เทพนิยายกรีก

ลำดับตอนที่ #44 : ^0^เเฟรงเกนสไตน์ค่ะ^0^

                                                   ^0^เเฟรงเกนสไตน์ค่ะ^0^





                    ขอบคุณคุณ  Sonic  เจ้าเก่าค่ะ





                    หมายเหตุ  จะไม่มีการเปลี่ยนเเปลงคำพูดใด ๆ ทั้งสิ้นค่ะ





                    เชื่อว่าทุกคนคงเคยได้ยินชื่อนี้นะครับ \"แฟรงเกนไสตน์\" เจ้าอมนุษย์ที่ถูกสร้างขึ้นมาจากชิ้นส่วนของคนตาย ถือเป็นเรื่องสยองขวัญอมตะพอๆกับท่านเคาท์แดร็กคิวล่าของ บราม สโตเกอร์ทีเดียวครับ เจ้าของบทประพันธ์เรื่องนี้เป็นสตรีชื่อ แมรี่ เชลลี่ (Mary Shelley) หลายคนชอบเรียกเธอลับหลังว่า มารดาแห่งแฟรงเกนไสตน์ ซึ่งก็ดูเหมือนเชลลี่จะชอบฉายานี้อยู่ไม่ใช่น้อย แฟรงเกนสไตน์ดังเป็นพลุแตกเมื่อฮอลลีวูดนำมาสร้างเป็นหนัง ซึ่งเรื่องราวที่ผมจะเล่าในวันนี้ ก็จะเป็นการผสมผสานเนื้อเรื่องในหนังและตัวบทประพันธ์เข้าด้วยกัน มาลองฟังดูกันไหมครับ?





                    วิคเตอร์ แฟรงเกนไสตน์(Victor Frankenstein) เป็นนามของชายผู้หนึ่ง เขาเกิดที่กรุงเจนีวา เมื่อประมาณปี 1790 เป็นบุตรของนักการเมืองและคหบดีผู้มั่งคั่ง เขามีเพื่อสนิทที่เป็นนักศึกษาอยู่คนนึงชื่อ เฮนรี่ เคลอวัล เจ้าหมอนี่แหละครับที่ชักนำให้วิคเตอร์สนใจเรื่องพลังธรรมชาติ โดยเฉพาะสาขาที่เกี่ยวข้องกับไฟฟ้าและแหล่งกำเนิดชีวิต เมื่อเขาไปเรียนที่มหาวิทยาลัย Ingoildtadt University ก็ได้ทำการศึกษาเรื่องนี้ต่อ โดยมุ่งหวังจะเป็นผู้บุกเบิกแนวทางใหม่ในการแสวงหาพลังใหม่ที่ไม่มีใครรู้จัก เพื่อนำไปสู่กุญแจไขความลี้ลับของการกำเนิดชีวิต เข้ามุ่งมั่นที่จะใส่ชีวิตใหม่ให้กับคนที่ตายไปแล้ว โดยใช้ร่างของผู้ตายมาสร้างมนุษย์พิเศษขึ้นมาใหม่





                    เมื่อการค้นคว้าดำเนินมาถึงที่สุด แฟรงเกนไสตน์ก็ตัดสินใจท้าทายอำนาจแห่งพระเจ้า เขาพยายามจะทำให้คนตายกลับฟื้นคืนชีพ ทว่า เจ้าคนตายนี้กลับไม่ใช่ศพใดศพหนึ่ง กลับเป็นผลผลิตที่เกิดจากการนำเอาชิ้นส่วนจากหลายศพ มาเย็บเข้าไว้รวมกันด้วยความตั้งใจที่จะทำให้มันกลายเป็นยอดมนุษย์ แข็งแรงและสูงใหญ่กว่าคนทั่วไปนัก จะด้วยวิธีใดก็ตามแต่ล่ะครับ ในที่สุดแฟรงเกนไสตน์ก็ได้ทำให้เจ้าอมนุษย์ตนนั้นฟื้นคืนชีพขึ้นมาจนได้





                    พอศพนั้นลุกขึ้นมาได้เท่านั้นแหละครับ แฟรงเกนไสตน์ถึงกับร้องจ๊าก เผ่นออกไปนอกห้องอย่างทันทีทันใด กว่าจะรวบรวมขวัญอันกระเจิดกระเจิงและอาศัยความกล้า กลับเข้ามาสำรวจในห้องทดลอง ปรากฏว่าเจ้าอสุรกายนั้นเผ่นหายไปที่ไหนเสียแล้วก็ไม่ทราบ ตอนแรกๆแฟรงเกนไสตน์ก็โล่งอกแหละครับที่ไม่ต้องเผชิญปัญหาอะไร เขาพยายามลืมความสยดสยองและผลทดลองอันล้มเหลวนี้ซะ แต่ก็ทำได้แค่ช่วงแรกเท่านั้นครับ ชีวิตหลังจากนั้นของแฟรงเกนไสตน์ต้องพบกับความสยดสยองเรื่อยมา เริ่มต้นด้วยการตายของวิลเลียมน้องชายของเขาซึ่งถูกเจ้าอสุรกายนั้นบีบคอตาย เพียงแต่เรื่องนี้ถูกปกปิดอย่างมิดชิดและหาแพะรับบาปได้ คือพี่เลี้ยงของวิลเลียมชื่อจัสติน การที่จัสตินถูกประหารชีวิตโดยไม่มีความผิด ทำให้แฟรงเกนไสตน์ยิ่งทุกข์ทรมานเข้าไปใหญ่เพราะบาปในใจของเขานั่นเอง





                    เจ้าอสูรกายผลงานของวิคเตอร์ แฟรงเกนไสตน์ หายหน้าหายตาไปหนึ่งปีเต็มๆ เขากำลังจะลืมเรื่องนี้อยู่ทีเดียวเชียว แต่เหมือนสวรรค์แกล้งครับ จู่ๆเจ้าอสูรกายนั้นก็กลับมาหาเค้าพร้อมกับเล่าเรื่องราวที่น่าสงสารของมันให้แฟรงเกนไสตน์ฟัง เรื่องมีอยู่ว่า หลังจากที่วิคเตอร์วิ่งหนีออกจากห้องทดลอง มันก็หนีออกไปเหมือนกัน เที่ยวสะเปะสะปะพยายามจะเข้าหาผู้คน แต่ผู้คนที่พบเห็นมันต่างก็แสดงอาการเกลียดกลัวออกมาอย่างเต็มที่ ไม่เว้นแม้แต่เมื่อมันช่วยหนูน้อยคนหนึ่งจากการจมน้ำ แต่พ่อของเด็กกลับ เอาปืนยิงมันด้วยความเข้าใจผิด ทำให้เจ้าอสูรกายต้องหนีกระเซอะกระเซิงเข้าป่าไป ส่วนเรื่องของวิลเลียม ความจริงแล้วมันพยายามจะแสดงความรัก ด้วยการโอบกอดวิลเลียม แต่ด้วยท่าทางอันน่ากลัวและแรงอันมหาศาลผิดมนุษย์ของมัน กลับทำให้เด็กน้อยขาดใจตายไปเสียนี่ เจ้าอสุรกายชีหน้ากล่าวโทษวิคเตอร์ว่า ทั้งหมดทั้งเพที่เกิดขึ้น ล้วนเป็นความผิดของวิคเตอร์ที่สร้างมันขึ้นมา ทำให้มันต้องผจญกับความโดดเดี่ยวทุกข์ทรมาน มันขอร้องแกมบังคับ ให้วิคเตอร์สร้างอสูรกายแบบเดียวกันขึ้นมาอีกตัวเพื่อเป็นเพื่อนของมัน อย่างน้อยก็สามารถทำให้มัน คลายความโดดเดี่ยวลงได้บ้าง ซึ่งถ้าวิคเตอร์ทำได้จริงแล้ว มันยินดีจะพาคู่เข้าป่า หลบลี้หนีหน้าไม่พบปะกับผู้คนในสังคมอีกต่อไป





                    มาถึงขั้นนี้แล้ว วิคเตอร์ แฟรงเกนไสตน์ จำต้องรับข้อเสนอของเจ้าอสุรกายอย่างเลี่ยงไม่ได้ สิ่งที่ทำให้เขาต้องตัดสินใจรับปากมันก็เพราะเหตุผลของเจ้าอสูรกาย รวมทั้งคำสัญญาของมันที่จะไม่มาราวีเขา อีกประการหนึ่ง ในส่วนลึกของจิตใจวิคเตอร์เอง ต้องการจะไถ่บาปที่เกิดขึ้นจาก การทดลองโดยไม่ยั้งคิดของเขา วิคเตอร์กับเกลอแก้วเคลอวัล ลงทุนสร้างอสุรกายขึ้นมาอีกตัวหนึ่งที่อังกฤษ ในระหว่างนั้นเอง ทั้งสองกลับมาทบทวนถึงพฤติกรรมของตน และเริ่มละอายใจตัดสินใจที่จะหยุดการทดลองอันบ้าระห่ำไว้แต่เพียงเท่านี้ ซึ่งเจ้าอสูรกายตนนั้นมันก็เหลือร้ายครับ โผล่หน้าออกมา ทั้งวิงวอนต่างๆนานา ให้ทั้งสองทำการทดลองต่อไป แต่คราวนี้วิคเตอร์ใจแข็งครับ ไม่ยอมสยบต่อคำขู่ของมัน ตัดสินใจแล้วว่าตายเป็นตาย ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เขาจะไม่ยอมเดินหน้าการทดลองนี้อีกต่อไปแล้ว เจ้าอสูรกายไม่รู้จะทำอย่างไรกับเขาดี มันจึงจากไปพร้อมความอาฆาตแค้น ฝากไว้เพียงคำพูดที่ว่า สักวันมันจะกลับมาในงานแต่งงานของเขา เพื่อให้วิคเตอร์ลิ้มชิมรสชาติแห่งความโดดเดี่ยวทุกข์ทรมานเสียบ้าง





                     แฟรงเกนไสตน์และเคลอวัลตัดสินใจหนีไปไอร์แลนด์ ด้วยความหวังที่จะหลบเลี่ยงเจ้าอสูรกาย แต่เจ้านี่ก็เก่งเอาการครับ มันหลบเร้นตามทั้งสองไปได้อย่างแนบเนียน จัดการสังหารเคลอวัลเสียก่อน เพื่อให้แฟรงเกนไสตน์ขาดเพื่อนคู่คิด จากนั้นต่อมา เมื่อแฟรงเกนไสตน์ตัดสินใจแต่งงานกับคนรักเก่า สมัยวัยรุ่น มันก็ทำตามที่ลั่นปากเอาไว้ ปรากฏตัวขึ้นในคืนวันแต่งงานและบีบคอเจ้าสาวจนแหลกละเอียด เรียกว่าตายคามือก็ไม่ผิดครับ





                     วิคเตอร์ตกที่นั่งเดียวกับเจ้าอสูรกายเสียแล้ว เพราะเพื่อนสนิทและคนรักของเขา ได้ตายจากไป แถมเขาจะเข้าใกล้ใครก็ไม่ได้ กลัวมีอันเป็นไปเพราะเจ้าอสูรกายตนนั้น วิคเตอร์เริ่มต้นการหนีแบบไร้จุดจบ แต่ไม่ว่าเข้าจะไปที่ใด เจ้าอสูรกายก็จะโผล่หน้าไปเยี่ยมเยียนเขาเสมอ คล้ายๆกับว่า เมื่อเขาไม่มีใครแล้ว เขาคงยอมรับเจ้าอสุรกายเป็นเพื่อนสนิทซะเอง จากสภาพต่างๆที่รุมเร้า ทำให้วิคเตอร์สับสนไม่รู้จะการอย่างไรต่อไปกับชีวิตตน ทำให้เขาขึ้นเรือมุ่งหน้าไปยังอาร์ติค ผจญกับความทรมานใจอย่างเงียบๆ จนเมื่อเรือของเขามาติดก้อนน้ำแข็งเคลื่อนที่ไปไหนไม่ได้ วิคเตอร์ก็ยิ่งทรมานใจหนักเข้าไปอีก สุดท้ายเขาก็ตรอมใจตาย อย่างโดดเดี่ยวที่ขั้วโลกนั่นเอง





                     หลังจากที่แฟรงเกนไสตน์สิ้นลมได้ไม่นานนัก เจ้าอสูรกายก็ปรากฏตัวขึ้น มันบุกบั่นฝ่าน้ำแข็งอันหนาวเหน็บมา เพื่อตามหาแฟรงเกนไสตน์ให้พบ แต่ที่ได้เห็นก็มีเพียงร่างอันไร้วิญญาณของเขาเท่านั้น มันคร่ำครวญกับเหล่าลูกเรือที่รอดชีวิตว่า มันต้องการเพียงการยอมรับในฐานะมนุษย์ รวมทั้งต้องการความรักจากผู้เป็นนาย ที่ให้กำเนิดเท่านั้น เมื่อไม่มีเขาเสียแล้ว อยู่ไปก็เปล่าประโยชน์ สุดท้ายเจ้าอสูรกายก็กระโดดน้ำตายตามแฟรงเกนไสตน์ไป





                     เรื่องมันเศร้าครับ แถมจบลงด้วยความสูญเสียของทุกฝ่าย อ่านไปอ่านมาก็อดสงสารเจ้าอสุรกายนั้นไม่ได้ เพราะต้องมาทนทุกข์ทรมานทั้งที่ไม่ได้ก่ออะไรเอาไว้เลย นาม\"แฟรงเกนไสตน์\"นี้ ต่อมาคนรุ่นหลังใช้เรียกเจ้าอสุรกายนี้แทนครับ ในต้นฉบับเดิมกล่าวถึงมันว่า มอนสเตอร์เท่านั้นเอง หาได้ตั้งชื่ออื่นให้อีกไม่ แฟรงเกนไตน์ มาดังเอามากๆตอนนี้ฮอลลีวู้ดนำมาสร้างภาพยนตร์ครับ ให้บอริส คาร์ลอฟ รับบท ปรากฏว่าประสบความสำเร็จอย่างล้นหลาม จนทำให้มีการปัดฝุ่นนำมาสร้างแล้วสร้างอีกในเวลาต่อมานับสิบๆปี อืมห์ จะว่าไปก็คงฮิตนำมาสร้างหนังกันอุตลุตแบบเรื่องของการโคลนนิ่งสมัยนี้แหละครับ





                     ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ