่าจะเป็นของใครที่ไหนได้ล่ะ ก็ของคนทั้งมหาลัยนั่นแหละนิสิตหญิงใครๆก็วาดฝันว่าอยากจะเป็นคนนั้นของดาร์กทั้งนั้น

     

                   อีกด้านหนึ่ง

                   คนที่เพิ่งแยกกับดาร์กนั่นเอง

                   “ไบร์ท!” เพื่อนร่วมคณะคนหนึ่งเรียกชื่อของเจ้าตัว ชื่อของเธอคือ ไบร์ท นั่นเอง

                   “หืม?” ไบร์ทหันไปมองตามเสียงเรียกก็พบกับเพื่อนสนิทของตนเอง จูน เป็นเพื่อนผู้หญิงคนเดียวในเอกเพราะที่เหลือเป็นผู้ชาย ทั้งชายแท้และชายเทียมก็คือทอมนั่นแหละ “ว่าไง”

                   จูนเดินมาหาเพื่อนพร้อมกับยิ้มส่ายหัวกับความพูดน้อยของเพื่อนตัวเอง “ไม่มีไร แค่เรียกไว้จะได้เดินเข้าเซคพร้อมกันเฉยๆ”

                   “อ่อ” ไบร์ทว่าแล้วพยักหน้า ท่าทางแบบนั้นก็ยังสามารถเรียกยิ้มจากจูนได้อีกครั้ง ไม่ใช่อะไรหรอก เอ็นดูเพื่อนตัวเองนั่นแหละ ที่ถามคำตอบคำแบบนี้แสดงว่านอนน้อยแหง่ๆ “งั้นก็ไปกันเหอะ เห็นในไลน์กลุ่มบอกอาจารย์มาแล้ว”

                   “อืม ป่ะ” จูนว่าแล้วเดินไปห้องเรียนพร้อมกับไบร์ทก่อนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ “เมื่อกี้ฉันผ่านตึกขณะนิติมาด้วย ได้ยินคนเถียงกันเรื่อง ดาร์กของฉัน ด้วยอะ โคตรฮาไม่รู้จะเถียงกันทำไมไร้สาระชิบ” จูนว่าแล้วส่ายหัวดาร์กก็หล่ออย่างที่คนเขามองแต่สำหรับจูนดาร์กออกจะเป็นสไตล์หนุ่มดอกไม้ซะมากกว่า

                   “ก็งี้แหละ ไอ้ดาร์กมันหล่อ” ไบร์ทว่า คือนี่ก็ชมน้องเหมือนไม่ได้ชมไม่ได้มีอารมณ์ในน้ำเสียงสักนิด

                   “เออ เป็นถึงเดือนนิติเลยนี่หว่า” จูนว่าพลางพยักหน้ายอมรับเห็นด้วยกับความจริงนั้น “น้องชายแกมันเหมือนแม่เหล็กขั้วดูดอะดูดคนเข้าหาไรงี้ส่วนแกก็ขั้วพลัก จะไม่ใครเข้าหานี่ก็พลักออกตลอด”

                   “ตรรกะอะไรวะเนี่ย แม่เหล็กขั้วดูดขั้วพลักอะไร มันมีแต่ขั้วบวกขั้วลบ”

                   “ก็นั่นไงฉันจะสื่อว่าน้องแกอะมันเป็นประเภทที่บรรยากาศรอบตัวที่แผ่ออกมาเป็นพลังงานบวกส่วนแกอะพลังงานลบไง เป็นพี่น้องฝาแฝดที่ต่างกันสุดขั้วไปเลยเพื่อน!

                   ไบร์ทส่ายหัวให้กับตรรกะแปลกๆของเพื่อน ถามว่าตนโกรธอะไรไหมที่เพื่อนพูดแบบนั้น ก็ไม่หรอกเพราะมันเป็นอย่างที่เพื่อนพูดทุกอย่างนั่นแหละ ที่คนภายนอกมักจะบอกว่าพี่ไบร์ทมันดูมืดมนหรือน้องดาร์กมันไบร์ทอะไรเนี่ยมันก็จริงตามนั้นแหละไม่มีอะไรต้องแก้ข่าว เพราะส่วนตัวไบร์ทไม่ชอบความวุ่นวายสุงสิงกับคนเยอะๆแต่ก็ไม่ได้เกี่ยงหรือรังเกียจหากต้องทำงานร่วมกับใครแค่เพราะชอบทำหน้าเบื่อหน่ายคนเลยไม่กล้าเข้าใกล้ คนเหล่านั้นมันจะมองว่าไบร์ทชอบทำหน้าบึ้งทั้งที่จริงแล้วมันก็หน้าปกติของคนทั่วไป

                   “อ้าวไหนว่าอาจารย์มาแล้วไงวะไอ้ไบร์ท” เมื่อจูนเปิดประตูของเรียนที่จะเรียนในเช้านี้แล้วไม่พบอาจารย์ที่จะมาสอนเลยหันไปถามเพื่อนที่บอกว่าอาจารย์มาแล้ว แต่คำตอบที่ได้คือการไหวไหล่แบบขอไปทีของไบร์ทก่อนจะเดินไปนั่งมุมประจำคือหลังห้องใกล้ประตู

                   “ความผิดแกที่ไม่อ่านไลน์” ไบร์ทว่า

                   “คืออะไรวะ อธิบายดิ๊” จูนหันไปถามเพื่อนอีกคนที่นั่งอยู่กลางห้อง

                   “อาจารย์ยกคลาสว่ะ” เพื่อนคนนั้นบอก

                   “เอ้า! เวร ละกรูมาทำไมแต่เช้าวะเนี่ยละนี่บ่ายไม่มีเรียนมาเสียเที่ยวชิบแถมเสียเวลานอนกูอี๊ก TOT

                   “คือมึงจะโวยวายเพื่ออะไรวะจูน ไม่มีเรียนแต่พวกเรามีประชุมกันนะเว้ย” เพื่อนคนหนึ่งที่นั่งอยู่ในห้องว่า ซึ่งคนนั้นก็เป็นเฮดว้ากของปีสอง

                   “ประชุม? เรื่องไรวะ”

                   “คือจูนมึงจะสนใจแต่นอนกับกินไม่ได้เว้ย” เพื่อนอีกคนว่า

                   “เอ้า...” จะสงสารหรือจะขำดีเพราะจูนก็เป็นอย่างที่เพื่อนว่าจริงๆแต่ว่าไม่ได้หรอกพอถึงเวลาจูนเอาจริงเอาจังก็เป็นการเป็นงานอยู่เหมือนกันเป็นพวกทำอะไรรู้เวลา เวลาเล่นคือเล่นเวลางานคืองาน

                   “ไอ้ไบร์ทมึงไม่บอกเพื่อนรักมึงเลย?” เฮดว้ากหันไปถามไบร์ทที่นั่งอยู่มุมริมประตูหลังห้อง ไบร์ทยกคิ้วก่อนจะตอบ

                   “ไม่อะ ไลน์ไปบอกมันก็ไม่อ่านอยู่ดีให้มันมารู้หน้างานเอานั่นแหละ” เพื่อนเฮดว้ากส่ายหัวให้กับคำตอบ

                   “นี่กูผิดขนาดนั้นเลยเหรอไบร์ทมึงถึงต้องลงโทษกูขนาดนี้อะห๊า YOY” จูนยังคงโววายไม่เลิก ถ้าให้พูดถึงเพื่อนผู้หญิงในรุ่นสำหรับไบร์ทจูนเป็นคนที่น่าแกล้งที่สุดแล้วมีหลายครั้งที่ไบร์ทร่วมด้วยกับพวกเพื่อนผู้ชายแกล้งจูนบางครั้งถึงกับเป็นหัวโจกเองก็มี

                   “มึงนี่นะไบร์ท เป็นประธานรุ่นที่ไม่เหมือนประธานรุ่นเลยไอ้ชิบหายกระจายข่งกระจายข่าวอะไรแม่งก็ไม่ทำเลย” เพื่อนเฮดว้ากบ่นพลางนวดขมับ

                   “มึงจะไปว่ามันก็ไม่ได้นะเว้ยก็พวกพี่แม่งยัดให้มันเป็นประธานรุ่นทั้งที่มันไม่ได้อยากเป็น ที่มันทำงานให้ก็ดีละไหมวะ” เพื่อนคนหนึ่งช่วยแก้ต่างให้

                   “ที่เขาให้ไอ้ไบร์ทเป็นประธานรุ่นเพราะมันมีความรับผิดชอบสุดละไง บวกกับแม่งไม่ยอมเป็นดาวให้เอก”

                   “มึงก็พูดเหมือนคณะเราผู้หญิงเยอะนักแหละสัด” เพื่อนเฮดว้ากว่าขึ้นมา

                   “มึงต้องเข้าใจก่อนเว้ยคนที่พอดูได้ในสายตาพวกรุ่นพี่ก็มีไอ้ไบร์ทกับไอ้จูนเนี่ยมึง แต่ไอ้ไบร์ทพี่เขาไม่กล้าเขาไปคุยกับมันเพราะแม่งหน้าไม่รับแขก ส่วนไอ้จูนก็...ไร้สติ”

                   “เกือบดีละไอ้พวกเวร” จูนเหวใส่เพื่อนที่เหมือนจะเข้าข้างแต่สุดท้ายก็กลับหัวลำ ไอ้พวกเวร

                   “ฮ่าๆๆๆ” ทั้งห้องส่งเสียงหัวเราะกับปฏิกิริยาของจูน

                   “คนที่ได้เป็นดาวของชาววิดวะก็เลยไปตกที่คุณกนกทอมผู้กลายเป็นดาว”

                   “รอไรกันปรบมือให้ผมสิคร้าบบบ” คนถูกพูดถึงว่าก่อนที่เพื่อนก็พากันปรบมือเปาะแปะ ก็ต้องให้เขาหน่อยเป็นทอมทั้งทีแม่งหน้าหวานกว่าผู้หญิงแท้อีกสองคนนั้นอีก...

                   “เอาจริงมะ กูยอมเป็นประธานรุ่นให้พวกมึงดีกว่าเป็นดาวอะ” ไบร์ทตอบเสียงเนือยเพราะง่วงนอน ความจริงไบร์ทก็ไม่ได้อยากตื่นมาแต่เช้าเหมือนจูนนั่นแหละแต่เพราะตำแหน่งประธานรุ่นที่ถูกยัดเยียดให้อย่างที่เพื่อนว่ามันค้ำคอ เลยต้องจำใจมา มันจำเป็นอะ มันจำเป็น อีกอย่างคือเรื่องที่จะประชุมวันนี้ก็คือเรื่องที่จะพาเด็กปีหนึ่งไปออกค่ายด้วยเลยยิ่งต้องมา

                   “เออๆ แล้วแต่มึงเถอะ ไหนๆก็มากันครบหมดแล้วเริ่มเลยเถอะกูก็อยากกลับไปนอนแล้วเหมือนกัน” เพื่อนเฮดว้ากว่าตัดบทก่อนจะดึงเข้าประเด็นสำคัญของวันนี้

                   ค่ายอาสาของชาววิศวะ...โดยมีแม่งานเป็นเด็กปีสามอย่างพวกเขา








    -------------------------------------------------------

    ฮัลโหลลลลลล~~ 

    เรื่องนี้ร่างไว้นานแล้วเพิ่งได้โอากาสเปิด มาเปิดไว้ก่อนเนอะ จะพยายามมาอัพให้บ่อยๆค่ะ ใกล้จะมีช่วงว่างจริงๆแล้ว

    ฝากด้วยนะค้าาา

    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น