[SF] Sixth Sense { YugMark ft. GOT7 }

ข้อมูลเบื้องต้น

 









 

#ฟิค6s ฝากด้วยจ้าาาา
อยากบอกว่าหลอนจริงๆ ...


@filmhoya

เนื้อเรื่อง

 
.

.

.

"...อื้ออออ~...เขาทําอะไรกันอ่ะ..ยูคยอม...ตื่นเร็ว..." มาร์คตื่นเพราะถูกเสียงตึงตังจากข้างนอกรบกวน..แล้วเขาพยายามอย่างมากในการยกแขนข้างที่พาดอยู่บนเอวเขาออกไป...จะแขนใครล่ะ..ก็น้องชายสุดที่รักน่ะสิ...อยากจะถามจริงเลยว่านี่แขนหรือท่อนซุง?

"...อืออออ~ ไปไหนอ่ะพี่มาร์ค~..." คนร่างหมีลืมตาขึ้นนิดนึงแล้วก็รั้งเอวอีกคนเข้ามากอดเหมือนเดิม...

"...เห้ย บอกให้ปล่อยก่อนจะไปดูว่าเสียงอะไร...เดี๋ยวกลับมาให้กอด..โอเค๊?..." มาร์คหันหน้ากลับไปบอกคนข้างๆก่อนจะได้รับสัญญาณการปล่อยตัว...ยูคยอมพยักหน้าเบาๆ...

"...อย่านานนะ.."

.

.

"...คิดถึง.."

"...บ้า!.*ปั่ก*..เดี๋ยวมา.." ว่าแล้วต้วนอี้เอินก็จัดการทุบแขนคนที่นอนอยู่จนอีกคนสะดุ้งเบาๆ...

ยูคยอมเองงก็อยากจะถามเหมือนกันว่า...นี่มือหรือค้อน?

.

.

ตึงตัง ตึงตัง

เสียงดังมาจากห้องครัว...แน่ะ! ใครทําอะไรกินรึป่าว?

"...นี่แจ็คสันทําอะไรกินตอนดึกๆเนี่ย..." มาร์คเห็นแผ่นหลังไวๆคล้ายๆน้องชายในวงของเขา...

"..." ไม่มีเสียงตอบรับ...เขายักไหล่แล้วตัดสินใจเดินไปเข้าห้องนํ้าก่อนที่จะกลับไปนอน...

"...เห? ไปไหนแล้ว.." ร่างบางเดินเข้าไปในครัวก่อนจะมองสํารวจไปทั่ว...ไม่มีวี่แววของสิ่งมีชีวิตเหลืออยู่เลย...สงสัยจะหนีไปกินในห้องแล้วแน่เลย...มาร์คเดินตรงไปที่ตู้เย็นก่อนจะหยิบนํ้าเย็นหนึ่งขวดเข้าห้องนอนไป..

"...ฮยองง...มีอะไรหรอ?..." ยูคยอมที่นอนรออีกคนก็ลุกขึ้นมาถาม...เขาได้ยินแล้วไอ้เสียงตึงตังข้างนอกน่ะแต่ไม่คิดว่ามีอะไรเลยไม่ได้สนใจ...

"..สงสัยแจ็คสันออกมาทําอะไรกินน่ะ..หนีเข้าห้องไปแล้ว..." คนที่เพิ่งเข้ามาตอบก่อนจะกรอกนํ้าลงคออย่างกระหาย...

"...กินมั่งสิ..." น้องชายร่างหมีนั่งตาปรือๆแล้วก็ทําท่ากระดิกนิ้ว...

"...กินอะไร?...นํ้าหรอ?..."

"...กินพี่มาร์คก็ได้ครับ... *ปั่ก*..." หมอนใบเล็กถูกเขวี้ยงไปโดนหัวอีกคนเต็มๆโทษฐานพูดจาไม่เข้าหูมาร์คต้วนคนนี้...

"...เดี๋ยวจะโดนนะยูคยอม!..." มาร์คส่งขวดนํ้าให้คนที่นั่งลูบหัวอยู่บนเตียง...

“เมื่อคืนก่อนยังบอกว่าชอบให้กินอยู่เลยนะ…” สายตาตัดพ้อกับปากเบะน้อยที่ไม่เข้ากับตัวทำให้คนมองจะจับมาตีให้หายเข็ด…ให้มันหลาบจำซะบ้าง!

"...ไอหมีพูดอะไร!?...ไปนอนเลยๆ..." มาร์คจัดการปิดไฟตรงหัวเตียงแล้วก็มุดตัวเข้าไปในผ้าห่มเหมือนเดิมแล้วก็พลิกตัวหันหลังให้กับคิมยูคยอม...

"...เอามือมาจับขาทําไมเนี่ย?..." เขารู้สึกถึงฝ่ามือร้อนๆที่วางอยู่บนขาเขา...

"...ฮยอง...." ยูคยอมทําตาโตเมื่อจู่ๆคนที่นอนอยู่ก็ดันบอกว่าเขาไปจับขา..ทั้งๆที่เขากําลังจะลุกไปห้องนํ้า...

"...เอามืออกไป!..." ต้วนอี้เอินยังไม่รู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้นแต่ที่รู้คือ...

จะจับขาทําไมเล่า?

"...ผะ ผมไม่ได้จับ..." คนที่ลุกขึ้นมานั่งบนเตียงเตรียมที่จะลุกไปห้องน้ำได้แต่นั่งค้างอยู่อย่างนั้น….มาร์คหันกลับมามองคนเด็กกว่า เขาสะบัดทุกอย่างออกจากตัวแล้วกระโดดไปหาอีกคนโดยอัตโนมัติ...

"...ฮรื้ออออ แล้วใครจับ?...ไม่เอาอย่าแกล้งกันซิ..." มาร์คกอดเอวยูคยอมแน่น...ใครๆก็รู้ว่ามาร์คต้วนคนนี้ซิกส์เซ้นแรงขนาดไหน...

มันมักจะเกิดเหตุการ์ณแบบนี้ขึ้นอยู่บ่อยๆกับต้วนอี้เอิน...และเกือบทุกครั้งคนที่อยู่ในเหตุการ์ณก็คือคิมยูคยอม...

"...คืนนี้เปิดไฟนอนละกันนะ..."

"..อื้มมม ห้ามปล่อยนะยูคยอม...พี่กลัว.."

"...ผมจะบอกอะไรอีกอย่าง..."

"...หืม?..."

.

.

"...พี่แจ็คสันไม่อยู่บ้าน..."

.

.

.

.

- Sixth Sense -

.

.

.

"..พี่มาร์ค..นี่มันอะไรกันครับเนี่ย?..." คิมยูคยอมที่เพิ่งกลับมาจากรายการวิทยุเดินเข้ามาในหอพักของเขาแล้วต้องตกใจเมื่อไอ้คนสองคนที่ใส่ชุดเหมือนช่างกําลังทําการติดตั้งบางอย่างที่มุมของห้อง...

.

.

ไอ้กล้องวงจรปิดนี่คืออะไร ?

.

.

"...กล้องวงจรปิดไงยูคยอม...พี่จะได้รู้ซักทีว่ามันคือตัวอะไร!..." ต้วนอี้เอินตอบพร้อมเซ็นชื่อในใบรับของอะไรซักอย่าง...

"...จะดีหรอครับ ติดที่ไหนมั่งอ่ะ?..." คนตัวสูงหลีกทางให้ช่างสองคนออกจากห้องไปหลังจากนั้นเขาก็เดินตรงไปที่ตู้เย็นแล้วหยิบนํ้าขึ้นมาดื่ม...

"...ติดตรงนี้แล้วก็ที่ครัว...สองที่..." คนเป็นพี่ตอบพร้อมกับยกมือขึ้นมาชี้ไปตรงห้องครัว...

ด้วยความที่คนอยู่บ้านใส่เสื้อยืดตัวหลวมโคร่งของเขา มันเลยทำให้ดูเหมือนเด็กน้อยช่างยั่วขึ้นมาซะอย่างงั้น….

ยูคยอมจัดการวางขวดน้ำลงที่เดิม ร่างสูงกว่าเดินตรงเข้ามากอดซึ่งๆหน้า วงแขนถูกส่งไปหาเอวบางๆ ยิ่งใส่เสื้อตัวใหญ่แถมยังเป็นเสื้อของเขาอีก อะไรข้างในก็อยากจะตื่นขึ้นมาจริงๆ...ยูคยอมสะบัดความคิดนั้นออกไปก่อนที่หัวหนักๆถูกทิ้งลงบนไหล่บางอย่างออดอ้อน…

"...อืม พี่ไม่ได้ติดในห้องเราใช่มั้ยครับ?" ต้วนอี้เอินส่ายหน้า...

.

.

"...แหนะ! คิมยูคยอ../ ผมไม่ได้คิดอะไรเลย จริงๆ…" ร่างหนาผละตัวออกมาทั้งๆที่มือยังคงเกี่ยวเอวบางอยู่…ดวงตาใสซื่อของคิมยูคยอมถูกส่งไปให้คนเป็นพี่… แต่ในใจเขานั้น…

โธ่เอ้ย เบื่อคนรู้ทัน….

"...เหนื่อยมากเลยครับ…แต่อยากทำ…” ร่างสูงกว่ากระซิบเข้าที่ข้างหู...

"...นี่ไอ้หมีบ้า!..ปล่อยเลย..พรุ่งนี้มีงาน..." ร่างบางขืนตัวออกเบาๆแต่ไม่ได้จริงจัง...เห็นหน้าตาเหนื่อยๆของอีกฝ่ายเลยปล่อยให้กอดอยู่อย่างงั้น...รู้หรอกน่าว่าต้องการกําลังใจ...

"...อืม...ง่วงอ่ะ..." น้องชายร่างหมีทิ้งหัวลงบนไหล่คนตัวเล็กกว่าอีกครั้งแล้วก็โยกตัวไปมา...ก็แค่อยากอ้อนเท่านั้นเอง...

"...พี่รู้แล้ว...ดูตาสิจะปิดแล้วเนี่ย ฮ่าๆ..." มาร์คผละตัวออกแล้วยื่นมือไปประคองหน้าอีกฝ่ายขึ้นมา...ขอบตาที่เริ่มจะมีรอยคลํ้าเพราะลุยงานเดี่ยวมาเกือบเดือน...

หมับบบบ

"...กอดแบบนี้..เป็นอะไรครับ..หืม?.." คนตัวเล็กที่จู่ๆก็โผตัวเข้ามากอดซะแน่นแล้วก็ไม่ยอมปล่อยทําให้คิมยูคยอมต้องเอามือลูบเรือนผมเบาๆ...

"...ป่าว...อยากกอดเฉยๆ..." ปากพูดอู้อี้ๆแล้วก็ซุกหน้าเข้าไปในอกของอีกคน...

"...วันนี้อยู่บ้าน...เจออะไรรึป่าว?..."

"...เจอ...น่ากลัวด้วย~" มาร์คพยักหน้าแล้วก็มองไปทางห้องครัว...

"...ผมไม่ถามละกัน ผมรู้ว่าพี่คงไม่อยากเล่า...ใช่มั้ยครับ?.." ยูคยอมมองตามไปที่ห้องครัวแล้วก็จูงมือพาพี่ชายออกมาให้ห่างจากตรงนั้น...ทั้งสองคนนั่งลงที่โซฟารับแขก...

"...ไม่ พี่จะเล่า..นายจะได้กลัวเป็นเพื่อนพี่..." ยิ้มทะเล้นถูกส่งมาให้คนเป็นน้องแต่ก็แค่ช่วงแปบเดียว…สีหน้าอีกคนก็กลายเป็นกังวลขึ้นมา…

"...เล่ามาสิครับ..." ยูคยอมกุมมืออีกคนไว้...ต้วนอี้เอินกลัวผี และต้วนอี้เอินเห็นผี ...เขารู้ดี..

"..ก่อนที่นายกลับมา..พี่ล้างจานอยู่แล้วก็ได้ยินเสียงคนเรียกชื่อ...นึกว่ายูคยอมกลับมาแล้ว..ก็เลยเดินออกไปดูแต่ไม่มีใคร.."

กึงงงงง !!

ทั้งสองคนหยุดกึกเมื่อได้ยินเสียงของตก...

.

.

เสียงมาจากในครัว...

.

.

"...ฮื้อออออ เสียงอะไรอ่ะ?..."

"...เดี๋ยวผมไปดูเอง..."

.

.

กระทะใบนึงตกลงบนพื้น...แต่ทุกอย่างยังคงสภาพนิ่งตามเดิม...คิมยูคยอมหยิบกระทะขึ้นวางบนเคาท์เตอร์แล้วมองสํารวจไปรอบๆ...

.

.

เห็นเงาดําๆกลุ่มใหญ่อยู่ใต้เคาท์เตอร์สองตัว...หลังตู้เย็นหนึ่ง...อีกสองตัวอยู่ในซอกหลืบกําแพง...

"...ชู่ว์..ยูคยอมเบาๆสิ...อย่าบอกพี่มาร์คนะ.." จินยองทํามือรู้กากบาทแล้วพูดแบบไม่มีเสียง...

"...ซ่อนกล้อง..." แจบอมชูกล้องในมือพร้อมกับบอกปัดๆว่าให้ถอยออกไปได้แล้ว...

.

.

"...โอเค..." ยูคยอมทำมือโอเคก่อนจะตกใจเพราะเสียงของพี่ชายที่รักของเขา…

"..คิมยูคยอม...คุยกับใครอะ..." เสียงเรียกจากทางด้านหลังทําให้ยูคยอมต้องรีบถอยกลับไปอย่างรวดเร็ว...

"...ป่าว...ผมว่าผมเห็น..."

"...เห็นอะไรยูคยอม?..."

"...ผมเห็น…ใช่ หนูยักษ์..."

"หนูยักษ์!!...ตัวใหญ่ขนาดนั้นเลยหรอ!?...พี่จะไปดู!..." คนเป็นพี่ทําท่าจะลุกไปดูที่ครัวจริงๆ...

"...อ้า ไม่ต้องหรอกครับผมไล่มันไปแล้ว...เข้าห้องกันเถอะ...ผมเหนื่อยแล้ว..." ยูคยอมดึงแขนเล็กๆแล้วลากเข้าห้องนอนส่วนตัวไป...

.

.

ปึง !

เสียงปิดประตูดังขึ้นทําให้ห้าตัวที่แอบอยู่ถอนหายใจกันเป็นขบวน...

"เฮ้อออ~ เกือบไปแล้ว..แจ็คสันทําอะไรห้ะ!? เกือบตายกันหมดแล้ว เห็นมั้ย!?" เมื่อจินยองเห็นว่าทางปลอดภัยก็พูดแหวขึ้นมา...

"...ขอโทษๆ มือมันไปโดน...ไม่ได้ตั้งใจ.." แจ็คสันคลานออกมาจากใต้เคาท์เตอร์พร้อมแบมแบมที่ตามหลังมา...ยองแจเดินออกมาจากหลังตู้เย็น...แล้วก็แจบอมที่ถือกล้องออกมาพร้อมกับจินยอง...

แกร๊ก !!

"...เฮ้ย!! หลบ!!" ยังไม่ทันทําอะไรทุกคนก็กลับเข้าที่ซ่อนตามเดิม...

"...โอยยย มึงเหยียบตีน พี่แจบอม.." จินยองพูดแบบไม่มีเสียง...

"...เห้ย พี่ขอโทษ..." แจบอมยกเท้าออกแล้วมองออกไปเห็นยองแจยืนเหงื่อตกอยู่ในซอกข้างๆตู้เย็น...

"...ใคร?.." จินยองส่งสัญญาณถามยองแจเพราะน้องชายเป็นคนเดียวที่มองเห็นต้นทาง...

ยองแจโผล่หัวออกมานิดๆ...แล้วก็โบกมือให้คนอื่นๆออกมาจากที่ซ่อน...

"...ยูคยอม.."

น้องชายของวงเดินถือผ้าขนหนูออกมาจากห้องนอนแล้วก็เดินตรงมาที่ครัว...

"...นี่พวกพี่เล่นอะไรกันเนี่ย?..." ยูคยอมยืนมองแจ็คสันกับแบมแบมที่เพิ่งคลานออกมาจากใต้เคาท์เตอร์...

"...มันเป็นรายการอ่ะ...เค้าให้มาหลอกผีพี่มาร์ค..." จินยองเป็นคนตอบ...

"...อย่าเล่นกันแรงมากนะครับ...แล้วนี่จะนอนที่ไหนกัน?...บอกพี่มาร์คว่ามีงานต่อที่ญี่ปุ่นตั้ง 2 วันไม่ใช่หรอ?..."

"...นอนที่นี่แหละ ...จะให้นอนไหน?..." แจ็คสันลุกขึ้นยืนเต็มความสูงที่มีไม่มาก...

"...ต้องแอบทุกครั้งที่พี่มาร์คมาอ่ะนะ..." คิมยูคยอมถามพร้อมกับหน้าที่เต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ...นี่พยายามกันมากไปรึป่าว...

แกร๊ก !!

“ ชิบหาย !!”

เสียงเปิดประตูห้องตอนนี้ก็เหมือนเสียงไซเรนกลายๆ...ห้าตัวที่ยื่นคุยเมื่อกี้เหมือนระเบิดลงแล้วกระจายกันไปคนละทาง...

"...ยูค ทําอะไร? ทำไมยังไม่ไปอาบนํ้า " มาร์คต้วนเดินตรงไปนั่งลงตรงโซฟาแล้วกดเปิดทีวีดู...

"...กําลังจะไปอาบแล้วคร้าบ..." ยูคยอมเขี่ยเก้าอี้ไปบังแจ็คสันกับแจบอมที่ตอนนี้อยู่ใต้เคาท์เตอร์...

อ่าว ซวยแล้ว!! ยูคยอมมันดันเขี่ยเก้าอี้ปิดทางกันอย่างนี้แล้วจะออกไปยังไงล่ะครับ !!

"...พี่มาร์ค ไปกินข้าวข้างนอกกันมั้ย?...ผมอยากกินแกงกะหรี่หมูทอด..."

"...อืม..ไปสิ งั้นนายยังไม่ต้องอาบน้ำเดี๋ยวค่อยกลับมาอาบทีเดียว...” มาร์คกดปิดทีวีทันทีที่ได้ยินคำว่าแกงกะหรี่หมูทอด ตอนนี้ไม่หิวก็ต้องหิวล่ะวะ…

“...อื้มๆเดี๋ยวพผมเข้าไปหยิบกระเป๋าตังค์แปบนึง…”

แกร๊ก…

“ยูคยอมหยิบเสื้อโค้ทให้ด้วยนะ…ข้างนอกหนาว…” มาร์คตะโกนบอกคนในห้องให้หยิบเสื้อโค้ทตัวโปรดให้เขาด้วย…ดูจากอากาศแล้วน่าจะเย็นไม่ใช่เล่น…

ปึงงง….

เสียงประตูปิดลงพร้อมกับร่างสูงที่เดินออกมาจากห้องนอน…

“คงกลับไปไม่น่าเกิน 2 ชม.นะ…ผมว่าเราเปิดไฟไว้ดีกว่า…กลัวขโมย…” ยูคยอมหาเรื่องพูดไปเรื่อยเปื่อย…หารู้ไม่ว่าจริงๆแล้วเขากำลังตั้งใจคุยกับหนูยักษ์ห้าตัวในห้องครัวอยู่….

“ยูคยอมไปเถอะ หิวแล้วน้า…” ภาพต้วนอี้เอินเขย่าแขนคิมยูคยอมไปมามัน…

“อี๋… / แหวะ…” เสียงดังออกมาจากในครัวเบาๆ แต่มีหรือที่คิมยูคยอมผู้มีหูเหมือน…จะไม่ได้ยิน…

“ไปครับ…ผมขอกินน้ำแปบนึงไปรอข้างนอกเลย…”

“เร็วๆน้า…ยูคยอมไม่อยู่ข้างๆ…หน๊าว หนาว ” ต้วนอี้เอินพูดเล่นๆตามประสาคนเป็นแฟนกัน…

มองอย่างนั้นทำไมครับ ? ไม่เคยจีบแฟนหรอครับ?

ปึงง …

“ แหวะ!!!!!!!! อ้วกกก!!!! ”  หนูยักษ์ทั้งห้าตัวต่างอุทานเป็นเสียงเดียวกัน…

“…ทำไมครับ!? แฟนจีบมีปัญหาอะไรมิทราบครับ…” ยูคยอมเดินหน้าตายเข้ามาในครัว…

“แหมๆ…เพิ่งรู้ว่านายสองคนจีบกันแบบนี้…จะอ้วกกกกกก!!!แหวะ!!!!” จินยองทนไม่ได้สุดๆจนขนาดต้องเอามือล้วงคอตัวเอง….

.

.

.

แล้วมันก็อ้วกจริงๆ… =__________=

.

.

“โอ้ย…สงสัยจะเอาเทปนี้ไปออกอากาศไม่ได้นะเนี่ย…ความแตกหมด…” แบมแบมพูดขึ้นมาในขณะที่เขากำลังรีเพลย์วิดีโอที่ถ่ายตอนนั้น…

“…รู้นานแล้วล่ะแบมแบม = =  ” น้องหนูยักษ์สี่ตัวที่เหลือที่นั่งพร้อมหน้าพร้อมตากันอยู่ในห้องเก็บของหรือห้องนอนชั่วคราวของหนูยักษทั้งห้าได้แต่ทำหน้าตาละเหี่ยใจกับคำพูดที่ไม่รู้ว่าคิดรึป่าวตอนที่พูดออกมา….

“…ผมไม่เคยคิดเลยนะว่า พี่มาร์คกับยูคยอมเขาจะเป็นแบบนี้…” ยองแจที่อยู่มุมห้องนั่งกอดตุ๊กตาหมีตัวโปรดของตัวเองที่เดินไปเอามาจากห้องนอนแล้วก็ทำหน้าตาอยากจะอ้วกอีกรอบ…

“…พี่ก็ว่าเขารักกันแบบปกติจนมาถึงวันนี้…..วันที่พี่รู้ว่าเขาไม่ปกติ….” แจ็คสันทำหน้าเอือมระอากับสิ่งที่เขาได้พบเจอมาตลอดทั้งวันที่ซุ่มดูมาร์คต้วนอยู่ที่บ้าน…แจ็คสันล้มตัวลงนอนแล้วหันหน้าเข้ากำแพง…

“…โอยยย ขนลุกไปหมดแล้ว…” แจบอมนั่งอยู่อีกมุมนึงของห้องเก็บของ…นึกถึงตอนที่ยูคยอมน้องชายคนเล็กขอวงยังไม่กลับบ้านแล้วอยากจะฆ่าตัวตายจริงๆ…

.

.

.

แล้วมันเกิดอะไรขึ้นตอนคิมยูคยอมไม่อยู่บ้านล่ะ ??

.

.

.

“โอ้ยยยยย ทำไมตาหมีของพี่ถึงน่ารักอย่างงี้ล่ะครับบ…” ต้วนอี้เอินที่นั่งอยู่หน้าทีวีที่เปิดรายการเพลง Stop Stop It ที่ถูกฉายอยู๋…

“…โอ้ยยยย เพิ่งรู้ตัวเองมีแฟนหล่อขนาดนี้ นะเนี่ยยยยย” ร่างบางๆหยิบหมอนอิงขึ้นมาแล้วฟาดมันลงไปกับโซฟาจนฝุ่นฟุ้งออกมา….

“ฮาจิมา ฮาจิ ฮาจิ ฮาจิ ฮาจิมา นีกา คือรทดอน มาดา มิชชินโด กัททา  ~ เน นูนึล บอมยอน ชาจา กึซซอ จูมยอน  ~ ตลรยอ กาจา กอลลง อันนาบอลา กอทมัน กัททา ~”

.

.

.

Special....

หืดดดดด ~ หืดดดดด ~

เสียงโทรศัพท์มือถือขึ้นแจ้งเตือนว่ามีคนส่งวิดีโอมาให้….

“…ใครส่งอะไรมาเนี่ย?...พี่จินยอง?...”

‘คิมยูคยอมถือว่าขอบคุณที่ช่วยละกันนะ…นี่ของขวัญนายคงอยากเก็บไว้ดู…อย่าให้พี่มาร์ครู้ล่ะ!’

มือเรียวกดเพลย์วิดีโอ…แล้วก็ต้องนั่งหัวเราะกับท่าทางน่ารักๆที่เจ้าตัวคงไม่ยอมทำให้ดูเป็นแน่….

.

.

.

“โอ้ยยยยย ตาหมีทำไมน่ารัก…”

“…โอ้ยยยย เพิ่งรู้ตัวเองมีแฟนหล่อขนาดเน้ นะเนี่ยยยยย”

“ฮาจิมา ฮาจิ ฮาจิ ฮาจิ ฮาจิมา นีกา คือรทดอน มาดา มิชชินโด กัททา  ~ เน นูนึล บอมยอน ชาจา กึซซอ จูมยอน  ~ ตลรยอ กาจา กอลลง อันนาบอลา กอทมัน กัททา ~”

 “ รักคิมยูคยอมที่สุดเลยคร้าบ ”

.

.

.

THE END...

.

.

.