คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : [OS] LUHAN X MINSEOK : ALONE by dolcepepe
[OS] LUMIN : ALONE by dolcepepe
Lumin > for my lovely Flockychou◎ *^*
ดริ๊ง!!
เสียงโทรศัพท์ร้องขึ้นสั้นๆ ทำให้เจ้าของสะดุ้งเล็กๆ จากการสั่นสะเทือน แล้วหยิบอุปกรณ์สื่อสารที่แพงกว่าทองหนักหนึ่งบาทขึ้นมา หน้าจอกระจกแจ้งเตือนข้อความจากกลุ่มเพื่อนรักที่มักจะส่งอะไรไร้สาระคละเคล้าสัปดนมาอย่างสม่ำเสมอ แต่ก็นะ บางทีมันก็ขำขันคลายเครียดได้ดีทีเดียว ยิ่งคนที่กำลังว่างมากถึงมากที่สุดอย่างลู่หาน ดังนั้นจึงไม่เหตุผลอะไรที่จะไม่เปิดอ่านตอนนี้สักหน่อย
สิ่งที่เพื่อนส่งมาคราวนี้เป็นการแชร์ความความจากทวิตเตอร์ คนว่างมากถึงมากที่สุดขมวดคิ้วพลางอ่านออกเสียงตาม
“สกิลการอยู่คนเดียว”
ลู่หานย้ำข้อความนี้อีกทีในใจ ‘สกิลการอยู่คนเดียว’ ถือเป็นประเด็นที่น่าสนใจทีเดียว แถมยังมีลำดับเลเวลให้เรียบร้อยอีกด้วย ลองเทียบเล่นๆ แล้วกันว่าตัวเองอยู่ในเลเวลไหน
Lv.15 พูดคนเดียว
“พูดคนเดียว? ใครมันจะบ้าพูดคนเดียวได้วะ”
ลู่หานพึมพำออกทันทีที่อ่าน สมองก็กำลังคิดทบทวนความทรงจำต่างๆ ที่ออกจะเลือนหายไปแล้วบ้างตามวัย
“แต่กูก็ทำบ่อยนี่หว่า”
คิดไปคิดมาว่าวันจันทร์ก่อนก็เพิ่งพูดโต้ตอบกับรายการทีวีสำหรับเด็กแสนปัญญาอ่อน
‘แปดบวกเจ็ดได้สิบเอ็ดใช่ไหมเอ่ย’ [เสียงจากรายการทีวีปัญญาอ่อน]
‘ใช่’[เขาตอบ]
‘ว้า ไม่ใช่เหรอ แย่เลย แล้วใช่สิบห้าหรือเปล่านะ’ [เสียงจากรายการทีวีปัญญาอ่อน]
‘ไม่ใช่’ [เขาตอบ]
‘ใช่แล้ว เก่งมากเลยค่ะ’ [เสียงจากรายการทีวีปัญญาอ่อน]
“แปลว่ากูเลเวล15 อย่างต่ำสินะ ชิบหายละ นี่กูก็พูดกับตัวเองอยู่นี่หว่า”
Lv.35 เดินห้างคนเดียว
พอเห็นว่าดูทีวีไปก็ไม่เห็นมีอะไรก็เลยไปเดินช็อปปิ้งในห้างคนเดียวแม่มเลย แถมยังได้นาฬิกา กระเป๋าเป้ รองเท้า เสื้อยืด เสื้อเชิ้ต กางเกงขาสั้น กางเกงขายาวแล้วก็เสื้อบอลใหม่กลับบ้านอีกต่างหาก หุหุ ไม่ได้รวยหรอกนะ เน้นของเซลล์ทั้งนั้น
“เลเวล 35 ผ่าน”
Lv.50 ดูหนังคนเดียว
“ชิวๆ ดูมาหมดละ หนังรัก หนังตลก หนังแอคชั่น หนังดราม่า เอ่อ... หนังผีไม่นับแล้วกัน”
ดูหนังคนเดียว ก็ไม่เห็นแปลกตรงไหนนี่หว่า คิดถึงตอนไปดูหนังการ์ตูนเรื่องนึง
ก็แค่ซื้อตั๋ว(แล้วโดนพนักงานมองอย่างสงสัย)
ซื้อป็อปคอร์น(ที่โดนมองอยู่ดีว่าจะกินหมดหรือเปล่า ป็อปคอร์นสองกล่องกับน้ำอัดลมแก้วนึง โธ่ จำไม่หมดได้ไงวะ แม่งกล่องนึงเล็กกว่าหมากฝรั่งอีก แต่ราคานี่เหมาได้โหล)
ตรวจตั๋ว(ที่โดนพนักงานมองอย่างสงสัยอะเกนท์)
เข้าโรงไปนั่ง(ซึ่งขนาบสี่ทิศด้วยคู่รักหวานแหวว)
นั่งดู(ท่ามกลางบรรยากาศหวานซึ้ง หัวร่อต่อกระซิกกันอย่างออกรสของคู่รักสี่ทิศ แถมเชี่ยมากที่คู่ที่นั่งหลังสปอยล์หนักจนหมดอารมณ์ ดันเจอคู่ข้างหน้าหยิบโทรศัพท์ออกมาเล่นจนแสงหน้าจอแยงตา แล้วเสียงเรียกเข้าของคู่ทางขวาก็ดังตอนกำลังลุ้น ส่วนคู่ทางซ้ายเอ่อ... แทบได้เสียเป็นผัวเมียกันอยู่แล้ว)
พอจบก็แค่เดินออกมา
“ดูหนังคนเดียวไม่ทำให้เดือดร้อนสักเท่าไหร่”
Lv.75 เข้าร้านอาหารคนเดียว
ล่าสุดเลยสองวันก่อนที่เผลอถามเองและตอบเองว่าอยากกินอะไรต่อหน้าพนักงานในร้านอาหารปล่อยให้พนักงานงงเป็นไก่ตาแตก
‘กินอะไรดีนะ อืม เอาชุดAก็ดีนะ แต่เฮ้ย ชุดAมันไม่แถมขนมนี่หว่า งั้นชุดCแล้วกัน แต่ชุดCมันเป็นเนื้อนี่หว่า นายพึ่งท้องไส้ไม่ดี ไม่เอาๆ เอาเป็นชุดDดีกว่า’
“หึหึหึ พูดคนเดียวไม่ใช่เรื่องแปลกสักหน่อยละมั๊ง”
Lv.99 ถีบเรือเป็ดคนเดียว
“งั้นกูก็บรรลุแล้วอ่ะสิ”
ลู่หานเงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์ในมือแล้วมองไปรอบๆ ตัว ตอนนี้เขากำลังถีบเรือเป็ดคนเดียวอยู่ เอ่อ... มันก็สนุกดีออก ท่ามกลางสระน้ำในสวนสาธารณะบรรยากาศรมรื่นเหมาะกับการพักผ่อน เอ่อ... เป็นคู่ ไม่ก็เป็นครอบครัว แล้วเอ่อ... ทำไมเหรอ ก็แค่ถีบเรือเป็ดคนเดียว
“เออ กูคือเจ้าแห่งการอยู่คนเดียว ยอมรับก็ได้วะ”
อยู่คนเดียวไม่เห็นเหงาสักหน่อย ทำไมต้องเหงากันในเมื่อ...
“ลู่หาน!!! นัดออกมาเที่ยวแล้วทำไมไม่รอกันเลย”
เจ้าของชื่อรีบหันขวับมองหาทิศทางของต้นเสียงคุ้นเคย อ่าใช่เลย มินซอกที่รักแน่ๆ ว่าแต่อยู่ไหนกัน ซ้ายก็เจอแต่น้ำโล่งๆ ขวาก็เจอแต่คู่รักถีบเรือเป็ดด้วยกัน
“ลู่หาน!!! ถ้ายังไม่กลับขึ้นฝั่ง เรา-โยน-ข้าว-กลาง-วัน-ให้-ห่าน-กิน-แน่!!!”
ชิบหายละ! แล้วท่าน้ำมันอยู่ทางไหนวะ ลู่หานรีบถีบเรือเป็ดจนหมุนคว้างอย่างไร้ทิศทางจนหมุนหันหลังมาเจอกับคิมมินซอกยอดดวงใจที่ยืนกอดอกอย่างไม่พอใจเท่าไหร่อยู่ตรงท่าน้ำที่ปูด้วยไม้ระแนง เมื่อเห็นคนตัวเล็กทีรักแล้วก็รีบฉีกยิ้มแสดงอายุและรีบออกแรงถีบเรือกลับฝั่งแต่โดยดี
“ลู่หานตลอดเลย! ชอบไปไหนมาไหนไม่บอกกัน นี่ขนาดนายเป็นคนนัดมาเที่ยวยังกล้าออกมาถีบเรือเป็ดคนเดียวไม่รอเลย”
มินซอกเริ่มพูดทันทีที่หน้าแข้งทองคำพาฝ่าเท้าสัมผัสกับพื้นพิภพ
“ก็คนมันตื่นเต้น เลยออกจากบ้านมารอก่อน”
“วันก่อนก็เอาแต่ดูรายการสำหรับเด็ก ชวนออกมาข้างนอกด้วยกันก็ไม่ยอมมา”
“ก็กำลังดูเพลินๆ ยังไม่อยากออกจากบ้าน”
“แล้วทำไมวันนั้นถึงออกมาเดินห้างได้”
“ก็รายการทีวีจบแล้วไง”
“แถมยังซื้อของอะไรเยอะแยะเต็มไปหมด”
“แหม๊ เสื้อที่มินซอกใส่วันนี้เราก็เพิ่งซื้อให้เมื่อวันที่ไปห้างไง รองเท้าก็ของนาย กางเกงขาสั้นก็ของนาย มีแต่ของนายทั้งนั้น”
“อ้าง! แล้วไหนยังชอบหนีไปดูหนังคนเดียวอีกต่างหาก”
“ก็มินซอกบอกเองว่าไม่อยากดูหนังการ์ตูนเรื่องนั้น นายอยากดูหนังแอคชั่นอีกเรื่อง เราก็เลยไปดูคนเดียวไง”
“เหรอ เข้าร้านอาหารคนเดียวไม่ยอมรอ”
“ก็กลัวมินซอกหิว เลยเลือกร้านเลือกเมนูอาหารให้ก่อนเลยไง”
ลู่หานรีบเดินเข้าไปกอดด้านหลังคนที่กำลังงอนอยู่ พร้อมกับส่งยิ้มหวานให้ แต่ก็ไม่สามารถปลอบคนตัวเล็กได้อยู่ดี
“ประจำเลย นี่แฟนนะ นี่แฟน”
มินซอกแหวพร้อมชี้อกตัวเองรัวๆ อย่างอัดอั้น
“ก็แฟนไง มินซอกแฟนลู่หานไง”
ลู่หานซบไหล่อ้อนอีกคน ก่อนจะคว้าตะกร้าสานในมือของมินซอกมาถือเอง
“เห้อ จะไปไหนมาไหนก็บอกดิ ไปด้วยกันก็ได้”
“งั้นมินซอกก็ย้ายมาอยู่กับเราดิ จะได้อยู่ด้วยกันตลอดเลยไง”
“ไม่!!!”
“มินซอกก็ปฏิเสธประจำเลย ช่างมัน ไปกินข้าวกันเถอะ วันนี้ทำอะไรมามั้ง”
ลู่หานผละออก ก่อนจะใช่มือข้างที่ว่างจูงคนตัวเล็กไปหลบใต้ร่มไม้ใหญ่ แล้วหยิบผ้าจากตะกร้ามาปูรองนั่ง
“ชิ ก็มีเท่าที่เห็นแหละ”
ลู่หานดันอีกคนให้นั่งลง แล้วรีบเสนอหน้าไปนอนตักอ้อนทันที ก่อนที่มือของมินซอกจะเคาะเบาๆ หน้าผากคนขี้อ้อน
“มีแต่ของหวาน”
“บ้า มีของคาวด้วย ตาถั่วละ แก่แล้วสายตาไม่ดี”
“จริงๆ เมื่อกี้แอบชิมไปหลายคำเลย คำว่ารักมินซอกที่สุดอ่ะ”
_________________________________________________________________________
dolcepepe talk ::
สวัสดีค่ะ ขอบคุณทุกท่านมาก
ที่ทนอ่านฟิครีบๆ ของเราจนจบ
เรื่องนี้เกิดขึ้นได้จาก
การโดนโดนัทบังคับขู่เข็ญให้แต่งลู่หมิน 1000คำ
ซึ่ง ขี้เกียจมาก แต่ก็แต่ง...
ขอให้มีความสุขกับฟิคของเรานะคะ
มีอะไรติชมก็บอกเนอะ จะได้นำไปปรับปรุง
รักและขอบคุณค่ะ :)
ปกติเพื่อนเราจะแต่งออลเฉินคะ ใครอยากอ่านฟิคเฉินสนุกๆ (เน้นกามตามฉบับนาง)
ก็ตามไปติดตามกันได้ที่ http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1148909
ความคิดเห็น