Love Thief จับขโมยไล่จับหัวใจ

บทนำ

ณ สวนหลังมหา'ลัย

"แกพูดจริงเหรอ!"

"ก็...เอ่อ...ตามนั้นอ่า"

"แกชอบพี่ทิมจริงๆ เหรอ นั้นมันพี่ฉันนะ ทำไมไม่บอกกันบ้างเลยอ่า ฉันจะงอลแล้วนะเนี่ย เป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งนาน" บิวเบ้ปากอย่างอย่างน้อยใจ ก็จะให้ทำไงอ่า คนมันอายนะ

"ก็เพราะเป็นเพื่อนสนิทไงถึงไม่บอก พี่ทิมเขาเป็นพี่แท้ๆของแกหนิ ถ้าเกิดแกดผลอหลุดปากบอกพี่เขาฉันจะทำยังไงT^T"

"ฉันไม่ใช่คนเก็บความลับไม่อยู่ซะหน่อย-_-"

"T^T"

"ไม่ต้องทำหน้าอย่างนั้นเลย ฉันรู้สึกผิดนะเนี่ยที่ทำให้แกต้องพูดออกมา แต่ฉันก็ไม่ได้เอาเปรียบอะไรแกเลยนะ ก็เราเล่นเกมบอกความจริงอยู่ไม่ใช่หรอ อย่ามางอลฉันสิ จริงๆ ฉันต้องเป็นคนที่งอลแกไม่ใช่เหรอ"

"อ่า...ฉันว่าเราเลิกเล่นเกมนี้เหอะ เล่นที่ไรฉันโดนแกจี้จนรู้ความจริงทุกทีเลย"

"ก็ได้ เฮ้ย! นี่มันจะหกโมงครึ่งแล้วหน แย่แล้ว ฉันนัดพี่ทิมไว้ ไปก่อนนะ งานนี้ฉันโดนบ่นแน่เลยTOT"

"เออๆ ยังไงแกก็ห้ามเผลอหลุดปากบอกพี่เขาไปนะเว้ย ไม่งั้นแกตายยย!"

"จ้าๆ กลัวแล้ว ไปก่อนนะ บาย" บิววิ่งไปพร้อมหันหน้ามาโบกมือบ้ายบายฉัน เฮ้อ...โดนจี้ความลับอีกตามเคย ตอนนี้ฉันก็ไม่มีใครคุยด้วยแล้ว กลับหอดีกว่า สวนหลังมหา'ลัยกลางคืนนี่มันน่ากลัวจริงๆ เลย

"โอ๊ย!" ทันทีที่ฉันลุกขึ้นฉันก็ประทะเข้ากับแพงอกใครบางคน ใครบังอาจมายืนขวางทางเดินฉันเนี่ย เดี๋ยวแม่ซัดเปี้ยงเลย!

ฉันถอยหลังไปสองสามก้าวเพื่อจะมองหน้าคนที่มันมายืนบังทางฉัน หน้าตาก็ไม่ได้อะไรมาก ปากนิด จมูกหน่อย แค่พอเป็นดาราได้ แล้วผมนั้นก็แค่สีคาราเมลธรรมดา รวมๆแล้วก็พอเป็นนายแบบได้

"แหม่ ตอนแรกฉันคิดว่าพอเข้ามาเรียนที่มหาลัยคงไม่มีอะไรสนุกๆ ทำซะและ แต่พอได้ยินเธอคุยกันเมื่อกี้ฉันก็เลยแอบฟัง แล้วก็ล่วงรู้ความลับอะไรเธอบางอย่าง ว่าแต่คนที่ชื่อทิมนี่เขาเป็นใคร  หน้าตาเป็นยังไงน้า..." 

เดี๋ยวนะ! เขาได้ยินงั้นเหรอ!

"นี่...นี่นายได้ยินที่ฉันคุยกับเพื่อนเมื่อกี้เหรอ นายมาตอนไหน ทำไมฉันไม่เห็นเลย"

"พอดีฉันกะจะมานั่งหลับแถวนี้แต่ดันได้ยินอะไรบางอย่างเข้านะ" 

"แล้วไง นายได้ยินแล้วจะทำไม" ฉันทำใจกล้า ทำเป็นไม่แคร์ ยังไงเขาก็ทำอะไรไม่ได้อยู่แล้ว ถ้าสมมุติเขารู้จักกับพี่ทิมจริงๆ แล้วไปบอกชอบ พี่ทิมคงไม่เชื่ออยู่ดี หลักฐานเขาก็ไม่มี ถ้าเขาอัดเสียงไว้ค่อยว่าไปอย่าง

"ก็ไม่ทำไมอ่ะนะ ฉันก็แค่อัดเสียงไว้ ใส่ไอ้นี่ ฮ่าๆ รั้วมหาลัยนี่ไม่ได้น่าเบื่ออย่างที่คิดแล้วสิ" ไอ้บ้านั้นยกโทรศัพท์เขาขึ้นมาโบกไปโบกมา

"นี่นาย! เอามานี่นะ! ฉันบอกให้เอามานี่ไง! ไม่ได้ยินเหรอ!!!" ฉันพยายามกระโดดแย่งโทรศัพท์เขา แต่ปัญหาคือเขาตัวสูงกว่าฉันตั้งเยอะ แล้วยิ่งเขาชูแขนขึ้นไปอีก โอ๊ยยย นี่ันวันซวยอะไรของฉันเนี่ย

"ไม่ให้ แล้วจะบอกอะไรให้เอาบุญนะ ถึงเธอแย่งโทรศัพท์ฉันไปได้ แล้วลบข้อความเสียงไป ยังไงฉันก็ยังมีอยู่ เพราะฉันส่งคลิปเสียงนี่เข้าคอมพ์ฉันไปแล้ว" ไอ้บ้านั้นเอามือมาดันหัวฉัน นี่เห็นหัวฉันเป็นลูกบอลรึไง ฮึ่ย!

"แล้วนายต้องการอะไร"

"ฉันเหรอ...นั้นสิ ฉันต้องการอะไร นึกออกแล้ว! ฉันมีข้อแลกเปลี่ยนให้เธอ ถ้าเธอทำตามที่ฉันบอกสำเร็จ ฉันจะลบคลิปเสียงของเธอทั้งหมดที่ฉันมี แต่ถ้าเธอทำไม่สำเร็จ คลิปเสียงนี้จะถูกแพร่ไปทั่วราชอาณาจักร :)" 

ยังมีหน้ามายิ้มอีกนะไอ้บ้า

"แล้วนายต้องการอะไร"

"ฉันต้องการให้เธอไปอ่อยนายทีฟอะไรนั้น"

"แล้วนายจะให้ฉันทำไปเพื่ออะไร ถ้ามันสำเร็จจริงๆ นายก้ไม่ได้ผลประโยชน์อะไรอยู่ดี"

"แล้วใครบอกหล่ะว่าฉันไม่ได้ ฉันได้เต็มๆ เลยหละ"

"ยังไง"

"ก็ฉันไปพนันกับไอ้นั้นไว้ว่า ถ้าใครคนใดคนนึงมีความรักก่อน คนๆ นั้นจะต้องตาย ฮ่าๆ สะใจชมัด ฉันหละอย่างเห็นหน้ามันต้องจะถูกฆ่าตาย"

"=O="

"เธอคงจะสงสัยหละสิสาวน้อยว่า ตายแล้วจะมีอะไรดีขึ้น"

 "..."

"เมื่อถึงเวลาฉันจะบอกเธอเอง"

ใช้ชีวิตในการเดิมพันเนี่ยนะ! คนพวกนี้คิดอะไรกันอยู่เนี่ย! อะ...อ้าว! หายไปไหนแล้ว

"นาย! นาย!" ฉันหันไปมองซ้ายมองขวา หายไปไหนแล้วเนี่ย

ครืดๆ  ครืดๆ

ฉันหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าของฉันก่อนจะดูเบอร์ที่ขึ้นบนหน้าจอ ฉันรู้สึกว่าฉันจะไม่มีเบอร์นี้อยู่ในเครื่องนะ ใครกันนะ...

"ฮัลโหล" ฉันกรอกเสียงใส่โทรศัพท์

(ฉันลืมบอกเธอไปอีกอย่าง...ถ้าเธอทำไม่ได้ ไม่ใช่แค่คลิปเสียงนี่ที่จะหลุดออกไป ชีวิตเธอก็จะไม่มีอีกต่อไปด้วย...)

"!!!"

(...) ปลายสายได้กดวางไปแล้ว

'ชีวิตเธอจะไม่มีอีกต่อไปด้วย' งั้นเท่ากับว่า...ถ้าฉันทำไมสำเร็จฉันก็จะตายไปด้วยงั้นเหรอ!!

นี่มันอะไรกัน เดิมพันกันด้วยชีวิตและชีวิต บทสรุปสุดท้ายคือ...ตาย!!!