Love is not " รักไม่ได้ "จะรักก็ได้

Love is not

" รักไม่ได้ "จะรักก็ได้

1st unregulated - Who

             " ไอ้เชี่ยวิน! มึงหลอกพวกกู มึงหลอกพวกกู๊!!! " เสียงโหวกเหวกโวยวายดังลั่นมาจากโทรศัพท์ของผมทันทีที่รับสาย(ไอ้บ้าเอ้ย แก้วหูจะพัง -_-' )

            "กุหลอกเชี่ยไรมึงไอ้กัส แล้วมึงจะตะโกนใส่กูทำมายย" ผมไม่รู้เรื่องอะไรเลยครับทุกท่าน ในวันหยุดอันล้ำค่าของผม ขณะที่กำลังเพลิดเพลินกับการใช้เวลานอนให้มากที่สุดก็โดนไอ้กัสเพื่อนตัวดีโทรมาหา ก็เลยเบลอๆตื่นขึ้นมารับสาย... โดนด่าเป็นชุดเลยครับ!!(กุไปทำอะไรผิดมาว๊า ?)

             "ไม่ต้องมาเนียนเลยมึง! ไหนนัดกับพวกกูแล้วว่าวันนี้จะไปเชียงใหม่กับพวกกู มึงเบี้ยวพวกกูแล้วยังไม่โทรมาบอกอีก เชี่ยพวกกุก็รอมึงไปเหอะ โทรหามึงเมื่อวานก็ไม่ติด ไอ้ปอนด์แม่งสวดกุยับเลย วันนี้มันบอกให้กุโทรหามึงอีกเนี่ยยยย!!! " มาเป็นชุดเลย - -

            อ่อ คิดออกแล้วครับ แหะๆ(^D^”) คือตอนนี้เป็นช่วงปิดเทอมหน้าร้อนของพวกเรา ก็ไม่ใช่ว่าพึ่งปิดหรอกนะครับ อีก10วันก็จะเปิดเทอมแล้ว เพื่อนๆผู้ชายที่รร.ผมเรานัดกันไว้ว่าจะจัดทริปไปเที่ยวกันก่อนจะเปิดเทอม10วัน เรานัดกันจะไปที่เชียงใหม่ ไอ้ปอนด์หัวหน้าห้องเป็นคนวางแผนนี้ครับ มันบอกจะหาที่เที่ยวให้รอเซอร์ไพรส์วันไป ใครไม่มามันจะไม่ให้ลอกการบ้านอีกต่อไป (คำขู่มันน่ากลัวมากมั้ยครับ 55 แต่พวกเราไม่ได้กลัวมันหรอกครับ แค่อยากมีเวลาได้เที่ยวด้วยกันตามประสาแก้งค์เรา มีแค่ไอ้กัสเท่านั้นแหละครับที่กลัวไอ้ปอนด์ เพราะมันต้องพึ่งมันสมองไอ้ปอนด์เสมอ 555 )

            แก้งค์เรามี 6 คนครับ จาก38 คนในห้อง5/3 (คือห้องมีผู้ชาย 6 คนครับที่เหลือหญิงหมด ) มี ไอ้ปอนด์(หัวหน้าห้องจอมเผด็จการณ์) ไอ้พี(ไอ้ตี๋ที่เงีบยที่สุดในสามโลก) ไอ้บาส(หนุ่มหล่อเดือนรร.) ไอ้กัส(ตัวป่วนประจำห้อง) ไอ้เกมส์(ลูกคู่ไอ้กัสมันป่วนไม่แพ้กัน +_+) และก็ผมครับวินเนอร์ ที่แปลว่าผู้ชนะอะครับ (เพราะผมไม่เคยแพ้ใคร...อันที่จริงไม่ค่อยแข่งอะไรกับใคร 5555)

          “อ๋อๆ กุจำได้แระ พอดีเมื่อวานต้องรอไปรับเฮียเบสที่สนามบินอะ ป๊ากะม๊ากุติดธุระที่หัวหิน กุรอเฮียจนดึก โทรศัพท์กุก็แบตหมดก็เลยไม่ได้โทรบอกพวกมุงอ่า” ผมไม่ได้โกหกนะ ป๊าม๊าผมให้รอรับอาเฮียที่พึ่งกลับจากต่างประเทศ ซึ่งตอนออกไปรับเฮีย ผมก็ลืมโทรศัพท์ไว้ที่บ้าน ดีที่จำเบอร์เฮียได้ ไม่งั้นหากันไม่เจอแน่ แหะๆ

          “มึงลืมวันก็บอกมาเหอะ สาดด ไม่งั้นก็เลื่อนวันไปแระ” มันรู้ด้วยครับว่าผมลืมวัน 55

          “เออๆ ขอโต้ดค๊าบเพื่อนนนน”

          “ไม่ต้องเลยไอ้วิน!! มึงตามมาเลยนะ กูให้โอกาสพรุ่งนี้เจอกันที่เชียงใหม่ ถึงแล้วโทรมา ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด .......”

            เห้ยเดี๋ยวก่อนนะ ไอ้ปอนด์!!! มันเล่นแย่งสายไอ้กัสไปออกคำสั่งแล้ววางสายไปเลย แล้ว แล้ว ผมจะทำยังไงหละครับเนี่ย ตอนนี้ก็ 9 โมงกว่าๆแล้ว กว่าจะเตรียมของ จองตั๋วเฮ้อ ลำบากจริงชีวิตไอ้วิน อยากจะเอาหัวซุกหมอนแล้วนอนกินไผ่เหมือนหมีแพนด้าจริงๆ!!!

5.42น.

            หลังจากที่ผมนั่งจนเมื่อยก้นบนรถโดยสารของ!@#$@จากกรุงเทพ ตั้งแต่ สองทุ่มมาถึงเชียงใหม่ประมาณตีห้าครึ่ง ถึงจะเป็นรถโดยสารที่มีบริการที่ดี มี Video on demand ประจำเบาะให้ใช้ แอร์เย็นฉ่ำ พร้อมกับอาหารว่าง และผ้าห่ม แต่การนั่งรถนานขนาดนี้ บอกได้เลยว่าเมื่อยก้นมากๆ T-T  ตอนนี้ก็คงต้องรอพวกไอ้กัสมารับแล้วหละครับ (โทรบอกพวกมันเมื่อครึ่งชม.ก่อน )ผมก้มหน้าลงไปหยิบโทรศัพท์เพื่อที่จะโทรหาไอ้กัสอีกที...

 ตึก! “ โอ้ยยยยย!!! ” ใครมันมาเยียบเท้าผมว๊ะ เจ็บชิ๊บบบT^T

          “Oh I’m sorry  @#@#$!#$%*#^@... ” โอ้ยเชี่ยยยยฝรั่งนี่ว่า เวรแระ มันพูดอะไรของมันอ่า แค่เยียบเท้าก็โมโหพออยู่แล้วยังจะมาพูดอังกฤษใส่อีก ร้องไห้แพ๊พ TTคือภาษาอังกฤษ ผมได้นิดหน่อยครับ ปณะมาณว่า มาย เนม อี๊ด วินเนอร์ส์ส์ส์  ไอ เว รี่ ไล๊ บิวตี้ฟู ปี๊โป๊ว (เอาเป็นว่ารู้กันว่าภาษาอังกฤษผมระดับไหน ><)

            ตอนนี้ต้องเก็บอารมณ์แล้วทำให้ไอ้คุณฝรั่งนี่หยุดพูดกับผมด้วยท่าทางตกใจขนาดที่คนหันมองทั้งสถานีก่อนครับ ฮึ๊บบบ

          “แอมมม ด้อนนน อันเด้อสะแต๊นนน ยูวว เซยยยย ” (ไปเป็นญี่ปุ่นเลยครับสำเนียง T^T)สู้ต่อไปอาจารย์สอนให้ลากเสียยาวๆ

          “!@#$#@@#%@%#%@#23%” โอ้ยเย มันไม่เข้าใจ ฮือๆ ตอนนี้ทุกสายตาหันมามองที่ผมกับฝรั่งคนนี้แล้วครับ วันซวยของผมจริงๆเลยยย

          “ช๊าดดดอั๊บบบบ”ผมตะโกนออกมาแบบดังมากๆ (ผมเคยได้ยินอาจารย์แมรี่พูดกับไอ้เกมส์กับไอ้บาสด่าไอ้กัสที่ห้องสมุดแล้วมันเงียบ )

          “.....”เงียบทั้งสถานีเลยครับบบ

            “....” มันเงียบเกินไปแล้วนะครับ !?

            ”....”ทำมัยเหมือนไอ้คุณฝรั่งมันทำหน้าโหดๆใส่ผมหละ ฮือๆ ผมไม่เข้าจายยยยยยย

            “!@##@$%#@%” มีผู้หญิงคนนึงเดินมาจากด้านหลังผมแล้วคุยกับฝรั่งคนนั้น เธอหันมามองหน้าผมแว๊บนึงด้วยสีหน้านิ่งๆ แต่แค่แว๊บเดียวนั้น ทำเอาผมค้างอยู่กับที่เหมือนหุ่นยนต์โรบอทที่ไม่มีกระแสไฟฟ้า กระพริบตายังยากสำหรับผม เธอเป็นผู้หญิงที่สวยน่ารักมากเธอสูงเท่ากับระดับสาตาผม ( ผมสูง175แหละ ) ผมของเธอเป็นสีดำขลับตรงและยาวประมาณข้อศอกตัวเองทัดหูไว้ข้างนึง ตาของเธอกลมและดูสุขใสเป็นประกาย รับกับแก้มของเธอที่เป็นสีชมพูจางๆอย่าเป็นธรรมชาติ  ริมฝีปากเป็นกระจับเล็กๆนซึ่งรับกับใบหน้าที่หมดจดของเธอมาก เป็หญิงสาวที่ใครๆได้เห็นรอยยิ้มของเธอคงต้องแข็งเหมือนไอศครีมที่โดนแช่ในตู้เย็นและละลายลงไปเหมือนไอ้ศครีมตากแดด (เกือบจะดีแล้ว แหะๆ ) แต่จากสถาณการณ์ ผมคงไม่ได้เห็น ฮือๆ

            เธอหันมาหาผมอีกครั้ง พร้อมกับพูดว่า

“ขอโทษเค้าหน่อยนะคะ ”.... คือให้ผมขอโทษไอ้คุณฝรั่งนี่อะนะ มันเยียบเท้าผมก่อนนะคู๊ณณณณณ

“นี่คุ..”ผมกำลังจะพูดแต่โดนเธอตัดหน้าไป

“ขอโทษเค้าก่อนนะคะ เมื่อกี้คำที่นายพูดไม่สุภาพกับเค้านะคะ ” คำไหนวะ???

“เออ..”เอาว๊ะ ขอโท๊ดไปก่อน

“แอม ซอรี่ นะครับนะ>^< ”

            แล้วเธอคนนั้นก็หันไปคุยอะไรนิดหน่อยกับฝรั่งคนนี้ เอ่อ คุยรัยกันว้า??

ไม่นานไอ้คุณฝรั่งก็มีสีหน้าผ่อนคลายลงและเหมือนผมจะได้ยินเธอคนนี้พูดกับฝรั่งคนนั้นว่า

.”แคน ยูว สปี๊ก ไทย คุณพูดไทยได้มั้ยคะ”

“ด๊าย นิ่โหน่ยยยยย”เอ๊าๆๆๆๆ พูดไทยได้ด้วยก็ไม่พูดแต่แรกว๊า !!!!!

“ ข๊อโถ๋ดน่ะขรับ บ่ได้ตั่งจายยย ”อุ๊บ >< ฮาๆๆๆๆๆ  ผมหลุดฮาออกมาถ้าเธอคนนี้ไม่หันมาหาผมซะก่อน

เอ่อ…“บ่อเป๊นนหยางดอกก ”ผมเลียนเสียงฝรั่งคนนี้แล้วยิ้มให้เค้าแบบที่กว้างที่สุด ไม่ใช่เพราะดีใจอะไรนะ แต่มันฮามากเลย 55555

หลังจากนั้นเธอคนนี้ก็คุยกับฝรั่งคนนั้นจนไอ้คุณฝรั่งเดินออกไป

เธอคนนั้นหันมาหาผมมองหน้าผม โอ้ยเคลิ้มกับหน้าเธอจริงๆ ผมกำลังจะถามชื่อเธอ

“เธอๆ ..”

”นายพูดอังกฤษไม่ไดเลยหรอ?”เธอตัดบทพูดผมไปแล้วอะ TT

“ก็ได้นิดหน่อย แหะๆ^^” ฮึ๊บไว้ก่อนไอ้วินเนอร์เอ๋ย

“ออ...”ดูเธอไม่เชื่อในคำตอนของผมมาก (ทำมายว้า??)

“งั้นทีหลังเลือกใช้คำพูดดีๆหน่อยนะ เราไปแระ” เฮ้ยยยยยๆ ยังไม่ได้ถามชื่อเลย จะไปแระ ขณะที่ผมกำลังจะเดินตามเธอไป ก็ได้ยินเสียงหมามันเห่าหอนทักผมซะก่อน

“ฮิ้ววว!!! 5555ไอ้เชี่ยวินเกือบโดนฝรั่งต่อยแล้วมั้ยหละ” ไอ้กัสพูด -_-

“แม่งเจ๋งดีหวะ มึงคุยกับฝรั่งรู้เรื่องด้วยหรอ 555”ไอ้เกมส์รับช่วง -_-“

“แอมมม ด้อนนน อันเด้อสะแต๊นนน ยูวว เซยยยย 5555”ไอ้เชี่ยเกมส์ เอากะเค้าด้วยย

“เดี๋ยวก่อนนะ นี่พวกมึงเห็นด้วยหรอ “

“ตั้งแต่ฝรั่งเหยียบเท้ามึงแระ หึๆ ”ไอ้ปอนด์ตอบ

“อือ..”ไม่ต้องสงสัยครับ ไอ้พีชัวร์ ตอบกูแค่เนี๊ย =_=

“โหยไอ้พวกเชี่ยยยยยย!!! ไม่ช่วยกูว้า”ดูมันทำกะโผมมมมม

“สมน้ำหน้าทิ้งมาช้าเองสาดดดด5555”

            แล้วพวกมันก็ยังล้อผมต่อไป แต่ตอนนี้ผมไม่ได้สนใจแล้วครับว่าพวกมันพูดอะไรบ้าง ที่ผมสนใจตอนนี้คือ ผู้หญิงคนนั้น เธอคนที่ช่วยผมไว้ เธอที่น่ารักเกินบรรยาย เธอที่ผมเจอแล้วใจสั่น

เธอคนนั้น ไม่รู้ว่าเธออยู่ที่ไหน ไม่รู้ว่าเธอมากับใคร เธอคือใคร Who.....Who is she.

ขอให้โลกกลมๆ^^

TBC.