[SF_EunHae] ของขวัญที่อยากได้ (Yaoi)

ข้อมูลเบื้องต้น

-nikaor + 
                              
ยินดีต้อนรับนะค๊า 

ก่อนอื่น ต้องขอบอกไว้ก่อนนะค๊า

ใครรับคู่วาย หรือ อึนเฮ ไม่ได้ 

ก็น่าจะปิดลิ้งนี้ไปซะ ...

ถ้าใครที่รับได้

ก็ขอให้อ่านอย่างมีความสุขน้า

ที่สำคัญ * เม้นติชมกันด้วยนะจ๊ะ คนแต่งจะได้มีกำลังใจ 

เนื้อเรื่อง

มาคุยกันก่อนน้าาา เรื่องนี้เปนฟิค y เรื่องแรกในชีวิตอ่านะ
มันอาจจะไม่สนุกอะไรมากมาย (หรืออาจจะไม่หนุกเลย) T^T
แต่เราก่าเพื่อนก็ใจตั้งแต่ง - -*
ไปอ่านกันเลยดีกว่า ^^

---------------------------------------------

… 15 Oct. 2007 … @ บ้านพักของ Super Junior
“Happy Birthday to you~ ♫” เสียงร้องเพลง HBD จบลงพร้อมกับความสุขของเมมเบอร์ทุกคนในวง รวมทั้ง ‘ ทงแฮ ’ เจ้าของวันเกิดด้วย

“นี่ๆๆ ชั้นว่าเรามาให้ของขวัญทงแฮเลยดีกว่า จะได้กินเค้กกันซักที” (อิฝ้าย : เอ่อ เพ่ชิน ...) ชินดงสมาชิกร่างอวบที่สุดในวงเอ่ยขึ้นด้วยความตื่นเต้น

“ขอบคุนทุกๆคนมากนะ ชั้นจะไม่ลืมวันนี้เลย ^^” ทงแฮพูดพลางยิ้มกว้าง

“ทงแฮ! แกะชองขวัญเลยสิ ชั้นอยากรู้ว่านายได้อะไรบ้าง” ซองมินหนุ่มน้อยหน้าหวาน (เหมือนกระต่าย) เอ่ยขึ้น แล้วร่างบางก็เริ่มแกะของขวัญทีละกล่องๆ ผ่านไปแล้ว 11 กล่อง “อ้าว แล้วกล่องที่ 12 ล่ะ? มีใครไม่ได้ให้ทงแฮรึป่าว

” ฮีชอลนางงามประจำวงโวยวายขึ้น (อิฝ้าย : เจ๊เองรึป่าว?)

“ใจเย็นฮะพี่ฮีชอล ที่จิงไม่ได้ให้ก็ไม่เห็นเปนไรเลยนี่ฮะ” ทงแฮพูดพลางหากล่องที่ 12 ไปพลางๆ

“เด๋วๆๆ แล้วไอไก่ฮยอกแจมันไปไหนของมันล่ะ” ฮีชอลโวยวายอีกครั้งเมื่อไม่เห็นหน้าของ
‘ ฮยอกแจ ’ ในงาน (เจ๊ชอล : ชั้นเกิดมาเพื่อวีนย่ะ)

“เห็นมันบอกว่าจะต้องไปทำธุระน่ะฮะ” คิบอมเพื่อนรักของฮยอกแจพูดขึ้น

“อะไรนะ...ฮยอกแจไม่ได้มาวันเกิดชั้นหรอ” สีหน้าของความสุขถูกแปรเปลี่ยนเป็นใบหน้าของความผิดหวัง

‘ ทำไมชั้นต้องเสียใจด้วยนะ นี่มันวันเกิดของนายนะ~ทงแฮ ยิ้มไว้สิ แค่ไอไก่นั่นไม่ได้มาคนเดียวเอง ’ (ทงแฮคิดในใจ)

“ทงแฮๆ นายเปนอะไรรึป่าว? เรียวอุคหนุ่มน้อยตายี๊ (ตอนยิ้ม) สะกิดทงแฮที่ยืนเหม่ออยู่
“อ่า~ชั้น...ชั้นไม่เปนไรหรอก ขอบใจมากนะที่เปนห่วง...พวกนายไม่กินเค้กกันรึไง? เด๋วชั้นกินหมดคนเดียวนะ” ทงแฮพูดติดตลกเพื่อให้ทุกคนสบายใจ แล้วทุกคนในวงก็แย่งชิงเค้กกัน _ _” โดยที่ไม่มีใครสังเกตเห็นว่า ‘ ทงแฮ ‘ ปลีกตัวออกมานั่งอยู่ในห้องนอนคนเดียว น้ำใสจากดวงตาคู่สวยไหลอาบแก้มเนียน ร่างเล็กของทงแฮที่พิงอยู่กับประตูห้องค่อยๆทรุดตัวลงอย่างช้าๆ

“ฮึกๆ ไอไก่บ้า! ชั้นอยากได้ของขวัญจากนายมากนะรู้มั้ย ฮือออออ T_T”

' นายรู้มั้ย? ฮยอกแจ ... ของขวัญของคนอื่นๆที่ชั้นได้มา
ทั้งสวย ทั้งราคาแพง ชั้นชอบของขวัญของพวกเค้ามากนะ ...
แต่...ของขวัญที่ชั้นอยากได้มากที่สุด เปนสิ่งที่หาซื้อที่ไหนไม่ได้ แล้วก็ไม่ได้มีราคาแพง
แต่มันกลับที่ค่ากับชั้นมาก...ของขวัญชั้นนั้นก็คือ ...
‘ ความรัก ' จากนาย ... ฮยอกแจ ’

เมื่อเมมเบอร์ทั้ง 11 กินเค้กสังสรรค์เสร็จ ทุกคนก็แยกย้ายกันไปเก็บของเพื่อที่จะเดินทางกลับไปเยี่ยมบ้านของตัวเอง (วันนี้เปนวันพักร้อนของ SJ)

“นี่ทงแฮ ทำไมมานั่งอยู่คนเดียวล่ะ ไม่ไปเก็บเสิ้อผ้ากลับบ้านนายหรอ?” ลีทึก ลีดเดอร์สุดหล่อ (มากกก...ก) ถามน้องชายอย่างเปนห่วง

“เด๋วผมจะรอกลับพร้อมฮยอกแจฮะ” ทงแฮเงยหน้าตอบทั้งคราบน้ำตา

“ทงแฮ นายร้องไห้...เพราะฮยอกแจหรอเนี่ย ฮ่าๆๆ ถึงนายจะอายุ 22 แล้วก็เหอะ แต่นายก็ยังเหมือนเด็กอยู่ดี” ลีทึกหัวเราะให้กับความน่าเอ็นดูของทงแฮ
“นี่พี่หัวเราะเยาะผมงั้นหรอ? ผมไม่ได้ร้องไห้เพราะฮยอกแจซะหน่อย ชิส์! ผมจะไปเสียน้ำตาให้ไอไก่บ้านั่นทำไม” ทงแฮกอดอกพูดด้วยสีหน้าจิงจัง (ทั้งคราบน้ำตา - -*)

“พูดโกหกในวันเกิดของตัวเองมันไม่ดีนะทงแฮ 555” เยซองหนุ่มหน้ากลมวิ่งเข้ามาแซวทงแฮก่อนจะวิ่งหลบหนีไป _ _” (อิฝ้าย : ที่พี่เยพูดมา มันใช่หรอ? - -*)

“พี่เยซอง! กลับมาเคลียร์กันก่อนสิ” ทงแฮตะโกนใหกับเยซองที่รู้ทันเค้า

“นี่ทงแฮ พี่จะบอกอะไรให้นะ ... ถ้าเรารักเค้าเราก็น่าจะบอกเค้าไปเลยนะ อย่าปล่อยให้มันถึงคำว่า ‘สาย’ เพราะถ้าถึงคำนั้นขึ้นมา เราอาจจะเสียใจไปตลอดชีวิตเลยนะ” มือเรียวของลีทึกลูบหัวน้องชายอย่างเอ็นดู

“ขอบคุนพี่ลีทึกมากนะฮะ ผม...ผม...อยากจะคิดให้แน่ใจก่อน” ทงแฮโผเข้ากอดพี่ชาย

“โชคดีนะฮะพี่ลีทึก โชคดีนะฮะทุกคน” ทงแฮก้มหัวเล็กน้อยตามธรรมเนียม

“นี่ทงแฮ อยู่กับฮยอกแจ 2 ต่อ 2 ระวังจะโดนไอไก่นั่นมันจับปล้ำนะ หึหึ” ซองมินเดินเข้ามาหาทงแฮพร้อมกับทำหน้าหื่น (?)

“อยู่กัน 2 ต่อ 2 ที่ไหนเล่า ชั้นอยู่คนเดียวต่างหาก ไอไก่นั่นน่ะ ไปนอนตายอยู่ในเล้าแล้วมั้ง” (อิฝ้าย : fc ฮยอกใจเยนนะพี่น้อง)

“ฮ่าๆๆ ปากแข็งจิงๆเร๊ยยย เพื่อนชั้นเนี่ย ไม่ต้องห่วงหรอกน่า เด๋วฮยอกแจก็กลับมา นายนั่นน่ะ ไม่กล้าทิ้งนายไว้คนเดียวหรอก” ซองมินพูดพลางตบไหล่ทงแฮเบาๆ

“แล้วฮยอกแจรู้ได้ไงว่าชั้นอยู่คนเดียว หรือว่า......ซองมิน! นายโทรบอกฮยอกแจหรอเนี่ย” ทงแฮโวยวายเสียงดัง

“อ๊ะป๊าวววว ชั้นไม่ได้โทรน้า” ซองมินปฏิเสธเสียงหลงพร้อมกับสั่นหัวยิกๆ

“เชอะ! ดูซิ ขนาดเพือนกันแท้ๆ ยังทำกันได้เลย” ทงแฮพูดพร้อมกับทำแก้มป่องนิดๆ >///<

“โอ๋ๆๆ อย่างอนเลยนะจ๊ะทงแฮจ๋า ที่ชั้นทำไปก็เพราะว่าชั้นอยากให้นายสมหวังน่ะ อิอิ ชั้นไปแล้วเน้อ
เด่วจะตกรถ บายยยยยยยยยยยยยย....ยย” ซองมินพูดพลางกระโดดถอยหลังไปเรื่อยๆ _ _” แล้วในที่สุดก็รีบวิ่งไปปล่อยให้เหลือไว้แต่เสียงบ๊ายบาย _ _”

“บ๊ายบายทงแฮ~” เมมเบอร์ที่เหลือบอกลาทงแฮแล้วแยกย้ายกันเดินทางไป ...






ภายในบ้านพักปกคลุมไปด้วยความเงียบสงัด มีเพียงทงแฮที่นั่งดูทีวีอยู่ในห้องนั่งเล่นเท่านั้น


‘♫ ทัล ลา จิน กอ ซิล ออบ ซา ฮน จา อิน กอล ♫’ เสียงเรียกข้างจากโทรศัพท์ของทงแฮดังขึ้น ทำให้
ทงแฮรีบลุกขึ้นมารับ ‘ต้องเปนซองมินโทรมาแกล้งแน่ๆ คอยดูนะ จะใส่ไม่ยั้งเลย’ (ทงแฮคิดในใจ)


“//ว่ายังไงไอกระต่ายเมียหมาป่า จะโทรมาบอกว่าฮยอกแจกลับมาแล้วอย่างงั้นหรอ//” ทงแฮพูดแซวอย่างน่ารัก

“//...........ใช่ ชั้นกลับมาแล้ว...//” เสียงจากปลายทางทำให้ทงแฮถึงกับนิ่งเงียบ ... นั่นมันเสียงของ
‘ ฮยอกแจ ‘ นี่

“//อ่ะ....เอ่อ...น่ะ...นาย...โทรมาทำไมกัน ไม่ไปทำธุระหรอ?” ทงแฮตอบเสียงเรียบ แต่ใบหน้ากลับถูกฉาบไปด้วยสีแดงระเรื่อ พร้อมกับจังหวะการเต้นของหัวใจ

“//นาย...นาย...มาหาชั้นที่...ห้องซ้อมได้มั้ย?...ชั้นมีอะไรจะบอก...ชั้นจะรอนะ...//” ฮยอกแจเอ่ยเสียงเรียบเช่นกันแต่แอบแฝงไปด้วยความรู้สึกแปลกๆที่ทำให้ทงแฮใจเต้นราวกับจังหวะกลอง

“//ห๊ะ!!!...บอกตอนนี้เลยไม่ได้รึไง?//”

“//มาหาชั้นเถอะน่า!//” ฮยอกแจเอ่ยเสียงเข้ม

“//อ่ะ...อื้อๆๆ ไปก็ได้//” ทงแฮตัดสายโทรศัพท์ลงอย่างไม่พอใจ ร้อยวันพันปีฮยอกแจไม่เคยที่จะบังคับเค้า ไม่กล้าแม้แต่จะออกคำสั่ง แต่ทำไมวันฮยอกแจถึงเปลี่ยนไปนะ … ‘ชั้นจะไปดีมั้ยเนี่ย เอายังไงดีล่ะทงแฮ’ (ทงแฮคิดในใจ) แต่แล้วความรู้สึกอะไรซักอย่างก็ทำให้ร่างบางของเค้าลุกเดินไปที่ห้องซ้อม

@ ห้องซ้อม

ทงแฮได้มาตามคำขอของฮยอกแจ เมื่อทงแฮเดินเข้ามาถึงห้องซ้อมนั้น ห้องซ้อมก็ว่างเปล่า ไม่มีวี่แววของผู้ที่นัดพบอยู่เลย

“แกร๊ก แกร๊ก...”
สักพักเสียงเหมือนคนเดิน..ก็ดังขึ้นข้างหลังทงแฮ ซึ่งทงแฮไม่รู้เลยว่าเป็นฮยอกแจเพื่อนรักของเค้า

ทงแฮผู้ไวต่อความรู้สึกก็หันไปหาต้นตอของเสียงนั้นอย่างรวดเร็วจนปลายจมูกที่เรียวสวยของทงแฮสัมผัสกับปลายจมูกโด่งเป็นสันของคนที่อยู่ตรงหน้าอย่างจังซึ่งก็คือ ฮยอกแจ ดวงตาคมจ้องมองตาคู่สวยอยู่นาน จนกระทั่ง ...

“ก๊อก ก๊อก”
เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทั้งสองจึงตื่นจากภวังค์แห่งความเคลิบเคลิ้มนั้น
แต่ที่จริงแล้วมันเป็นเสียงเคาะประตูของห้องข้างๆ ซึ่งมันเป็นห้องอัดเสียงที่มี คยูฮยอน และ ซองมิน อยู่ในห้อง

บรรยากาศของห้องมันเงียบเหลือเกิน เพราะมีแต่ ทงแฮ และ ฮยอกแจ แค่สองคน
ขณะนั้นเสียงๆหนึ่งก้อเข้ามาทำลายบรรยากาศเงียบๆนี้ นั่นก้อคือเสียงของทงแฮที่ดังขึ้นว่า
“ฮยอกแจวันนี้น่ะ นายลืมไปแล้วรึไงว่ามันเป็นวัน.......” ทงแฮยังไม่ทันพูดจบฮยอกแจก้อค่อยๆเลื่อนมือหนามาปิดที่ปากของทงแฮ แล้วพูดว่า

“วันเกิดของนายไงล่ะ ทงแฮ ชั้นไม่ได้ลืมวันเกิดของนาย ไม่ได้ลืมของขวัญที่จะให้นาย เพียงแต่ว่า....” ของขวัญของชั้นที่จะให้นาย มันไม่สามารถหยิบยื่นออกมาเป็นสิ่งของ แต่มันเป็นคำพูดแค่ไม่กี่คำ ที่ชั้นพยายามจะบอกนาย พยายามจะมอบให้นาย ของขวัญที่วิเศษสุดๆ แต่ชั้นก้อทำไม่ได้

“น่ะ นาย อย่ามาพูดเลยดีกว่า ถ้านายลืมจริงๆก้อบอกชั้นมาเถอะ ชั้นจะให้อภัยนาย ไอ้ลิงหื่น 555+” ทวแฮผู้ร่าเริง หัวเราะร่า โดยที่ไม่ได้ใส่ใจในคำพูดของฮยอกแจเลย
“ม่ะ ม่ะ..ไม่ใช่อย่างนั้น.....”ฮยอกแจยังไม่ทันพูดจบ ทงแฮก้อพูดแทรกขึ้นมาว่า
“พอๆ นายไม่ต้องพูดแล้ว ยังไงนายก้อคงจะไม่ให้ของขวัญชั้นจริงๆ อ่ะแหละ ชั้นเข้าใจชั้นคงเป็นคนที่ไม่สำคัญสำหรับนายสินะ” ทงแฮพูดด้วยน้ำเสียงอ่อยๆ เหมือนอยากจะร้องไห้ออกมา แต่ทงแฮก้อพยายามกลั้นน้ำตาเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายสังเกตเห็น

“เราคงจะคุยกันไม่รู้เรื่องสักทีนะ... ทงแฮ” ฮยอกแจพูดขึ้น พร้อมกับเดินก้าวไปใกล้ๆหน้าของร่างบาง และในตอนนั้นสมองก็ได้แต่สั่งการให้ร่างบางเดินถอยไปจนไม่อาจเคลื่อนไปไหนได้

“ก๊อก..ก๊อก..ก๊อก” เสียงเคาะประตูดังขึ้น .....ร่างสูงถึงกับหยุดชะงัก แล้วถอยหลังออกจากร่างบาง ร่างสูงหันไปมองที่ต้นตอของสียงด้วยสีหน้าที่ไม่สบอารมณ์นัก พลางจับข้อมือของร่างบางไว้แน่นก่อนที่จะลากร่างบางไปห้องนอน

“ตุบ....”ร่างสูงโยนร่างบางลงบนเตียง
“อ๊ะ...นายจะ...จะ...ทำอะไรน่ะ ฮยอกแจ”ร่างบางพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ และเหมือนจะรู้ตัวอยู่ว่าร่างสูงต้องการจะทำอะไร
“ฮยอกแจ นายไม่เคย....อุ๊บ”ไม่ทันที่ร่างบางจะพูดจบ ริมฝีปากหนาค่อยๆประกบกับริมฝีปากนุ่มอย่างอ่อนโยน ดวงตาคู่สวยเบิกกว้าง ร่างสูงเริ่มสอดลิ้นอุ่นเข้าไปลิ้มรสหวานอย่างช้าๆ
“อือ...อือ”มือหนาค่อยๆเลื่อนปลดกระดุมทีละเม็ดๆ จนเผยให้เห็นหน้าอกขาวเนียน ก่อนที่จะเลื่อนมือมาปลดกระดุมของตัวเองออกบ้าง แต่ไม่ทันไรกระดุมก็หลุดผึงออกอย่างไม่มีชิ้นดีด้วยแรงของร่างสูงนั้นเอง
“อื้อ......”ริมฝีปากหนาก็เริ่มคลอเคลียขึ้นอีกครั้ง ก่อนที่จะซุกไซ้ที่ซอกคอขาวอย่างดูดดื่ม ร่างบางพยายามผลักตัวออกจากร่างสูงเท่าไร ก็เหมือนจะเป็นสัญญาณให้ร่างสูงกอดรัดแน่นมากขึ้นเท่านั้น
“ฮะ ฮะ ฮยอกแจทำไมนายต้องทำแบบนี้ ฮึก...”ร่างบางถามร่างสูงด้วยน้ำเสียงที่เหมือนจะมีน้ำไหลออกมาจากดวงตาคู่สวย ร่างสูงเริ่มรู้สึกได้ว่าร่างบางกำลังจะต้องเสียน้ำตาให้กับการกระทำของเค้า
“ก็...ก็...เพราะ..ฉันรักนายไงล่ะ ทงแฮ...ฉันรักนายตั้งแต่แรกพบ ตลอดเวลาที่ผ่านมา ฉันได้แต่เฝ้ามองนายในฐานะของ...เพื่อน แต่วันนี้ฉันไม่อยากได้คำว่าเพื่อนอีกแล้ว ชั้นรักนายนะทงแฮ รักนายแบบคนรัก ฉันสัญญาว่าชั้นรักนาย...ตลอดไป”เมื่อร่างบางได้ยิน จึงแอบยิ้มเล็กๆที่มุมปาก
เมื่อสิ่งที่เค้าเก็บงำไว้มานาน ถูกระบายออกเป็นคำพูดแล้ว เค้าจึงไม่กล้าที่จะมองใบหน้าหวานของร่างบาง แล้วร่างสูงก็กำลังจะเดินจากไป แต่ยังไม่ทันที่ร่างสูงจะได้เดินก้าวไป ร่างบางก็เข้าโอบที่เอวของร่างสูงอย่างอ่อนโยน
“ฮยอกแจ นายคิดยังงั้นจริงๆหรอ”ร่างบางถามร่างสูงด้วยน้ำเสียงออดอ้อน
“ก็จริงน่ะสิ...”ร่างสูงตอบเสียงนิ่ง
“ฉันก็รักนายเหมือนกัน...ลี ฮยอกแจ...”ร่างสูงหยุดชะงักกับเสียงหวานนั่น แล้วหันกลับมามองใบหน้าหวานของร่างบางราวกับได้เงินพันล้านนน (อิฝ้าย : โหยยย พันล้าน - -*)
“งั้นเรามาเริ่มกันใหม่นะ...”ร่างสูงเอ่ยกับร่างบางด้วยน้ำเสียงดีใจสุดๆ ร่างบางถึงกับเขิลอาย
“อ๊ะ..อื้มมม...”ลิ้นอุ่นเริ่มสอดเข้าไปลิ้มรสหวานอีกครั้ง อย่างดูดดื่ม
นิ้วเรียวของร่างสูงเริ่มสอดใส่เข้าส่วนล่างของคนรักที่อยู่ข้างใต้อย่างบรรจง
“อ๊ะ...อือออ...”เสียงครางในลำคอของร่างบางทำให้ร่างสูงอยากจะเร่งจังหวะเล็บคมของร่างบางจิกหลังของร่างสูงเพื่อบรรเทาความเจ็บปวด
“อ๊าาาาา...า...ฮยอกแจ…เร็วขึ้นอีกสิ...”เสียงครางร้องขอของร่างบาง ทำให้ร่างสูงเร่งจังหวะ พร้อมกับเพิ่มนิ้วจาก 1เป็น2 2เป็น3 3เป็น4 จนถึงจุดสุดยอด
“อ๊ะ...อ๊าาาาา”เสียงของร่างบางครางดังขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับนิ้วที่สอดประสานเข้ากับจังหวะการโยกของร่างสูง น้ำข้นพุ่งออกมาจากร่างบาง ร่างสูงค่อยๆเลื่อนนิ้วออกอย่างช้าๆ
“แฮ่ก...แฮ่ก”เสียงเหนื่อยหอบของร่างบางดังพอที่ร่างสูงจะได้ยิน ร่างสูงลิ้มลองน้ำข้นทีละนิ้ว ก่อนดวงตาคมจะหันมามองร่างที่อยู่ตรงหน้า
“ทงแฮ...นายรู้สึกยังไงล่ะเนี่ย”สายตาคมกริบจ้องมองร่างบางที่อยุ่บนเตียง ร่างสูงรอคำตอบของร่างบางอย่างใจจดใจจ่อ
“แล้วการกระทำเมื่อกี้ล่ะ มันยังไม่บอกนายอีกรึไงนะ...ลี ฮยอกแจ”ร่างบางยิ้มเจ้าเล่ห์
“ไม่เข้าใจอ่ะ ทงแฮ” (อิฝ้าย : อิไก่แอบโ ง่อ่ะ - -*)
“555 ไอลิงหื่น หื่นอย่างเดียวไม่พอ โ ง่อีกตะหาก ชั้นไม่น่าหลงรักนาย...อุ๊บ! O_o!!” ร่างสูงขึ้นคร่อมร่างบางอีกครั้ง ริมฝีบากหนาซุกไซ้ซอกคอขาวอย่างเมามัน ก่อนจะเลื่อนตำแหน่งลงมายังส่วนล่าง ลิ้นอุ่นบรรจงเลียส่วนนั้นของร่างบางอย่างทะนุถนอม นิ้วเรียวเริ่มทำหน้าที่อีกครั้ง คราวนี้นิ้วเรียวทั้ง 5 ถูกสอดใส่จนครบ “อ๊ะ...เร็ว...อ่าาา...เร็วขึ้นอีก” นิ้วเรียวเร่งจังหวะเข้าออกตามคำขอของร่างบาง น้ำข้นพุ่งทะลักเปื้อนที่ผ้าปูที่นอนขาวสะอาดจนหมด “ชั้นมีความสุขจิงๆทงแฮ...” ร่างสูงถอนปากออกจากส่วนล่างแล้วยิ้มกว้างให้คนรัก ก่อนที่ริมฝีปากหนาจะเริ่มมอบความสุขให้ร่างบางอีกครั้ง...
“อ๊ะ...อาาาา...ฮะ..ฮยอก..แจ ชั้น..ชั้นรักนายเหลือเกิน...”
แล้วภายในห้องนั้นก็อบอวนไปด้วยความรักอันเร่าร้อนที่ทั้งสองต่างเก็บงำมาเป็นเวลานาน ......

-----------------------------------------------------------------
ผู้ช่วยๆๆ : Park_จอง_air (เพื่อนเราๆ)

อ่านแล้วขอความกรุณาช่วยกันเม้นด้วยนะค๊า!
คอมเม้นท์ทุก ๆ คอมเม้นท์เปนกำลังใจให้กับผู้แต่งอย่างดีเลยค่ะ